Akceptacja.

To słowo ma tak szeroko pojęte znaczenie, że trudno określić, co zamyka się w jej ścisłej definicji.

Zawsze wydawało mi się, że akceptacja to etap, gdy nie przejmujemy się niczym i po prostu jesteśmy szczęśliwi. Nasze fałdki, za małe usta czy za krótkie nogi, nie mają znaczenia.

Akceptacja to szczęście.

Szybko przekonałam się, że gdy masz szczęście, akceptacja zaczyna robić się szerszym pojęciem.

Chcemy być ładni i chcemy, żeby inni nas pragnęli. Nie chcemy zazdrości od innych, chcemy zazdrości od samego siebie.

Czasem życie kładzie nam kłody pod nogi, a czasem to my je tworzymy. Najgorsza jest chyba mieszanka, gdy coś na, co nie mamy wpływu, zmienia nas tak, że nie doceniamy tego, co mamy.

Akceptacja.

Zaakceptuj przeszłość, teraźniejszość, walcz o przyszłość.

To on zawsze powtarzał mi, że najważniejsze jest to, że widzimy swoje dusze, a nie piękno zewnętrzne. Zawsze podziwiałam go za to, jak potrafił mówić o uczuciach do mnie.

Wszystko zmieniło się jednego dnia. Nie było to z mojej winy, nie była to też jego wina. Niektórzy powiedzą, że niczyja, ja usilnie próbowałam, znaleźć winowajce tamtego wybuchu.

On zmienił całe nasze życie.