Chłopak w łóżku.

No dobrze, nie jest w łóżku, bo jest na łóżku i na dodatek jest ubranym. Czyta jedną z książek z mojej półki. Drzwi są otwarte na oścież, co było warunkiem rodziców gdy pogoda nagle się zepsuła i nie wiedzieliśmy, co ze sobą zrobić.

– Zrobiłam herbatę.

– Pierwszy punkt na żonę odhaczony – odstawiam tackę na biurku i siadam na krześle – Chodź tu do mnie – kręcę głową – Nie będziemy robić nic złego, obejrzymy film i wypijemy herbatę. Chodź, chcę potrzymać cię w moich ramionach w twoim dziecięcym łóżku.

– Bardzo zabawne – uśmiecha się, uwielbiam jego uśmiech, mimo, że nie należy tylko do niego.

– Chodź – przewracam oczami i powoli wchodzę do niego na łóżko. On wyciąga do mnie swoje długie ręce i przyciąga do siebie – A teraz powiedz, że pilot jest w zasięgu ręki, bo już cię nie puszczę – układam się na jego piersi. On pieści mój bok, uśmiechając się do mnie.

– Szafka nocna – sięga po pilota, nawet mnie nie puszczając.

– Może dobrze, że zaczęło padać? Ładny masz ten pokój, taki dziewczęcy.

– Lubię go – kiwa głową.

– Mi też się podoba – całuje mnie w głowę – Hej, Jenny – obracam głowę w jego stronę – Miałaś już tu kogoś?

– Przyjaciół, a chłopcy nigdy nie zaszli tak daleko – wybucha śmiechem – Jesteś pierwszy – całuję go w szyję, a on od razu mruczy. Lubię ten rzadko słyszalny dźwięk, więc całuję go jeszcze raz. Trącam ją nosem, a on ściska mój bok. Wycałowuję drogę od ucha do obojczyka, a Luke cały czas mruczy. Uśmiecham się przy jego szyi. W końcu lekko ciągnie mnie za włosy i odchyla moją głowę, żeby spojrzeć mi w oczy – Mruczysz jak kotek – zamiast mi odpowiedzieć, zamyka swoje usta na moich. Chociaż, przecież to też jakaś odpowiedź, prawda? Uśmiecham się na jego ustach, on robi to samo. Muska jeszcze raz moje i tym razem to mój zawodny jęk, opuszcza usta gdy kończy.

– Co oglądamy?

– Hej – trącam nosem jego szczękę – Chcę więcej – kocham jego pocałunki, jest w nich wszystko, co powinno być. Nawet w tych delikatnych, moje serce zwiększa obroty dziesięć razy i bije jak szalone. Zamiast jego pocałunków, daję mu moje. Całuję go po jego szyi, a skóra na galopującym pulsie okazuje się wyjątkowo wrażliwa. Luke pomrukuje. Mój nowy ulubiony dźwięk.

– Myślałem, że mamy być grzeczni – szepcze mi do ucha.

– Jesteśmy grzeczni – w końcu, opuszcza usta na moją szyję. Ahhh. Dlaczego to jest takie przyjemne? Mógłby cały czas mnie całować. Jego usta delikatnie suną po mojej szyi i zostawiają ślad
mokrych pocałunków. Przesuwa ustami na podstawę szyi i zagląda za kołnierzyk bluzy i przyciska tam usta do skóry, a potem lekko zasysa – Och – całuje mnie i podgryza to miejsce.

– Moja – całuje mnie jeszcze raz. Spoglądam w dół i zauważam, że zostawił ślad, który jest niewidoczny pod bluzą. Uśmiecha się do mnie.

– Kto tu jest niegrzeczny?

– Niegrzeczny to jest mój brat. Ja jestem pan romantyczny – wybucham śmiechem – Słyszałem, jak tak o mnie mówisz koleżankom.

– Mówiłam to przy tobie, głupolu.

– No to słyszałem, prawda? – układam się wygodnie w jego ramionach – Co oglądamy?

– Cokolwiek – przerzucam przez niego rękę, a niedługo później i nogę – Tak dobrze – kładzie dłoń na moim udzie i pieści je palcami. Włączył jakiś film, ale przyznam szczerze, że nie potrafię się na nim skupić.

– Poznasz moich przyjaciół?

– Hm?

– No przyjeżdzają do miasta, obejrzeć uczelnie. W naszym małym miasteczku nie było takich luksusów. Chcesz ich poznać?

– Oczywiście! – jestem podekscytowana. Luke stale opowiada o ludziach, z którymi spędził ostatnie osiemnaście lat życia. Są to wspólni przyjaciele jego i jego brata.

– W weekend?

– Pójdę z nimi oglądać uniwersytet, ale potem się spotkamy, okej?

– Spędź czas z przyjaciółmi, długo ich nie widziałeś. Nie przeszkadza mi to przecież!

– Będziesz miała chłopaka studenta – chichoczę w jego pierś – Och, masz chłopaka? Och, jest studentem!

– Co będziesz studiował?

– Będę budował mosty i całą masę innych, niezbędnych do życia rzeczy.

– Pan inżynier? – kiwa głową – Nie mogę się doczekać, aż ich poznam.

Musiałam, w którymś momencie odpłynąć, bo właśnie budzę się na piersi swojego chłopaka, który też ma zamknięte oczy. To jest właśnie to, czego niektórzy szukają przez całe życie. Spokój.
Całuję Luke'a w szczękę, a on zacieśnia swój uścisk dookoła mnie.

– To mi się jeszcze nie zdarzyło – chowam głowę pod jego brodą – Długo spałem?

– Nie mam pojęcia, bo ja też spałam..

– To to twoja wygodne łóżko tak działa – masuje moje plecy w okrężnych ruchach – Będę musiał się zbierać.

– Nie – oplatam się wokół niego jak małpka – Nie chcę, żebyś szedł. Zostań jeszcze...

– Nie mogę, wiesz, zaraz wejdą tu twoi rodzice – obejmuję go mocniej – Hej, zadzwonię jak tylko dojadę do domu i porozmawiamy póki nie zaśniesz, okej?

– Czy ty możesz przestać być taki idealny?

– Jestem bardzo samolubny i po prostu chcę słuchać twojego głosu przed zaśnięciem. Robię to dla siebie, nie dla ciebie – unoszę się z niego – To jak?

– Wolałabym, żebyś został – wiem, że on też by to wolał.

– Będzie do tego jeszcze milion okazji.

Pytanie tylko czy właśnie wyczerpaliśmy nasz milion.

****
15 do 20 rozdziałów to ich przeszłość, a potem zaczynamy teraźniejszość.

Może coś na tt? #butterflyeffectff