Wiedziałam, że kiedyś zacznę chodzić na randki. Wiek szesnastu lat, wydawał się na to idealnym początkiem. Właściwie to byłam już wcześniej na kilku randkach i zaliczyłam kilka pocałunków. Ale moje serce nigdy nie przyśpieszyło, a mój nerwowy chichot nie pojawiał się przy tych chłopcach. Jednak teraz gdy toczyłam wewnętrzną walkę czy ubrać spodnie czy sukienkę, moje serce wariowało.

– Jest ładny? – moja młodsza siostra siedzi na moim łóżku i macha nogami – Starszy, tak?

– Nie dużo, Mia – uśmiecha się.

– Ale ładny?

– Chłopcy mają, być przystojni – Mia chichocze. Mamy dobry kontakt, a dwuletnia różnica wieku, sprawia, że mamy szanse, być najlepszymi przyjaciółkami.

– Mój chłopak jest ładny – moja siostra i jej, co miesiąc nowi chłopcy. Jest strasznie kochliwa, ale można jej to wybaczyć.

– Wybieram spodnie – wyjmuję z szafy pare czarnych rurek.

– No weź! Pokaż mu trochę nóg! – nie mam idealnej figury. Tu i ówdzie mam za dużo, a tu i ówdzie za mało. Jeansy będą wyglądać lepiej.

– Nie – Mia podchodzi do mojej szafy i wyjmuje moją ulubioną sukienkę.

– To randka.

– Przełamujmy schematy – wrzucam sukienkę z powrotem do szafy.

– A co gdyby on cię poprosił o ubranie sukienki? – morduję ją wzrokiem.

– Jeśli mu się podobam, to będę mu się podobać we wszystkim. Zapamiętaj to, potworze – Mia znowu chichocze.

– Okej, starsza siostro.

– Jenny! – krzyczy z dołu mama – Ktoś do ciebie! – nie mogę powstrzymać uśmiechu.

– Cześć – to on mnie pierwszy zauważa gdy schodzę na dół.

– Hej – mama przygląda mi się z uśmiechem.

– Luke już nam się przedstawił i powiedział, że przyprowadzi cię o dziesiątej. Bawcie się dobrze – mama podchodzi do mnie i cmoka mnie w policzek – Przystojniak – klepie mnie po pupie i znika w kuchni.

– Chodźmy, zanim tata się pojawi... – biorę go za rękę i niemal wybiegam z domu.

– Jenny! – o nie. Spoglądam w górę, żeby zobaczyć Mia'e w oknie – Przystojniacha! – o Boże..

– To twoja siostra? – kiwam głową.

– Cześć, Mia! – machają do siebie. Oboje szeroko się uśmiechają – Jesteś niemal tak ładna jak siostra! – Mia chichocze.

– Głupek – szturcham go ramieniem – I wazeliniarz. Może mojej mamie też to powiedziałeś?

– Cicho, robię dobre wrażenie – naprawdę dobre.

– Tylko nie okaż się tym za słodkiej typem, który robi się z czasem wkurzający i męczący.. – ściska moją dłoń.

– Rozumiem, muszę być trochę męski... będziesz mi musiała udzielić paru rad. Może nie będę się golił?

– Zarost jest sexy – kiwa głową.

– Tylko uważaj, bo zarost wcale nie będzie świadczył o tym, że ja to ja. Liam też się pojawi z zarostem.

– Och.

– Przeszkadza ci to?

– Oczywiście, że nie! – mówię szybko – Jesteście bliźniakami i jesteście i tak strasznie różni w zachowaniu, co z tego, że wyglądacie tak samo?

– Jak dobrze, że tak mówisz – skręcamy prawo, ostatecznie opuszczając moją ulice.

– Myślałam, że przyjedziesz samochodem – mówię.

– Dorosły chłopak jeżdżący samochodem, co? – kiwam głową – Myślałem, że spacer będzie dobry.

– O Boże, tak! Oczywiście, że będzie dobry.. nie o to mi chodziło.. – pstryka mnie w nos.

– Musisz, wyczuć moje poczucie humoru, Jenny – nagle się spina, a ja nie rozumiem dlaczego – Cholera! Cholera! Zostawiłem kwiaty u ciebie w domu. Twoja mama mnie wpuściła i.. cholera! – wybucham śmiechem – Patrzę na ciebie i zastanawiam się, gdzie masz kwiaty. A potem.. cholera.

– Mamy po nie wrócić i wręczysz mi je tak jak chciałeś?

– Chciałem, żebyś cały czas je wąchała i myślała sobie, ale niesamowity z niego chłopak, musi dostać za to jakaś nagrodę. Jakiś słodki pocałunek. A teraz, co? Nie zasługuję na pocałunek.

– Chodź, wrócimy po kwiaty. Co to ma za znaczenie, gdzie pójdziemy na spacer?

– Sądzisz, że możemy chodzić w te i z powrotem po twojej ulicy i nikt nie wezwie policji? – znowu mnie rozbawia.

– Nic nie mogę, obiecać – zmieniamy kierunek drogi, żeby ponownie znaleźć się pod moim domem.

– Już jesteś?! – pyta mama gdy ledwo wchodzę do domu.

– Wychodziłaś? – o to proszę państwa, mój zakręcony tata – Gdzie?

– Dzień dobry – Luke stoi za moimi plecami – Jestem Luke i jestem niezdarą, która zapomniała wręczyć Jenny kwiaty, cofnęliśmy się, żeby to naprawić..

– Co za niezdara – naprawdę Mia też musi tu być? Cala rodzinka Sparków.

– Mamo..

– Włożyłam je do wazonu. Już myślałam, że panna wygodnicka je tak zostawiła i rozdzieliła zajęcia swojej rodzinie – Luke parska śmiechem.

– Dlaczego nie wiem, że moja córka jest na randce? Co planujesz, Luke?

– Spacer – teraz Mia wybucha śmiechem.

– Myślałem bardziej o tym, co z życiem, ale cóż moje pytanie było nieprecyzyjne.

– Przepraszam, proszę pana – jego ręka zaczyna się pocić.

–Właściwie po co wam te kwiaty? Jednak nie są dla ciebie? – czy moja rodzinka naprawdę musi być szalona?

– Mamo! – krzyczę na nią.

– Okej, dobrze, porozmawiamy gdy wrócisz.

– O której to będzie, Luke? – pyta go mój tata.

– Przed dziesiątą.

– Ani minuty dłużej, o dziewiątej pięćdziesiąt dziewięć dzwonię na policję – Mia wybucha śmiechem, ja spalam buraka.

– Pa! – zabieram mamie kwiaty i praktycznie stamtąd wybiegam.

Gdy tylko odchodzimy trochę od domu, Luke wybucha śmiechem.

– Są niesamowici.

– Żenujący – odpowiadam.

– Przyjacielscy. Można poczuć się jak w domu i czuję, że bym się z nimi dogadał – kiwam głową – Cholera, będę musiał się z nimi dogadać. A teraz poproszę o kwiaty.

– Przecież są dla mnie! – Luke się uśmiecha.

– A mogę ci je właściwie wręczyć?

– Byłoby idealnie nawet bez nich – kręci głową.

– Mówiłem już jak pięknie wyglądasz? Myślałem o tej randce i o kwiatach, a potem doszedłem do wniosku, że.. nie mów mojej mamie, ale zerwałem je z jej grządki. Moja mama kocha tulipany.

– Zerwałeś je z grządki mamy? – kiwa głową.

– Tata zawsze zrywa z nich kwiaty gdy zapomni o czymś dla mamy. Będziemy musieli, mieć taką grządkę w swoim domu – patrzę na niego z szeroko otwartą buzią – Za szybko? Ups? – staję na palcach i muskam jego usta – Będziesz mnie całować, za każdym razem gdy będę robił z siebie kretyna? – kiwam głową i ponownie muskam jego usta – Okej – chichoczę przy jego ustach, a wtedy to on całuje mnie. Dalej nie używamy naszych języków i ten brak pośpiechu jest piękny. Chociaż, w jakiś sposób się pośpieszyliśmy, prawda?

#butterflyeffectff zapraszam na tt 😊😊