Budzę się w moim łóżku, pulsuje mi głowa i zimno mi w stopy. Szybko przykrywam je kołdrą i właściwie chowam sir pod nią cała. Słyszę stukot stóp, ale nie mam siły, wyjąć głowy z pod kołdry.

– Przyniosłem ci wodę – co on tutaj robi? Nie przypominam sobie, żeby był na imprezie – Tabletki właściwie też i muszę iść do pracy i tak jestem spóźniony.

– Czy dzisiaj nie miałeś mieć wolnego?

– Ashtonowi coś wypadło i poprosił, żebym się z nim zamienił.

– Co tutaj robisz? – jego wyraz twarzy mówi, że nie jest zadowolony z tego jak się czuję – Ty mnie przywiozłeś do domu?

– Ty naprawdę nic nie pamiętasz?

– Nawet nie pamiętam, że po ciebie zadzwoniłam, bo to byłam ja, prawda? Proszę, nie mów, że przywieźli mnie rodzice i zadzwonili po ciebie, to by było takie dziwne...

– Muszę iść do pracy.

– Hej, co jest? – łapię go za rękę – Czemu jesteś taki oschły? Umyję zęby i dasz mi chociaż buzi?

– Spędziłem całą noc na tym jebanym dywanie, bo twoi rodzice sądzą, że nie powinniśmy spać w jednym łóżku. Nawet pomimo tego co.. muszę iść.

– Co zrobiłam? – wyrywa mi swoją rękę.

– Nigdy nie myślałem, że bycie dobrym facetem to coś złego. Znajdę kogoś kto to doceni.

– Co? – nagle ból głowy już nie ma znaczenia. To co się dzieje jest o wiele od niego gorsze.

– Może masz racje, może jestem pieprzonym szaleńcem i cię wystraszyłem, a przyznając się do tego jestem jeszcze gorszym facetem. Muszę.. muszę to przemyśleć i zastanowić się, co zrobiłem źle.

– Nie wiem o co chodzi..

– W końcu powiedziałaś mi prawdę o tym, co do mnie czujesz – co? – Nie kazałem ci na siłę być dorosłą, ale mogłaś powiedzieć, że moja miłość cię przerasta.

– I co byś zrobił? – pytam cicho – Przeraża mnie to, Luke. Przeraża mnie, że widzisz we mnie kogoś, kogo ja nie potrafię.

– Bardziej nazwałbym cię kłamczuchą, która mówi to, co chcę usłyszeć. Może tak naprawdę nie ma znaczenia czy ja czy Liam, bo jesteś taka dobra w gadaniu?

– Wyjdź – to, że on ma problem z tym, że ma brata bliźniaka nie jest moim problemem – Wyjdź za nim powiesz coś czego będziesz żałował.

– Naprawdę żałuję, że nie pamiętasz wczorajszej rozmowy – jego mina świadczy o tym, że jest mną rozczarowany. Czuję, że złamałam mu czymś serce, a teraz on robi to samo ze mną. Nienawidzę tego, chciałabym móc o tym porozmawiać, a nie mogę.

– Kocham cię – nie mam pojęcia, co powinnam powiedzieć.

– Szkoda tylko, że kochasz mnie teraz i nie widzisz ze mną przyszłości.

– Naprawdę o to jesteś wściekły? To jakiś żart! Rzuciłeś mi w twarz, że znajdziesz kogoś lepszego, bo mam ograniczone pole widzenia? Mam szesnaście lat, Luke! Boję się!

– Nie widzę pieprzonego świata po za tobą! – krzyczy – A ty twierdzisz, że to za dużo! Czego byś w takim razie chciała? Żebym traktował cię jak rzecz? Dlaczego wy nigdy nie doceniacie tego, co macie? Pieprzony zły chłopiec by cię, kurwa, bił, a nie potajemnie kochał! To nie pieprzony romans!

– Nigdy nie powiedziałam...

– Liam ma racje, najpierw powinienem myśleć o sobie, a potem o kimkolwiek innym. Może wtedy ja też bym miał trochę zabawy.

– Czy ty mówisz teraz o... – jestem tak zdezorientowana, że bliżej mi do rumieńców, niż do wściekłości.

– Wychodzę, masz racje nie chcę powiedzieć za dużo.. – podkulam nogi pod brodę i przyglądam mu się gdy kieruje się do drzwi.

– To koniec? – te słowa ledwo przechodzą przez moje usta, nie wiek nawet czy mnie usłyszał.

– Muszę przemyśleć to wszystko. Odezwę się.

– Kocham cię – szepczę.

– I co, kurwa, z tego? Mogłabyś mnie kochać ponad wszystko, a i tak mogłoby nam się nie udać. W tym wypadku to ja kocham ponad wszystko, a ty nie pojmujesz dlaczego.

– Zakochałeś się w tym jak wyglądam! – wykrzykuję moją największą obawę – Od początku wiedziałeś coś, co stworzyłeś na podstawie wyglądu!

– Tak myślisz? Myślisz, że planuje dzieci z twoją twarzą, a nie z tobą?

– Dzieci! Znowu te dzieci! To będzie za dziesięć lat! – krzyczę głośniej – Jakim cudem możesz wiedzieć, że to będę ja?

– Masz rację, już nie wiem – po prostu trzaska drzwiami i już go nie ma.

Ja byłam przerażona, on był rozczarowany. Nawet nie wiem, dlaczego mu to wtedy powiedziałam. Miałam tylko szesnaście lat i czułam, że moja miłość powinna być dojrzalsza, żeby mogła być wieczna. On zawsze był taki dojrzały... oczywiście Luke ma coś z perfekcjonisty i tak jak wiedziałam to wtedy, tak teraz niszczy nam to życie.

****
Zapraszam na mój wspólny projekt z callybae jak wiecie kocham trudne relacje, a tamto opowiadanie to jedna wielka trudna relacja i moje ulubione trójkąt miłosny.