Kari Aia's POV

"Kari!!!! Ang tahimik mo ata ngayon?" Tanong ni Senpai Paula sa akin.

Napatingin ako sa kanya. "Wala lang to Senpai." Sabi ko at yumuko. Ang totoo ay masakit ang ulo ko!

Waaah! Tapos idagdag mo pa ang ang puso kong wasak! Hindi ko naman tinanong kay Chi. Pero kasi yun yung sabi ni  Yumi. At ang mga bata ay kilala sa pagsasabi ng totoo. Gatungan mo pa yung mga deduction ng g*gong Harvey na yun. Idagdag mo pa ang pagpupuyat ko!

"Lola! Namumutla si Kari! H'wag muna kaya tayong magpractice ngayon?" Agad naman akong umiling! Thrice a week lang kami magpractice.

"Malayo pa naman ang event na to. Kaya okay pa Kari. Tsaka gagawa pa kami ng mga projects namin tutal ay malapit na mag-end ang 2nd Quarter." Si Erin kaya wala na akong nagawa kundi pumayag sa suhestiyon nilang lahat.

"Byeeee Kari! Ingat ka ha? Pagaling ka!" Sabi ni Fei kumaway ako sa kanila dahil sa library ang pupuntahan nila samantalang ako ay diretso uwi na.

Feeling ko magkakasakit ako. Ang bigat ng pakiramdam ko. Saglit akong tumigil humawak ako sa pader para sa suporta. Sheyt bumibigat ang ulo ko. Pagmulat ng mata ko ay isang tao ang bumungad sa akin.

Hinawakan nya ang braso ko para sumuporta. "Ayos ka lang ba? Namumutla ka." Sabi nya. Napalunok ako! Jeez! Pinikit-pikit ko ang mata ko unti-unting lumalabo ang paligid ko.

Unti-unti na ring bumababa ang talukap ng mga mata ko. Sheyt!

"Harvey..." The last word I utter is the named of the person who's beside me.

"Harvey, siguro mas mapapabuti kung hintayin mo syang magising. Para mapainom na sya ng gamot." Boses ng babae ang narinig ko.

"Thanks Nurse."

I opened my eyes. I am not so familiar with the place I am with. Should I be in panic na? Ang init ng pakiramdam ko. Ramdam ko rin na may towel na basa sa noo ko.

"Harvey?" I asked when my vision is already clear as crystal.

"Kari! Gising ka na. Tss. Pinakaba mo ko. Akala ko may nangyari ng masama sayo. Psh. Nilalagnat ka." Nilapag nya sa tabing table bg kamang ito ang tray na dala nya.

Nilibot ko ang mga mata ko sa buong kwarto. It's a mixture of bloody red and the darkness of black. Ang creepy talaga ng choices of colors nya.

Didn't he know the pastel colors? Pero bakit ba ako narito? Last time I remember nasa school na ko.

"Nasa bahay kita. H'wag kang mag-alala 7 palang ng gabi. Pero sabi ng Mama mo h'wag na kita ihatid dahil baka mabinat ka pa. Kaya wala kang choice kundi dito matulog." He said and get a spoonful of the porridge on the tray.

Wait---what? "Pano mo napapayag si Mama na dito ako matulog?" 

"Tss. H'wag kang mag-alala di ko binola ang Mama mo. Sadyang yun lang talaga ang gusto nya dahil ayaw nyang mabinat ka." I ate the porridge he get for me.

Nang maubos ko ang porridge ay kinuha nya na ang tray imbes na iutos sa katulong ay sya pa talaga ang nagligpit ng pinagkainan ko.

"Harvey." Namula ang mukha ko ng napagtanto na kailangan kong magpasalamat sa kanya. Tss.

Nakakahiya I've always seen the bad on him and now sya ang tumulong sa akin and it's impolite if I won't give him any gratitude.

Tumigil sya nang mmainig ang pagtawag ko sa kanya. "What is it?" He asked in a soft voice.

"Thank you." I whisper just right for him to hear what I've said.

"Rest for awhile. Kari you need that to gain your energy." Pagkalabas nya ay naiwan akong mag-isa.

Alam kaya ni Chi na may sakit ako? I touched the left side of my chest and felt how my heart is. And still aching for what I saw. Siguro nga epekto ito ni Chi. Yung sakit ng aking  puso ay sakit ng buong pagkatao ko.

The sweat of mine are falling from my forhead. I opened my eyes and feel so hot! Damn! Ang init! Agad kong inalis ang kumot na nakabalot sa akin.

My breath is hatching! The dim lights of the room is letting me see where Harvey is. His sleeping beside this bed. And I think he felt my sudden movement because now his eyes are slightly opening.

"Kari? What happen? May masakit ba sayo?" Seryosong tanong nya. I just shook my head for an answer.

Minute passed and sleepiness didn't comeback on my system. The silence of the two of us is lingering around.

"Kari, why? Kahit na sinabi  ko sayo na may mahal na iba si Chi ay mahal mo pa rin sya." Madamdaming pahayag ni Harvey.

"Harvey parang ikaw lang yan sa akin e. Ilang beses ko bang sinabi sayo na mahal ko si Chi? But still mahal mo pa rin ako. It's like a cycle. Na kahit may ibang mahal ang mahal natin ay mamamahalin pa rin sila."

"Hindi Kari. Magkaiba tayo. Ako alam kong mahal kita. Pero ikaw? I think you're just blinded! Paano mamahalin ang isang tulad nya? He doesn't deserve you!"

"Sino ka para kuwestiyunin ang nararamdaman ko para kay Chi? Kahit kailan hindi ako nabulag sa pagmamahal na sinasabi mo. Dahil una palang alam ko na sya ang mamahalin ko." My breathing is faster as what I remember.

"How did you know you're inlove with him? Huh Kari?!"

"I don't know! One day I just woke up! Nagising nalang ako isang araw na sya na ang mahal ko!" I said whole heartily! My heart is beating faster!

I know how painful for him hearing what I've said. Pero yun lang ang tanging paraan para malaman nya na si Chi ang mahal ko. At kahit sabihin nyang bulag ako sa pag-ibig na ito ay hindi yun totoo dahil ako lang ang makakapagsabi ng tunay kong nararamdaman.

After hearing what I've said ay lumabas sya ng kuwarto at iniwan akong mag-isa. Masama ba ako dahil hindi ko nasuklian ang pag-ibig nya?

No. Nagmamahal lang ako. At ang mali nya ay minahal nya ang isang ako na may mahal ng ibang tao.