W pewnym lesie żył sobie lis, który
wyróżniał się wśród innych lisów
Bawił się z innymi zwierzętami z lasu, dokuczał swojemu bratu, irytował przywódcę stada
A najbardziej znany był z tego, że nie lubił słońca.
Nie znosił go!
Denerwował się, gdy inni ciągle wspominali o słońcu i zachwycali się nim
Stawał się wtedy rozdrażniony i grał na nerwach nawet przyjaciołom
Pewnego wieczoru lis zdenerwowany na słońce udał się wgłąb puszczy
Nie zauważył jednak, że szybko ono zaszło, a na niebie pojawił się księżyc
Jak się wtedy przestraszył! Droga do domu stała się dla niego niewidzialna
Lis bojąc się zgubić bardziej, położył się pod drzewem i czekał
Czekał na ratunek swojej lisiej rodziny
Ta się jednak nie pojawiła
Wtedy na niebie ponownie wzeszło słońce, które oświetliło drogę lisa do domu
Ten pędem biegł przed siebie, wpatrując się w świecący obiekt i dziękując mu za ogromną pomoc
Od tamtego czasu lis nie narzekał na słońce
Cieszył się kiedy wstawało rano i smucił, kiedy się chowało dając miejsce księżycowi
Codziennie wpatrywał się w nie, pragnąc być bliżej niego i cieszyć się jego ciepłem

Atsumu spojrzał na Hinatę rozmawiającego po drugiej stronie siatki z Kageyamą. Jego uśmiech rozjaśniał całą twarz i rozlewał w sercu blondyna przyjemne ciepło. Cieknące po policzkach słone łzy przypomniały mu, że

Miejsce słońca na zawsze jest na niebie przy księżycu