Księżyc kolejny raz oświetla mój pokój swoim blaskiem. 
Ponownie otwieram zmęczone oczy. Światło satelity ziemskiego przeszkadza mi w spaniu. 
Wpatruję się po prostu w sufit i myślę. 
Myślę o nas. O naszej przyszłości. O naszym życiu. O tym co zjemy też na śniadanie. To jednak i tak sam wybierzesz. 
Co się stanie, gdy mnie zabraknie przy tobie? Pójdę na studia, opuszczę drużynę, wejdę w dorosłe życie, które na pewno okaże się jednym, wielkim bagnem. 
Jak poradzę sobie bez ciebie? Skupisz się na drużynie, będziesz musiał uczyć się do egzaminów. 
Czasu zabraknie nam obojgu. 
A jeśli znajdziesz sobie kogoś lepszego niż ja? Widzę czasami kiedy uśmiechasz się do ekranu, bo ta krewetka znowu napisała. Czuję się strasznie zazdrosny, wiesz? 
Czasami czuję, że nie jestem dla ciebie zbyt odpowiedni. Różnimy się. Ja wolę towarzystwo ludzi i - o dziwo - naukę. Ty uwielbiasz spędzać czas samotnie wraz ze swoimi grami. 
Myślę jednak, że te różnice nas jednak łączą. Razem się uzupełniamy. Zapełniamy luki, które w nas istnieją. 
Spoglądam kątem oka na zegarek stojący obok. Podświetlone wskazówki pokazują godzinę 01:55. 
Czuję jak twoje dłonie zaciskają się na mojej koszulce. Otwierasz swoje zmęczone życiem oczy i wpatrujesznsię we mnie w skupieniu. 
- Idź już spać. Nie myśl o tym. 
- O tym? - pytam lekko zaskoczony. 
- Przecież wiem. Będzie dobrze. Jakoś damy sobie radę. Razem. 
Śmieję się pod nosem i wtulam się w twój tors. 
- Oczywiście, jak zawsze. Dobranoc Kenma. 
- Dobranoc, Kuroo. 
Tym razem zasypiam. I śni mi się przyszłość. Razem z tobą.