Jin

Odetchnęłaś głęboko, mrużąc oczy przez promienie słońca. Rozprostowałaś ręce, przez co stawy zaczęły ci głośno pstrykać.

– Nie rób tak! – zawołał Seokjin, przypatrując się tobie. – Wiesz, że tego nie lubię.

– Ale i tak mnie kochasz – odparłaś spokojnie, kręcąc nosem, gdy mucha przeleciała ci centralnie przed nim.

– Mogłabyś mi pomóc – odezwał się, stawiając na trawniku kilka butelek wody i soków. – Ja też chciałbym odpocząć.

Usiadłaś na kocu, otrzepując się ze źdźbeł świeżo ściętej trawy.

– Seokjin... – zaczęłaś, uśmiechając się szeroko. – Fighting! – zawołałaś, podnosząc ręce i znowu się położyłaś.

Chłopak odstawił butelki w cień i podszedł, by później wylądować całym cielskiem na tobie. Na moment zabrakło ci tchu, przez co okładałaś go po plecach, jednak Kim w ogóle na to nie reagował.

– Jak nie zejdziesz, to będziesz spał w drugim pokoju – zagroziłaś, na co Seokjin od razu zszedł.

–Tego było mi trzeba – powiedział półgłosem, kładąc brodę na twoim czubku głowy. – Miałem wszystkiego dość. Za dużo, zdecydowanie.

– No, trochę się nazbierało – przytaknęłaś, przymykając oczy. – Afera, twoi rodzice, jeszcze w pracy nie dają ci spokoju.

– Nie przypominaj mi o pracy – mruknął, przytulając cię mocniej do siebie. – Możemy porozmawiać o czymś przyjemniejszym?

– Twoja mama dzwoni – rzekłaś, ignorując pytanie Kima. – O, komar, uważ- – nie dokończyłaś, bo chłopak wystrzelił z miejsca, krzycząc coś niezrozumiałego. – Uważaj...

Suga

– No nie patrz na mnie tymi oczami – powiedziałaś oburzona, spoglądając na narzeczonego. – W tej chwili masz wyłączyć telefon albo ja to zaraz za ciebie zrobię – pogroziłaś, nie odrywając wzroku od jego oczu, chcąc wywrzeć na nim presje.

– [Imię]...

– Żadne [Imię] wyłączaj albo zobaczysz, co może zdziałać wkurzona kobieta.

– Raczej dziewczynka, gwiazdko. – Uśmiechnął się wrednie, mierząc cię wzrokiem.

– Skoro według ciebie jestem dziewczynką, to nie zdziwi cię to, że ta dziewczynka nie ma zamiaru dzielić sypialni z płcią przeciwną i to najprawdopodobniej przez najbliższy miesiąc.

– Alee-e to cały nasz wyjazd – zająknął się, patrząc na ciebie z niedowierzaniem.

– Ups, Min, ups.

Rap Monster

Stałaś za chłopakiem i patrzyłaś, jak wkłada wasze walizki do bagażnika twojego samochodu. Z założonymi rękami obserwowałaś jego ruchy, chcąc w razie czego od razu zareagować, jakby coś zepsuł. Ta klątwa ciąży nad nim od urodzenia, choć w twoim towarzystwie uaktywnia się ona dość rzadziej, niż przy zespole.

– Przesuń w prawo, o tak. Możemy jechać, tylko jeszcze coś... – mruknęłaś, szukając po kieszeniach telefonu.

– Co robisz? – spytał Kim, patrząc na ciebie.

– Muszę wysłać mojej kuzynce prezent – opowiedziałaś, gdy już znalazłaś sprzęt i włączyłaś aparat. – A jej buźka odpadnie, jak zobaczy powiadomienie. – Uśmiechnęłaś się złośliwie, gdy zrobiłaś wyśmienite ujęcie. – Teraz na twittera i #odpoczynek, #zabawa.

Chłopak parsknął pod nosem.

– Aż tak jej nie cierpisz?

– Nienawidzimy się od pierwszego spotkania – odrzekłaś, wygaszając ekran. – A pogorszyło się, to gdy cię obraziła. Oj nie mogłam tego tak zostawić. Dlatego jej żyłka pęknie, jak zobaczy, że ja się bawię z chłopakiem, a ona siedzi w pracy.

– Nie znałem cię od tej strony.

– Uwierz, że nie lubię robić takich rzeczy. To ona zaczęła. Jedźmy, tylko marnujemy czas.

Namjoon usiadł na siedzeniu pasażera obok kierowcy, czyli ciebie. Spędziliście całą drogę na rozmawianiu o wszystkim i o niczym. Potrzebowaliście wolności od codziennych spraw, a zwłaszcza od tych niekończących się plotkach z wami w rolach głównych.

J-Hope

Nie wiedziałaś jakim cudem Hoseok znalazł z dala od Seulu czynne całym rokiem lodowisko. Cieszyłaś się ogromnie, bo mogłaś odpocząć od upalnego słońca, pośmiać się i szaleć na lodzie z chłopakiem oraz uciec od problemów.

– Hoseok?! W porządku? – zawołałaś, gdy chłopak któryś raz wylądował na lodzie. – Nic ci nie jest? – Podjechałaś do niego i pomogłaś mu wstać. Otrzepał kurtkę i uśmiechnął się szeroko.

– [Imię]~ – zaświergotał radośnie. – Nie spróbuj się wywrócić!

Ledwo złapałaś równowagę, gdy Jung wystartował jak z procy, ciągnąc cię za sobą. Zrobiliście kilka kółek, czasami próbując tworzyć trudne figury jakie wykorzystuje się na zawodach. Chcieliście się poczuć jak Kim Yuna, a skończyło się samymi upadkami.

– Stop! Mam dość! – oznajmiłaś, opierając się o bandę. Hobi stał kilka metrów dalej i postanowił zrobić piruet. Wyszło mu to dość koślawo, ale zaklaskałaś, gdy pokazał znak zwycięstwa.

– A teraz spróbuj ze mną.

– Nie, już i tak wszystko mnie boli.

– [Imię]?

– Nie przekonasz mnie.

I spędziliście następne minuty na małej sprzeczce, która tylko zacieśniała wasze więzy.

Jimin

– Omo – mruknęłaś pod nosem, przyglądając się chłopakowi i nie poznając go. Normalnie jakby nie on. – Powiedz mi, dużo ty cukru zjadłeś przed wyjściem? - zapytałaś chodzącą radość. – Zdecydowanie muszę przyznać, że ten wyjazd dobrze ci zrobił Jimin. Widać, że odżyłeś.

– Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że zgodziłaś się ze mną tutaj przyjechać. – Objął cię ramieniem, cały czas rozglądając się po ścieżce, którą właśnie szliście.

– Wierz mi, widzę – odpowiedziałaś, wtulając się w niego bardziej.

– Wieczorem moi starzy znajomi urządzają ognisko i powiedziałem, że przyjdziemy. Chciałbym, żebyś poznała ludzi, z którymi się wychowałem słonko – mruknął lekko speszony.

– Yaah! Przestań być taki uroczy, bo nie umiem ci odmówić – zachichotałaś, łapiąc go za czerwone policzki.

– [Imię], z nas dwojga to ty jesteś tą słodką osobą, ja mogę być jedynie szarmancki albo przystojny.

– Spójrz w lustro ChimChim, potem pogadamy – zaśmiałaś się, widząc minę chłopaka na wypowiedzianą przez ciebie ksywkę.

V

– Taehyung! – zawołałaś, trzymając w dłoni kamerę. Chłopak od razu się ocknął i widząc, jak go nagrywasz, zrobił znak zwycięstwa. – Dobra, na dzisiaj koniec. Już i tak zaszalałam – powiedziałaś, wyłączając sprzęt.

– [Imię], pójdziemy dzisiaj wieczorem do miasta? – spytał chłopak, gdy już do ciebie podszedł i przyciągnął do swojego boku. – Ma być jakiś festiwal.

– Brzmi dobrze – odpowiedziałaś, uśmiechając się szeroko. – Mam nadzieję, że będzie strzelnica. Zawsze chciałam sprawdzić swój cel.

– Ja wolałbym spróbować tutejszej kuchni – stwierdził, ziewając i przecierając drugą ręką oczy. – Spać mi się chce.

Zaśmiałaś się krótko na jego uroczą minę.

– To idziemy do hotelu. Przeszliśmy jakieś trzy kilometry, nie czuję nóg – poskarżyłaś się, wskazując brodą na stopy. – A ty jak się czujesz?

– Jestem zmęczony – mruknął, przymykając oczy. – To nasz hotel?

– Tak, nasz. Zaraz wej- A! – krzyknęłaś, gdy Kim złapał cię w pasie i przerzucił przez swoje ramię. – Oppa?!

– Tak będzie szybciej!

Wyszczerzyłaś się szeroko, wiedząc, że chłopak postara się, abyście zapomnieli o wszystkich problemach i przykrościach, jakie stworzyły fanki Kima.

Jungkook

– Jesteś okropny! – zawołałaś, wyciskając z włosów wodę. – Mścisz się za to, że gadałam z twoim bratem?

– Nie – odpowiedział zbyt szybko, śmiejąc się z twojego wyglądu.

– Nie dość, że jestem mokra, to jeszcze pachnę twoimi perfumami – burknęłaś, wąchając mokrej bluzki. – Ile ty ich tam wlałeś?

– Całe opakowanie – odpowiedział, stawiając obok nogi puste wiadro.

Właśnie zaczęłaś się zastanawiać, czy wynajęcie małego domku i skrawka plaży nie odbije się tobie na zdrowiu. Jeżeli Jeon odstawiał takie akcje po tym, jak zdążyłaś się rozpakować, to wasz odpoczynek zamieni się w obóz przetrwania.

Bo Jeongguk miał masę pomysłów na minutę i wszystkie skrupulatnie wykorzystywał przeciw tobie.

– Idę się przebrać – powiedziałaś nagle, obracając się na pięcie. – Nawet nie próbuj za mną iść! – zagroziłaś mu palcem, na co chłopak wystawił pięści.

– Chcesz się bić? I tak wygram – oznajmił pewny siebie.

– Tak myślisz? – spytałaś, podwijając rękawy bluzki. Założyłaś dłonie na biodra i uśmiechnęłaś się szeroko. I nie był to uśmiech pełen radości. – Chcesz się przekonać?

– Jestem od ciebie kilkanaście razy silniejszy.

– Do wyjazdu masz zakaz wchodzenia do pokoju – orzekłaś, podnosząc lekko głowę. – I co? Zatkało kakao?

Zszokowany opuścił ręce, jednak po chwili sam się uśmiechnął. Tak samo, jak ty.

– Zapomniałaś, kto ma klucze. – Sięgnął do kieszeni i pokazał ci ich pęczek. – Nadal chcesz się przekonać, kto jest silniejszy?

Zaklęłaś pod nosem i zaczęłaś biec do domku, co chwilę potykając się o własne nogi. Jungkook wykorzystał to i niecałe pięć sekund później wisiałaś na jego barku.

– Jungkook?! Nie, nie rób tego! Bo będę chora!

Zatrzymał się przy samej wodzie, rozmyślając nad twoją wypowiedzią.

– Masz rację, wracamy do domu.

A tobie zostało tylko czekanie, aż wejdziecie do środka ciepłego mieszkania.

___________

Następna Reakcja 24.06

Kolejna reakcja za nami~ Cieszycie się z nadchodzącego końca roku? Ocenki ogarnięte? Jeżeli tak, to high five!

~Soo-Min i Shina