"W-What are you doing h-here?" gulat na tanong ko kay Jungkook na nakatingin sa akin.

"I want to talk to you." malungkot na sagot niya sa akin. Umiling ako sa kanya at nilampasan siya. I need to get away from him, atleast for a while.

"Jungkook, please huwag muna ngayon." walang emosyon kong sagot sa kanya. Hawak ko na ang doorknob upang lumabas nang may bigla akong makarinig ng pag-lock.

Ano 'yon?

Pilit kong hinihila ang pinto upang magbukas ngunit ayaw nitong mangyari.

"Hindi mo mabubukasan 'yan hangga't hindi ko sinasabi. Lets talk first, Zeyon. Please." nagsusumamong pakiusap niya sa akin ngunit hindi ako nagpatinag.

"Seriously, Jungkook? Hindi na natin kailangang mag-usap. Naiintindihan ko naman kung bakit mo ginawa 'yon eh. Hindi na ikaw ang kababata kong si JK, hindi na ikaw 'yong kaibigan kong 'yon." nakatungong sabi ko sa kanya. Naiintindihan ko naman lahat at alam ko kung saan dapat ako lumugar.

Masakit mang tanggapin na isang taga-hanga na lang ako sa buhay niya pero wala eh.

Reality will always hunt you.

Hindi mo pwedeng takasan 'yung mga bagay na dapat hinaharap mo.

"Zeyon,"

"I already accept the fact that I will never be your friend anymore because I'm just your fangirl. Basta kahit anong mangyari, kahit saan o anong marating mo. Nandito lang ako. Hindi ako titigil na suportahan ka, kayo. Even though, I know that this will be the last." nakangiting sabi ko sa kanya at kasabay ng ngiting 'yon ay ang pagpatak ng mga luha ko.

Nasasaktan ako. Nasasaktan na naman ako.

"I'm sorry. I'm really really sorry, Zeyon." malungkot na sabi niya at nag-uumpisa na ring mamuo ang mga luha sa mata niya. Ngumiti ako ng malaki sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

"You don't have to, masaya na ako. Masayang-masaya na kahit sa maikling panahon nakasama ko si Jungkook na iniidolo ko at si JK na matagal ko ng hinahanap." I hugged him tight as if my life depends on him. I wish I could not let go of him but that won't happen.

The hardest thing that we will do in our life is letting go the person that never become ours.

"Buksan niyo na 'yang pinto. Tapos na kaming mag-usap." makahulugang sabi ko habang hinihintay na magbukas ang pinto.