Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 48

Shy's POV

Edi sila na ngang may poreber.

Paano naman kami diba? Forever single na lang ba?

"Hello, Shy!" tawag sa akin ni Hoseok, my hope.

"Hi." simpleng bati ko sa kanya.

Ang cold ko ba? Sorry na kinakabahan kasi ako na nasa harap kita. Kainis!

"Ang cold mo naman. Bakit ka nga pala nandito?" tanong niya sa akin.

"Wala lang. Gusto ko lang mapag-isa."

"Ay, bakit naman? Mas masaya kayang may kasama." nakangiti niyang sagot sa akin.

"Sanay kasi akong mag-isa kaya hindi ko alam 'yung pakiramdam ng may kasama." seryosong sabi ko sa kanya.

"Hala? Dapat lagi kang masaya. Lalo na't may mga kaibigan kang lagi nand'yan para sa'yo. Gayahin mo ako. Laging masaya." nakangiting sabi nito sa akin. Sana kaya ko ring makangiti ng ganyan.

"Alam ko naman 'yon 'no. Swerte ako sa mga kaibigan ko. Pero paano na ngayon? May mga lovelife na sila. Edi mababawasan na 'yong quality time namin? Paano naman akong single?" mahabang paliwanag ko sa kanya.

"Edi maghanap ka ng ka-forever mo. Simple-simple ng problema mo eh!" sagot niya sa akin na para bang 'yun ang pinakamagandang gawin.

"'Di 'yun ganon kadali. Duh! Bakit type mo ba ako?"

Mukha naman siyang nakakita ng multo dahil sa sinabi ko.

"OMG! My heartue is! Why you do this to me? You kidding me! I cannot!" nag-hihysterical na sabi nito sa akin.

Tsk! O.A talaga 'tong kabayong 'to. Ba't ko kaya 'to minahal?

"See? Ayaw mo rin sa akin." tumayo na ako para umalis doon ng bigla niya akong hilahin.

"Joke lang naman. Let's just be friends first. Diba doon naman 'yun nag-uumpisa?"

That smile! Shit. Shit. Shit.

**

Princess's POV

Naiwan sa loob ng studio 'yung dalawang bagong kasal.

Ewan ko kung bakit naglabasan kaming anim.

Siguro mga na-bibitter doon.

Naglalakad-lakad ako dito ng parang may sumusunod sa akin.

Wala naman sigurong multo dito diba?

Nagtatakbo na ako papasok sa loob ng hotel ng bigla akong nadulas.

"Aray..."

"Hey, Princess. Are you okay?"

Bakit nandito si Rapmon?

Nakakahiya! Mukhang nakita niya akong nadulas.

Lupa, please eat me now!

"Cess?"

Ano daw? Cess?

What the heck! Cess is heartue.

"Princess!" tawag niya ulit sa pangalan ko.

"H-Huh?" nauutak na tanong kaya napailing siya. Tsk. Isa talaga akong malaking kahihiyan, Princess!

"Are you okay? Bakit ka ba kasi tumatakbo?" tanong niya sa akin habang inaalalayan akong tumayo.

"Aw! Kasi parang may sumusunod sa akin. Akala ko m-multo." nahihiyang sabi ko sa kanya bago tumungo.

"Seriously? Do you think that I'm a ghost ha?" natatawa niyang tanong kaya lumabas ang dimple niya. Why so gwapo, mahal?

Ibig sabihin siya 'yung sumusunod sa akin? What the heck.

"Kaya mo bang maglakad?" tanong niya sa akin.

"Oo."

Tumayo na ako ng ayos pero bumigay 'yung kaliwang paa ko. Shit! Mukhang sprain ang inabot ko ah.

"Tsk. Come on. I will carry you..." pagkasabi niya no'n ay umupo siya na nakatalikod sa akin.

I-pipiggy backride niya ba ako?

"What are you waiting for?"

"Love me like you do. Lo-lo-love me like you do. Like you do!" dugtong ko sa sinabi niya.

"Funny ha? Come on. Its getting to late..."

Sumakay na ako likod niya at niyakap siya sa leeg.

Susulitin ko na lang 'tong pagkakataon na kasama ko pa siya.

**

Angelli's POV

"Huy. Bakit ka nag-sesenti d'yan?" tanong ko kay Jimin na nakaupo mag-isa sa hotel restaurant.

"May iniisip lang." sagot niya bago tumingin sa labas at tinanaw ang madilim na kalangitan.

"Si Christine 'no?" tanong ko ko sa kanya. Tiningnan lang niya tapos dahan-dahang tumango.

Ang swerte talaga ng babaeng 'yun. Nakakainggit.

"Mahal mo na?" tanong ko bago umupo sa kaharap na upuan niya.

"Oo pero wala, si Jungkook talaga ang mahal niya." nakangiting sagot niya sa akin niya pero kitang-kita ang lungkot sa mga mata niya.

"Marami namang iba d'yan na mahal ka eh. Bakit hindi na lang sila?"

"Mahirap turuan 'to." sabi niya sabay turo sa kanang dibdib niya.

"Hindi mo naman kailangang turuan 'yan eh. Ibaling mo lang 'yung atensyon mo sa iba. 'Yung babaeng mamahalin ka rin kagaya ng pagmamahal mo." seryosong sabi ko sa kanya.

Jimin, nandito pa ako.

"Kagaya mo?" nakangiting tanong niya sa akin.

"I'll try, Angelli. Ibabaling ko ang atensyon ko sa babaeng mahal ako kagaya mo." nakangiting sabi niya sakin.

Ayokong umasa pero para sa pagmamahal mo, Jimin.

Aasa ako...

**

Third Person's POV

Isang napakagandang gabi ng araw na ito para sa kanilang lahat.

May nabigyan ng pangalawang pagkakataon.

May nakahanap ng bagong mamahalin.

May nabigyan pagkakataon para patunayan ang kanilang nararamdaman.

At lahat ay nakatagapo ng kani-kanilang mamahalin.

Ngunit sapat na nga ba ang pagmamahal na iyon para ipaglaban nila ang bawat isa?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro