Riley's POV

"We can help you, Riley. Why change it now? Don't tell me? You take those words seriously?" irap na tanong ni Alex habang mariing nakatitig sa akin. Hawak na hawak ko na ang dalawang maleta ngayon sa kamay and we're about to leave, but Alex and Penelope stopped me.

"Get out of my way, Alex. We need to hurry now. Someone's expecting us to come." giit ko pa tsaka ko pinagmasdan si Peyton na walang alam sa anumang pinagbabangayan namin ngayon ng mga kaibigan ko. I don't want my son to feel this kind of life. I don't want to ruin his future.

"Sorry sa nasabi ko kahapon. I know na mahal mo ang anak mo and you will do everything for him, I didn't mean to say those things to you. I'm really sorry, Riley, please don't go, you need us," ngayon naman ay si Penelope na ang nagsasalita habang nagmamakaawa pa 'yung titig niya. Umiwas ako ng tingin. Bumuntong hininga ako tsaka pinikit ng mariin ang mga mata ko.

"Mali ang iniisip ninyo. I want to be alone with my son. Sana'y maintindihan niyo 'yon, babalik naman ako rito kapag buo na ang plano ko." panigurado ko at dahan-dahan nang humakbang pababa para makalabas na kami sa mansyon nina Penelope. Pilit parin akong pinipigilan nina Alex pero winaksi ko ang mga kamay nila, iniiwasan ko din 'yung mga salitang binibitawan nila baka bibigay na naman ako nito at hindi kami makaalis.

"Riley! Think about your son! Hindi mo siya mapro-protektahan na ikaw lang. Nagawa ko na ito noon! Don't make this hard for the both of us, we are helping you out, but you are so stubborn to handle." iritadong sambit ni Penelope taaka ito nag walk out, si Alex naman umiling ng paulit-ulit sa akin. Pero buo na ang desisyon ko, we are going to move out.

"Riley, nakakabuti ito sa anak mo." bulong ni Alex. Nilagpasan ko lang siya. Hinila ko na ang anak ko at pinasok siya sa sasakyan na pagmamay-ari ko. Buti na lang at buhay pa ang kotse kong ito. Nilagay ko na sa likuran 'yung bagahe namin. Si Peyton naman nasa loob na at mukhang inaantok pa yata, ni hindi ko siya binigyan ng pagkakataon na mag-paalam lang sa mga anak ng kaibigan ko. I sighed deeply, tumingala ako kina Alex. Kakalabas lang ni Sendrix at ni Zain, bagong ligo ang dalawa pero bakas sa mukha nila ang blankong emosyon. Alam kong pati rin sila ayaw ang desisyon kong ito, lalo na't ka batch ni Sendrix si Kiefer sa mga negosyo at may tatlo pang lalaki silang kasama sa society. Hindi ko talaga masikmura 'yang mga mayayaman. Tumataas presyon ko sa kanila, mayaman naman kami pero hindi kami inuulanan ng pera, at pinaghirapan namin ang perang iyon. Pero bakit sa kanila? Alam ko namang naghihirap din sila pero sobra-sobra ang pera nila.

Kiefer Stan Montefalco is a Heartless, ruthless fvcking billionaire! He can even buy you using his own money. He can take you down using his power, he's a fvcking Mafia boss after all. Walang awang mamamatay tao, kahit ano namang skandalo ko sa media wala paring epekto dahil binabayaran niya ang media. Damn billionaire!

Suminghap ako. "I'll be back, don't worry." sabi ko. Pumasok na ako sa kotse at sinimulan ko na itong paandarin habang 'yung mga mata ng mga kasama ko ay nakatuon sa kotseng sinasakyan ko. Hindi na ako magugulat kung may device na nakakonek sa kotse ko, bahala na sila sa gagawin nila.

"Mommy, why are we leaving?" tanong ni Peyton sa matinis na boses. Palinga-linga ito sa tinatahak naming daan.

"Babalik naman tayo duon. For now? Hahanap muna tayo ng sarili nating matitirhan, okay?" kumbinsi ko sa kanya. Wala rin naman akong planong dumeresto sa mansyon namin dahil paniguradong makikita ko na naman 'yung mga mukha ng nanay at tatay ko.

"Don't you have a house here, mommy? How about daddy? Is he going here?"

"Baby, hihintayin na lang nating dumating si daddy, okay? We will contact him kapag nakahanap na tayo ng pansamantalang matitirhan."

Tango na lang ang sinagot niya. Masyadong mahaba ang byahe at sobrang traffic pa. Nagpasya ako na sa Tagaytay muna kami tutuloy ng anak ko.

Randam kong kumakalam ang sikmura ko kaya't dumaan muna kami sa isang malapit na restaurant. Lumabas ako sa sasakyan at pumasok, nag take out lang ako. Sunod naming pinuntahan ay 'yung Jollibee, paborito ito ng anak ko even mcdo, he loves to it eat there.

Pagkapasok ko sa kotse, nadatnan kong mahimbing nang natutulog ang anak ko. Nilapag ko sa tabi ko ang pinamili ko, hinubad ko ang coat ko at kinumot ko iyon sa anak ko. Hinalikan ko siya sa noo tsaka pinaandar na ang sasakyan.

Mahaba-haba talaga ang byahe. Mga ilang oras pa kaming nag-byahe hanggang sa nakarating nga kami sa pupuntahan namin. Nag hanap ako ng condo unit at hindi naman ako nahirapan dahil madali lang. Lumabas muli ako ng sasakyan at kinausap 'yung mga staff ng condo kung meron bang ppace, mabuti na lang at meron pa daw. Nag bayad ako ng cash.

"Enjoy your stay, Ma'am." nakangiting sabi ng babaeng crew. Tinulungan ako ng isang lalaking staff na bitbitin 'yung dalawang maleta namin. Kinalong ko si Peyton na ngayong tulog pa din. Dala-dala ko ring 'yung mga supot ng pagkain. Buti na lang at may sariling restu dito sa Tagaytay.

"Maraming salamat." usal ko sa lalaki matapos nitong ihatid ang maleta sa loob ng kwarto namin. Hiniga ko si Peyton sa kama, tinanggal ko 'yung sapatos niya at kinumutan na siya.

Nilapag ko sa kusina 'yung mga pagkain na binili ko tsaka ako nagpasya na maglinis ng katawan. Alas otso na pala ng gabi at sobrang nakakapagod ang mahabang byahe na iyon.

Pumasok ako sa kwarto namin ni Peyton.

"Hey, baby, wake up, you need to eat first." Gising ko sa kanya. Namumungay naman ang mga mata niyang bumukas.

"Kumain ka muna, baby, alam kong gutom kana," hindi ko na siya hinintay na sumagot. Kinalong ko siya papuntang kusina. Pinaupo ko sa upuan at hinanda ko na 'yung mga paborito niya kasabay nito ang tunog ng cellphone ko.

"Yeheyy! Jollibee!" ngumiti ako.

"Sasagutin ko lang ang tawag, anak. Kumain kana."

Nilabas ko ang cellphone sa bulsa ko. Walang tinging-tingin na sinagot ko ang tawag.

"Hello, Riley. This is Queenie, hindi ka daw makontak ng sekretarya mo kaya ako na ang tumawag sa'yo, pinapaalala ko lang sa'yo, Riley. Maayos naman ang takbo ng kompanya, at since nasa Pilipinas ka ngayon? You need to find a job and earn money."

Kumunot ang noo ko. Why whould I do that? I have lots of money at pwede akong kumuha sa banko kapag kinakailangan ko. I can't leave my son.

"May pera ako, Queenie. Anong kwenta ng kompanya ko kung wala akong pera hindi ba? And besides may kwenta pa naman itong ATM ko, pupunta lang ako sa banko kapag kukuha pa..."

"Ni-shutdown muna namin ang pera mo even your savings, para hindi ka ma-trace ng kalaban. Tsaka kung pwede? Mag panggap ka? I mean huwag mong masyadong I-expose ang mukha mo para hindi ka makilala ng mga kalaban mo. Balita ko na nasa Pilipinas na sila ngayon."

Bumuntong hininga ako.

"I didn't bring my forms with me, how can I find a job without it?"

Tatangapin ko na lang ito, para rin naman ito sa amin ng anak ko. Hindi ko muna iwawaldas ang pera ko, hahanap ako ng pera kung kinakailangan.

"Your secretary will fix it, sooner or later you will receive your form. All you need to do is to find a job, interview muna ang sasabakin mo. I'm trying to help you out, Riley, may kaso pa akong inaasikaso ngayon. Call you back!"

Pagkatapos niyang patayin ang tawag, nilapag ko sa sofa ang phone ko at pinuntahan ko ang anak ko. Kakatapos niya lang kumain. Nagpakawala muli ako ng hininga.

Ang hirap naman ng ganito. Hindi 'to ang gusto kong buhay para sa anak ko. Kung hindi dahil sa lalaking iyon? Hindi kami magkakaganito. He ruined everything! Akala ko matatapos ang lahat kapag umalis at lumayo ako ngunit mas lalo yatang lumala ngayon.

He's a monster.

***

Someone's POV

"Fvck! You did heard me! I said, I don't like this kind of designs you made!" galit na sigaw ni Stan habang walang hiyang tinapon 'yung folder sa harap ng empleyado niya. Habang ako naman pinapanood lang siya. Mainit na naman ang ulo niya ngayon.

"Pero Si...Sir 'yan po talaga 'yung nakayanan naming design," sagot ng babae habang nanginginig 'yung tuhod. Anytime babagsak na iyan sa sahig. Umiwas ako ng tingin, tinuon ko na lang ang atensyon ko sa cellphone ko.

Nakatanggap ako ng message galing sa assistant ko.

"May willing nang maging Secretary ni Sir Montefalco."

Napangisi ako ng wala sa oras. Sa wakas magkakaroon na muli ng sekretarya ang kaibigan ko, lagi na lang mainit ang ulo nito e.

"Don't bullshit me, woman! Take that fvcking design with you and fix it again! Or else I will fire you!"

Agad namang umalis 'yung babae at bakas sa mukha nito ang luhang pumapatak na galing sa mga mata niya. Ang harsh talaga ng kaibigan ko, parang papatay na ito ng tao ngayon. Ngumisi ako ng palihim at napansin niya naman iyon kaya't sinamaan niya ako ng tingin.

"Why are you smirking, Roswell?! You wanna die?"

"Chill! Montefalco! May nahanap na akong Secretary para sayo," tumawa ako pero tinapunan niya lang ako ng ballpen.

"Gago!"

"Are you going to interview her? Tomorrow?" tanong ko at tumayo na. Nilapitan ko siya sabay ngisi ng nakakaloko sa kanya.

"What do you think, Roswell?" irtadong tanong niya. Chill lang. Init agad ng ulo eh. Mukhang hindi na naman tatagal itong bagong Sekretarya niya sa kanya. let's see.

**
Napansin niyo guys na tungkol halos sa mga anak anak 'tong stories ko hehehe basta basahin niyo na lang🤩 don't forget to vote and leave a reaction for more updates. Thank you!

Since tapos ko na ang ibang BS. Mag-uupdate ako dito minsan para may babasahin kayo. And also, nag-uupdate din ako sa ibang story, baka want niyong basahin. Salamat!