Melissa nigdy nie uważała się za ładną.
Ale teraz, patrząc w lustro widziała, jak bardzo brzydką jest istotą.
Ta czerwona, zapłakana twarz, kącik ust ubrudzony wymiocinami... to naprawdę ona?
Szum spłukiwanej toalety, plusk wody, którą obmyła twarz i już nikt nie będzie wiedzieć co robiła.
Nikt nie musi wiedzieć, że Melissa dalej płacze, kiedy myśli o swoich byłych, fałszywych przyjaciołach, którzy porzucili ją po wyznaniu im, że jest innej orientacji.
Nikt nie musi widzieć, że chociaż boi się krwi, znalazła inny sposób, żeby sobie ulżyć.

Melissa to taka grzeczna i mądra dziewczynka, szkoda że nie spędza więcej czasu z rówieśnikami.