DAMIAN i PAULA stoją przed salą i rozmawiają.

PAULA

Kim właściwie była ta Ola?

DAMIAN

Była najlepsza w klasie... Ba! W całej szkole. Była osobą, z którą wszyscy zawsze chcieli być w grupie, bo zawsze robiła wszystko za innych. Wygrywała każdy konkurs... KAŻDY! Dostawała wiele razy stypendium. Nauczyciele ją lubili.

PAULA

Czemu nie powiedzieli w jaki sposób umarła?

DAMIAN

Chyba normalnie? A właściwie... co ty się tak o nią pytasz?

PAULA

Wszyscy o niej mówią. Chciałabym wiedzieć, kim była. Pojawiłam się akurat w momencie jej śmierci. To chyba logiczne, że chcę to wiedzieć...

Na korytarzu pojawiają się ZALEWSKI, KOMISARZ, DYREKTOR i WYCHOWAWCA.

DAMIAN

(szepcze pod nosem i marszczy brwi)

A oni tu po co? (spogląda na KOMISARZA i ZALEWSKIEGO)

DYREKTOR

Klasa 2 b? (uczniowie podchodzą do DYREKTORA) To jest pan Andrzej Krawczyk, komisarz miejscowej policji.

DAMIAN przełyka nerwowo ślinę. Niektórzy uczniowie spoglądają na niego z ukosa.

KOMISARZ

Wiemy, że wasza koleżanka nie umarła śmiercią naturalną. Została zamordowana. Jedyny podejrzany, którego mieliśmy, miał alibi. Jesteście, więc najbliższymi osobami z jej środowiska. Chcielibyśmy z wami porozmawiać z osobna, by dowiedzieć się więcej o Oli Modrzejewskiej. Możliwe, że dzięki wam znajdziemy mordercę.

DAMIAN się rozluźnia i wypuszcza z ust powietrze.