Dusza latała,

Uczuć, jak krwi żądna...

Bez ciała była,

Można rzec, bez duszy. 

Taka bezduszna dusza. 

Swoich uczuć nie miała,

Więc innym zabierała,

Wyrywała,

Okradała... 

Skrzypkowi z ramion 

Miłość porwała,

Żeby już nie zagrał fałszywie...

A bez miłości kropli,

Czuł się skrzypek,

Jak bez języka... 

Poecie cały smutek zabrała,

Łzy mu z policzków wylizała

I głęboko wgryzła się w serce...

I ani słowa,

Ani słowa nie mógł napisać,

Jakby odgryzła mu ręce... 

Malarzowi mózg pożarła,

Oczy przeżuła- wypluła.

Żeby nie ujrzał już piękna,

Żeby piękna nie stworzył... 

Lecz bez tęczówek

W kolorze nieba,

Nawet brzydoty nie potrafił...

I tak okradała z

Nóg, ramion, serc,

Mózgów, policzków, oczu...

I zostawiała za sobą puste skorupy

Z duszy i organów wyssane...

A okradała, 

Bo wszystkie uczucia jakie miała,

Samotność jej bezczelnie zabrała...

Oj Duszo, Duszko, Duszyczko...

Ty biedna! 

Najadłaś się uczuć owoców,

Wiec zmykaj do... 

Nieba?

Piekła?

Gdziekolwiek zechcesz,

Lecz przestań być hieną...

*

Dziwne. Bardzo dziwne mi to wyszło. 

Co sądzicie? 

Ogólnie, to myślałam, że to słowo będzie łatwiejsze. Może jutro pójdzie lepiej.

W takim razie, widzimy się jutro!