Jedyny mur,
Moja jedyna ochrona...
I tylko taka kostna bariera,
Chroni cały świat przed tym krzykiem...
Przed tymi wrzaskami potwornymi...

Jak dobrze...
O, jak dobrze dla świata,
Dla słyszących,
Dla głuchych,
Dla widzących,
Dla ślepych...

Tylko ja go słyszę,
Tylko ja go widzę...
Bo siedzi we mnie
Jak pijawka krwiożercza...

Czy jest coś gorszego,
Od stukania,
Od hałasu nieustępliwego?

Cieszcie się, Drodzy ludzie,
Że go nie widzicie,
Że go nie czujecie.
Że moja czaszka,
Nie stoi na Waszych kręgosłupach...
Cieszcie się
Z niepoznanego bólu...

A ja będę się cieszyć
Waszym szczęciem,
Bo własnego nie zaznam...

A Wy nie współczujcie mi.
Jeśli już bardzo chcecie,
To nie mi,
A mojej czaszce.
To ona jest barierą.

Ja jestem zwykłym
Szkieletem...

*

Dziwne to. Bardzo dziwne. Ale już miałam chwilę zwątpienia i myślałam, że nic nie napiszę. A tu taka niespodzianka.
Możecie ocenić, było by mi miło.
Widzimy się jutro!