I śmieją się ze mnie cały czas.

Nawet spać by nie musieli,

Jakby się ze mnie w nocy śmiać chcieli. 

Bo inność jest taka śmieszna,

Że dech zapiera,

Że brzuch boli,

Że łzy po policzkach ciepłe

Spływają. 

A ja nie pozostaję bierna. 

Niech się śmieją,

Śmiech to zdrowie.

Więc idąc tą drogą 

Iście lekarską,

Sama się zaśmieję. 

I będę się śmiałą już do końca życia,

Bo oni wszyscy są tacy sami. 

Głupi tłum bez wyobraźni... 

*

Czy mi się tylko wydaje, czy ja na prawdę muszę w każdym wierszu kogoś obrazić? Nie to żeby mi to przeszkadzało... Wam nie przeszkadza? Mam nadzieję, że nie. 

Tak więc, co sądzicie? 

Ja właśnie kończę lekcje i idę na spacer. Co z tego, że pada? 

Do jutra!