Chapter Four

        Axel carried the youngest. Sa naririnig ko ay Tintin ang pangalan ng bata.
        "Sino po siya?" the girl cutely asked pointing at me.
        I smiled and greeted her. "Hi,"
        "Siya si ate Eris, ang wife ko." tugon ni Axel sa tanong ng bata.
        "Maiwan ko muna kayo at maghahanda lang kami ng pananghalian." paalam ni ate Vicky.
        "Tulungan ko na po kayo." maagap kong prisinta.
        "Salamat, hija, pero nakakahiya naman at bisita kayo," umiling ito.
        "Ayos lang po." ngiti ko.
        I heard Axel chuckled beside me. "Pagbigyan n'yo na, ate Vick, at mapilit 'yang asawa ko."
        Nangingiting napailing na lamang si ate Vicky at sinama na ako.
        "Salamat sa pagtulong rito sa kusina, hija. Ang sarap mo palang magluto." matapos nitong tikman ang isang putahe.
        "Walang ano man, po, salamat." medyo nahihiya kong tugon.
        Agad lumapit ang isang binatilyo matapos itong tawagin ni ate Vicky.
        "Tawagin mo na ang mga bata at nang makakain."
        "Ako na po," pigil ko. Tumango ako kay ate Vicky.
        Hindi pa man nakakaliko sa pasilyo papuntang playground ay naririnig ko na ang masasayang tawanan ng mga bata. They sounded so happy.
        Nadatnan ko si Axel na nakapiring ang mga mata at inaabot ang mga batang umiiwas naman sa panghuhuli niya. Napangiti ako at hindi na muna tuluyang lumapit upang mapagmasdan siya.
        Biglaan ang ginawang pag-ikot ni Axel dahilan ng pagkakahuli sa tabaing batang lalaki. Lalong umingay ang mga bata dahil sa pagkakahuli sa kanilang kasama. Axel removed his blindfold.
        "Hon," tawag niya ng namataan ako.
        "Tawag na kayo sa loob at kakain na." anunsyo ko sa kanila.
        Mabilis na kumilos ang mga bata. Tuluyang nakalapit sa 'kin si Axel and gave me a kiss on the forehead. His arm was encircled around my waist as we followed inside.
        Nagsimulang magsalita si Axel tungkol sa pagkakaroon namin ng anak. Umiiwas naman ako. Paano ko ba sasabihin at ipapaliwanag sa kanyang hindi pa ako handang magkaanak gayong nakikita ko ang kagustuhan niya.
        I went home a bit late dahil narin sa traffic. I texted Axel saying na ma-l-late ako ng uwi at baka sa labas nalang kami kumain ng dinner but I haven't receive any reply from him. Ngayon ay sinusubukan ko siyang tawagan pero hindi naman sumasagot.
        Kumunot ang noo ko sa kadiliman ng aming living room. Dumiretso nalang ako sa kusina nang makitang nakabukas ang ilaw doon. I smiled seeing him on our kitchen counter ngunit muli rin napakunot nang makitang nagsasalin siya ng alak sa kanyang baso.
        "Hon," lumapit ako at hinalikan siya sa kanyang pisngi. "kanina ka pa? I texted you earlier, tinawagan din kita pero hindi ka sumasagot,
        Nilapag ko nalang muna doon ang bag at ilang bitbit na gamit. Nagtaka ako sa katahimikan niya kaya.
        Hon,
        "Half day, I wasn't feeling well earlier." Sa basong may lamang alak siya nakatingin.
        Agad ko siyang nilapitan. I touched his forehead and neck. Napailing ako. "You should've called. Ikukuha kita ng gamot-"
        I was about to when he reached for my elbow. I sighed. I was about to say something like why is he drinking gayong masama naman pala ang pakiramdam niya, when my pills scattered nang pahagis niya itong binagsak sa counter. Natigilan ako. Binitiwan niya ako.
        "Axel,"
        Muling bumaba ang tingin niya sa hawak na baso. "Ayaw mo bang magka-baby tayo?" hurt was visible in his voice. 
        Agad akong umiling at lumapit para yakapin siya mula sa likod habang nanatili siyang nakaupo sa high stool. "No, hon, hindi ganoon. Maybe we give it a year or two? Not now, hindi pa ako handa, Axel." pag-amin ko.
        Hindi siya nagsalita.
        I just hugged him and kissed his shoulder
        I showered his handsome face with my noisy kisses. Gumalaw siya ngunit hindi naman nagmulat ng mga mata. Sinulyapan ko ang wall clock that was hanged on our room's wall. It's still early kaya hinayaan ko na muna siya.
        Bumangon ako mula sa aming kama. I reached for my silk robe and covered my nakedness with it. Bumaba ako at tinungo ang kusina para makapagluto na ng breakfast.
        Pagkatapos ay muli rin akong umakyat upang gisingin siya. He was still on our bed. His upper body was showing while the lower part was covered with our white sheets.
        "Hon, wake up," gising ko sa kanya habang paulit-ulit na dinadampian ng halik ang labi niya.
        Agad ko siyang sinalubong ng matamis na ngiti when he finally opened his sleepy eyes.
        "Good morning!" I sweetly greeted.
        Bumangon siya at agad na tumayo. Dumiretso siya sa bathroom...
        "Selena!" I stood up from my seat and greeted her with a cheek-to-cheek kiss.
        "Eris," she smiled and then we sat down together.
        A waiter came to us and gave us the menus. Axel was busy with all his meetings kaya naman si Selena itong niyaya kong mag-lunch. Isa pa ay miss ko narin ang aking bestfriend.
        "How's work?" nakangiti kong paunang tanong sa kaniya.
        She nodded. "Fine," bahagyang kumunot ang kanyang noo at nanliit ang mga mata sa 'kin. "Ang init ng ulo ng asawa mo kanina sa office. Halos masigawan ako!"
        My eyes widened. "Oh! I'm sorry, Selena," I said, worried.
        She shook her head. "Wala 'yon, ayos lang. umiling siya.
        I sighed. "Nagtatampo kasi yon sa 'kin,
        Kumunot ang noo ni Selena. Bakit?
        I sighed again. "Gusto na kasi ni Axel na magka-baby kami,"
        Selena's forehead creased more.
        I shook my head. "I'm not yet ready."
        Dumating ang aming order at nagsimula na kami sa pagkain.
        "Ilang araw ka nga doon, hon?" I asked as I was packing his things for his business trip.
        "Two weeks," tipid niyang sagot.
        Agad akong nalungkot. Akala ko pa naman ay ilang araw lang. Bahagya akong natigil sa ginagawa. I looked at him who was busy with his laptop. Hindi pa naman kami completely okay ngayon. Kinakausap naman niya ako pero tipid. Hanggang ngayon kasi ay mukhang may tampo parin siya.
        Lumapit ako at naupo sa kanyang tabi. He stopped typing on the keyboard when I leaned my head against his shoulder. Tiningnan ko 'yung ginagawa niya at nakitang nag-r-reply siya sa mga emails. 
        "I will miss you," I pouted.
        "It's just two weeks, Eris," he said after a sigh.
        Malungkot akong napangiti at nag-angat ng tingin sa kanya. "I love you, Axel."
        Nagkatitigan kami.
        "I love you." aniya.