Starł popioły zdjęcia na dywan ze swoich rąk
I wziął kolejną fotografię
Oglądał ją w skupieniu
Wpatrując się w tak szczęśliwe oczy swojego ojca
Kiedy Michael był sześciolatkiem
Był szczęśliwy i jego serce było pełne
Czuł miłość ojca
Ale to się zmieniło
Kiedy Michael zaczął czuć coś do chłopców
I on nie był zawiedziony
Był wściekły
Kiedy bił go próbując sprawić że to zniknie
A potem odszedł
Pozostawiając po sobie tylko blizny
Bo nie nauczył się
Że złamani ludzie potrzebują tylko miłości
  Ale nie zawsze ją przyjmują
Bo się boją
Że ona złamie ich jeszcze mocniej
Że oni złamią kogoś tak samo
  Jak oni zostali złamani