So I wasn't dreaming. Napabungisngis ako at pinagsusuntok ang unan na yakap-yakap ko. Ramdam ko ang pamumula ng pisngi ko.

Shit! Nakakakilig! Nababakla na 'ata ako!

Agad akong bumangon nang may ngiti sa labi saka mabilisang inayos ang kama ng asawa ko. Shet! Asawa! Amoy ko ang mabangong halimuyak ng aking asawa sa kumot at unan niya.

Agad akong pumasok sa banyo niya para makapagligo. Hindi naman sa gusto ko na mabango at fresh ako tingnan, pero parang ganun na nga.

Pagkatapos kong maligo ay isang dark blue longsleeve polo at faded ripped jeans and isinuot ko. Excited akong lumabas ng kwarto habang sumisipol.

Agad kong naamoy ang halimuyak ng niluluto ng aking asawa.

Tila ako'y nagiging makata na. I shook my head and continued my way towards the kitchen.

Naabutan ko sa kusina si Jeth na kumakain ng sandwich at ang aking asawa ay kasalukuyan pang nagluluto. Tiningnan ko ang bowl na may lamang sandwich.

Bakit isa na lang?

"Wala na bang sandwich?" tanong ko kay Harriet habang ako'y nanatiling nakatingin sa bowl.

"Wala na. Si Jeth lang ang ginawan ko ng sandwich," she answered.

Tiningnan ko si Jeth na patuloy sa pagnguya habang nakatingin sa akin nang walang emosyon sa mukha.

Ba't parang nang-aasar 'tong batang ito?

Umupo na lamang ako at nanatiling tahimik kahit sobrang sama ng aking pakiramdam. Naiintindihan ko dahil naka-score naman ako kagabi at nag-enjoy ako sa pagdila sa leeg ng asawa ko. Patikim-tikim na lang muna.

"Malapit na 'tong matapos," saad ni Harriet.

Bumuntong-hininga ako. Bakit kaya hindi niya ako ginawan ng sandwich?

Tumayo ako at kumuha ako ng tubig sa ref at tiningnan ang nagluluto kong asawa. She's wearing a white spaghetti strapped-sleeveless paired with a denim shorts.

Napatingin ako sa hita niya. Ba't parang mas lalong kuminis? Dumapo ang tingin ko sa pang-upo niya. Parang ang lambot, ah.

Napagkagat-labi ako nang maramdamang sumikip ang pantalon ko. Fuck! Napapikit ako ng mariin at ibinalik ang baso sa lagayan. Pigil-hiningang umupo akong muli habang inaayos ang aking pantalon. Mahirap na.

"Bakit pinagpapawisan ka, Sir?" Napaigtad ako nang biglang nagtanong si Jeth.

Pakialamerong bata!

"Mainit, eh."

"Ang lakas kaya ng aircon tapos naiinitan ka pa rin. Normal ka pa ba, Sir?" Muli niyang tanong.

"Eh, ikaw? Normal ka pa ba? Kung makapagsalita ka 'kala mo naman tuli ka na, e." Asar kong sagot.

He looked at me expressionless.

"Tuli na po ako. Baka ikaw."

"Aba't! Mag-aasawa ba ako kung hindi ako tuli?!"

"Depende. Kaya siguro wala pa kayong anak ni Mama dahil 'di ka pa tuli."

Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko siya.

Bata ba talaga siya?!

Inilihis ko ang tingin papunta sa asawa ko. Pero, patuloy lang siya sa pagluluto. Hindi yata alam ng batang 'to kung ilang beses kong pinaramdam ang pagmamahal ko sa asawa ko sa kwarto namin. Saksi ang kwarto ko sa ingay naming dalawa.

Hindi ko na lamang siya pinansin. Magugulo lang ang utak ko. Isa pa, lagi akong natatalo. Nakakaasar.

Ilang minuto ang lumipas ay inihain na ng asawa ko ang aming agahan. Nagsimula na agad akong kumain dahil gutom na ako.

Ikaw kaya ang hindi bigyan ng sandwich.

"By the way, we need to hurry. Pupuntahan natin ang Nanay mo Jeth. Aasikasuhin natin ang libing niya." Malumanay na saad ng asawa ko.

Hindi agad sumagot si Jeth kaya tiningnan ko siya. Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya. Pero, agad rin naman siyang tumango.

"S-Sige po, Ma."

Malungkot na tiningnan ni Harriet si Jeth at hinaplos ang buhok nito.

"Gusto mo, ikaw ang magplano para sa libing ng Nanay mo? Gusto mo ba, ikaw ang pumili ng mga disenyo?" Malumanay niyang saad dito.

"Pwede po ba? Gusto ko po kasi na masaya si Nanay," sagot niya.

Ngumiti sa kanya si Harriet saka tumango. "Oo naman. Kaya sige na kumain ka ng marami na marami para busog ka mamaya. 'Kay?"

"Opo," sagot ni Jeth.

Agad na ring kumain ang asawa ko. Pero, nanatili akong nakatitig sa maganda niyang mukha.

Ako ba hindi niya tatanungin? Hindi niya ba ako sasabihan ng 'kumain ka ng marami na marami'? Ang unfair.

Aksidenteng napako ang tingin ko sa labi niyang nginunguya ngayon ang pagkain.

Bakit parang tender juicy?

Muli siyang sumubo ng pagkain kaya hindi ko namamalayang napapanganga na rin pala ako.

Sana all, sinusubo, diba?

Mamaya talaga i-se-search ko kung paano maging pagkain.

Pagkatapos naming mag-agahan ay agad nang nagbihis sina Harriet at Jeth. We went to the funeral homes for the body of Jeth's Mom.

Gaya ng gusto ng aking asawa, si Jeth ang hinayaan niyang magplano para sa libing ng kanyang Nanay. Ginagabayan lang namin siya kung may mga bagay siyang kinalilituhan. I admit, he's a good decision-maker at his age. He's thinking maturely. Sa ganyang edad ko dati umiiyak lang ako kapag hindi nabigyan ng lollipop e. O kaya kapag hindi ko nakuha ang gusto kong laruan na sasakyan.

Pagkatapos nang mga paghahanda mga ilang araw ay agad nang ginawa ang libing. I saw how pained Jethro was. He cried his heart out. Hanggang sa pag-uwi namin ay malungkot siya. Hindi siya humihiwalay kay Harriet at yakap-yakap niya ito. Harriet even stayed at Jethro's room and slept there to soothe the poor kid. If I was in other situation, I would really say...

Sana all, niyayakap at tinatabihan sa pagtulog, diba? Sana all, diba? Sana all.

Things happened like a strike of a lightning. We legally adopted Jeth. And he started to move forward from what happened to his Mom. He calls Harriet as "Mama" but he never called me "Papa".

Sabagay, hindi naman kami magkamukha. Mas gwapo ako kesa sa kanya.

Madalas na rin kaming nagbabangayan and I ended up a loser. Pa'no naman kasi ay lagi siyang kinakampihan ng hot niyang Mama. Like now. Nag-aaway kami sa kung ano'ng ending ng Demon Slayer.

"I told you Tanjiro will die in the end," I said.

"Tinanong ba po kita?" Bara niya.

"Look, sinasabi ko lang naman ang mangyayari para hindi ka na aasa. Mahirap kaya ang umasa," katwiran ko.

I mean that's how life works. You have to tell everyone the truth to avoid disappointments. You have to be prepared for what might going to happen. Mahirap kaya ang umasa nang umasa. I'd been there and I'm trying to prepare him for things that will frustrate him starting from the movie he watches.

"Wala naman akong paki sa ending po, eh. Sadyang spoiler ka lang. Saka sigurado naman talaga ako na mabubuhay 'yan si Tanjiro dahil siya ang bida," sagot niya.

"Si Nezuko ang bida hindi si Tanjiro."

"Sir, kaya nga Demon Slayer e kasi siya ang pumapatay ng mga demons. Ibig sabihin hindi 'yun si Nezuko kasi demon po siya, eh."

"Kid, magkapatid sila ni Tanjiro. Yes, Nezuko may be a demon but she's a demon slayer as well."

"Sino?" he suddenly asked.

"Si Nezuko," I answered.

"Sino ang nagtanong?" bara niya. I went silent.

"I-I...nevermind." Pagsuko ko.

Tangina! Why am I even arguing with this kid? I could have just go to my wife.

---

It's been awhile since the funeral. Things happened fast and gladly, Jeth is starting to move forward. Napapadalas ang pagtulog ko sa kwarto niya to soothe him. Ayokong maramdaman niyang nag-iisa siya.

He's been a good boy these days. He's been calling me 'Mama' and it feels so good. Madalas nga lang ay naririnig ko silang nagbabangayan ni Evans.

Him calling me Mama makes me feel alleviated. I had always been wondering of how it feels like to have a child. Now that he's here, he reduced all my griefs.

As of now, I am working with my lesson plans. Habang ang dalawa ay nanonood ng cartoons. I could hear their voices from up here. Ang ingay nila. Hindi ko na lamang sila sinasaway dahil hindi naman nakikinig.

Tanghali na nang tumigil ako sa paggawa ng lesson plan. Kailangan ko pang magluto para sa mga senyorito.

Bumaba na ako at naabutan ko sila sa kusina na may ginagawa. Evans is cooking while Jethro is watching him.

"Anong ginagawa ninyong dalawa?" Kunot-noong tanong ko.

Halos maitapon ni Evans ang niluluto niya sa pagkagulat habang si Jethro ay balewalang namulsa at nanatiling nakatayo. Kumunot lalo ang noo ko nang makita ang reaksyon sa mukha ni Evans. Humalukipkip ako.

"What are you doing, Evans?" tanong ko.

"C-Cooking?" he answered with flushed face.

"Yes, I know that very well. What I mean is, ano ang niluluto mo?"

"N-Nothing," saad niya na pumiyok pa ang boses.

I rolled my eyes at him saka lumapit.

"No, no! Stay there! I-It's nothing, really!" he said nervousness visible on his face.

I studied him suspiciously.

"W-What? S-Stop staring," he nervously said.

"I will. Kung papalapitin mo 'ko," I answered.

"N-No!" saad niyang muli at iniharang ang sarili sa niluluto niya. Bumuntong hininga ako. Titirisin ko na 'to.

"Jeth, what is your Papa cooking?" baling ko kay Jeth. Jeth looked at Evans blankly but with a suppressing smile.

"Nagluluto po siya ng hotdog na itim, Ma-"

"I wasn't!" Defensive na singit ni Evans.

Pinanliitan ko siya ng mata while he's looking at Jeth like he's gonna skin him alive.

"You did what, Evans?" I asked with a grim face.

My first rule for him since we got married is not to touch any of my kitchen things since he don't know how to cook. And right now, he just did!

"I-I did nothing, Love. The hotdog is n-naturally b-black. I-I bought it... near here," he stammered.

But one word caught my attention.

Love? It's been awhile, huh? That's what he calls me back then and I must admit, I missed it.

"Love, who?" Tinaasan ko siya ng kilay. Nanlaki ang mga mata niya.

"L-Love-voratory?" sagot niya at pinaglaruan ang kanyang mga daliri.

I cleared my throat and rolled my eyes at him as I stopped myself from laughing.

Lumapit ako at tiningnan ang niluluto niyang natural black hotdog. It's really black. Jusko! Tiningnan ko siya ng masama kaya ngumuso siya at nag-iwas ng tingin.

Inilagay ko sa plato ang specialty niyang hotdog saka humalukipkip sa harap niya. I was about to scold him when I caught him staring at my chest. I am only wearing a T-shirt. Taranta kong nilingon si Jethro, buti na lang ay wala na siya. Muli kong ibinalik ang tingin sa kanya at nananatili pa rin siyang nakatitig. Walangya!

"Stop staring!" I hissed at him. Gulat siyang napatingin sa akin at napalunok. "Saan mo nga ulit nabili itong hotdog na itim?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Why?" tanong niya.

"Dahil gusto ko ring bumili ng itim na hotdog," I smirked.

"Why aren't you wearing a bra?"

Nanlaki ang mga mata ko at ibinaba ang tingin sa dibdib ko. Right! I'm not wearing a bra!

"Kaya pala titig na titig ka!" I hissed at him.

"How could I stop staring when it seemed like your nipples were calling me," he answered briefly.

"W-What?! How dare you!" Tinakpan ko ang dibdib ko gamit ang dalawa kong kamay.

"There's no use on covering it. I've tasted it before," he smirked and walked towards me.

How could he turn the situation upside down?

Kinabahan ako kaya dali-dali akong naglakad para makalabas mula sa loob ng counter. Pero, naabutan niya ako and trapped me on the fridge kaya napatili ako. I am still covering my chest with my hands when he forcefully hold my hands and pinned my arms on top of my head with his one hand.

"L-Let go, Evans. I-I'm gonna kick you on the balls!" I threatened him full of nervousness.

There's an amused smile pasted on his face. Agad niyang ikinulong sa mga binti niya ang mga binti ko.

Oh no!

His other hand went down to hold my waist while his nose is grazing on my face, neck and earlobe. I can feel my knees trembling and my heart beating so loud.

"E-Evans, baka makita tayo ni Jeth." Kinakabahan kong sabi.

"It's really calling me," he whispered on my ear. His breath is fanning on my cheek.

"W-Who?" Halos hindi humihingang tanong ko.

"These babies," he answered as he squeezed my boobs, freeing my hands.

He licked my neck and nipped on it as he keep squeezing my boobs. I bit my lips to suppress my moan and closed my eyes.

Sobrang tagal na simula no'ng maramdaman ko ang ganito. This kind of heat and hunger, but with the same man.

He sniffed my neck and licked it again making me bit my lip harder. I gripped on his broad shoulders when I felt my panty wet.

Oh god! He still has the same effect on me!

I felt his breath fanning on my ear making my knees tremble. Nanayo ang balahibo ko. And I'm more than turned on.

"Stop provoking me, Misis," he whispered.

I opened my eyes to look at him but his face is on my cheek. Licking it again and again. I gripped his shoulder more.

"I-I didn't," I stuttered and out of breath.

"Well, I feel provoked," he whispered and licked my earlobe before walked towards the living room with a smirk.

I rolled my eyes at him making him laugh. I glared at him stopping him from laughing by biting his lower lip but with a visible smile.

I watched him faded my sight. Napasinghap ako nang ma-realize ang nangyari. I hugged myself like I'd been ravished when I am not. Nanlalaki ang mga matang tiningnan ko ang sarili sa salamin na nasa kusina. Magulo ang naka-bun kong buhok. My face is as red as a tomato. And there's a hickey left on my neck. Napasabunot ako sa sariling buhok and found myself blushing again.

Damn you, Evans Philipus!

---

MAYROON AKONG tagumpay na ngiti na naglakad papunta sa sala. Sino ba namang hindi, diba? Ang saya at ang sarap lang. Hanggang ngayon nga ay nandito pa rin ang epekto ng masarap na pinagsaluhan namin kanina ng maganda kong asawa.

Tayong-tayo pa.

Naabutan ko si Jeth na nanonood ng Dragonballs. Seryoso siyang nakatitig roon habang walang emosyong makikita sa mukha niya. May yakap siyang unan at naka-cross ang parehong mga binti. Umupo ako sa tabi niya.

"Alam mo bang immortal si San Guko?" Imporma ko sa kanya. Baka lang naman hindi niya alam.

"Ano?" tanong niya na nasa TV pa rin ang atensyon.

"Sabi ko, alam mo bang immortal si San Guko?" Ulit ko.

"Anong paki ko?"

Napabuntong hininga ako at napairap na lang. Nagiging bata ako mag-isip dahil sa batang 'to eh. Nanood na lang din ako at kumuha ng unan para itakip sa bukol na nasa pantalon ko.

Ilang minuto ko nang pinapakalma ang sarili ko pero sadyang matigas ang ulo ko sa baba. Tigas na tigas para sa maarteng maganda diyan sa kusina.

Naisipan kong pumunta na lang sa kwarto at maligo. Iniwan ko si Jeth na nanonood ng TV roon sa sala. Pagkatapos kong maligo ay lumabas ako ng kwarto na nakatapis ng tuwalya. Kukuha na sana ako ng damit nang mag-ring ang cellphone ko. Agad ko itong sinagot.

"Hello?" bungad ko.

"Uy, hello! Alam mo bang kanina pa ako tawag ng tawag sayong putangina ka?! Hindi ka sumasagot! Ring ng ring ang cellphone mo pero 'di mo narinig?! Tangina! Ako pa 'tong napagalitan ni Primm na putangina ka dahil hindi mo sinasagot! Kasalanan ko ba kung namatay ka nang hayop ka?!" Magandang bungad sa akin ni Simour.

"Baka nakakalimutan mong boss mo 'ko?" Taas-kilay kong saad kahit hindi niya nakikita at saka namaywang.

"Hah! Bakit?! Kaya mo 'kong sisantehin?!" saad niya.

"Bakit?! May sinabi ba ako?! Ang sinabi ko lang naman na boss mo 'ko. Pinapaalala ko lang! Kung magmura ka kasi parang gago! Nakakaputangina ang mga mura mong hayop ka!" sagot ko.

"Anyway, pumunta ka dito bukas! Isama mo sina Harriet saka Jeth." Change topic niya. Kumunot ang noo ko.

"Bakit? Anong meron?" Taka kong tanong.

"Gago ka ba?! Birthday ng inaanak mo, 'di mo maalala?! Hayop lang! Huwag na huwag kang lalapit bukas sa anak ko, ha! Tangina mo!" sigaw niya mula sa kabilang linya saka pinatay ang tawag. Binaba ko na rin ang cellphone ko.

"Wala akong naaalalang birthday bukas. May birthday pala bukas?" Napabuntong-hininga na lang ako saka nagpatuloy sa pagpunas sa buhok ko.

Kukuha na sana ako ng damit ng bumukas ang pinto ng kwarto ko kaya napalingon ako upang tingnan ang nagbukas. Ang maganda ko pala na asawa.

Pumasok siya saka humalukipkip at nasa kama ang tingin. Napatingin ako sa dibdib niya.

Sayang may bra na. Wala nang tumatawag sa'kin.

"Uh, yes?" Pagkuha ko sa atensyon niya dahil obvious naman na ayaw niya pang magsalita.

"Primm called me. She's inviting us for Precy's birthday tomorrow. Gusto ko sanang lumabas para mamili ng gifts sa kay Precy. Kaso wala akong sasakyan at masyado nang malaki ang gastos," she explained.

Tinaasan ko siya ng kilay habang pinagpatuloy ang pagpupunas sa buhok ko.

"So?" saad ko. Bumuntong hininga siya at umupo sa kama ko.

"So, I was planning for the three of us to go out since you have a car. Besides, you also have to buy Precy a gift for her birthday tomorrow," she said staring at the floor and playing with her toes.

Humalukipkip ako at saka tumango. I stared at her. Hindi siya makatingin sa akin. Not like before. Things really changed and I'm starting to get scared.

"Sure. Anong oras tayo aalis?" I asked as I went to my walk-in-closet to get some clothes.

"Ngayon, after lunch. Tapos na akong magluto, so let's eat para makaalis na tayo agad," she said.

"Okay," I answered still searching for a clothes to wear. Napabuntong hininga ako nang wala akong mahanap na maganda.

"Do you... do you have a problem there?" Napalingon ako nang marinig ang boses ng asawa ko. Akala ko ay lumabas na siya.

"Uhm... well, I'm just struggling to choose what to wear," I answered.

"Oh, okay. Ako na ang pipili," sagot niya.

Binuksan niya ang walk-in-closet ko saka pumasok. Her scent invaded my closet and my nose. So sweet. Feels like home.

Umusod ako para mabigyan siya ng espasyo sa paghahanap ng masusuot ko. I watched her lovingly. I missed moments like this before. 'Yung mga panahon na siya ang naghahanda sa mga kailangan ko. 'Yung asikasong-asikaso niya ako.

I missed it. I loved it. I love her.

But then, I was an asshole. I was too focused with someone else I forgot I have a wife to take care of. She needed me too but I didn't even take a second asking her because I thought she's doing fine without me.

Now... here I am suffering with the consequences I have done. We're so close yet so far.

"Here," saad niya at inabot sa akin ang napili niyang isusuot ko. It's a dark green longsleeve-polo and a black jeans.

"Thanks," I whispered and she nodded.

Hindi man lang siya tumingin sa mga mata ko. Maybe because she's afraid that I might hurt her again if she would. Or maybe because she don't want me back anymore. Maybe because she already gave up on our marriage.

I sighed. How I wish I could turn back time?

Nauna na siyang lumabas sa closet kaya agad na akong nagbihis. Paglabas ko ay naroon pa rin siya nakaupo sa kama at tinitingnan ang paligid ng kwarto ko. Napalingon-lingon na rin ako dahil baka marumi gayung lagi ko naman itong nililinis.

Nang wala akong makitang dumi ay ibinalik ko ang tingin sa kanya. Namumula ang mga pisngi at ilong niya. Tears are streaming on her face. She bit her lips and wiped her tears.

My heart hurt seeing her like that. My room was supposed to be our room before. Dito namin ginawa ang una naming gabi. Ang gabing pinatunayan namin ang tiwala at pagmamahal sa isa't isa. But I think, those weren't enough.

Napabuntong hininga ako saka napahawak sa bewang ko. I looked at her again and saw her crying silently. She isn't aware that I'm here.

Tumayo siya saka umakyat sa kama ko, sa kama namin dati. Kinuha niya ang isang unan saka iyon niyakap saka siya hikbi nang hikbi.

My heart constricted in pain hearing her sobs. Namumuo ang luha sa mga mata ko. She looked so lost. Hugging my pillow like she missed it so much. Like how I missed her.

Napakagat labi ako saka naglakad ng dahan-dahan papunta sa kama. Umupo ako sa tabi niya. When she felt the bed moved ay dali-dali niyang binitawan ang unan ko saka pilit pinunasan ang mga luha niya. Tatayo na sana siya nang pigilan ko ang braso niya at pinaupo ulit, ngunit sa mga hita ko siya napaupo.

Her sobs grew louder and I could hear the pain in her cries. She's trying to be freed from my hug but I hugged her tightly.

"Stay," I whispered on her shoulder.

Kissing it lightly. Begging for her to stay. My tears are wetting her shirt. But, I don't care.

"P-Paano tayo umabot sa g-ganito, Evs? B-Bakit biglang n-naging ganito?" tanong niya sa akin.

Palakas ng palakas ang iyak niya. Umiling-iling ako. Hindi ko rin alam.

"I don't know, Love. I don't know," I whispered and kissed her shoulder again.

"K-Kasalanan ko ba? K-Kasalanan ko ba dahil masyado akong mahigpit sayo noon-"

"No, Love. It wasn't your fault. It was mine. If only I stopped defending my friends and stopped seeing those woman friends of mine this could've not happened. I was too focused with them, I forgot I have a wife waiting for me at home," I said and hugged her tighter. Umiling-iling siya.

"N-No. It was my fault. I-I'm always j-jealous. I l-lacked in trusting you. I-It was my f-fault. I-I'm sorry," she cried hard.

Pinaharap ko siya sa akin at pinaupo ng maayos sa hita ko. Hinawakan ko ang pareho niyang pisngi saka siya paulit-ulit na hinalikan sa noo.

"Shh, Love. You have the right to be jealous. You're my wife, remember? You own me," I whispered and kissed her on the forehead.

Umiling-iling siya kaya niyakap ko siya at isinandal ang ulo niya sa balikat ko.

"It was all my fault. Don't be sorry, hmm," I whispered and kissed her shoulder.

She sobbed more and I could feel my polo being soaked by her tears.

"I'm sorry, Love. I'm sorry if I wasn't a perfect husband for you. I'm sorry if I'm a fool and I hurted you. I'm so sorry, Love," I whispered, tears streaming on my face. She answered me with sobs.

Yakap-yakap ko lang siya ng mahigpit. Hinihintay ko siyang tumigil sa pag-iyak. Hinihintay kong maging maayos ang pakiramdam niya. I keep whispering sweet things on her as I caressed her back. Nang maramdaman kong hindi na siya umiiyak at kaunti na lang ang mga hikbi niya ay tiningnan ko siya.

"Love?" tawag ko sa atensyon niya pero hindi siya sumagot.

"Harriet?" Muli kong tawag sa kanya pero hindi pa rin kaya dahan-dahan kong inilingon ang mukha niya sa akin. To find her sleeping with wet tears on her beautiful cheeks.

I sighed and slowly put her to bed. I wiped her tears and kissed her on the forehead. Agad ko na ring pinunasan ang luha ko. It feels good. Sobrang sarap sa pakiramdam na nasabi ko na ang matagal ko nang gustong sabihin. Nakakahinga na rin ako ng maluwang-luwang. I stared at her for awhile and kissed her on the lips one last time before going downstairs.

Papakainin ko lang ang senyorito sa baba. Isa pa, mabait ako ngayon dahil magkaayos kami ng kaunti ng Mama niyang maganda saka hot. Kaya aasikasuhin ko siya ngayon.

-