Excited na akong puntahan si Jeth kina Ayen. Nasisiguro kong matutuwa siya dito. Tsaka para masabihan ko na rin si Ayen na siya ang magluluto sa ibang putahe.

Nang makarating kami ay agad na akong lumabas ng kotse tsaka pumasok sa mansion ni Chef. Her mansion is full of simplicity. The gate is made of harnished brownish to reddish woods. The color of her mansion is a combination of brown and white. It is a five floor house. Every glass windows has brownish colored frames. Her yard is full of flowers and non-flower plants. Every corner has tall green plants. Her backyard has huge trees and a swimming pool. And at the end of the backyard is the very nice scenery.

Nakuha niya ang lahat ng ito dahil sa pagsisikap. Naisip ko kung hindi ako nag-asawa ng maaga ay baka nagkaroon na rin ako ng mansyon. Siguro carefree lang ako. Walang problema. Happy-happy lang ganun.

Nang tuluyang makapasok sa bahay ay agad hinanap ng mata ko si Jeth at Ayen. Wala sila sa living room kundi mga kasambahay lang. Binati ko sila tsaka tinanong.

"Nay, sina Ayen tsaka yung anak ko po?" tanong ko sa mayordama ng bahay.

Ngumiti siya sa akin ng matamis.

"Andoon po ata sa kwarto ni Madam, Ma'am," sagot niya.

Ngumiti ako saka tumango at dali-daling tinungo ang kwarto ni Ayen. Nasa ika-tatlong floor pa iyon kaya medyo nakakapagod. Naglagay na lang dapat si Ayen ng elevator dito sa bahay niya. Hinihingal na ako nasa first floor pa lang.

Ang bahay na ito unti-unting pumapatay ng bisita!

"Ayen! Ayen! Ayen, nasaan ka ba?!" Malakas kong sigaw habang hingal na hingal.

Jusko naman! Wala pa ring sumasagot. Si Ayen talaga!

"Ayen?!" Hinihingal kong tawag habang nakahawak sa barandilya ng hagdanan.

"What?" Balik sigaw niya sa akin mula sa kwarto niya.

Napairap ako. Ano ba naman 'tong babaeng 'to, kitang tinatawag siya, ayaw lumabas.

"Si Jethro nasaan?" sigaw ko habang naglalakad papunta sa kwarto niya.

Nang tuluyan akong makapasok ay nadatnan ko si Jethro na naglalaro sa IPad niya. Tiningnan ko si Ayen, tinaasan niya ako ng kilay tsaka inirapan. Napanguso ako.

Maldita talaga. Di naman inaano.

"Jeth, uwi na tayo. May pasalubong ako sayo." Malambing kong yaya kay Jeth pero titig na titig siya sa IPad. "Jeth?" Pagtawag kong muli sa pangalan niya.

"Po?" sagot niya ngunit tutok na tutok pa rin sa IPad.

Humalukipkip ako at tinitigan siya.

"Let's go. Kailangan na nating umuwi. Jeth, halika na. Itigil mo na 'yan," saad ko.

Agad naman siyang ngumiti at ibinaba ang IPad saka patakbong lumapit sa akin at niyakap ang bewang ko.

"Tara na po." Nakangiting saad niya.

Napailing na lang ako tsaka ngumiti. Ibinaling ko ang tingin kay Ayen.

"Mauuna na kami, ha. Ingat ka dito. Tsaka bukas punta ka sa bahay. Ikaw ang paglulutuin ko. Marami akong biniling ingredients doon na hindi ko naman alam lutuin kaya ikaw na lang." Nakangiti kong sabi.

She scoffed and rolled her eyes.

"Fine," she said.

Agad siyang nahiga sa kama niya at ipinikit ang mga mata. "You may now leave, inaantok na ako kailangan ko ng tulog."

Agad naman akong tumango saka hinawakan ang kamay ni Jethro. Binaybay namin ang daanan pabalik sa parking garage ni Ayen. Mahaba-habang lakaran. Nang tuluyan na kaming makarating sa sasakyan ay sobrang na-excite ako. Pagbukas ko sa pintuan sa backseat aya agad na bumungad ang tatlong munting mga aso.

Nanlalaki ang mga matang napatingin sa akin si Jeth. I chuckled.

"Sayo yan. Tatlo para sa salitang 'I love you'." Natatawa kong sabi.

Agad siyang tumawa at yumakap sa bewang ko.

"I love you, Ma. Thank you po," sabi niya, making my heart swell. I felt my eyes watered.

Ngayon ko lang narinig ang mga salitang iyon galing sa kanya. It's so heart-warming.

I nodded at him.

"Your welcome, 'nak," I whispered and hugged him back, as tight as I can.

Nang humiwalay siya ay agad siyang pumasok sa kotse tsaka isa-isang inilagay sa kandungan niya ang mga aso. Tuwang tuwa siya habang hawak-hawak ang mga ito.

Malawak ang mga ngiting pumasok ako sa kotse. Agad namang pinasibad iyon ni Evans. Sobrang tuwa ng puso ko. Matagal ko nang gustong magkaanak at lahat ng mga pangarap unti-unting natutupad nang dumating si Jeth sa buhay ko.

Nakakatuwang isipin na masaya siya sa ibinigay ko. Mas lalong nakakatuwang marinig sa bibig niya mismo ang salitang 'Mahal kita'. Ang sarap palang maging ina. Tama si Primm, mahirap man maging ina, pero masarap at masaya sa pakiramdam.

Biglang lumungkot ang pakiramdam ko nang may naalala. Isang ala-alang pilit kong ikinukubli. Isang ala-alang kahit kailan ayaw kong ibunyag ni-kanino, maliban na lang Ayen, Nikki, at Phaebe, na siyang may alam ng lahat. Mga tunay na kaibigang hindi ako pinabayaan sa mga panahong walang wala ako. Sila't sila lang ang nais kong makakaalam sa sekretong matagal ko nang ibinaon sa limot ngunit ang parte nito'y araw-araw na minamahal ng puso ko. Sa ngayon ay manatili na lamang masaya hanggang sa magkita kami sa tamang panahon. Sa panahon kung kailan maipaparamdam ko sa kanya ang tunay kong pagmamahal. At hindi iyon mangyayari sa panahong ito.

Napabuntong hininga ako at ibinaling ang tingin sa labas ng bintana. Ipinilig ko ang ulo at inihilig sa bintana. Pilit muling ibaon sa kailaliman ng akin puso ang ala-alang iyon.

Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. Pinakikinggan ang tawa ni Jethro. Ang mga tawa niyang nagbibigay saya sa puso ko.

---

Nasa kwarto ako habang binabasa ang mga emails na sinend sa akin ni Nat. Lahat ng iyon ay ang mga na planong gagawin ng team ko para sa resort ni Saavedra. Naroroon na rin ang schedule ng araw kung kailan kailangan na naming pumunta sa isla at tingnan ang lugar para sa mas mainam na pagpaplano. Ang planong pag-alis ng team ay next week at mananatili kami roon ng tatlong araw. Handang handa na ng lahat.

Nang matapos kong basahin ang sinend sa akin ni Nat ay napahiga ako sa kama. Napapikit sa mga mata at hindi ko napigilang alalahanin ang mga nangyari nitong nakaraang mga araw. Pagkatapos ng usapan namin ni Harriet sa kusina ay unti unti nang nagbago ang relasyon namin at unti unti nang nababalik sa dati. Nakakatuwang isipin na ngayon ay unti-unti ko nang nareresolba ang problema naming mag-asawa. Sana lang ay tuloy-tuloy na ito.

Napapangiti ako sa tuwing naaalala ko ang magandang mukha ng aking asawa. Gayundin ang kapilosopohan ni Tasyong Jethro. Pumasok rin sa isipan ko ang Lola na kumausap sa amin kanina. She seemed harmless but mysterious. Bigla kong naalala ang singsing na ibinigay ng matanda. Siguro ay naroroon kay Harriet.

Biglang sumagi sa isipan ko ang nakita kong damit ng sanggol noong nakaraang araw. Hindi iyon mawala-wala sa isip ko kahit pinipilit ko. Kahit nasa trabaho ay pumapasok pa rin ito aa isip ko. Simula nang araw na nakita ko ang mga damit ay hindi na ako muling tumingin pa doon sa closet ni Harriet. At hindi ko alam kung bakit.

Natagpuan ko na lamang ang sarili ko na nasa loob ng closet ni Harriet. Wala siya sa kwarto pagkat naghahanda siya para sa hapunan kaya maaari kong gamitin ang oras na ito. Muli kong binuksan ang box na pinaglalagyan ngga damit. Nang mabuksan ay agad kong kinuha ang mga damit. Lahat ay maliliit. Kasya sa isang sanggol na kapanganganak lang. Tinitigan ko ito ng maigi. Paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko ang katanungan kung kanino galing ang damit at kung para kanino.

Napabuntong hininga na lamang ako. Ipinilig ko na lamang ang aking ulo. Isinauli ko sa lalagyan ang damit ng sanggol at bumaba pupuntang sala.

Naabutan ko roon si Jeth na nakikipaglaro sa mga aso. Ngayon ko lang napagtantong wala pa palang pangalan ang mga iyon. Lumapit ako sa kanya tsaka umupo sa tabi niya. Kinuha ko ang kulay puting aso saka kinarga.

"May naipangalan ka na ba dito, Tasyo?" tanong ko.

"Oo," maiksing sagot niya nang may malawak na ngiti sa labi habang karga ang dalawang aso.

"Ano naman? Siguraduhin mo lang na maganda, ha. Baka naman Julyo, Pepe tsaka Jose ang ipinangalan mo sa mga iyan, ha. Naku, babayagan kita," biro ko.

He tsked and glared at me.

"Yang puti, si Wiz. Itong itim, si Toben. Tapos itong brown, si Sow."

Napatango-tango ako. Magaling naman pala. Kung ako sa kanya para hindi na siya nahirapan Whitey, Blackey tsaka Browney na lang ipinangalan niya. Tsk. Nag-isip pa talaga.

Ilang minuto rin naming nilaro-laro ang tatlong aso bago kami tinawag ni Harriet. Oras na para sa hapunan. Agad naman kaming tumalima at ibinaba ang mga aso. Naglakad kami papuntang kusina at nakita naming sumunod ang tatlo. Nakakatuwa tsaka nakakatawa sila maglakad lalo na't ang tataba nilang tatlo.

Naabutan naming nakahanda na ang pagkain sa mesa. Uupo na sana ako nang pandilatan ako ni Harriet.

Bakit na naman kaya? Taka ko siyang tiningnan.

"Hugasan mo muna ang kamay mo, nilaro mo pa naman ang mga aso," utos niya.

Agad na lamang akong tumango tsaka naghugas ng kamay. Gumaya na rin si Tasyo.

Nang matapos ay nagsimula na kaming kumain. Nagtatanong si Harriet kay Tasyo patungkol sa mga aso na tuwang-tuwa namang sinagot ng huli. Samantalang sina Sow, Toben tsaka Wiz ay nanatili sa paanan namin at nakatingin sa amin. Natatawa na lamang ako sa itsura ng tatlo.

Nang tuluyan na kaming natapos sa pagkain ay agad akong naghugas ng plato. Palagi akong nag-vo-volunteer sa paghuhugas dahil hindi ako marunong magluto. Pambawi na rin sa pagod ng mahal kong asawa. Agad ring pinakain nina Tasyo at Harriet ang mga munting aso. Samantalang ang dalawa ay nauna nang pumunta sa sala. Lalaruin na naman yata ang tatlong aso. Ang sabi rin nila dederetso sila sa kwarto ni Tasyo para ayusin ang higaan ng mga ito.

Naisip ko rin sanang bumili ng maliit na cabinet para sa tatlo, para malagyan ng mga gamit nila dahil nasisiguro kong mas marami pa ang bibilhin nina Tasyo at Harriet na kagamitan sa susunod. Pero syempre kailangan ko munang magpaalam sa reyna.

Hindi ko rin naman alam kung bakit pumasok ang ideyang iyon sa isipan ko, siguro dahil nasanay na akong nandiyan si Tasyo, nasanay na akong inaalagaan siya kahit hindi kami palaging magkabati. Siguro... ito ang tinatawag nilang pagiging isang ama.

Nang matapos akong maghugas ay agad na akong umakyat at pumunta sa kwarto ni Tasyo. Naroroon nga ang dalawa at inaayos ang higaan ng mumunting aso. Nakalagay ito sa gilid para hindi sila maapakan. Kapwa may sariling higaan ang mga ito at iba-iba ang kulay. Kay Toben ay kulay gray, kay Wiz ay kulay black at kay Sow ay kulay green gaya ng mata niya. Ayos na ang kanilang higaan pero naglalaro pa rin ang tatlo. Kinukuhaan sila ng picture ni Tasyo na halatang tuwang-tuwa sa mga aso niya. Natutuwa rin naman ako sa mga aso pero, kailangang si Tasyo ang magliligpit ng dumi nila, ayos na ayos sa akin iyon.

Pumasok ako at nahiga sa kama ni Tasyo. Pinanood ko silang dalawa na nilalaro ang makukulit na aso. Nasisiguro kong hindi na tahimik itong bahay kapag umaalis kami. Napatigil ako.

"Love, sino ang makakasama ng mga aso kapag wala tayo rito?" kunot noong tanong ko.

"Let's hire a maid. Kahit naman ayaw kong may maid, kailangang may mag-alaga sa mga aso kapag wala tayo so mag-hire na lang tayo. Isa pa ngayon ko lang din napagtantong kailangan natin ng kasambahay, dahil medyo busy na ako this days. Nga pala, maybe next month aalis ako for maybe a week," paalam niya.

Kumunot muli ang noo ko.

"Saan ka naman pupunta?" iiwan na niya ba ako?

"I volunteered as a teacher for those children in a particular sitio na hindi nakakababa ng bundok dahil wala sa isipan nila ang pag-aaral. Actually, nitong nagdaan lang, sumang-ayon ang kapitan nila patungkol sa plano namin. Kaya ako ang nag-volunteer na pupunta," paliwanag niya.

"Bakit kailangan pumunta ka pa roon, Ma?" sabad ni Tasyo.

"Dahil gaya ng sabi ko, wala sa kultura nila ang patungkol sa pag-aaral. Pero ngayong sumang-ayon sila, kami na mismo ang lalapit para matuto naman ang mga bata," paliwanag niyang muli, na may malambing na boses.

Napatango-tango ako.

"Ilang araw ka nga ulit doon?" tanong ko.

"Maybe a week... or more," sagot niya.

A week or more?! Ang tagal naman!

"Wala ka bang kasama doon?" tanong ko, kunot-noo.

"Meron. Lima kaming pupunta roon," sagot niya.

Napabuntong hininga ako. Mabuti naman at may kasama.

"Kailan ang alis niyo?" Muli kong tanong.

"Maybe next month," sagot niya. Napatango ako.

Hindi na lamang ako sumagot. Habang ang dalawa'y muling nilalaro ang mga aso. Ilang minuto rin bago tuluyan isa-isang nahiga sa higaan nila ang mga aso. Kaya si Tasyo ay nahiga na rin sa kama niya. Ako naman ay bumangon para mag-shower, tingin ko ay gayundin si Harriet.

Habang naliligo ay napapaisip ako kung saan ako matutulog. Kung magtatabi ba kaming tatlo? Kung hindi na lang. Napailing na lamang ako sa naiisip tsaka tinapos ang pagligo. Nang hihiga na sana ako sa kama ko ay talagang pinapahirapan ako ng utak ko. Kaya natagpuan ko na lamang ang sariling nakatayo sa labas ng kwarto ni Harriet.

Kumatok ako ng ilang beses pero walang nagbukas. Kaya pinihit ko ang doorknob at napagtantong bukas ito. Pumasok ako at agad na bumungad sa pandinig ko ang lagaslas ng tubig mula sa banyo. Napabuntong hininga na lamang ako tsaka naupo sa kama ni Harriet. Nang hindi parin siya tapos makalipas ang ilang minuto ay nahiga na ako.

Napaupo akong muli nang makitang ubti-unting bumukas ang banyo at nawala ang lagaslas ng tubig. Handa na sana akong ngumiti at magtanong kay Harriet. Nang bumungad sa akin ay ang hubad baro kung asawa. Napako ang tingin ko sa kanyang mukha, pababa sa katawan.

Napaigtad ako nang bigla siyang tumili at dahil marahil sa gulat ay naapakan niya ang hawak-hawak na tuwalya kaya nadulas siya. Dahil na rin sa gulat ay dali-dali ko siyang inalalayan patayo, hindi ininda ang hubad na katawan ng asawa ko. Amoy na amoy ko ang halimuyak ng sabon niya, nagbibigay ng kakaibang init sa katawan ko.

"B-Bitaw!" bulyaw niya sa akin ng makatayo na siya habang pilit itinatakip ang tuwalya sa katawan.

Ipinalis ko ang tingin sa gilid ko.

"S-Sorry. M-Magtatanong lang sana," halos pumiyok kong sabi kaya napatikhim ako.

Rinig ko ang lakas ng tibok ng puso ko at ang pag-iinit ng katawan ko.

"A-Ano yun?" Humihingal niyang tanong.

Muli akong tumikhim. Pinilit kong ibaling ang tingin sa kanya at kita ko ang pamumula ng pisngi niya hanggang sa leeg, tenga at dibdib. Hindi ko mapigilang mapalunok nang mabaling ang tingin ko sa dibdib niya.

"S-Stop looking!" singhal niya kaya napatingin ako sa mukha niya.

"Uh—uhm," hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa kaba.

"Y-You know what, m-magbibihis na lang muna ako. Y-You stay h-here, if t-that's what you want. I-I'll be... b-back." Utal niyang paalam saka tumalikod.

Hindi ko mapigilang mabaling ang tingin sa matambok niyang pwet ay mahahabang hita. Mas lalo ko tuloy na naramdaman ang init sa katawan ko at ang pagsikip ng pantalon ko.

This is not good. Yes, I know!

Pero hindi ko namalayang nasa harap ko na palang muli si Harriet. Hawak ko ang braso niya. Hindi pa rin nakakapagbihis at tuwalya ang itinatakip sa katawan. Ramdam ko ang init sa katawan ko na tingin ko'y sinakop na rin pati ang utak ko.

Iniyakap ko ang mga braso sa maliit niyang bewang at tinanggal ang tuwalyang nakatakip sa katawan niya. Bahagya siyang napatili pero kita ko sa mga mata niya ang sumasalamin kong nararamdaman. I gripped her butt and lift her up, made her legs snake on my waist. I kissed her lips hungrily like a mad man. Ang tagal na simula noong huli ko siyang nahalikan at hanggang ngayo'y wala pa ring pinagbago ang napapamalas niyang pakiramdam sa akin.

I sat on the soft mattress of the bed, her on top of me—naked. She's hugging my nape and I'm hugging her waist. Kissing torridly like there ain't no tomorrow. Both hungry with each other.

I felt myself grew more bigger and my pants became tighter. I tried to adjust it by pushing my hips upward but it hit my wife's delicate part--making both of us groan. I felt like coming anytime soon.

I pushed my hips upward for the second time making her bit my lower lip. My kisses went down her cheek, her jaw, her earlobe and down to her neck. Nipping it. I went to kissing her lips again and caressed her underboob. I want more. Yes, I want more. And so is she. But..I stopped..

I kissed her forehead and hugged her tightly. Umatras ako at sumandal sa headboard ng kama. Kapwa hinihingal, kapwa di makapaniwala.

"I'm sorry," I whispered to her ear. "I'm not sorry for doing it, matagal ko nang muli kang mahalin sa ganoong paraan. But, I'm sorry for hurrying things. I love you and I want to prove my love not by this. But by your favorite flowers, chocolates and things that would make you happy."

I felt her nodd. As she whispered, "thank you." I felt her hugged me tightly and leaned her head on my shoulder. Napangiti ako sa sarili.

Kinuha ko ang kumot at ikinumot sa aming dalawa. I caressed her hair, kissing it everytime. Masakit sa puson, pero kaya naman.

—