CHAPTER ELEVEN

"Care to tell me why you're shouting?" marahan niyang tanong.

"Po?"

Ngumiti siya sakin at tinapik ang kamay ko.

"Ha ha ha..... Kristine, apo... matanda na ang lola. Hindi mo na ako maloloko. Hindi niyo na ako malolokong mag-pi-pinsan" sabi niya at sinabayan pa ng nakka-aliw na tawa.

Napayuko ako dahil sa sinabi niya. Pumikit na rin ako ng mariin dahil sa kaba. Alam na kaya niya yung samin ni Dino? Magagalit ba siya?

"L-lola... magpapa--"

"No need, hija. No need"

Naguguluhan akong tumingin sa kanya. "A-ano pong ibig mong sabihin? H-hindi po kayo... galit?"

Ngumiti siya sakin at umiling. "Help me to get up, hija." aniya. Tumalima ako at tinulungan siyang bumangon. Naka-upo na siya ngayon.

"Want to tell me a story?" aniya.

"What story?" kinakabahan kong tanong. Yes, maldita ako pero kung dito? Umuurong ako. What if hindi na niya ako pag-aralin? What if magalit siya ng husto?

Ngumiti siya. "Don't act like innocent, my dear." kinuha niya ang kamay ko at ti-nap ito. "Tell me. I hear you screaming at the bathroom. I saw you crying while talking someone in the phone."

Huminga ako ng malalim at tiningnan siya ng mariin. "Are you mad?" mahina kong tanong at kinagat ang lower lip ko.

"Bakit naman ako magagalit? When I was in you age I do more than that. I do my share deeds of bad doings."

"Pag-aaralin niyo pa po ba ako? I know I'm not a good granddaughter. I know I lied----"

"Can you tell me who he is?" pag-puputol niya sa sinasabi ko.

"H-he is Dino" tumingin ako sa mga mata niya. "He's freshmen. Studying in BSU. Kapit bahay lang po namin don sa Sta. Monica." habang ki-nu-kuwento ko kung sino si Dino ay di ako nakakita ng pagka-disgusto.

Nakikita ko sa mata niya ang pang-unawa at pag-intindi ng isang ina sa kanyang anak. Nang nasa huling kataga na ako ay bigla nalang nag-dilim ang lahat.

Napalingon ako sa paligid. Biglang nagbago ang lahat. Ang kaninang kwarto ng lola ko sa hospital ay naging isang madalim na silid. Napatingin ako sa kamay na hawak ko at napatalon ako sa gulat dahil hindi na kay lola yon.

Ngumisi siya na parang isang demonyo sakin at hinawakan ako sa leeg at sinakal ako ng mariin. Hindi ko makahinga. Gusto niya akong patayin. Humawak ako sa kamay niya at inaalis ang pagkaka-sakal niya sakin.

Ngumisi siya ng inalis ang kamay niya sa leeg ko at napatigil ako sa pag-tayo ng napapalibutan na ako ng mga itim na anino. Ang mga aninong kilalang kilala ko kung sino.

Lahat sila ay tumatawa na parang mga devil at lumalakad papunta sakin. Umatras ako ng umatras.

"Ah!!" napatili ako ng may humila sa paa ko na dahilan ng pagka-hulog ko sa isang malalim na butas. Naiiyak akong tumingin sa taas kung nasaan sila.

Lahat sila, may simpatya habang nakatingin sakin. Umiiyak pero ang mga luha nila ay peke. Ang simpatya nila ay di totoo.

Nakakapit ako sa may isang sanga. Manipis lang ito. Ilang sandali lang ay baka bumigay na. Inilibot ko ang paningin ko at nanlaki ang mga mata ko ng maramdaman ang kung sinong kumakapit sa binti ko. Ibinaba ko ang tingin ko at napaiyak ng makitang sino yun.

Hinihila niya ako pababa. Mas lalo akong napaiyak ng parami sila ng parami. Lahat ng humihila sa paa ko ay madami na. Narinig ko ang lagitik ng kahoy, senyales na malapit na itong bumigay.

Nawala lahat ng pag-asa ko ng nabali ang sanga at nahulog ako sa madilim na butas na yun. Hagulgul ko at mala-demonyong tawa nila ang naririnig ko.

"Mamatay kana"

"Wala kang silbi"

"Mas magaling si ano sayo"

"Ang bobo mo"

"Bakit ka pa gumagamit ng kolorete? Hindi ka rin naman gaganda"

"Wala kang ginawang tama"

"Maaga kang mabubuntis"

"Pinatay mo siya"

Ilang lang yun sa naririnig kong sinasabi nila habang tumatawa sila. Iyak lang ako ng iyak. Walang katapusang butas at dilim ang kinahulugan ko. Yung liwanag sa itaas na gusto kong abutin ay di ko magawa. Nakahawak sila sakin at pilit akong sinasama sa kanila.

Hindi ako makahinga. Kung sinong sumasakal sakin kanina ay siya ngayong yumayakap sakin ng mahigpit. Nasusuka ako.

"TULONG!!!!!!"

"TULUNGAN NIYO AKO!!!!!!"

Lumitaw sa harap ko ang mukha ng aking Abuela. Ang huling mga ngiti at katangang sinabi ko sa kanya. Nagkaroon ako ng pag-asa pero bigla nalang naglaho ang lahat ng yun.

Umiling siya sakin at kumaway.

"Sasama na ako! Sasama na ako! Ayoko dito! Tulungan niyo ako! Tulong!" Nanginginig ako. Nanginginig ang buong katawan ko.

May mga kasama akong nahuhulog. Lahat sila nag-tatawanan. Lahat sila may awa sa mga mata nila habang nakatingin sakin.

MABILIS akong napabangon at inilibot ang paningin ko. Hinahabol ko ang hininga ko. Naka-awang ang bibig ko habang tumutulo ang luha at sumasama na ang pawis ko.

Hanggang sa panaginip kasama ko sila. Hanggang sa bangungut na yun andon pa rin sila at hinila ako pababa.

How lucky I am. I have those hypocrite people and I'm calling them as 'family member'. I'm so lucky. Comparing me to other people because I'm on Top since day one. Accusing me killing someone I didn't did. Harassing me and they didn't give a damn! Being manipulated as fuck.

All my life! They're there. Playing innocent. Acting that they have care about us. But fuck? Its was all act.

Sila pa rin pala ang hihila sakin pababa. Mga kamag-anak ko rin pala ang hihila sakin pababa. My grnad father....