Dnia trzydziestego pierwszego lipca poranek był bardzo chłodny, a nad ziemią wisiała bardzo gęsta mgła, która ograniczała pole widzenia. 
Harry, dość szybko jak na niego, wysunął się spod kołdry i stanął na równe nogi. Na jego rękach i nogach niemal od razu pojawiła się gęsia skórka. Skrzyżował ręce na piersi i podszedł do szafy. Ubrał się i podszedł do okna. Otworzył je i wystawił przez nie dłoń. Odczekał chwilę. Wciąż za zimno - stwierdził i narzucił na siebie bluzę. Wygrzebał z dna dużego, drewnianego kufra, w którym trzymał różne, rzadko używane przez siebie rzeczy, pelerynę niewidkę, którą dostał dwa lata temu na święta. Zarzucił ją na siebie i po cichu wyszedł z pokoju. Bezszelestnie  szedł wzdłuż korytarza. Dotarł do schodów i zaczął ostrożnie schodzić starając się nie narobić hałasu. Ale jak o często bywa, kiedy staramy się nie narobić hałasu zazwyczaj to właśnie robimy. I kiedy Harry już prawie zszedł, nie zauważył jednego, ostatniego stopnia i jedna jego noga zsunęła się z niego jak po zjeżdżalni. Westchnął głośno przestraszony niespodziewaną sytuacją. Zatrzymał się na chwilę przy schodach i odczekał kilka minut nasłuchując. Usłyszał kroki w salonie. Stał w bezruchu. Kiedy nie słyszał już nic więcej, oprócz cichego szumu wiatru dobiegającego zza otwartego okna, ruszył dalej prosto do drzwi. I wtedy właśnie Regulus wszedł z pomieszczenia zagradzając mu drogę. Harry'emu przeszło przez myśl, że albo to czysty przypadek, albo wcześniej go usłyszał i w końcu wyszedł sprawdzić co się stało. Harry na chwilę zamarł w bezruchu wstrzymując oddech. Bojąc się, że nawet to mogłoby go zdradzić. Cofnął się powoli zapominając o dywanie, który leżał tuż przy jego stopie. Przypadkowo zagiął jego róg. Zdawało się jednak, że jego opiekun tego nie zauważył. Harry szybko cofnął się jeszcze o kilka kroków. Regulus podszedł bliżej i zaczął uważnie wpatrywać się w jego stronę i Harry już wiedział, że chociaż nie mógł go dostrzec to doskonale wiedział o jego obecności. Powoli wyciągnął przed siebie rękę próbując znaleźć pelerynę niewidkę. Zacisnął dłoń w pięść w tym samym czasie, w którym Harry się cofnął. Ale chłopak zrobił to o sekundę za późno, bo peleryna została w niego zsunięta i bezwładnie opadła na podłogę. Regulus skrzyżował ręce na piersi i spojrzał na Harry'ego.

- Gdzie się wybierasz? - Zapytał surowym głosem.

- Tu i tam. - Odparł Harry kiwając się lekko na boki.

- A gdzie jest to twoje tu i tam? 

- No... tam i tu - uśmiechnął się głupawo.

Regulus westchnął.

- Harry... jak chcesz gdzieś wyjść to wystarczy, że mi o tym powiesz. Nie będę musiał cię wtedy szukać po całym domu zastanawiając się poszedłeś.

- Skąd wiedziałeś, że tu jestem?

Regulus uśmiechnął się pobłażliwie.

- Harry, jeśli chcesz się wymykać to rób to cicho. Myślałeś, że cię nie słyszałem? Poza tym na moich oczach zawadziłeś o dywan. Wiesz, one zazwyczaj same się nie zaginają. - Przewrócił oczami. - Więc gdzie idziesz?

- Umówiłem się.

- Na randkę? 

- Nie! - Krzyknął i się zaczerwienił. - Nie. - powiedział już normalnym tonem. - Nie ma takiej opcji.

Regulus złapał się za głowę.

- Jejku, tylko pytam.  Dobra, idź, bo się spóźnisz.

- Serio? Tak po prostu mnie puszczasz?

- Czemu nie? Jak miałeś iść to idź. Po pierwsze nie ma powodów, żebyś nie mógł. Po drugie znając ciebie i tak byś się wymknął.

Harry uśmiechnął się lekko i przeszedł obok niego, ale Regulus go zatrzymał.

- No co? - Zapytał chłopak i odwrócił się w jego stronę. 

- Zmień bluzę.

- A co ci w tej nie pasuje?

- Jest brudna.

- Gdzie?

Regulus wskazał palcem jego lewe ramię.

- Tu. 

Harry westchnął i na niego spojrzał. 

- Nie mam innej.

- Masz.

- Mówię ci, że nie mam!

Regulus oparł się o ścianę.

- Dobrze wiem, że masz. 

- No dobra, może i mam, ale mi się nie podobają. - Zaczął miąć rękaw bluzy. - Tylko ta mi się podoba.

Regulus uniósł lekko jedną brew.

- Ach tak? Jakoś nie narzekałeś na nie, kiedy je sobie wybierałeś. 

Harry przechylił lekko głowę na bok.

- Znudziły mi się, okej?

- Narzekasz.

- Głupi jesteś. - Prychnął Harry.

- Ty też. 

Harry odwrócił się na pięcie i poszedł w stronę swojego pokoju. 

- Możesz wziąć moją - krzyknął za nim Regulus. 

- Co?

- No bluzę, idioto. Tylko ma wrócić w jednym kawałku. 

Harry przewrócił oczami i poszedł do jego pokoju. Rzucił na ziemię swoją bluzę i założył czystą, zieloną. I nagle coś sobie uświadomił. Podniósł swoją bluzę i poszedł do Regulusa.

- Przecież wystarczy jedno zaklęcie i ta bluza byłaby czysta. I mógłbym już spokojnie wyjść.

Regulus zaśmiał się.

- A możesz to zaklęcie rzucić?

- Dobrze wiesz, że nie! Ale ty byś mógł i byłoby po sprawie!

- Dobra, nie marudź. - Wyciągnął różdżkę i rzucił zaklęcie czyszczące.

Harry zdjął jego bluzę, rzucił w niego i założył swoją. 

- A tak serio, to wszystkiego najlepszego. - Harry spojrzał na niego zdziwiony. - No co? Myślałeś, że zapomniałem? - Zaśmiał się.  

- W sumie... to tak, tak myślałem.

- Prezent czeka w salonie. - Spojrzał na zegarek. - Ale zakładam, że jesteś zbyt spóźniony, żeby go otworzyć...

- Która godzina?

- Ósma dwadzieścia.

 - Dwadzieścia minut! Tyle jestem spóźniony! - Powiedział wybiegając z domu.

W biegu zarzucił na głowę kaptur. Zaczął iść na umówione miejsce.  W końcu dotarł na mostek nad jeziorem. Zobaczył na nim smukłą sylwetkę, która patrzyła w taflę jeziora pocierając ramiona dłońmi, aby się trochę rozgrzać. Harry podbiegł i ustał obok. Draco spojrzał na niego i uśmiechnął się lekko.

- Cześć. - przywitał się Harry.

Draco oparł się o barierkę.

 - Wszystkiego najlepszego.  - Wręczył mu niewielką paczuszkę. 

Harry westchnął.

- Czego nie rozumiesz w zdaniu: nie chcę żadnych prezentów?

Draco kilka razy stuknął palcem w skroń.

- Nie ma takiego zdania w moim słowniku. - Stwierdził. - Ale jest tam za to zdanie: spóźniłeś się pół godziny.

- Wiem, przepraszam. Miałem małe... zamieszanie.

Blondyn westchnął.

- Kto normalny umawia się w wakacje tak wcześnie? Wiesz jakie to poświęcenie wstać przed ósmą? W dzień wolny?

- Najwyraźniej wstawanie tak rano jest warte spotkania ze mną. - Harry wyszczerzył zęby. Blondyn prychnął.

- Chciałbyś.

- No wiesz, jednak to zrobiłeś.