Beyond the War of Existence Love by Endlessly
Characters: (Mystery and SciFi)
Justine and Alex Zander Marilao

Love is a smoke made with the fume of sighs. Being purged, a fire sparkling in lovers eyes. Being
vexed, a sea nourished with lovers tears. What is it else? A madness most discreet, a choking
gall and preserving sweet.
-William Shakespeare

Naging isang malaking pulang apoy ang kaninang maliit na asul na bumabalot sa kanyang kamay
dahilan upang matakot at mapaatras ako mula sa aking kinatatayuan. Nanginginig ang aking
mga kamay na sumapo sa aking mukha na ngayon ay basa na dahil sa hindi ko mapigilang luha
na malayang umaagos sa kabuuan ng aking mukha na ngayon ay mababakasan ng labis na
pagkagulat sa sariling nasaksihan.

Napatingin naman siya saakin bakas sakanyang mukha ang pag-aalala sa aking personal na
nasaksihan sa pagbabagong naganap sa kanyang buong pagkatao. Akala ko lubusan ko na siyang
kilala pero hindi pa pala...

["You And Me" ]

What day is it? And in what month?
This clock never seemed so alive
I can't keep up and I can't back down
I've been losing so much time

Nagitla na lamang ako na mula sa kanyang likuran ay may isang lalaking sumugod papunta
sakanya pero tila naramdaman niya ito. Bago pa man tuluyang lumiwanag ang kamay ng lalaking
kalaban at patamaan siya ng lumiliwanag nitong berdeng apoy ay nabigyan na niya ito ng mas
malakas at mas malaking bolang pulang apoy dahilan upang tumalsik ang katawan ng lalaki sa
isang malaking puno pero hindi nakaligtas sa aking paningin ang berdeng apoy na kasalukuyang
papunta sa aking direksyon. Pilitin ko mang tumayo at pasunurin ang aking mga paa na
maglakad ay hindi ko magawa dahil tila naka-glue ang aking mga paa na pinagmamasdan ang
berdeng apoy.

Mula sa aking background naririnig ko ang kanyang sigaw, sigaw na may nais ipahiwatag at
ramdam ko roon ang labis niyang takot at pag-aalala pero nangingibabaw rito ang pagmamahal
niya para saakin pero hindi ko na iyon maririnig pang muli dahil the moment na kikilos na sana
ang aking mga paa upang ilayo ang aking sarili sa paparating na berdeng apoy sunod ko na lang
naramdaman ay ang kirot at hapdi sa buo kong katawan.

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

All of the things that I want to say just aren't coming out right
I'm tripping on words
You got my head spinning
I don't know where to go from here

"AHHHH" sigaw ko ng tumama ang apoy at tila inagaw ang pagkatao ko sa sobrang sakit na aking
naramdaman. Mas masakit pa ito kaysa sa aking natuklasan sa pagkatao ng aking minamahal na
lalaki.

Naramdaman ko na lang ang kanyang mga kamay na yumakap sa aking buong katawan tila sabay
ng kanyang pagyakap sa aking katawan ng kanyang makikisig na braso ay ang pagliyab ng apoy sa
buo kong kaluluwa.

"Shsss...I'm here." he whisper to my ear trying to comfort me with his own words.

"Ano ka ba talaga?" nanghihina kong tanong sakanya kahit unti-unti ng bumibigat ang talukap ng
aking mga mata at bumabagal ang aking paghinga dahil sa apoy na tumama sa aking braso at
patuloy na kumakalat ang init sa buo kong katawan na tila may sariling pag-iisip habang unti-
unti nitong pinapatay ang aking pag-asa na makakaligtas pa ako sa aking natamo.

"Justine, I'm half breed psychic and human. I'm sorry kung ngayon ko lang sinabi sayo."
exhausted niyang sagot saakin na tila ayaw niyang sabihin saakin dahil ayaw niyang makita ang
aking magiging reaksyon.

Tila isa yung cue sa aking sarili hanggang sa isang patak ng aking luha ang tumulo mula saaking
mata hanggang sa muling pagkakataon ay hindi ko na ito mabilang.

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to prove
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

Something about you now
I can't quite figure out
Everything she does is beautiful
Everything she does is right

Napangiti na lamang ako sakanya ngiting may pagmamahal at saya dahil kahit sa huli ay
umamin pa rin siya ng totoo niyang pagkatao saakin kahit na hindi ko alam kung ito na ba ang
huli.

Ipinikit ko na ang aking mga mata at ipinaubaya na ang aking sarili na kinain ng kadiliman at
sakit na aking nadarama dulot ng apoy na pumailalim sa aking pagkatao.

Sabay ng pagpikit ng aking mga mata ay ang alaalang bumabalik sa aking isipan.
Ang mga ngiti niyang para lang saakin at ang mga pangako niyang may matatamis na salita na
nagpapatunaw sa aking puso.

"Within you I lose myself. Without you I find my self wanting to become lost again." minsan na
niyang sinabi saakin ng maligaw kaming dalawa sa playground.

"Alex...." iyon na lamang ang tangi kong nasabi dahil hindi ko maipaliwanag ang saya na aking
nadarama ng minsang naligaw ako sa kanyang mga mata at hinanap niya ako at dito sa lugar na
ito niya ako natagpuan. Sa sobrang saya ko nayakap ko siya wala na akong pakialam basta ang
alam ko mahal ko siya at mahal niya ako. Siya si Alex Zander Marilao at siya ang dahilan kung
bakit nagkaroon ako ng panibagong pag-asa.

'Cause it's you and me and all of the people with nothing to do, nothing to lose
And it's you and me and all of the people
And I don't know why I can't keep my eyes off of you

Sa isang kislap mata naglaho ang lahat at mag-isa akong nakatayo sa isang madilim na kwarto
kung saan wala akong makita sa sobrang dilim.

"JUSTINE." isang sigaw ang aking narinig. Biglang bumilis ang tibok ng aking puso tila isang
pahiwatig iyon.

"AHHHH." sunod na sigaw ng lalaki ang aking narinig at tila isang signal iyon saakin, nawalan
ako ng lakas dahil kilala ko ang may-ari ng boses na sumigaw sa dalawang pagkakataon...ang
taong mahal ko.

And me and all of the people with nothing to do and nothing to prove
And it's you and me and all of the people.

Pinilit kong magconcentrate at isipin kung bakit nandito ako. Tila isang sirang plakang bumalik
ang lahat ng alaala na mayroon ako at dahilan kung bakit nandito ako.Ang lalaking mahal ko,
ang apoy na pula at ang pinakahuli ang apoy na berde na tumama saakin. Napaluha ako dahil
wala akong magawa.

I'm sorry, Alex dahil wala akong magawa. Kung hindi sana matigas ang aking ulo at sumunod na
lang sakanya at hindi ako pumunta sa malalim at madilim na parte ng kagubatan kung saan
pinaniniwalaan naninirahan ang mga kakaibang supernatural na mga nilalang at kung sumunod
sana ako sakanyang mga sinabi sana ligtas kaming dalawa at ligtas kami.

"Ang lahat Justine ay nakatadhanang magtapos sa paraan na hindi natin kailanman malalaman
at gugustuhing malaman unless may dalawang taong handang magsakripisyo para sa isa't-isa at
handang mawalan kung anung meron sila para sa taong kanilang minamahal at doon mo
makikita ang halaga ng paglaban." Alex said while staring at the blue calm sky habang
nakayakap ako sa kanyang malapad na chest bago ako tumakbo para habulin ang brown na deer
na super attractive saaking paningin at hindi ko namalayan nakapasok na pala ako sa kagubatan
kung saan ipinagbabawal saakin ni Alex. Napatingin na lang ako saaking likuran, nabigla dahil
may isang lalaking nakatayo roon at mas lalo pa akong nagulat ng mula saaking kinatatayuan ay
nakita kong pinaglalaruan niya ang berdeng apoy sakanyang mga palad. Naramdaman ko na lang
na may katabi ako at nang mapalingon ako sakanya labis ang aking kasiyahan dahil ang taong
aking katabi ay walang iba kungdi ang lalaking aking mahal si Alex pero dahil sa mukha niya ako
nakatingin hindi ko napansin ang maliit na asul na apoy sa kanyang kamay na hindi nagtagal ay
naging isang malaking pulang apoy ang kaninang maliit na asul na bumabalot sa kanyang kamay
dahilan upang matakot at mapaatras ako mula sa aking kinatatayuan. Nanginginig ang aking
mga kamay na sumapo sa aking mukha na ngayon ay basa na dahil sa hindi ko mapigilang luha
na malayang umaagos sa kabuuan ng aking mukha na ngayon ay mababakasan ng labis na
pagkagulat sa sariling nasaksihan.

Mula sa pagbabalik-tanaw sa mga nangyari ay napamulat ako at tumambad saakin ang
kadiliman, ang kadiliman ng apat na sulok ng kwarto bago ako magbalik-tanaw.

Napukaw ang aking damdamin ng muli ay may narinig akong sigaw.
"AHHHH...aray" hapdi at sakit ang aking naramdaman sa sigaw na iyon na tumama sa katawan
ng taong aking mahal. Alam ko na kung bakit siya ganun kumilos saakin kapag kasama ko siya,
kung bakit masyadong malihim siya dahil isa siyang psychic at nababasa niya ang aking isip at
nakikita ang hinaharap. Kaya pala ganun na lang ang kanyang reaksyon ng makita ko ang
kanyang mukha habang nakatingin siya sa lalaking handang pumatay saaming dalawa...walang
bahid ng takot ang mukha niya at tila alam na niya na nakatadhana itong mangyari. Ngayon
naunawaan ko na siya at sisiguraduhin kong hindi pa ito ang huli.

At sa huling pagkakataon ay ipinikit ko ang aking mga mata at pinili na magconcentrate hindi
para maalala ang mga nangyari kungdi para ibalik ang aking kaluluwa sa aking katawan at
tulungan siyang makipaglaban kahit isang simpleng tao lang ako at siya ay isang psychic ay hindi
namin iyon kakayanin pero naniniwala ako na two is better than one.

*

Napamulat ang aking mga mata at labis na gulat ang aking naramdaman ng makita kong nasa
ibabaw ang lalaking may berdeng apoy sa kamay kanina at nasa ilalim niya si Alex na labis ang
panghihina ang nararamdaman. Sa ganoong tagpo tila may lumbas na enerhiya sa aking katawan
at ang lahat ng iyon ay pumunta sa aking emosyon kung saan ito ang center ng lahat. Nakita ko
na lang ang aking sarili na lumiliwanag at tila may yellow na ilaw ang lumabas sa buo kung
katawan at tumama ito sa lalaking kasalukuyang muntik ng patayin ang taong aking mahal.
Mula sa aking mga mata kitang-kita ko na ang lahat ng enerhiya na pumunta at pumailalim sa
kanyang katawan ay naging sanhi para masunog at unti-unti siyang maging abo at tinangay ng
hangin.

And with that lumapit ako sa taong kasalukuyang nakahiga sa malamig na lupa at nakangiting
nakatingin saakin habang ako ay may luha ng unti-unting tumutulo saaking mga mata.

"Hindi ko alam na magwo-work pala ang kaunting kapangyarihan na binigay ko sayo." sabi niya.
Habang ako ay hindi na makapagsalita dahil sa kasiyahan at takot na aking naramdaman the
moment na akala ko ay mawawala na siya saakin.

"I love you not only for what you are, but for what I am when I am wih you. I love you not only for
what you have made of yourself, but for what you are making of me. I love you for the part of me
that you bring out." sabi ko sakanya habang nakatingin sakanyang mga mata habang unti-unting
patuloy na nawawala ang apoy sakanyang kamay hanggang sa patuloy na itong nawala sabay ng
pagpahid ng sarili niyang luha ay nagsalita muli ako. "Do not cry, because we are destiny,
because we are everything that can be above this world. And now, the angel of my life, please let
me fly so that I can fulfil the vanity of this nightmare that eternally took you from me. I didn't
thought you will come now at this age and time of this illusion of Life, but between these bars of
life I tell you how much I love you and do not ever doubt me. I will be yours in every moment of
this life, which I give to you and you give to me lighten and devour us forever." at tuluyan na
akong nawala sa aking sasabihin dahil sa kanyang mga mata na nakatingin saakin na puno ng
pagmamahal repleksyon ng aking sariling mga mata na nakatingin rin sakanya.

"Human Love...It is that extra creation that stands hurt and baffled at the place of death. Being
human, wanting children and sunlight and breath to go, forever. sayo...sayo ko lahat yan
naramdaman." wika niya saakin atsaka niya ako hinalikan---halik na dadalhin ko at babaunin sa
susunod na yugto ng aming pagmamahalan kahit na ang dalawang mundo na namin ang
humadlang ay wala na kaming pakialam basta't alam namin sa isa't-isa at sabay na
nangangakong walang iwanan hanggang sa huling hininga ng bawat isa dahil iyon ang pag-ibig
na binuo namin---ang pag-ibig sa bawat sitwasyon na kinakaharap ng bawat isa and that is
Beyond the War of Existence Love.

And I don't know why I can't keep my eyes off of you
What day is it?
And in what month?
This clock never seemed so alive

END.