Nakatayo lang ako sa harapan ni Gatorade. He grabbed his first can of beer as he cooly sat on my front bumper.

Why are we doing this again?

Noong nakita niya ako kanina, walang pagdadalawang isip na nilapitan niya ako agad. Ni hindi rin siya nagtanong kung pwede siyang sumakay at umupo sa shotgun seat. Ginawa niya ang lahat ng 'yon at sinabihan akong magdrive papunta kahit saan. At hindi rin akong nagdalawang isip na sundin ang sinabi niya.

Napaurong ako nang bigla niyang inihagis sa'kin ang isang can ng beer. Kumuha siya ng panibago at binuksan 'yon. Nakakadalawa na siya agad agad. Tiningnan ko ang can sa kamay ko. Dahan dahan kong binuksan ang lid pero di ko naman magawang mailapit yun sa labi ko.

"Anong problema?" Tiningnan niya ako with full of curiosity katulad ni Andrei tuwing magtatanong siya. "Hey. I'm still interested about that Alexa's drunk side."

"Aren't I supposed to ask you that?"

"Hm?" Napatigil siya sa pag-inom. "Wala akong problema."

"Right." with a sarcastic tone. I slowly took a sip and let my tongue taste the bitter liquid. "You're drinking for no reason? Weird."

"Weird?" Before I knew it, ubos na naman ang pangalawang lata. "Anong weird dito, Alexa?"

"Kasi ang alam ko..."

"Ang ano?"

I stopped when I reached his eyes, that dull brown eyes. With two words, pakiramdam ko na-offend ako. 'Ang ano?' He boringly looked at me na parang isang bagay lang ako na nasa harapan niya. I want to take my eyes away from his but they still have the same effect like they always had before.

They are always my favorite.

"Is this about Lean?"

Siya ang unang umiwas. Tama ako.

"So you really met him."

"Am I not allowed my to meet your brother?"

He chuckled, "Wala akong pamilya."

"Fine." I took all the guts I have left and sat beside him. I pretended that I could cooly pull this off. "Sabihin na natin na nakadrugs ako at naghallucinate ako na nakita ako ng doppleganger mo at ang maganda n'on, nakausap ko pa siya."

Mabilis ko siyang pinadaanan ng tingin at uminom ng beer. I saw him looking at me, amused. I gave him a pretend questioning look.

"What?"

Ngumiti siyang umiling, "Doppleganger ko?"

"Yup. At first, I really thought he was you." I took my second gulp.

Nagulat ako nung bigla siyang tumawa.

"Di ka nakadrugs, Alexa." Pinagdikit niya ang beer naming dalawa. "Signs lang yan na masyado mo akong namimiss."

Sinamaan ko lang siya ng tingin pero pabiro niya akong pinandilatan ng mata. Pinataas baba pa niya ang kilay niya—halatang nangaasar pero umiiwas lang naman talaga.

"Funny, he has the same dog and named it Ice too. Di ba yung pangalan ng biological mom ni Laelle ay Ice?"

Mas lumakas ang tawa niya, "Biological mom?"

"What? Totoo naman ah. And Step Mom lang ako." He gave me a gesture to stop pero tumawa pa rin siya. I fight the urge to laugh. "Hoy wag kang tumawa!"

Mabilis siyang tumingin sa'kin habang tumatawa saka humiga sa hood ng sasakyan ko. Dahan dahang nawala ang ngiti niya sa labi hanggang sa naging seryoso na ulit ang mukha niya.

"So alam mo ng nagsinungaling ako?"

Sinilip ko siya sa balikat ko, umisod ako palikod para makita siya ng ayos, "Hypothetical lang naman. You just gave the confirmation."

"And you're not mad?"

"Why would I be mad?"

"Because I lied?"

"You have the right to lie." Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at sinubukang ubusin yung nasa lata. "Kakambal mo?"

Inayos na niya ang upo niya. "Not now, Alexa."

"Bakit?" Tinignan ko siya.

"Agh. Not that."

"What that?"

"Yang tingin yan!" Sinubukan niyang takpan ang mata niya para di niya ako makita pero naiilang pa rin siya. "Alexa!"

"Ano bang ginagawa ko?" Like seriously, Gatorade.

"Don't give that look."

"What's wrong with my look?"

"That look.." he sighed and gave up. "Yang tingin na parang sinasabi sakin na... come on, speak up Gatorade. Speak up! Yun."

Now it's my turn to laugh. Pano ba naman may acting at gesture pa yung sinabi niya. Nagagawa ko pala 'yon? Hindi ako aware. Ang alam ko lang si Russ lang ang kayang gumawa ng tingin na yun. Like it's giving me pressure to speak something I'm not suppose to speak of.

Russ.

Hello, pang of guilt.

Natameme ako at inayos ang tingin ko. Alam kong napansin ni Gatorade ang shifting ng mood ko, "Hindi na ako titingin."

"Alam ba niyang nandito ka."

Umilng ako. Alam kong nabasa ni Gatorade ang nasa utak ko. "He'll be mad for sure."

Nagbukas na si Gatorade ng panibagong lata. May balak ata talaga siyang ubusin ang dala niya. Nagsimula ng magreact sa balat niya ang alcohol. Halata na ang pagkapula ng balat niya. "Oo. Kakambal ko."

Nagtaka ako kung bakit niya sinagot ang tanong ko pero hindi na ako nagtanong pa. Tumingin lang ako kung saan siya nakatingin. Andito kami ngayon sa bridge na pinuntahan namin before when he asked me to ride a motorbike.

"Sorry nga pala kay Nikki."

I shook my head. "Wala namang dapat ika-sorry. Di naman niya ako sinaktan.."

Naalala ko ang sinabi sakin ni Aly noon, there's always a reason why people came in and out of your life. Na may dahilan ang lahat ng bagay kung bakit ito nangyayare. Siguro kaya pinipilit kong malaman ang lahat. Dahil tinatalo ako ng mga tanong ko sa utak. Lalo na't isa isa silang lumalapit sa'kin.

"Sorry kay Lean." I looked at him. "Napukpok sa ulo yun nung bata kami kaya may sayad."

"Baliw."

He weakly smiled, "Pero yung kanina? Pasensya ka na."

"Wala naman siyang ginawa sakin."

"Oo, pero..." pinutol niya yung sasabihin niya. "Basta."

"Stop saying sorry. Besides kung may ginawa man siya sakin, di ba dapat siya ang magsorry sakin?"

Nagbukas na naman siya ng panibagong beer. I wonder kung ilan ang binili niya. He really has some issues to handle. Umiling ako nung inalok niya ulit ako, "So no Alexa's drunk side for tonight, too?"

"Hindi ka ba susuko kakahintay doon?"

Natawa siya habang umiling, "Interesting kasi yung sinabi ni Dom before... especially that monster side."

Hindi ko alam pero may kung anong nagreact sa katawan ko nung banggitin niya yung monster side. Sinubukan kong iiwas ang tingin ko pero napatigil na 'to sa mata niya. Shoot that playful eyes! Inaasar nya ko!

Kissing Monster.

I should really be mad at bebs now for confessing that to Gatorade. Hindi na talaga mawawala ang issue na yan e! Tsss.

"Missed it?"

"Mi..Miss?"

"Kissing monster?" Pinalo ko siya sa braso. Isang lata palang naman ng beer ang naiinom ko pero bakit ganito magreact ang pisngi ko! Ang init!! "Obvious na obvious Alexa."

"Then don't tease me, Blue head." Inirapan ko siya.

"The infamous Alexa's rolling eyes!"

"The infamous Lance' head shaker."

Natawa nalang siya sa pinaguusapan namin. Sinubukan kong pigilan ang tawa ko pero hindi ko maitago ang ngiti ko. These worthless debates about nonesense things. If Dom confessed that she missed the noisy apartment, ako pa kaya?

But no, I'm not telling him that.

I'll stay like this.

"Hindi ko alam kung bakit andun ka kanina... pero thank you for coming, Alexa." Humiga siya at tumingin sa taas. "Lean is pissing me off since he got here. I really need this."

"So that's why you're drinking?"

"Ha? Hindi ah."

I just shrugged. Muntik ko ng makalimutan kung bakit ako nandito. Kung bakit gusto ko siyang makita. Aside from the reasons kanina, I know there's one real reason why I want to know everything about this... "Bipolar blue head."

"Aba."

I smiled at him. Thank you beer for making him lazy to get up or make a comeback. Halata na talaga sa kanya na nagkakatama na siya. Napahawak ako sa braso nang maramdaman ko ang pre-Christmas air. 1 week nalang at magpapasko na.

"Alexa." Sinabi niya yun para hindi ako tawagin. Na para bang gusto niyang subukan kung paano 'yon lalabas sa labi niya. Sinilip ko siya at nahuli ang pasimple niyang ngiti.

"You've been calling me Alexa."

"Bakit? Masama ba o ayaw mo?"

"It's not like that—"

"Ah!" Nagtaka ako nung ishift niya ang ulo niya, doing Andrei's mannerism. "You want me to call you baby?"

"What the hell?"

"Don't worry. I'm giving considerations...baby."

*****

Lexis Andrew Zamora's POV

"Uy Ice, asan na ba yung lalaking yun? Ahhh. Bakit ba kita kinakausap?"

Kinuha ko na yung last cut ng pizza. Still, not satisfied. Gutom pa ako. Umalis pa si Lance.

Check drawer, Wala.

Check bag, wala.

Check fridge, wala.

Check wallet, wala.

NGA-NGA.

Gutom pa ako.

"Ice, bakit ikaw ang daming stock ng pagkain mo pero pag pagkain ng tao, wala?"

"Madalas kasi di kami dito kumakain ni Lance."

Eh?

Napalingon ako sa likod ko at nakita yung kasama ni Lance sa bahay. Si Marcus. Tumingin ako sa oras. Alas dose na. Wow. Consistent talaga siya sa pag-uwi ng late.

"Asan pala yun?"

"Don't know. Umalis nalang kanina e." Iniwan nga ako dito e. -____-

Nilapitan ko si Marcus nung umupo siya sa sofa na tinutulugan ni Lance. Inayos niya yung bag niya at mga papeles sa isang envelope. Dun ko nakita ang pangalan na Boyfriend Corporation. Wait.. BFC?

"Boyfriend Corp? Yun ba yung ibig sabihin ng BFC?"

Tumingin siya sakin, "Bakit?"

"Di ba dun kayo nagta-trabaho ng kapatid ko?"

Hindi na ako sinagot ni Marcus. Haaay. Ito na naman kami sa patipiran ng laway. Yung para bang mahal ang bayad sa laway nila kaya ayaw nilang gamitin at sayangin. Wala ba akong kwentang kausap? :(

Tumayo na si Marcus. Napatingin ako dun sa envelope na hawak niya nung inilagay niya to sa loob ng bag niya. Boyfriend Corp. Hmmm. I know that there's really something fishy about Lance' work.

"Tutulog ka na?"

Nilingon lang ako ni Marcus bago pumasok sa kwarto niya. What? Kfine. Snobero! Tumakbo na din ako sa kwarto ko at kinuha ang isa kong bag. Pinalayo ko si Ice nung lumapit siya sa maleta.

"Secret lang natin 'to, Ice. Okay?"

Kinuha ko ang isang secret box sa loob. I entered my pasword and saw my tab and phone. I immediately took my phone and dialed his number.

"Ivan!"

Oops! Tinakpan ko agad ang bibig ko. Carried away. Great. Sana di ako marinig ni Marcus. Sinara ko agad yung secret box ko at binalik yun sa maleta ko.

"Sir."

"Boyfriend Corp."

"When sir?"

"Email it to me, ASAP."

"Copy."

I hung up and dialed another number. I waited for him to answer my calls. I bet he's doing wild again tonight. What's new anyway? Nagdisconnect na yung unang tawag ko. Aba!

I dialled his number again.

"What is it now, Andrew?" Uh-oh. Looks like more of a bad night. "This better be good."

"Not it a good mood, Pops?"

"Just get to the point."

I made face as if he can see me. Wait. I really want him to see it! Grrr. "He's out and I really don't know where he is. And I ordered Ivan to work on something."

"And?"

"Well, about your rebel son's work."

"Tell Ivan to send it to me too."

"Aye aye captain!"

And toot. Psh. He really doesn't know what humor is. What an emotionless pops. Ohwell, I just hope I get what I want after this. I'm not putting efforts for useless things.

"Konti pa, Lexis."

You'll know what your little brother is up to.

*Ring ring ring*

"Ivan?"

"Sir, I'd like you to inform about 'her'."

"Oh. The mother! What about it?"

"Should I send it to you now?"

Tumayo ako sa kama at binuksan ang laptop ko, "Send it now."

"Yes sir."

I hung up the phone and a message popped in the mailbox. I saw Ivan's name on it with 'her' name as the subject. I felt the something weird inside me when I opened the attachment.

Click.

Knotted.

They are details about her past and present, more importantly, her picture. Until now there's no picture of her being here in Batangas. Hmm. Ano kayang magiging reaction mo pagnakita mo ako?

"Let's find out if you miss me."

*****

Alexa's POV

"Do you have plans of going home, young missy?"

Feeling ko si bebs na ang reincarnation ni Mama. I sighed as I turned the steering wheel. Sinamaan ko ng tingin si Gatorade nung nagchuckle siya. Di ba niya alam na pinapatahimik ko siya? Tss.

"I'll be home soon. 10 minutes."

"San ka ba kasing nagpunta?"

"Not telling you."

Napatingin na naman ako sa katabi ko. He mouthed, "Nakipagdate sa'kin!"

Ang kulit!

"And why not?!"

"Hung up na. I'll be home. Promise."

Tinigil ko na yung Minica nung nasa tapat na kami ng apartment nila. Kung nasaan ako kanina. Nilingon ko yung mapulang pasahero ko. He still has that amused smile on his face that irritates and makes me laugh at the same time.

"Thank you!" sumaludo siya sa'kin.

"No problem. But please, do me a favor."

Tinanggal na niya yung seatbelt at tumingin sakin, "Anything."

"Don't stumble. Okay?" Tinawanan niya lang ako at tumango. "I'm serious, Lance."

"Oo na. Alam ko po."

Lumabas na siya ng sasakyan. Natawa ako noong mabilis siyang umiling na parang may magagawa 'yon para mawala ang pagkahilo niya. Sinara niya ang sasakyan at umikot na papunta sa gate nila. Pero bago pumasok nagtaka ako nung tumapat siya sa bintana ng pintuan ko.

He gestured to put the window down.

"Bakit?"

"I forgot something."

He put his hands inside his pocket and stooped his head down. Tumingin ako inupuan niya at nakita yung hoodie niya dun. Ah! I reached for it at paglingon ko para iabot yung hoodie sa kanya—

"Goodnight."

His face.

His face... just inches in front of mine.

Kinuha niya yung hoodie sa kamay ko, "Thank you, Alexa. Ingat."

Tumalikod na siya at naglakad papasok. Bago pumasok sa gate, lumingon muna siya ulit at kumaway. I can't get my senses back kahit gusto kong mag-react.

Pinaandar ko na yung sasakyan.

On my way home, I was bitting my lips.

I didn't get any kiss but when I saw him inch away from me...

I felt like I was kissed.

Shit.

This is really embarrasing.