Chapter 42

Saturday 

He blinked twice before me. No, he did it more than twice and I even lost my count. Nagtinginan lang kaming dalawa dun. I don't even know why I'm staring at him. Well, who would ignore him?

Umurong ako ng ilang steps pero hindi pa rin niya tinatanggal ang tingin sakin. Ano bang gagawin ko? Hindi ko kasi malubayan ang matang yun. Ugh. Asan ba si Gatorade? I know he can think of something about this? Pero for sure nagtatago yun sa kamay ng KDL.

He's been running away since Thursday. Kasama ko nga siya sa apartment pero madalas tulog siya dun dahil sa pagod. Poor guy. Good thing that I'm not good looking like him.

Yung kay Russ? Malaking trip lang yun ng friends niya. I don't know why me pero sabi lang sakin nung taga KDL kaya lang umabot ng 1,530 pesos yung bid sakin dahil nagaaway si Rinrin at Russ. Kung si Russ ang nanalo, walang date na magaganap pero magbabayad siya kaso after the last second nakapagbid ulit si Rinrin.

Malakas ang tama nila. Pati ako dinadamay.

But!

Hindi yun dapat ang iniisip ko ngayon. I slapped my cheeks three time. I should think what to do with him. Ohkay. I just found him standing here at wala napatigil na ako. I don't even know why I stopped. Yung iba din naman tumigil pero ako lang ata ang tinitigan niya.

Seryoso.

"Uhh." Natigilan ako nung nagblink blink na naman ang mata niya. Hindi ba nangangawit ang leeg niya kakatingala sakin. Psh. Maawa ka naman sa kanya, Gab! Bumaba ako, on my knees. "Are you lost?"

Baliw. Malamang naliligaw yan, Gab.

"Sorry." I shook my head, correcting myself. "Pano ba kita tutulungan?"

I don't have any ideas how to help him. Tumingin ako sa likod niya, wishing that someone is looking for him pero mukhang wala e. May kanya kanyang business ang tao sa paligid namin.

"Pano ba 'to?"

Tumayo ako to have a better view. Napatigil ako sa paghahanap ng hindi ko alam kung sinong hinahanap ko nung naramdaman kong may humihigit sa tshirt ko. I questioningly looked at him nung bigla siyang sumimangot.

"Tiyan." Tinaas niyayung dulo ng tshirt niya, exposing his cute little tummy. "Gutom cro-dayl."

Cro-dayl?

"Crowodayl." He pouted and pulled the hem of my shirt. "Gutom na."

Oh boy. Bakit ba may nawawalang bata dito?!

*

Andito kami ngayon sa cafeteria since wala naman kaming dapat pang puntahan kundi dito dahil nagugutom na daw yung Crocodile sa tiyan niya. I wonder who taught him that. At ang nakakainis pa, mukhang nakalimutan niyang may kasama siya nung binigyan ko na siya ng pagkain.

He doesn't even look at me.

"Uy. Ano bang pangalan mo?"

Dahan dahan siyang tumingin sakin...at inirapan ako!

"Bawal. Stranger."

"Kung kuhanin ko kaya kinakain mo?"

"No!" Kinuha niya yung plate sa lamesa at inilagay sa side niya. Nagulat ako sa tingin niya sakin. He reminds me of someone. He stuck his tongue out.

"Joke lang. Ibalik mo na nga yan. Mamaya matapon pa yan." He looked at me na parang ayaw niya akong pagkatiwalaan. Grabeng bata 'to. Wala man lang thank you dahil pinakain ko siya? Uhhh. Oh well, kids will be kids. "Tell me your name para mahanap ko guardian mo."

"Gardyan?"

"Oo. So, tell me your name. Please?" Hindi ko siya pedeng isama kung saan ako pedeng magpunta though I don't really know where I'm going to after this. Wala rin naman akong pakielam sa booths at pumasok lang talaga ako dito for attendance.

Di pa umuuwi sina bebs!

"Andey."

"Andey?"

He shook his head, "Andey!"

"Andey nga?"

"No, Andey!"

Ano bang problema ng batang 'to? "Andey nga di ba?"

"Andwey!"

"Oh! Andrei?" I was taken aback when he smiled at me. That smile. Hindi kaya? Pero impossible, pano naman magiging imposible? It is possible, Gab! Sa panahon ba naman ngayon. "Oh san ka pupunta?"

Bumaba kasi siya bigla sa upuan niya at pumunta sa side ko. Hinigit higit na naman niya ang dulo ng damit ko. "Wiwi."

Wi—wiwi?

Ayoko talaga ng bata.

*

"Tara, di ba sabi mo nawiwiwi ka?" Hinigit ko ang kamay niya pero nakikipaglaban siya sakin. "Mamaya dito ka pa magwiwi!"

"No!" Sinubukan niyang tanggalin ang kamay niya sa pagkakahawak ko pero di ko siya binibitawan. Mamaya kung saan pa siya magkalat! "No! No!"

"I thought you're going to pee? So let's go." Naglakad na ako papasok ng CR pero nakikipaglaban talaga siya. Hindi ko rin siya mabitwan kasi kung bibitawan ko siya baka tumumba pa siya at umiyak pa.

Pero on the second thought, he might cry too dahil sa ginagawa namin.

Plus, pinagtitinginan na kami ng tao.

"No. No! No pink panties!"

I stopped with my eyes wide open. 

"Alam mo kung sinong magulang mo...ah wala! Tara na sa loob. Pikit ka nalang so you can't see pink panties, okay?" Grabeng bata 'to. Sobrang talino. I think he's giving up dahil nag lu-loosen na ang paghigit niya.

At ayun na naman yung tingin na naghehesitate siyang pagkatiwalaan ako.

"Don't give me that look. Pede? Nakakadistract e. Tara na. I'll cover your eyes." Pumunta ako sa likod niya at tinakpan ang mata niya. Wala na rin siyang nagawa kundi maglakad papasok ng girl's CR. Well good. Nakakapagod makipagtalo sa kanya.

Napatingin sakin yung mga babae sa loob, maybe wondering why I'm doing this to this kid. Maarte siya. Maarte siya. Wala akong kasalanan. Tumutulong lang ako! Pero heck, should I care of what they think? Screw!

"Here's the cubicle—" natigilan ako nung bigla siyang tumakbo sa loob at sinara yung pinto ng cubicle. What a weird boy. Muntik pa akong maiipit! "Kaya mo ba?"

Hindi siya sumagot. Naaang. Baka maflush siya ng toilet! Konsensya ko pa! Konsensya ko pa! Konsensya ko—*flush* ohno! Kumatok ako sa pintuan

"Andrei. Are you still the—" biglang bumukas yung pintuan at inagaw niya agad ang kamay ko tsaka itinakip sa mata niya.

"Pink Panties!"

"Oh!" Natauhan ako at naglakad na kami sa labas. "Aren't you gonna wash your hands?"

He shook his head na para bang matter of life and death pag nagtagal pa siya sa loob ng cr ng girls. Siguro panakot ng magulang niya ang pink panties para hindi siya manilip or pumasok sa cr ng babae. Good tactic pero...nakakaalert e.

"Oh ayan na nasa labas na tayo. Okay na?" Tinulak niya palayo ang kamay ko. Aba! "Pasaway."

Sinamaan na naman niya ako ng tingin tapos lumabas na naman ang dila niya. Automatic na ata yun sa katawan niya pag naiinis siya. Ano bang problema ng batang 'to? Di ba nagsisink in sa utak niya na tinutulungan ko siya?

Think again, Gab. He's just a kid come on!

Fine. He's just a kid. He's just a kid.  

*BLINGBLINGBLUMBLAMP!*

Napatigil sa pagtakbo si Andrei nung marinig yung tunog. Start na ng lazt buzz ng KDL. Wala na kasing booth sa hapon dahil puro events na sa gym. And come to think of it, hindi ko nakita si Gatorade nung off ang status ng KDL.

Asan kaya yun?

I checked my phone at may missed calls galing lahat sa kanya.

"Andrei, tara sa student council. Dun kita iiwan para..." Itinago ko ulit ang phone ko. "Ohmydee. Andrei?"

Nawawala si Andrei!

Oh no, this is not happening! Tumakbo agad ako kung saan ko nakitang huling tumatakbo si Andrei. Ang hirap makipagsiksikan lalo na kung may mga Criminology students sa hallway. Agh! Could they just stop? I'm looking for a kid for Pete's sake!

"Andrei!"

Maraming nagtatakbuhan sa paligid dahil nga ng KDL. What a luck. Bakit ngayon pa nagstart ang panghuhuli nila at bakit ngayon pa nawala si Andrei? Grabe ang batang yun!

"Andrei!"

But wait..

I could just let him go at be found by other students again right? Atleast I won't be pestered anymore. Ayoko rin naman ng may alagain and I know someone will help him. Sa cute ng batang yun may tutulong dun.

Pero... "Andrei!"

But I can just let him go.

"Baby, move!" Bigla akong napagilid. Si Gatorade! "I can't stay. I should run!"

Tumingin ako sa likod ni Gatorade at nakita yung mga criminology students na humahabol sa kanya. Nagulat ako nung bumalik siya at nag-jog in place sa harap ko. Mas nagulat ako nung bigla niya akong hinalikan sa pisngi. "Miss na kita."

"Ayun siya!"

"Andyan na naman sila! Tsk! Bye baby." He winked at me and off he goes! Naiwan ako dung tulala. Nilagpasan na din ako ng mga criminology students na humahabol sa kanya.

Napansin ko nalang hawak hawak ko ang left cheek ko. Yung cheek na hinalikan ni Gatorade.

Ugh.This is not the right time to think about that, Gabrielle!

I shook my head and slapped my right cheek. Hindi ko na nga siya nakakasama pero ito pa rin ang epekto niya sakin. Bwiset na blue head. Wag na wag lang ulit siyang magpapahuli ngayon.

"Yah! Ang cute cute mo!"

"Papisil! Papisil!!"

"Nawawala ka ba? Tara halika sama ka samin!"

"No! Panget! Ble!!"

Instant na lumingon ang mukha ko kung san nanggaling yung usapan. Nakita ko si Andrei na kasama yung tatlong babae, mga freshmen. Inirapan niya yung mga babae at naglakad na naman palayo. Mukhang nagulat naman yung mga babae sa ginawa ni Andrei.

Snobero.

"Andrei!" I have no idea why I even called him.

Tumingin naman siya sa direksyon ko. Bigla siyang tumakbo papalapit sakin. Hindi ko rin alam kung bakit ko siya sinalubong at binuhat. This is kind of awkward but I'm actually doing it. Napansin ko lang ang higpit ng pagkakahawak ni Andrei sakin.

"Di ba ikaw yung girlfriend ni Prince Zamora?"

"Oo nga! Ikaw yung lagi niyang sinusundo sa SH 4th floor!"

"Oh my gosh. May baby kayo!"

"Ha? Hindi!"

"Weh!" Nagitla ako nung bigla silang umurong at sabay sabay na nag-weh sakin. I bit my lips, urging not to laugh.

I shook my head at tumalikod na sa kanila. I really don't have time for them. Pero nabother ako dun sa sinabi nung isa, "Pero kamukha kasi ni Prince yung bata!"

Hindi dun sa ang tawag nila kay Gatorade ay Prince.

Nakakabother kasi akala ko ako lang ang nakakapansing kamukha ni Gatorade yung bata.

Dumiretso na ako sa JP building kung nasaan ang office ng student council. Binaba ko na din si Andrei since hindi siya magaan at lampayatot na bata. Aba. Malayo ang MB Building dito! Pinagtitinginan pa ako ng tao sa daan. Tsk!

Pumasok kaming dalawa sa student counsil office. Lumapit sakin yung babaeng nakasalamin, aksing me if she could help me. Biglang nagtago si Andrei sa likod ko nung may lumapit pa sa aming tatlo pang officer ata.

"Nawawala?"

"Oo. Nakita ko lang siya sa lobby." Tumingin ako sa likod ko at sinilip si Andrei. Mukhang natatakot. "Can he stay here? Siguro naman hinahanap na rin siya ng mga kasama niya."

"Please help me find him. Panigurado akong mapapatay ako ng daddy niya pag nalaman niyang nawawala ang baby niya! Wah! Hindi ‘to pede!"

Napatingin kaming lahat sa pintuan. Pumasok ang tatlong lalaki, yung dalawa mukhang officer at yung isa parang hindi taga-dito.

"Please help me! I don’t want to die!"

"Yes sir, we'll make an announcement about the lost child."

"No! You can’t do that! Malalaman ng daddy niya na nawawala siya! I object!"

"Pero sir yung lang ang way para matulungan namin kayo."

"Hindi!" Napaurong kaming lahat nung bigla siyang lumuhod. "Bakit kasi...wah! Patay na ako sa kanya. Magagalit siya sakin! Papatayin niya ko!"

"Wenzo!"

"Andrei, kilala mo siya?" Bumitaw sa damit ko si Andrei at pumunta dun sa nakaluhod na lalaki.

"Andrei!" Niyakap niya si Andrei and I somehow felt uncomfotable. Did Andrei just called him Wenzo? "Shoot! Good thing you're here! I'm sorry! I'm sorry!"

"Nah! Shh!"

Andrei covered Wenzo’s mouth dahil mukhang naiinis siya sa ingay ni Wenzo. Wow. Cool kid.

"Noisy Wenzo. Tsk. Tsk. Tsk." He said while shaking his head.

"Who brought him here?" tanong nung isang officer na nakakadating lang. Tinuro ako nung girl na nakasalamin at I simply nodded at him. "Thank you Miss."

In return, tumango lang ako at ngumiti.

"No. Really, thank you! Utang ko sa'yo ang buhay ko." Nanlaki ang mata ko nung biglang pumagitna samin si Wenzo at nakipagshake hands sakin habang tinutulak-tulak ni Andrei ang mukha niya.

Utang ang buhay?

"You don't know what that monster can do if he knew that I lost Andrei. I'll be so dead meat! I can't let that happen!"

"Ahh.. Okay?"

*

Hindi ko talaga alam. Hindi ko talaga alam kung bakit, kung bakit kasama ko pa rin si Andrei. At kung bakit may dumagdag sa company ko.

"Natuwa kasi ako dun sa mga booths! Astig ng mga booths niyo dito! Ang daming mga pedeng bilhin.. At ang daming magandang babae!!" Hindi ko maitago sa mukha ko na hindi ko gusto ang nakikita ko. Take note, nanguya siya habang sinasabi yun.

"Ahh..." Kanina pa ako Ah ng Ah sa kanya. Kanina pa din kasi siyang nagkukwento.

"Tapos yun nga." Napagaya ako sa kanya nung lumunok siya. That's a huge gulp. Sinundan ng mga mata ko yung kamay niya sa baso at sa paginom siya. Kita ko ang pagtaas baba ng Adam's apple niya. "Ha! Tapos yun nga nung namimili ako, nawala nalang sa tabi ko ang batang 'to!"

Mukhang nainis si Andrei sa ginawang pagturo sa kanya kasi sinamaan niya to ng tingin at bumelat.

Mannerism na nya yun.

"Susumbong kita sa daddy mo!"

"Susumbong kita. Nambabae ka!"

Wow. Lalo talaga akong ini-impress ng batang to.

"Namimili ako kanina ng pagkain!"

"No! You love pink panties. Ew!"

"Andrei. Watch you words!"

"Belat!"

Looks like hindi siya ang nagturo kay Andrei ng pink panties at yung daddy niya yung nagturo sa kanya. Hindi ko tuloy alam kung magiging proud ako sa naging cleverness ni Andrei o hindi e.

"Uy kain ka Gab!"

"Ah, no thanks. I'm full." tumingin lang siya sakin at bumalik na ulit sa pagkain niya.

"Thanks ha! Sorry din kung hassle kasi alam mo na."

"Okay lang." I have no choice but to help him. Nawawala din kasi daw ang wallet niya dahil daw sa naging riot kanina sa hall. Siguro yung mga criminology students ng KDL. Nagiging magulo nga sa hall way pag naghahanap na sila ng target.

Graduate na siya at nagwowork siya sa Laguna. Bumisita lang sila dito ni Andrei kasi namimiss na daw ni Andrei ang daddy niya. Siya ang nagbabantay kay Andrei since nagtatrabaho at the same time nag-aaral ang daddy ni Andrei dito sa Batangas.

Tumingin ako sa side ko at nahuling nakatingin sakin si Andrei. And for the second time naglaban na naman ang mga tingin namin. Weird, he loves staring. Hindi naman ako nagpatalo.

Ang cute ng batang 'to. Pedeng titigan ng kahit ilang oras.

"Hoy Andrei, nakapagthank you ka na ba? Masyado mong inabala si Ate  Gab."

Bigla namang tumayo si Andrei sa upuan niya. Napaurong ako nung hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at dahan dahang lumapit sa noo ko. He kissed my forehead.

"Thank you." He smiled, a cool boy smile.

"Kamukha mo talaga siya."

He titled his head to the right, "Sino?"

"Si ano, yung…"

"Lorenzo?"

"Lance!"

Lumingon ako sa likod ko at nakita si Gatorade na pawisang pawisan. "Anong ginagawa niyo dito?"

"Daddy!"

"Andrei?"

Nanlaki ang mata ko nung narinig kong tinawag ni Gatorade yung bata. Ohmydee. So tama ang hinala ko? Yung gabing yun, nung unang beses na nahawakan ko ang phone ni Gatorade. That Lorenzo guy and this Wenzo ay iisa?

Bumaba agad si Andrei sa upuan niya at tumakbo papunta kay Gatorade. Mukhang natuwa naman si Gatorade na makita si Andrei dahil lumuhod ito para yakapin at buhatin si Andrei. At dun ko napatunayan na magkamukha nga talaga sila.

"Gatorade.."

"You know Andrei's daddy?" Tumango ako sa tanong ni Wenzo.. No, he's Lorenzo. I'm so stupid not to notice na nabubulol lang si Andrei sa pagtawag sa pangalan niya. No, I'm not stupid. Pinapaniwala ko lang kasi ang sarili ko na mali lahat ng suspicions ko.

"Anak mo?"

Tumingin sakin si Gatorade katulad ng pagtingin sakin ni Andrei kanina. Ang mga naghehesitate na mga mata kung pagkakatiwalaan ako..Lumingon din sakin si Andrei..

"Alexa.. Meet Andrei, baby ko."