🧸🧸🧸

''Ah...'' Sessizce yakındığında yanına ilerleyemedim. Omuz silktim, ki bu umursamaz görünmek içindi, ve boştaki sandalyelerden birine oturdum. Dizlerimi sallıyordum, oysaki stres yapacak bir durum yoktu. 

''Engelimi kaldır.'' Birkaç dakika sonra duyduğum cümlenin bu olmasını beklemiyordum. Kaşlarımı çatıp ayağa kalktım ve işaret parmağımı tehdit edercesine ona doğrulttum. ''Bana cevap vermeden hiçbir şey yapmayacağım.''

''Ne duymak istiyorsun?'' Derin bir nefes alarak ellerini dizlerine koydu ve ayaklandı. Elim yavaşça aşağı düştü. Duymak istediğim şey tam olarak neydi?

Bana yaklaşmaya başlarken sol elimle başımı kaşıdım, dudaklarımı ıslattım ve başımı iki yana salladım. ''Beni neden öptün? Üstelik koridor çok kalabalıktı, herkes gördü.''

''Jeno da bana bundan bahsedip duruyor.'' diyerek dudaklarını sarkıttı. ''Haklı olarak.'' dedim sırtımı arkamdaki duvara yaslarken. ''Söyle hadi.''

''Bunu duymak hayatında neyi değiştirecek ki?'' Sahiden, neyi değiştirecekti? Verdiği cevabın benim üzerimdeki etkisi ne olacaktı?

''Tatlı kızsın.'' dedi karşımda durarak. İki elini de siyah pantolonunun cebine koymuştu, gayet rahat gözüküyordu. Gergin olacak bir şey olmamasına rağmen burada gerilmekten başka bir şey yapamıyordum.

''Beni mutlu ediyorsun.'' Başımı salladım. Bunların olma ihtimalini ben de düşünmüştüm, aynıları benim için de geçerliydi. Bana bir adım daha yaklaşıp aramızdaki mesafeyi kapattı ve elini yumruk yaptı. İşaret parmağını burnumun ucuna bastırdı ve yüzünü bana yaklaştırdı biraz daha.

Tanrımtanrımtanrım...

''Seni seviyorum...''

Kaşlarım kendiliğinden havaya kalktı, parmağını burnumdan çekerken dudağıma yaklaştı, ama öpmedi.

''Ve beni mutlu eden bu tatlı ayıcıkla bir randevuya çıkmak istiyorum.''

🧸🧸🧸