ஐ

Sanırım Asahi denen çocuğu ilk defa görecektim ancak beni deli olarak bilen biriydi, canlı kanlı görünce onu rahatsız ettiğim için kafamı kırmazdı umarım.

Sınıfların olduğu kata gelip sol elimdeki son dilim poğaçayı da ağzıma atarken ellerimi hafifçe birbirine vurdum. Kayra beni aradığını bana söyleyebilirdi ama Asahi bana bunu söylemişti, neden böyle bir şey yapmıştı ki?

Ya da Asahi bana yalan söylemişti?

Daha tanışalı bir ay bile olmamışken (normal bir şekilde tanışmamıştık zaten) neden onun dediğini hemen yapmıştım bilmiyordum, hem gitsem ne olurdu ki? En kötü saçımı başımı yolardı.

Sınıfın önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve kot ceketimi düzeltip kapıyı açtım. Sınıfta sadece üç-dört kişi vardı ama Kayra yoktu. Kaşlarım çatılırken başımı uzatıp sınıfa baktım. En arka sırada bir şeyler yemekte olan Asahi'yi görmemle kapıyı arkamdan kapattım. "Kayra nerede?"

"Deli kız sen misin?"

Ona göz devirip sırasına giden merdivenleri ikişer ikişer çıktım ve sırasının yanında durdum. "Yalan mı söyledin user hamadasahi?" Asahi bana bakmıyordu, önündeki makarnayı yemekle meşguldü. Uzun saçlarını arkada toplamıştı ve birkaç tutam alttan çıkıyordu. Lacivert boğazlı bir kazak giymişti ama ilkbaharda olduğumuzu varsayarsak ince bir kazak olması muhtemeldi.

"Seni ilk defa görüyorum." dedi başını kaldırarak. "Otursana."

"Etraftakiler benim hakkımda konuşurken duymuşsundur elbet, deli kızın biri okulun içinde koşuşturup duruyor demişlerdir."

Oturmam için sağa kaydığında bana ayrılan yere oturdum yavaşça. Çok garipti.

"Duydum desem yalan olur, ilk tanışmamız değil mi bu?" O yemeğini yerken ve ben ona bakmaya devam ederken başımı salladım hızlıca. "Evet."

"Seni terk eden şu fuckboy'a ne oldu?"

"Bilmiyorum." dedim gülerek, o da gülümsedi. "Sonuçta umrumda değil artık."

"Bu arada," dedi ağzına aldığı kocaman bir lokmayı yutarken. "Sanırım deli olabilirsin, sohbetin biraz sardı gibi."

"İnsanların deliliğine sohbetlerine göre mi karar verirsin?" dedim kaşlarım havaya kalkarken. Elbette bana deli demesine alınmıyordum, hatta aramızda garip bir mevzu haline gelmişti.

"Mantıken evet, deliler her zaman daha mantıklı konuşur."

"Sanırım buna sevinmeliyim." Asahi dediğime kahkaha atarken başını salladı. "Sanırım."

Ve sanırım Asahi de deli sayılırdı çünkü sohbeti hoşuna gitmişti. Gecenin bir yarısı Instagram'dan yazıp da rahatsız etmeme gerek var mıydı merak etmiştim. Belki de rahatsız etmem iyi bir şeye yol açmıştı.

ஐ