bölümü muslum baba dinleyerek yazdim yorum yapmazsanız çok ayıp edersiniz

ஐ

"Abiye giyseydin canım, ne bu hal?"

Asahi'ye sinirliydim. Açıklama yapmaması daha da sinirimi bozuyordu ama şu anki sinirimin geçmesinin tek sebebi Asahi'nin yürüyüşe takım elbiseyle gelmesiydi.

"Giydim ya."

"Yürüyüş yapacağız Asahi, söyleseydin ben de güzel şeyler giyinirdim."

"Sen hep güzelsin." Asahi yanıma gelip yanağımdan bir makas aldığında dudaklarımı birbirine bastırdım ve kollarımı göğsümde birleştirdim. Bana açıklama yapmadığı sürece ona yılışmayacaktım.

"Ne oldu ya?"

"Açıklama yapman gereken bir şey olduğunu biliyorsun değil mi?" Asahi ya cidden konuyu bilmiyordu ya sa salağa yatıyordu, hangisi daha iyiydi bilemiyordum. Sonunda derin bir nefes aldım ve başımı ona çevirdim.

"İki gün önce hasta olduğunda benden önce arayıp evine çağırdığın ve sevmediğin hâlde sana mantarlı çorba yapan o kız kimdi? Pardon üstünde senin en sevdiğin mavi tişörtlerinden biri vardı bir de, nasıl kaçırdım ya?"

Nefes almadan konuşmam üzerine Asahi şaşkınlıkla bana baktı ama birkaç saniye sonra şoku atlatmış ve kahkahaya boğulmuştu. "ASAHI BANA GÜLME VE ÇABUK CEVAP VER!"

"Bir şeyleri yanlış anlamışsın." dedi kendini durdurabildiğinde. "O kız Kayra'ydı, çorba yapmadan önce üzerini ıslattı çünkü lavabodaki musluk bozuktu. Çorbanın tadını bile alamadım zaten, ne yaptığını bile bilmiyordum ve dediğim gibi endişelenme diye sana haber vermedim."

Yanlış anlaşılmanın sonunda çözülmesine sevinirken derin bir nefes verdim. Ona elbette güveniyordum ama aptal arkadaşım bana bunu söyleseydi iş buraya kadar uzamaz ve en azından şu an daha güzel bir buluşma gerçekleştiriyor olurduk. Sol elimin içini alnıma vurdum ve sağa doğru döndüm.

"Özür dilerim, sana düzgünce sormam gerekiyordu."

Asahi dediğim şeyle beraber gülümsedi, belki de hoşuna gitmişti. Etraf gün batımı dolayısıyla turuncuydu ve insanlar da bizim gibi yürüyüşe çıkmıştı. Böyle bir ortamda nasıl ona sinirli kalabilirdim ki? Takım elbisesi içinde ne kadar yakışıklı olduğunu söylemeye gerek bile yoktu ve o da bunu biliyordu anlaşılan.

"İkimizde de suç yok hayatım, böyle şeyler olabilir. Onu bunu boşverelim şimdi." Aramızdaki bu kısa gerginlik anlık olarak son bulduğunda Asahi ayağa kalktı, ben de oturduğum yerde onu takip ettim gözlerimle.

"Evet biliyorum bunun için çok erken ama,"

Hay anasını.

Asahi diz çöküp cebinden bir kutu çıkardığında elim refleks olarak ağzıma gitti, dudaklarımı kapatırken başımı iki yana salladım. Bence dalga geçiyordu.

"Şu anlık param buna yetti, öğrenciyiz biliyorsun." Asahi genişce gülümseyerek toz pembe kutuyu açarken içindeki yüzük elimi ayağımı birbirine karıştırmıştı. Elbette ki gerçek bir yüzük değildi, yeşil bir jelibon yüzük vardı içinde. Karpuzlu olduğuna emindim.

"Benimle evlenir misin Yuri? Sonsuza kadar senin pirinç suratlı aşkın olmaya hazırım."

Etrafımıza toplanan insanları fark etmem biraz geç olmuştu, ben de gülümseyerek başımı salladığımda nereden çıktıklarını bilmediğim Kayra ve Yoshinori çığlık atarak ellerindeki konfetileri patlatmışlardı.

Asahi uzanıp yüzüğü parmağıma taktı ve ayağa kalkıp beni belimden tuttu ve ayağa kaldırdı, insanlar bizi alkışlıyordu ama bu olayın saçmalığını örtemiyordu. Beş parasız üniversiteliler olarak jelibonla evlenme kararı almış ve insanlar da buna eşlik etmişti. Ben kalbimin hızından dolayı nefes almakta zorlanırken Asahi gülerek beni etrafında döndürüyordu. Başımı eğip ona baktım ve o da kollarını belime daha sıkı sardı. "Başın dönmüyor mu?" diyerek ellerimi omuzlarına koyduğumda reddetmişti.

"Hayır ama bir öpücük başımı daha çok döndürebilir."

Ona güldüm ve başımı uzatıp dudaklarımı  dudaklarına bastırdım. Yoshinori arkadan müzik açarken tek hissettiğim şey mutluluktu.

Asahi sayesinde sonsuza kadar mutlu olacaktım.

ஐ

BIR FICIN DAHA SONUNA GELDIK?

buraya kadar geldiğiniz için teşekkür ederim asklarim, umarım bu garip kurguyu okurken az da olsa gülümseyebilmişsinizdir ehehe

kendinize iyi bakın lütfen, diğer kurgularda görüşmek üzere diyor ve sizleri diğer kurgularıma davet ediyorum!!! 😍💜💗💙💚💛🧡💝💞💟❣💌💘❤💓💕💖