ஐ

''Ne kadar korktum haberin var mı?''

''Bir şey olmadı Asahi, sadece düştüm.''

''Ve düştüğün için kemiklerin kırılabilirdi ve sen de uzunca bir süre evde kalmak zorunda kalırdın ve sana yemek yapacak kimse olmazdı ve-''

''Ve susmazsan şu karton bardağı yüzüne fırlatacağım.''

Tahmin edildiği gibi Asahi beni koşa koşa, gerçekten koşa koşa, revire getirmişti ve hemşire hiçbir şeyimin olmadığını söylemişti. Asahi ise beni dört kez baştan muayene ettirmiş, serum takılmasını istemiş ve vitamin istemişti.

Bense sadece kusmak istiyordum.

Gerçekten.

Midem öylesine bulanıyordu ki Asahi'nin ayakucuna kusabilirdim, midemde çok feci bir kasılma vardı. Avuç içlerimi sürekli üzerime silip duruyordum ama pek bir faydası olmuyordu. Kısacası yürüyen bir slime gibiydim, Asahi yüzünden adam akıllı yürüyemiyordum bile.

Ben serumumu izlerken Asahi derin bir nefes aldı ve kenara bıraktığım karton bardağı aldı uzanarak. Onun da canı sıkılıyordu, sırıttım ve boğazımı temizledim hafif bir öksürük ile. ''Asahi, seninle bir şey konuşmak istiyorum.''

''Dinliyorum.''

''Beni önceden de tanıyordun değil mi?'' Sorumla beraber Asahi'nin kaşları havalandı, kıstığım gözlerimi üzerine diktim. Siyah saçları yine arkadan topluydu ve yüzünde garip bir ifade vardı. Bu ifadeye bir isim bulmuştum ama ayıp olur diye söylemiyorum. Batırdım ifadesinin biraz daha kaba haliydi.

''Ne?''

''Bence haklıyım.'' dedim omuz silkip gözlerimi ayaklarıma çevirirken. ''Kayra ve Yoshinori'nin kavga ettiğini duyduğunda pek de dikkat etmedin, onları salona kilitlediğime kararı aldığımızda koşa koşa salondan geldiğin belliydi çünkü ellerin tozluydu, zaten terlemiştin ve salon uzun zamandır temizlenmemişti.''

Gülümsedim ve devam ettim, kendimi Sherlock gibi hissediyordum. ''Yoshinori ile plan yaptığınız belliydi. Kayra bana hiçbir şey söylemedi çünkü sana soru sormamı istiyordu, üstelik son görülmelerin her zaman benimle konuştuğun saatlerdi. Benden başka biri için uygulamaya girmiyordun, seninle sadece Instagram'dan konuşuyorduk.''

Asahi'nin ağzı şaşkınlıktan açılmışken bu sefer derin bir nefes alan ben oldum. ''Haksız mıyım?''

Asahi'nin kendine gelmesi için elimi salladım önünde. Hızlıca başını sallayıp devam etti. ''Evet. Evet ama bunları biliyorsan... Bunların hepsinin seninle konuşabilmek için bir oyun olduğunu bilmiyor muydun?''

Aldığım gizli itirafla beraber yanaklarımın ısındığını hissettim ve terleyen avuç içlerimi yine üstüme sildim. ''Bence benim mesaj atmam tamamen rastlantıydı ve sen devam ettirdin.''

Daha sonra da ses olmadı. Asahi gülümseyerek bana bakarken ve ben de utanç içinde üzerimdeki pikeyi izlerken oturduğu sandalyeden kalkıp yanıma oturmuştu. Kenara kayıp ona yer ayırdım. Şu an kalbim 7849374398 kat hızlı atıyordu ama umrumda değilmiş gibi davranacaktım. Asahi elini başımın üzerine koydu ve yüzünü bana yaklaştırıp konuştu, fısıldar gibiydi.

''Kız arkadaşımın bu kadar zeki olması hoşuma gidiyor.''

ஐ