Chapter 47: KATAREINA
Enjoy reading!

Warning: Medyo Mahalay.

REINA

I was watching him from the distance. I had an internal battle with myself to just stay where I was standing either approach the love of my life. God knows how much I am missing him, how much I wanted to touch him and hold his hand, how much I am dying to kiss him and hug him tight. I miss my man, I miss the father of my son. I miss Zync Orlando.

Kahit nakasama ko siya noong matapos ang nangyari kay Sophia ay hindi pa rin ako makontento. I want more of him. I want to spend more time with him.

But I knew for myself that I can't be selfish this time, not until I win this game.

Marami pa akong dapat ayusin bago maging makasarili at bumalik sa kanya. I sighed when I remembered Katarina. It would be much difficult for me to be with him when she was now part of his life but I realized she was already part of his life when the time he set his eyes on me. Katawan ko lang ang nakilala niya, hindi ang kung sino ako, hindi ang puso at isipan ko.

I was like a cell phone inserted with another memory chip then it was removed for the cell phone who owned the chip has come to take it. Then, I was left blank. I was left empty.

But, I had regained the person I was born to be. I may not be the Katarina Zenkiah I thought I was because I am back as me... as Katareina Zavina.

Nakibahagi lang ako sa mga alaala at damdamin ng kakambal ko noon, ngayon na may sarili na akong alaala at damdamin... nasasaktan ako dahil nanatili sa utak at puso ko ang mga sakit at lungkot na dinanas ni Tari. Hindi lang ako ang nagdusa. Dahil sa simula pa lang pareho kami ng kakambal ko na lugmok sa kasamaan ng mundo.

I sighed and I decided to go home.

I took a one last glance on Zync who was sitting on a bar counter here in Draco Wave Bar but I was surprise to see him arguing with a big bald guy. Damn it. Mukhang lasing ang kalbong 'to at mukhang beast mode na rin si Zync na ayaw paawat.

Nasa paligid ang bantay niya kaya kampante akong hindi siya mapapahamak. Pumapagitna na sa kanila ang isang waiter at pati ang bartender.

Naglakad ako papalapit sa kanila but I made sure the distance between us was not so far yet near enough for me to hear their voices

Where's the bouncer anyway?

"Putangina ka pa lang lalaki e! Bakit sino ka ba?! Hindi ko na kasalanan kong pahara-hara ka kaya ka natapunan ng iniinom ko!" sigaw ng kalbo.

"This is the bar counter and can't you see I am sitting on a bar stool? If you're not stupid, over there is the disco area!" turo ni Zync sa mga nagsasayaw na mga lasing. Buti na lang hindi naman sila nakakakuha ng atensyon. "And here isn't the right place grinding your fat ass and for you to jerk off! A**shole."

Kahit nabigla ako sa sinabi ni Zync ay napangiti ako. He sounds so hot and sexy. His voice, it's always like music to my ears. I breathe out a balloon of air. Nakakasakal marinig ang boses niya pero ang sarap sa pakiramdam. Dagdag pa ang ingay ng tugtog at hiyawan ng mga tao sa paligid, it was suffocating to be this close to him.

"Wag mo 'kong daan-daanin sa paingles-ingles mo bata! Ngayon ang gusto ko bayaran mo ang natapon kong inumin! Alam mo bang VIP at at regular customer ako rito?!"

Napailing na lang ako dahil mukhang lasing na nga ito and this bald guy was trying to take advantage to others using his anger and intoxicated state.

May isang bouncer na rin ang lumapit na mas malaki pa sa kalbong 'to, he was trying to drag him out pero ayaw pa rin paawat nito. I turned to look at Zync but he was just sitting there habang nakatukod ang siko sa counter at nakasapo ang palad sa mukha.

He looks so troubled and messed up.

Finally the bouncer was able to drag out that drunk bald before Zync's security escort and I could interfere. Narinig kong banned na siya sa bar na 'to. I smiled inside my thought. The management of this bar really knows what to do when it comes to someone like Zync.

For goodness' sake! He's a magnate of very grand conglomerates and now, the head of the new rising business empire. Tanga lang ang babangga sa kanya.

Lalo na ngayon that the Trifecta is making its way up to the top. Sigurado akong kukurutin ako ni Tamara dahil nasapawan na ang Madisson Imperial and Laroa Enterprises niya.

Anyway, I won't be sorry because I am doing this for him and for everybody.

Imbes na lumabas na ako ay umupo ako sa bar stool katabi niya. Mas lalong lumiit ang distansya namin. Sa totoo lang para akong tanga sa bar na 'to. DWB is an elite bar.

Kaya purong mayayaman ang nandidito meaning pabonggahan ng mga kasuotan ang mga babae. Ako lang yata ang naka-tight jeans dito at naka-Tshirt, buti na lang tight din at least my curves are showing off. Ayos na 'yon.

Kanina ko na rin napapansin ang malalagkit na tingin ng mga babae kay Zync but there's something stopping them to flirt with him, walang may naglalakas ng loob.

The girls are giving me glares when I sat beside him. Nilingon ko ang isang grupo ng mga kababaihang nakatingin sa gawi namin.

Nanlisik ang mga mata nila nang makitang nakatingin ako sa kanila. Hinubad ko ang suot kong cap at ngumisi sa kanila. Nang makita ang mukha ko ay agad silang nagpatay-malisyang umiwas ng tingin.

I knew it. They are from elite society after all. Alam kong kilala ng mga mayayamang ito ang mukha ng babaeng kinahuhumalingan ni Zync dahil ilang beses niya nang dinala si Tari sa opisina.

Narinig kong bumuntong hininga ang katabi ko kaya bumaling ako sa kanya, he sounded so problematic. Ano kaya ang nangyari? I am so sure hindi ito tungkol sa kompanya. I checked their current operation status and it's doing well.

"Another 5 glass of tequila please." He said and the bartender was fast enough to attend his needs.

Tinanong na rin ako ng isa pang bartender kung ano ang order ko.

"Tequila Sunrise."

Ngumiti nang malaki ang bartender sa akin at nahagip ko pa kung paano nagningning ang mga mata niya. Inayos ko ang pagkakaladlad ng buhok ko at bahagyang yumuko.

"Hey." Rinig kong sambit ng katabi ko pero hindi ako lumingon, diretso lang ang tingin ko. Dahil baka iba ang tinawag niya. Then I am sure he couldn't see my face dahil sa nakatabing na buhok sa mukha ko at dim na lightings ng bar.

Dumating 'yong order ko. Dahan-dahan kong ininom iyon at ramdam na ramdam ko ang titig ng katabi ko sa akin. Ako ba ang tinawag niya?

I flinched when I felt a warm hand touching my thigh. Kahit naman naka-jeans ako nararamdaman ko pa rin lalo na't kamay niya ito. My heart was galloping like a wild horse.

What the hell was he doing?! Si Zync Orlando ba ito? This was not so him. Hindi niya hahayaan ang sarili niyang manghimas ng hita ng babae lalo na't hindi niya kilala.

Kahit pilyo siya sa'kin no'n, he was always prim and formal with other girls. He's not the type of guy who would take advantage to any girl he'd meet.

Nanigas na ako sa bar stool nang tinaas-baba niya ang kamay niya sa hita ko. Damn Zync, what are you doing? Gusto kong isigaw iyon sa kanya.

Nakabinbin sa mga labi ko ang baso. Tiningnan ko ang kamay niya sa hita ko. Napalunok ako dahil kumpirmadong kamay niya nga ito.

Marahan kong ibinaba ang baso sa counter saka hinuli ang kamay niya. I was about to crack his bones when I felt him gently squeezed my hand.

Napatanga na lang ako nang bigla niyang hinila ang palad ko saka inunan sa pisnge niya. Do'n ko lang nakitang nakadukmo na pala siya sa counter.

I wasn't able to move when I felt something wet in my hands. His shoulders were moving and I could hear his sob. He's crying. My Zync was crying.

Nagawa na kaya ni Morry ang iniutos ko? Kaya ba ganito ang nangyayari kay Zync?

Mahigpit siyang nakahawak sa palad ko na tila doon siya humuhugot ng lakas. And I could remember this position from the past. I always loved to sleep on his palm while in the middle of our class.

Napangiti ako.

Seeing him now crying on my palm breaks my heart. Gusto kong magsalita pero ayaw lumabas ng boses ko. Kumikirot ang puso ko.

Wala sa sariling inabot ng kaliwa kong kamay ang ulo niya. Napapikit na lang ako nang mahawakan kong muli ang malambot niyang buhok.

I traced my hand on his hair as if comforting him but I was even more surprised when he suddenly stood up from his seat and crushed his lips to mine.

I was stunned and I felt like my world stop from rotating. He was hungrily eating my lips like he was been deprived for such a long time.

Napahawak ako sa damit niya dahil kung hindi siguradong matutumba ako. Nanginit ang gilid ng mga mata ko at pumikit na lamang.

But he let go of my face and turned around to face the bartender. I was still unmoved. Sinusundan ang susunod niyang gagawin. Nilabas niya ang wallet niya at may kinuhang silver card do'n saka nilapag sa counter. When the bartender saw it, they immediately picked it up and said something to him.

Naririnig ko rin ang bulongan ng mga nasa malapit sa amin but not those who have seen my face and knew who I was. Mostly girls na mukhang social climbers lang, nagrereklamo sila kung bakit ako pa? Bakit ako pa ang ginanito ni Zync 'e mukha naman akong cheap.

Nilingon ko sila at sinamaan ng tingin. Nagulat naman sila at lumayo sa amin.

I flipped my hair and stood up.

Pipihit na paharap si Zync sa akin kaya nanlaki ang mga mata ko sa takot na makita niya ang mukha ko. Mabilis kong naabot ang cap ko at isinuot. I pulled down the visor to cover my face.

"Let's go." Rinig kong aniya at nagtaka naman ako kung ano ang ibig sabihin no'n. Hinawakan niya ang kamay ko at marahang hinila.

He's towering over me and I was like a fool servant bowing down my head afraid to show my face.

"Take that off." Mariin niyang utos pero humakbang ako palayo sa kanya. At mukhang hindi niya nagustuhan iyon. Binitiwan niya ang kamay ko at hinawakan ang visor ng cap ko pero mabilis kong natabig ang kamay niya. I heard him groaned.

"Listen to me, woman. Among the girls here you are the most decent in my eyes. I hate girls with those tight dresses and skimpy skirts. You look sexier than them with that tight jeans and shirt... and that's fvcking turning me on. So don't be stubborn and come with me."

Napanganga ako sa sinabi niya. Is he serious? Marahas ko siyang tinulak palayo sa akin. Pinipigilan ang sarili ko na tingnan siya.

I walked out. Iniwan ko siya ro'n na nakatayo.

Nasaktan ako sa sinabi niya. Gusto ko siyang murahin. Walahiya siya! Paano kung ibang babae ang hinila niya tapos ikakama? Gagong 'to!

Gusto ko siyang sumbatan sa lahat ng mga hinanakit na nandito sa loob ko. Heto ako naghahanda isuong ang buhay sa isang patayan tapos siya manghahablot lang ng kung sinu-sinong babae para ikama?!

Fvcking turning on my ass! Nangangati ang dila kong murahin siya.

Tumulo ang luha ko. Hindi ko akalain nagiging ganito si Zync. Pagod na ba siya? Sumusuko na ba siya? Bakit hindi na lang ang kakambal ko? Mas matatanggap ko 'yon. Hindi 'yong kung sino-sino lang sa nakakatabi niya sa bar!

Marahas kong pinahid ang luhaan kong mukha gamit ang braso. Ang sakit-sakit. Mas masakit pa itong ginawa ni Zync kaysa sa naranasan kong bugbog.

Papalabas na sana ako ng bar nang makasalubong ko si Pula. Malaki ang ngisi nito sa akin. Ano naman kaya ang ginagawa ng bulol na 'to rito? She's wearing a sexy dress with a touch of her own fashion na rakistang pirata.

"Maaaa-dem!" she happily squealed. Pinandilatan ko siya ng mga mata. Kahit kailan talaga.

"What are you doing here, Pursi Lanarri?!" mahinang angil ko sa kanya. Tinaas-baba pa niya ang makapal ngunit defined niyang kilay.

"Syempwe madam! My boss is nandito so the executive assistant must be nandito too!" proud na aniya.

I hissed and rolled my eyes. "Umalis ka d'yan sa harap ko. Aalis na ako baka maabutan niya ako."

Hinawi ko siya pero parang tuko siyang kumapit sa braso ko at pinigilan akong umalis. Nilingkis niya pa ang mahahaba niyang biyas sa isa kong binti. Sinamaan ko siya ng tingin at inis kong hinila ang isa sa suot-suot niyang fake eyelashes.

"Madaaam! Huhuhu! Isang owas kong pinahiwapang ikabit 'yan! Dalawa pa sila kaya dalawang owas ang ginugol ko pawa maging maganda ngayon! Madam naman eh! Powke't ang haba ng pilik mata mo eh manghihila ka na lang ng pilik mata ng isang tulad kong mababang uwi." mangiyak-ngiyak niyang binawi sa kamay ko ang fake eyelash niya.

Hinila ko na rin ang isa para maging pantay. Napanguwa si Pula kaya napasimangot ako.

"Madaaam! Ang bully mo! Sa 'yo talaga nagmana 'yong bubwit mong anak na akala mo kung sinong mabait kapag nasa paligid ka pewo kong kami na lang dalawa ang naiiwan, nilalapastangan niya ang pagkatao ko!"

I pushed her away from me. Pero muli siyang kumapit sa akin at mukhang nakalimutan agad ang hinihimutok niya.

"Madam! Weyt lang. Lasing si Bossing, ikaw na mag-uwi sa kanya. Wala akong tiwala sa kanya! Kapag ako ang mag-uwi sa kanya napakadelikado no'n! Vewi cwitikal. Lam mo na, babae lang ako na nag-uumapaw ang alindog. Ayokong matulad do'n sa mga nabasa kong wattpad stowis na ni-wekomend ni Miwanda, 'yong nagkakatuluyan ang CEO at sekwitawi. Tapos mag-one night sleep sila, najuntis saka magiging possessive si Bossing sa akin. Eww. Kadiwi." May kasama pang pangingisay na kuwento niya.

Siraulo.

"Tapos ayaw ko wing ipagkatiwala siya sa mga bodygads niya dahil may nabasa win akong kuwento sa wattpad na umibig 'yong binabantayan sa bantay! Uso kaya 'yon ngayon! 'Yong gangstes, mafia at assassins na sumabak sa mission saka umibig sa kanilang mission. Tapos hindi natin alam na baka isang assassin ang isa sa mga bodygads niya at magkaibigan sila... baka mabakla siya tapos—"

Malakas kong tinampal ang bibig niya. Tsk. Kung ano-ano ang sinasabi. Kainis 'to. Saan ba nito pinagpupulot ang sinasabi?

"Do you want me to dye your hair black?" banta ko sa kanya.

Namutla siya.

Hindi intensyong nalaman ko ang pinakanatatakutan ni Pula at 'yon ay makulayan ng itim ang buhok niyang natural na kulay pula. I don't know the reason why but this is the fastest and easiest way to scare the hell out of Pula.

Ngumuso siya at nagkamot ng ulo. Pasimple siyang lumayo sa akin.

I was about to threaten her again when I felt someone hugged me from the back. I shrieked when that someone carried me like a child. Hindi ko maigalaw ang mga kamay ko dahil nakalock ang mga ito sa mga braso niyang mahigpit nakayakap sa katawan ko mula sa likod ko.

Gagamitin ko na sana ang mga binti ko para makatakas nang marinig ko ang boses niya...

"Behave."

I hate it on how my body would react with his voice. Indeed, he tamed me already a long time ago. Until now, siya lang ang nakakapag-amo sa akin.

Naglakad siya tungo sa likod ng bar counter. May hagdanan doon pababa, nilibot ko ang tingin ko nang marating namin ang hallway kung saan parang hallway ng isang mamahaling hotel.

Naalala kong under DVB is an exclusive hotel for elites. Tumigil si Zync sa harap ng Presidential Suite. He expertly swiped the key card and opened door.

Amazing to witness na ang Zync no'n na palampa-lampa was now acting mighty and superior. The time and what happened in the past really helped him be mature.

Binaba niya ako nang makapasok kami sa engrandeng kwarto. I became stiffed when I heard the door closed. Nagulat pa ako nang marahas niya akong tinulak sa dingding.

"I really want to take you now." he said huskily. At mukha na nga siyang Siberian husky ngayon na mananakmal ng biktima.

Kung noon para siyang askal na tuta na naduduwag kapag nahuhuli ng malalaking aso, ngayon naman ay nag-level up na... isa na siya ngayong well-trained Siberian Husky. Pinilit kong 'wag matawa sa iniisip, I don't want to ruin the moment.

Hinawakan niya ang visor ng cap ko at hinubad iyon sa ulo ko kasabay ng pagdilim ng paligid. Napahugot ako ng hangin nang magawa kong i-switch off ang ilaw bago niya pa makita ang mukha ko.

Ito na siguro 'yong pagkakataong masolo ko siyang muli at makasama bago aalis pabalik ng Slovenia.

"What the?!" bulalas niya at inabot ang switch pero kamay ko ang nahawakan niya ro'n.

He chuckled. "So you want to play mysterious huh? Hiding in the dark. Hmmm. Don't you know that I love it more when it's dark? I've been living in the dark for quite some time now because of the woman I love who was fond of making me a fool with her dark scheme."

Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko. I brushed off my tears away before he could notice it.

I wanted to say something but I want him to talk more. Gusto kong ilabas niya lahat ng sakit na idinulot ko.

He cupped my face and I closed my eyes.

"Alam mo ba ang pakiramdan na gawin kang tanga ng taong pinagkakatiwalaan mo? Ang sakit-sakit! Ginawa ko naman ang lahat ah. Inintindi ko ang lahat ng nangyari. Ginawa ko ang lahat na naaayon sa mga plano. Bakit kailangan paglihiman ako? Bakit kailangan ako lang hindi nakakaalam sa katotohanan? Bakit ipinagkait sa akin ang mga pangyayaring dapat kong pahalagahan? Ano ba ang nagawa ko? Bakit nasasaktan ako nang ganito?"

Ilang ulit siyang bumuga nang hangin habang ako ay nanatiling nakapikit.

My heart was beating slowly but it was pounding so hard to the point it's already hurting me.

I felt his warm minty breath on my face.

"Someone once told me that there's a mystery in darkness. Darkness brings danger but that someone loved to be in it. Darkness could give you beautiful colors that the light couldn't. It is where you and I can be one without worrying around you. We could do anything with no one watching us." Kalmadong aniya.

Pero sinundan iyong ng nakakalokong tawa.

"Kalokohan. Hindi ko maintindihan. Kaya ba hinila rin ako ng babaeng mahal ko sa kadiliman? Ayaw kong magalit pero ang sakit-sakit dahil iniwan akong mag-isa. Bumalik nga pero ginawa naman akong tanga. Don't I deserve the truth?"

Napamulat ako nang marinig ang sinabi niya. At dahil sanay ako sa dilim, I was able to see his face. He was closing his eyes na para bang damang-dama ang sinasambit niyang mga salita.

Hindi ako nakapagsalita.

Ganito ba ang damage na nagawa ko sa kanya? Nagkamali ba ako sa naging desisyon kong hindi magpakilala? I am aware he already knows the truth about me and Katarina.

Gaya ng inexpect ko na sa oras na maalala niya ang namagitan sa amin noon ay malaki ang posibilad na malalaman niya ang tungkol sa pagkatao namin ni Katarina. As I've had always believed, hindi tanga si Zync.

"Please say something." He breathed out. Nagsusumamo ang boses niya.

Instead of uttering a word, I held his face and closed the distance between us. Ramdam ko ang kuryente sa magkadikit naming katawan.

"D-don't I deserve to know you?" humihikbi niyang tanong.

Yumugyog ang katawan niya gawa ng kanyang paghikbi.

"Please, tell me... hindi ko ba deserve na makilala ang babaeng mahal ko? Bakit mo nagawa sa akin 'to? Bakit ginawa mo akong tanga?"

"I love you..." tanging naibulong ko, "...but I'm sorry."

Sa gitna ng kanyang paghikbi ay napatawa siya nang mapakla.

"You always love that combination of words. You would always say you love me but you'll ask for forgiveness after. Do you regret loving me? Do you regret knowing me?"

I bit my lowerlip. Nasasaktan ako dahil nasaktan ko siya.

Mahal na mahal ko siya pero hindi pa ito ang tamang panahon para sa aming dalawa.

"Mahal na mahal kita. Hinding-hindi ako magsisisi na nakilala kita, Zync."

I pulled him closer and our lips met as my tears rolled down my cheeks.

I miss him. I miss him so much.

He was stoned for a moment because of my sudden move but he was the first one to move his lips. Sa una ay parang ninanamnam namin ang mga labi ng isa't-isa. So gentle and full of affection.

Sa halik namin binuhos ang lahat ng nararamdaman namin para sa isa't-isa. Hindi niya na kailangang sabihin na mahal niya rin ako dahil ramdam ko na iyon sa halik niya.

Our kiss became so intense and steamy.

I heard him groaned when I traced my hands on his chest. I could feel his muscles tensed with my touch. He scooped me up and let me enveloped my legs on his hips.

Sinandal niya ako sa dingding habang naging mas mapangahas ang halikan naming dalawa. Naglalakbay ang malapad niyang mga kamay sa bawat kurba ng katawan ko na mas lalong nagbibigay ng init sa'kin.

He was pinning me on the wall and I could feel his hard thing poking mine. I moaned. Kahit sa suot kong jeans ay ramdam-ramdam ko siya. He pulled my shirt up kaya naputol ang halikan namin nang itinuloy ko ang paghubad ng balakid.

Niyakap ko ang leeg niya at hahalikan na sana siyang muli...

"I want to punish you for fooling me. I want to punish you for hurting me. I want you to feel the pain I felt." Malamig niyang saad at bigla akong ibinaba.

Natigilan ako at biglang nanlamig. What does he mean? He's too cold.

"How could you do this to me?" muli niyang tanong at kasabay no'n ay ang muling pagkalat ng liwanag sa silid.

Nakatayo siya sa gilid ko habang nakaunat ang isang niyang kamay sa switch ng ilaw.

"How could you hurt me like this, Katareina Zavina?" he asked and turned to look at me.

Then our eyes met and his eyes were filled with coldness.

-End of Chapter 47-

Thank you for reading freaks! God bless us all.

Hugs and kisses,
CL with love.