Chapter 34: IN HIS ARMS

Enjoy reading!

Warning: This is for you, for me, for us and for the whole human race. LoL. Naaa! Babala-babala! Gano'n din lang naman ang mangyayari. Babasahin mo pa rin 'to kahit dose anyos ka pa lang. Diba?! Ginawa ko ang lahat para maging wholesome ang chapter na 'to! Ge bye.

3rd.

Pagod na binagsak ni Zync ang katawan sa kanyang kama. Napagod siya kakalaro kina Arra at Arri buong araw. He had his back on his soft and comfy bed as he played staring game with the ceiling, his mind was totally blank... setting everything aside for a while. Zync thinks he needed this, he needed a break.

It has been so rough for him since he met Katarina. But it never crosses his mind to blame her for the chaos because he knew that Katarina was the instrument for him to be aware of the true happenings around him.

He was surrounded with lies even before she came. His friends, Allaine or Aly and his father lied to him. He walked around like a fool without knowing that people closed to him weren't he thought who were.

Katarina, his Cherie... she was his eye opener.

She came along with the truth but in bloody way. He had witnessed how the real world works with bullets and blades. He had seen death right before his eyes. He had seen Katarina slaughtered people. He had seen her as the monster lusting death.

He doesn't want her to be taken over by that monster. Zync doesn't want his Cherie to be a monster. But she ran away from him yet he still believes she will come back for him.

"Cherie." Zync whispered as he closed his eyes and drifted away to a deep slumber.

**

Isang anino ang kanina pang nagmamasid sa kanya. As he was staring blank at the ceiling, the shadow was staring affectionately at Zync. Nakakubli ito sa likod ng kurtina ng pinto papuntang terasa.

Nakapatay ang ilaw at tanging liwanag lang ng mga bituin sa langit ang nagbibigay liwanag sa silid na pumapasok sa glass door ng terrace. Nang mapansin ang banayad na paghinga ni Zync ay unti-unting lumapit ang nagmamay-ari ng aninong iyon sa kanya.

Bahagya pa itong natigilan nang mapagmasdan siya nang malapitan. Tinitigan nito ang bawat parte ng mukha ni Zync na tila pinag-aaralan at sinasaulo ang bawat anggulo. Marahan itong umupo sa kama sa gilid ni Zync.

Nanatiling nakatitig ito sa mukha niya. Maya-maya pa ay itinaas nito ang kamay para abutin ang pisnge niya ngunit nasuspende ito sa ere. Tila natatakot sumagi ang mga daliri sa balat niya.

Subalit, biglang gumalaw si Zync kaya 'di sinasadyang dumapo ang kamay nito sa kanyang kanang pisnge. Nanigas ito at hindi agad nakagalaw sa pag-aakalang magigising siya. Nakahinga ito nang maluwag nang mahimbing pa rin ang kanyang pagkakatulog.

Mas lalo pa ngang dinantay ni Zync ang kanyang pisnge sa palad nito. Napangiti ito saka marahang hinaplos ang kabuuan ng kanyang mukha. Ingat na ingat na para bang takot magasgasan ang makinis na balat niya. Una ay sa noo, sa mga kilay, sa mga nakapikit niyang mata, sa matangos na ilong hanggang sa mga labi ni Zync. Huli ay pinirme nito ang palad sa kanyang pisnge.

Yumuko ito para mas lalong makita ang mukha niya nang mas malapitan. Kumurba ang mga labi nito. Lumamlam ang mga mata at hindi napigilan ang luhang tumulo tungo sa pisnge ni Zync.

Biglang napamulat si Zync nang maramdaman iyon. Napasinghap siya sa kung ano ang nakita ng mga mata niya. Hindi siya makapaniwala at nanatiling nakatulala. Hindi niya napansing halos hindi na siya makahinga.

Nang makahulma ay akmang tatayo si Zync ngunit pinigilan siya nito. Bumuka ang kanyang bibig para magsalita pero dumapo ang daliri nito para patahimikin siya. Napangiti siya dahil sa kung anong hiwaga ang nakapalibot dito na napapasunod siya... gaya pa rin ng dati.

They look at each other's eyes. No words have been uttered but they are both able to send the messages and screams of their heart for each other... just by looking into each other's eyes.

Tumutulo ang luha ni Zync ngunit hindi niya napapansin dahil sa halo-halong pakiramdam na nasa kaloob-looban niya. Marahang hinaplos nito ang kanyang labi. Hinawakan niya ang kamay nito saka masuyong hinalikan ang malambot nitong palad.

Kasabay ng pagpikit ng kanilang mga mata ay ang paglapit ng kanilang mga labi. Sumabog ang kakaibang hiwaga sa paligid nila dahil sa halo-halong emosyon.

Their hearts are beating loudly. They could almost hear the screaming beats. Zync's arms snaked around her as he pulled her closer to him when his lips started moving. A bit stunned but eventually she move her lips along with him.

The longing. The pain. The sadness. The questions. The love. All of it was answered through with their kisses. Zync tilted his head to deepen the kiss. His hands are place on the back of her head and to her lower back.

She cupped his face with her hands, gently caressing it, until Zync took all her weight to lay her on top of him. Who knows how long the kiss lasted. She pulled away but still their lips touching with each other.

Muli silang nagtitigan. Hindi na napigilan ni Zync ang mapahagulgol. He pulled her to embrace her tight. Siniksik niya ang mukha sa leeg nito saka ro'n nilabas lahat ng nararamdaman.

Narinig niya ang marahang pagtawa nito. "Sssshhh." Alo nito sa kanya.

Humiwalay ito sa yakap nila at muli siyang sinunggaban ng halik. He responded with the same intensity. If the first kiss was passionate and gentle but now the kiss is aggressive. Mas mapusok. Mas maalab. Mas mainit. They swallowed each other's moan as their tongue played with each other.

Zync's hands became frisky all over her body and he changed their position, he's now on top of her. It was now his turn to look at her beautiful face dearly.

Everything happened so fast... clothes on the floor, two wet lips kissing each other, hot hands touching each other, steamy bodies colliding each other and hearts pounding wildly.

Zync look at her face as he move fast on top of her. He never close his eyes, afraid to lose her on his sight. Her arms snaked around his neck and upper body pulling him closer to her. He moves faster and deeper as she locked her legs on his hips. His lips parted as she did the muscle control while meeting him. They're like dancing with the rhythm of their hearts. Their moans became louder and echoed the whole room.

Their lips meet again as he is approaching. He slammed so hard to her when he reach his climax as she reached her fourth. They both convulsed.

Bumagsak si Zync sa kanyang pinakamamahal. Buong puso namang tinanggap nito ang kanyang bigat. Pareho silang hinihingal at puno ng pawis. Marahang hinaplos nito ang mga kamay sa kanyang likod pati na ang kanyang buhok.

He gave her butterfly kisses on her neck. Pinagpalit niya ang kanilang pwesto. Pinahiga niya ito sa kanyang dibdib. He kissed her forehead dearly.

"You're back." Mahina at buong pagmamahal na bulong ni Zync sa kanyang pinakamamahal.

A genuine smile formed into her lips as tears gushing down from her eyes. She closed her eyes and found peace in his arms.

*****

Napabalikwas ng bangon si Zync. Papungas-pungas siyang umalis sa kama at nilibot ang mga mata sa buong silid.

"Katarina?" tulirong tawag niya sa babaeng pinakamamahal. Hindi mapakaling pumasok siya sa loob ng banyo nang wala ito sa loob ng silid.

"Katarina?"

Tinungo niya ang walk in closet ngunit wala ang kanyang hinahanap doon.

"Katarina? Where are you?" palakas nang palakas ang kanyang boses.

Bumalik siya sa kama. Napansin niyang parang may nakabukol sa ilalim ng kumot. Nagmadali siyang hinablot ang kumot.

"Katarina?"

Bumilis ang tibok ng kanyang puso nang makitang unan lang ang nandoon. Muli niya nilibot ang buong kwarto pati na ang terasa pero wala pa rin.

"Katarina!" sigaw niya at nagmadaling lumabas ng kwarto.

"Katarina?! Where are you?!" umalingawngaw ang kanyang sigaw sa buong mansion.

Nagmadaling pinuntahan naman siya ng mga tauhan nila at inusisa kung ano ang nangyayari kung bakit siya sumisigaw. Ngunit wala siyang may pinansin. Tumakbo si Zync tungo sa kwarto ng kambal.

"Katarina?! Mahal ko?!" malakas niyang tawag nang mabuksan niya ang pinto.

Naalimpungatan ang kambal, "D-daddy?"

"Where is she?" hindi mapakaling aniya. "Katarina!" sigaw niya.

Nagitla ang kambal at hindi nakapagsalita dahil sa malakas niyang sigaw. Hindi niya pinansin ang kambal at tumakbo lang palabas si Zync sa kwarto saka tumungo sa iba pang kwarto sa buong second floor pati na ang third floor at ang rooftop.

"Katarina?!" nagtatakang nakasunod naman sa kanya ang mga tauhan.

"M-master Zync..."

"Don't just follow me! Find Katarina! Now!" sigaw niya sa mga ito.

"Katarina?!" pabalik-balik siyang tumakbo sa buong mansion. Halos lahat ay nilibot niya na. "Katarina!"

Napasabunot siya sa buhok at napasandal sa haligi sa may sala nang walang Katarina siyang nakita sa buong mansion. Napaupo si Zync sa sahig at galit na ginulo ang buhok.

"KATARINAAA!" malakas niyang sigaw at napahagulgol na tila nawawala sa kanyang sarili. "Katarina! Alam kong nandyan ka! Magpakita ka na!"

"Daddy!" sigaw ng kambal na umiiyak na rin dahil sa nangyayari sa kanya. Sinubukang lumapit ng mga bata sa kanya ngunit mabilis itong napigilan ng mga tauhan nila at inilayo ito kay Zync.

"Daddy! Noooo!" sigaw ni Arra.

"Katarinaaa!"

Tuluyan siyang napasalampak sa sahig at tila batang hindi pinagbigyan sa gusto. Paulit-ulit niyang binabanggit ang pangalan ni Katarina. Sinubukan siyang pakalmahin ng mga tauhan ngunit nagpupumiglas siya at patuloy sa pagwawala.

"Katarina! Come out!"

"Ano ang nangyayari?" nag-aalalang tanong ni Al nang maabutan ang eksena. Kakarating lang nila ni Sia galing sa DQ headquarters.

Walang imik na nilapitan ni Sia si Zync na nakaupo pa rin sa sahig. "What's wrong with you, Zync?" seryosong tanong nito.

Bahagyang nagliwanag ang mukha ni Zync nang marinig ang boses ni Sia. Nagmadali siyang tumayo saka ito hinawakan sa magkabilang balikat.

"S-sia... u-umuwi na siya!" utal na aniya dahil sa panginginig. "S-sia. N-nandito na si Katarina. Kasama ko siya kaninang madaling araw. Nakita mo ba siya? Alam mo ba kung saan siya pumunta?"

Tinitigan ni Sia ang kanyang mukha. Magulo ang buhok, namumula ang mga mata, puno ng luha ang mga pisnge at namumutla ang mga labi.

"Z-zync..."

"Sia! Where is she?! Where's Katarina?! Nakita mo ba siya? Sabihin mo sa akin kung nasaan ang asawa ko?! Nasaan siya?! Magkasama kami buong magdamag, Sia! Umuwi na siya!" palakas na palakas na ang boses ni Zync at pahigpit na pahigpit ang pagkakahawak niya sa balikat ni Sia.

Naalarma naman si Al at lalapit na sana nang sumenyas si Sia na huwag lumapit.

Bumuntong hininga si Sia, "Zync. She's not home yet—"

"NO! Umuwi na siya, Iseah! Kasama ko nga siya magdamag diba?! Nakatulog lang ako, wala na siya sa paggising ko. Baka lumabas lang siya sandali o baka kasama mo siya! Sabihin mo sa akin! Nasaan siya!" sigaw ni Zync na labas na ang litid sa leeg. Sunod-sunod na tumulo ang luha sa kanyang mga mata. Malakas niyang niyugyog si Sia.

"Ano ba, Zync! Let go of my wife!" sigaw ni Al saka pinilit na inilayo siya sa kay Sia.

"No! Ilabas niyo siya! Katarina! Come out! Katarina!" sigaw niya habang mas lalong hinigpitan ang kapit kay Sia. Napangiwi na ang babae at ito na mismo ang tumulak kay Zync palayo.

Napaatras si Zync, "Al! Sia! Ilabas niyo ang asawa ko! Alam kong tinatago niyo siya!" ayaw pa ring paawat na sigaw niya.

Malakas na sinuntok ni Al si Zync sa panga kaya natumba siya sa sahig, "Get hold of yourself!" sigaw ni Al na habol ang hininga.

"Al! Ano ba?! You don't need to punch him!" bulyaw ni Sia saka malakas na tinulak palayo ang asawa kay Zync.

"K-katarina." Umiiyak na sambit ni Zync na hindi na nagawang makatayo. Humagulgol siya saka ilang ulit na hinampas ang kamao sa sahig. "K-katarina... I-I know you're here. P-please come out. P-please... C-cherie."

Tumalikod si Al at pinigilan ang luhang nagbabadyang tumulo dahil sa nangyayari kay Zync. Umalis siya saka umakyat sa kwarto. Habang ang ibang tauhan naman ay nag-iwas ng tingin.

Nilapitan siya ni Sia. Sumalampak ito sa sahig at inabot ang kanyang likod. Marahang hinagod nito ang kamay sa kanya.

"Z-zync. Wala pa siya. Hindi pa siya bumabalik."

Inangat ni Zync ang ulo at lumuluhang tiningnan si Sia, "No! Umuwi na siya. Kitang-kita mismo ng mga mata ko. Nahawakan ko siya, Sia. Nahawakan ko siya! Niyakap ko siya at nakasama buong magdamag. Sigurado ako. Bumalik na siya."

Umiling si Sia, hinila siya nito saka siya dinantay sa mga hita ng babae. Niyakap siya nang mahigpit ni Sia na tila isang bata.

"I'm so sorry. P-pare-pareho lang naman tayo dito na gusto na siyang bumalik Zync eh. Pero please, huwag ka namang maging ganito oh. Wala pa siya, Zync. Hindi pa siya bumabalik."

Marahas na lumayo si Zync at tumayo. Muntik nang matumba si Sia sahig, buti na lang ay inalalayan ito ng mga tauhan sa likod. Nanlilisik ang mga matang tinitigan niya si Sia.

"Liar!" malakas niyang sigaw. "I told you she's here! She came back already! She's here! KATARINAAA! Lumabas ka na!"

Muli siyang tumakbo sa kung saan. Lumuluhang nilingon ni Sia ang isang tauhan at tinanguan. Walang emosyong nilabas ng lalaki ang tranquilizer gun at tinutok kay Zync.

Natigilan siya sa pagtakbo nang may tumusok sa kanyang leeg. Unti-unti umikot ang kanyang paningin at tuluyang naging blanko. Nasalo siya ni Sia nang tuluyan siyang mawalan ng malay.

Umiiyak na niyakap ni Sia si Zync. Ilang ulit nitong hinalikan ang noo niya.

"I'm sorry. I'm sorry." Paulit-ulit na sambit ni Sia.

Ito ang ika-limang beses na nagwala si Zync. Sa tuwing siya ay gigising ay ganito ang nangyayari.

*****

Naging alerto ang lahat ng tao sa Clementin Mansion nang limang mamahaling kotse ang tumigil sa harap ng compound. Nagsilabasan ang ilang MIB bitbit ang kanilang mga high calibre gun para harapin ang mga hindi inaasahang bisita.

Bumaba ang mga bodyguards ng bisita nila at hinarap ang mga bantay ng Clementin.

"Sino kayo?" matigas na tanong ng security head.

Hindi umimik ang mga bisita. Binuksan lang ng isa sa kanila ang nasa harapang kotse. Taas noong bumaba roon si Mojica Olson-Remedy. Nagsiyukuan ang kanyang mga bodyguards. Sa kabilang kotse naman ay doon bumaba si Morisette at Mattheus.

Lumapit ang dalawa sa ginang.

"Mojica." Seryosong sambit ni Sia nang lumabas ito sa mansion para usisain kung ano ang nangyayari. Walang emosyon ang mukha nito.

"Iseah Frost-Villarosa, the royal squire." Nakangiting wika ni Mojica. Isang mapanlinlang ngiti.

Tumalikod si Sia, "Let them in. They're my guests." wika nito saka nagpatiunang pumasok sa mansyon.

Nang makapasok na sa loob ay iminuwestra ni Sia ang mga bisita na umupo sa sofa sa receiving area.

"What a pleasant surprise." Walang kangiti-ngiting saad ni Sia sa kanila. Masama nitong tinitigan si Morry na kumibit-balikat lang. Habang si Theus naman ay palingon-lingon sa paligid na tila may hinahanap.

"We are here to check on something." Seryosong ani Mojica na nakatitig sa mismong mata ni Sia.

Hindi ito umimik, bakas sa mukha ni Sia ang disgusto sa presensya nilang tatlo. Naroon pa rin ang hinanakit nito dahil sa ginawang pagmanipula nina Mojica at Morry sa mga collected data and alliances ng Dark Quarter.

"And that is?" nakataas ang kilay na tanong ni Sia matapos ang mahabang titigan nila ni Mojica. Sumilay ang ngiti ni Mojica at kumibit-balikat.

"Mommy?"

Napatingin sila sa may grand staircase nang marinig ang boses ni Ryleen. Mabilis itong lumapit sa kanila.

"Fragrance." Tawag ni Theus.

"What are you doing here?" takang tanong nito. Humalik ito sa pisnge ni Mojica, kay Morry at pati na rin kay Theus.

"I missed you my daughter. I am here to check you." Nakangiting saad ni Mojica, "How are you doing here?"

Walang reaksyon si Ryleen. Tinitigan lang nito ang ina. Tila nag-uusap ang kanilang mga mata.

"So?" ani Mojica na nakataas na ang kilay.

Nanatili ang mapanuring tingin ni Sia sa kanila. Nilingon ito ni Ryleen na may ngiti.

"Excuse me, Ate Sia. I need to talk to my mother. Privately." Magalang na anito. Nagsalubong ang kilay ni Sia pero tumango rin ito ng 'di kalaunan.

"Mommy, let's go to my room." Agad tumalima ang mag-ina at umakyat tungo sa kwarto ni Ryleen.

Nagkatinginan ang tatlong naiwan.

"I am fvcking happy seeing you again, bitch." Malutong na wika ni Sia kay Morry.

Ngumisi lang ang huli. "Oh I miss that cursing machine mouth. How are you, Sia?" anito.

Palipat-lipat naman ang tingin ni Theus sa dalawang babae na may nakakamatay na tingin para sa isa't-isa.

"Fvcking traitor." Sia hissed.

Tumawa si Morry, "Traitor? Seriously?"

"I'd fvcking trusted you, Everstrife! You fvcking betrayed me! You manipulated us!" Sia said with gritted teeth.

Sumeryoso ang mukha ni Morry, "It's for your own good, Frost— Oh I mean, Mrs. Villarosa."

"My own good?! Are you fvcking kidding me?! Ginawa niyo akong tanga! Hindi lang ako kundi pati ang buong Dark Quarter! Si Zync... ginawa niyo kaming tanga." Tumaas na ang boses nito.

Napatitig naman si Theus sa mukha ni Sia, ngayon lang nito napagtantong ito ang head ng DQ at mukhang tama ang mga naririnig nitong usap-usapan na mainitin ang ulo ng head chief.

Habang nagbabangayan ang dalawang babae ay piniling ilibot ni Theus ang paningin sa mansion. Napako ang tingin ng binata sa mga malalaking portraits na nakasabit sa pader. Sa gitna ay ang pinakalaki kung saan naroon ang nakangiting mukha ni Reina kasama si Zync at ang kambal.

Napatitig ito sa mukha ni Reina na may sobrang itim na buhok. Alam ni Theus na si Reina ang babaeng nasa litrato dahil sa asul na mga mata ng babae at sa masayang ngiti nito sa mga labi. Nakaramdam ng panibugho ang binata.

"Reina." Mahinang bulong ng binata. Narinig iyon ni Sia kaya natigilan ito sa pagbubunganga. Napatingin din ito sa portrait nila ni Zync.

Samantala, sa silid ni Ryleen ay prenteng nakaupo si Mojica sa kama ng anak habang nakatayo ang anak sa harapan niya. Nakabukas ang shower sa loob ng banyo at marahang sumasamyo ang classical music sa buong silid. Hindi soundproof ang kwarto nito kaya kailangan nilang itong gawin dahil sa masinsinang pag-uusap.

"Have she went here?" seryosong tanong ni Mojica sa anak.

Nagsalubong ang kilay ni Ryleen, "Hindi niyo pa rin po ba nakikita si Ate Reina, Mommy?"

Bumuga ng hangin si Mojica at umiling.

"Pero higit isang buwan na siyang nawawala, Mommy."

"Patuloy pa rin ang mga tauhan ko sa paghahanap sa kanya."

Umupo si Ryleen sa tabi ng ina, "The transmission process was done, right?" Tumango si Mojica, "Then maybe, Ate Reina is really back. Maybe she's doing—"

"We need to find her. She's not ready to face all of these yet. And yes, she's really back. Nagawa niyang alisin ang tracker na kinabit ko sa kanya. Alam kong bumalik na nga siya at naaalala niya na ang nangyari kaya akala ko ay dito siya pumunta. Nagpakita ba siya rito, anak?"

Saglit na nag-isip si Ryleen, "I can't tell, Mommy. Pero si Kuya Zync po... tatlong linggo na siyang wala sa sarili at sinasabing pumunta raw si Ate Reina rito sa bahay."

"Then maybe, she really went here."

-End of Chapter 34-

Thank you for reading freaks! God bless us all.

Hugs and kisses,

CL with love.