Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Let Go

"Bakit mo ko iniwan?" I wipped of my tears.

"Diba sabi mo hindi mo ako iiwan?" I sniffed. "Na tayong dalawa hanggang huli?"

I held his hand...it's cold. Too cold.

"Pero bakit mo ko iniwan? Bakit hindi ka lumaban?"

I was stunned. I feel numb. That all i can feel is pain. I remember noong gabi after niya ako pinakilala sa parents niya...

"That was so amazing my love!" I breathe heavily and smiled at him.

I held his hand... Sobrang nerbyos ko kanina, hanggang ngayon ramdam na ramdam ko yung kaba ko.

he just freaking introduced me to his parents!

"I was shaking right there.. and.. and..." I breathe heavily... again

He chuckled. "Okay lang yon, i'm sure they liked you.." Hindi talaga siya naubusan ng pampalakas ng loob saakin.

He never failed to make me feel great, every time..

"Really?" I stopped walking and looked at him.

Oh gosh those eyes, that i loved... Kapag talaga nakatingin siya saakiin, tagos! Tagos na tagos! Ramdam na ramdam mo yung gusto niyang iparamdam! I really love the way he look. As much as looking at him. Kaso minsan di ako makatagal, grabe lang ksi makatingin! Malulusaw na ata ako.. Joke lang.

He held my face and move closer. We're like inches apart...

He kissed me.

And that moment, it feels like the first time we kissed... All the sparks coming up.

"Geoff!" Napalingon kaming dalawa sa kuya niya na nakatanaw samin mula dun sa mindoor ng bahay nila.

Napayuko tuloy ako, kasi baka naabutan niya kaming naghahalikan. Nakkahiya kay kuya George. Kakapakilala palang sakin eh, baka maging bad image agad ako sakanya.

Oh well, kilala naman na niya ko dati pa, di ko lang alam. Siya rin pla tumutulong saakin ni Geoff kapag magdedate kami. Amazing right?

May kung anong sinenyas si kuya George kay Geo kaya nagpaalam muna saglit saakin si Geoff.

"Sandali lang ha? Pasok ka muna sa kotse, namiss ako ni kuya eh" Sabi niya at ngumiti. I laughed at his statement and let his hands go.

Ngumiti at tumango saakin si kuya George nang sinundan ko si Geoff ng tingin papunta sakanya.

I breathe easily and smile at the moment. Once again, i realized how lucky i am to be with Geoff, how fortunate i am to be his girl. Look, i'm like an orphan you know? Not literally, but then when I met him, I felt the true love and home.

He cared and loved me. And continue doing it until now. Until this very special day.

It was very nice of him to finally let me meet his parents, although it's his pleasure and my pressure. But yeah, it doesn't come out so presumable , I did it great, i think. And sa tingin ko nagustuhan nga nila ko, and why not? Ako ang first na babaeng pinakilala ni Geo sakanila, and yeah i know i'm also the last.

And yes, i'm really the last, because i'm the last, ako na ang huli, dahil wala na siya...

Naalala ko yung pagkakasabi ng doctor na wala na siya... Yung excitement ko at hope ko nung lumabas yung doctor mula sa kwarto niya. Na may progress, at my highest hope na buhay pa siya.

But then, i heard him say... "I'm sorry Miss Chel. We did everything, but your boyfriend didn't survive." After I have heard those words, my joints felt jelly, and feeling ko hihimatayin ako sa narinig ko. I cried and cried and cried hanggang sa wala na ata akong maiiyak.

Hindi ko alam na ganito pala kasakit maiwan, ang masaklap pa lalo, ay wala na talaga siya. Dapat iniwan na lang niya ako literally, eh, yung buhay pa siya. Mas matatanggap ko pa yun, hindi yung ganito. Ang sakit sakit.

Yung wala nang Geoff na nagmamahal saakin ng sobra, wala na yung Geoff na bestfriend ko, yung Geoff na papakasalan ko, yung Geoff na kasama ko sa pagabot ng mga pangarap ko, yung Geoff na tinuring kong pamilya ko, at yung Geoff na gagawin ang lahat para saakin.

In some way, naisip ko na siguro kung hindi niya muna ako ipinakilala sa mga magulang niya, siguro buhay pa siya hanggang ngayon.

Ang sakit lang din isipin na, after all these years, mararanasan ko nanamang mag-isa. Yung walang karamay, yung walang maiiyakan, walang magpapatawa at magpapasaya saakin. That he did and gave me for almost 8 years in this relationship.

But ganun nga siguro, everything has its own ending. Lahat may katapusan. Walang forever.

I wiped off my tears and held the others back. "Akala ko ba forever tayong dalawa?"

"Pinaaga mo naman yung Till death do us part natin..." I closed my eyes and breathe heavily.

"Mahal na mahal kita..." I held his face and softly kissed him on the lips.

He really looks so cute when sleeping, and that pinkish lips... very attracting.

Inayos ko yung kumot ko at niyakap siya hanggang sa makatulog na ako.

When I woke up, wala na siya sa tabi ko, then I saw a message.

"Hi wifey! Hindi na kita ginising kasi mahimbing yung tulog mo eh. Pupunta lang ako sa bahay niyo para ipagpaalam ka kina Tita, we're going on a trip with my family my love:) Better get ready now:) -Geoff mo;)"

it says.

I smiled and get up from the bed. At talagang hindi na ako ginising para di ako makaangal, di man lag ako hinayaan magpaalam sa mga magulang ko haha!

Nakita ko rin sa dining table na may nakahanda ng pagkain. How sweet...

I'm so thankful na marunong siya magluto ng tunay na pagkain, ako kasi puro prito-hotdog lang. Nakakahiya lang kasi 19 na ko, tapos ganun parin. Ewan ko ba kung bakit sinisipag siyang magluto kapag kasama ako dito sa condo niya.

Nang nakagayak na ko, umupo muna ako sa sofa at tinext siya kung nasaan na siya.

I looked at myself, if i am presentable. Kasi naman noh, family niya yun, so dapat presentable kahit papaano. Kaya nagsuklay namana ko ng konti, you know wala naman kasi sa vocabulary ko magsuklay, dihagod lang ang aking hair-do.

20 minutes later...

wala parin siyang reply. Medyo nagalala na ko, pero naisip ko na baka kausap niya lang sila mama, you know, madaldal kasi yung nanay ko, baka kung ano ano pa binilin kay Geoff.

Kaya tinext ko muna si kuya George. Aha! Close na kami neto noh!

But before I even send my message to him. Nagnotif and nagpop yung message niya. Which make my little eyes widened up and that moment i was literally and was so shocked.

"Chelsea.." Someone held me at my shoulder.

Hindi ako lumingon, nakatitig parin ako sa room kung saan inaayos na si Geoff. Hindi na ko umiiyak, pero sa loob ko iyak na ng iyak yung puso ko a sobrang sakit.

Si kuya George pala yun, humarap sa saakin at inabutan ako ng tubig. "Thank you kuya." Kinuha ko at itinabi lang saakin.

"Chelsea, hindi ka ba kakain? simula kaninang maga, nandiyan ka parin..." Nagaalalang sambit niya.

"Hindi ka pa kumakain simula kanina." Sabi niya at inakay akong tumayo, pero hindi ko inigay ang kamay ko.

"Kuya ang sakit sakit." Gusto kong umiyak, pero wala nang lumalabas na luha. Siguro naubos na nga..

"Alam ko, Chel...alam ko.." He tapped my shoulders.

"Pero ganun talaga.." I looked at him and see his very familiar face that looks like Geoff...

"We need to accept the reality, may nawawala, at may mga bagay na hindi napwedeng bumalik. And this case, we need to let go of Geo. Masakit rin para saamin, lalo na't kapamilya namin siya, pero alam kong napaksakit rin sa'yo, dahil alam ko ang pinagsamahan niyo." He said then I can see his teary eyes. Alam kong masakit rin para sakanya, dahil alam ko rin kung gaano sila kaclose ni Geo.

"Kailangan mong magpakatatag para sakanya, alam kong ayaw niyang nagkakaganito ka. Huwag ka magalala, nandito parin kaming pamilya niya, na pamilya mo rin naman na..."

Nakita kong may box ng ring sa kwarto ko, nung binuksan ko yun, may message rin sa loob.

"Chelsea Dela Vega, will you be my wife?"

I screamed and jumped around.

I looked at the ring he gave me right the day before he had the accident.

I kissed it, and there, tears are falling down again.

Siguro nga matatanggap ko rin tong nangyari sayo, pero lagi mong tandaan na ikaw at ikaw lang ang mahal ko, at patuloy na mamahalin. Kahit ano nga mangyari diba? Hindi tayo magkakahiwalay diba?

And i guess i need to make our ending, our ending in reality. Because i need to let you go.

But it doesn't mean i will lt go of our relationship. I will always love you Geoff Santa Maria... to infinity and beyond.

Tinanggal ko yung singsing sa kamay ko at sinabing.. "We have seen how our love story starts, and i'm looking forward to make it never last.."

"I love you Geoff..." And the last tear I suppossed to let go fell down...

-----------

Dedicated to ate Shimmer:) My oh-so-favorite author:) I love you ate! <3

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro