Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Capitulo 20 - Comienzo


_______________________________________

Yo se que quieres.....




Pero te niegas.....










~Yo se que quieres verlos sangrar de cada parte de su cuerpo ~

Katsuki....







Ochako......







~Deku-kun~

Una mordida......





Dos mordidas.....




Tres mordidas......


No es suficiente


No











No






No













No




Quiere olvidarte de mi, pero no puedes....



Quieres ser normal, pero no puedes evitar sentir esa satisfacción que se produce al succionar una herida, bañada en sangre....






Jejejejeje



No podrás olvidarte de mi, somos la cara de una sola moneda... Y tarde o temprano.... Yo se libre.

_______________________________________

Hisashi : entonces esa tal uraraka abandono la investigación, sin decirte nada, no es así?
Mei: si! Se fue y me dejo con todo el trabajo! Pase con mas tiempo viendo esos videos turbios que estar con mis bebes! Tu crees?
Hisashi : ni me lo puedo imaginar hamg!
Endeavor : aún nos falta visitar el campamento en donde fueron esos mocosos.... Dudo mucho que haya una camara que graben ahí
Toshinori : no solo eso, si no que sea una coincidencia que haya cámara, por que no la hay, entonces! Buag!!

Vemos como el scuap de heroes búsqueda estaban comiendo en un restaurante de comida rápida, endeavor solo movía sus papas, mientras hisashi daba grandes mordidas a la hamburguesa, por su parte mei daba sorbos a su malteada muertas miraba unos planos para su futuro invento, o como le dice su más grande bebé. Toshinori leia los documentos de apricion de izuku.

Mei : saben estos fueron los mejores días de mi vida! No tener que soportar al power loader con sus quejas! Blah! Blah! No para de quejarse!! Oye! Necesitas una inventora en tu agencia? No es por nada pero soy la mejor de aquí !!
Hisashi : meh! Hay bastantes grandes inventores en mi agencia, no creo que necesiten a una niña como tu, enfocate en tus estudios ok?
Mei : que lastima! Pero no importa! Puedo a ir grandes agencias CON BUENOS HÉROES!

Resaltando eso hace que hisashi aplaste su hamburguesa dejándola caer en el plantó.

Hisashi : no ya Enserio! Por que dejamos que siga con nosotros? Nosotros tres podemos arreglar y encontrar grandes pistas!
Mei : que no se te olvide que encontré la diferencia del traje de midoriya
Hisashi : si gracias por eso! De verdad es un gran hayasgo!
Mei : verdad!?
Hisashi : no notaste mi sarcasmo verdad niña?
Toshinori : andando, debemos de seguir, midoriya paga la cuenta
Hisashi : que? Y por qué yo?
Endeavor : por qué tu sugeriste venir a un McDonalds, ese payaso nos a estado viendo desde que llegamos, así que incomoda. Anda si no quieres que dejemos atrás.
Hisashi : ah..... Quienes se creen?
Toshinori/endeavor: ex / símbolo de la paz, por que?
Hisashi : ah.... Nada.

Los cuatro salen de ahí y en el auto de endeavor se dirigen al campamento donde se encontraba los pussycats, esperando así una respuesta a sus nuevas incógnitas.

_______________________________________

Por, otra parte.

Toga : comienzen!

Soplando el silbato, da paso a que bakugou se impulse con grandes explosiones en contra de ochako, quien lo esperaba en una pose de pelea.

Rápido bakugou lanza una explosión, pero está por de bajo del, estando ya arriba de ella intenta dar explotarla, pero ochako ágilmente bloquea y toma su mano y lo lanza hacia adelante, corriendo hacia el intenta darle una serie de golpes que iban a su cara, pero el sin quedar humillado, dispara una seria de explosiones que pasaba de largo de ochako, sin dudar esta da un doble giro alrededor de ella y remata con una patada usando su habilidad de peso en ella, provocando que bakugou la bloqueara con dificultad sintiendo todo el peso y el dolor que le provocó el golpe.

Bakugou : tsk!! Te has vuelto fuerte! Cara redonda!
Ochako : y eso que aún me falta! Quiero seguir mejorando! Así que No pienso rendirme!

Toga : vamos kakzuki! Vamos ochako! Vamos kakzuki! Vamos ochako vamos kakzuki! Vamos ochako! Vamos kakzuki! Vamos ochako, vamos kakzuki! Vamos ochako! Vamos kakzuki! Vamos ochako vamos kakzuki! Vamos ochako! Vamos kakzuki! Vamos ochako!!

Gritaba esta en un tono musical animando a ambos de igual forma, haciendo que katsuki que sonrojara un poco.

Ochako : Te distraes!

Bajando la pierna, golpea su estómago con su puño seguido de un codazo en la cara que lo hace retroceder, bakugou ante el dolor, golpea con la punta de su zapato el suelo oyendo el sonido del golpe, sonríe ante eso y agarrando aire, extiende las manos hacia atrás y se impulsa con grades explosiones, para poco formar un gran remolino y estando a a centímetros hacia ella, ve que estaba preparada para un ataque, dejandolo salir una sonrisa.

Bakugou : ACASO ME SUBESTIMAS!!!? SHINNEEEE!!!!

Haciendo una finta con su mano izquierda, crea un destello de luz que desorienta un poco a ochako, recibiendo así una serie de explicaciones en su cuerpo que la hacen arrastrarse contra el suelo.

Ochako : ahg... Tsk!...! A-aun no me rindo!
Bakugou : eso mismo dijiste en nuestra batalla y que paso? Caíste.... Todo por querer ser como deku.
Ochako : te equivocas.... Yo no quiero ser como deku-kun... Quiero alcanzarlo.... Quiero estar en la misma posición en la que el estaba.... Quiero ser el héroe que el necesita.... Quiero salvarlo...

Ochako : el daba todo incluso casi su vida por los demás.... Me molestaba que no pensara en si mismo en las consecuencias que le llevaría si le pasara algo... Me daba miedo, ver ese brillo desaparecer... esa vez en que ambos mejoramos me sentí satisfecha que no pude evitar llenarme de alegría, pero aún así, el se la ha pasado entrenando y cada ves mejorando más y más, y admiro mucho eso del, veía sus aperturas, sus defectos, los corregía y pulia una y otra ves, y yo también debería de hacer eso, pero me di cuenta que también sufro de eso y siento que me estoy quedando atrás.... Y ahora con lo que pasó... No pude ayudarlo y lo único que puedo hacer es honrar lo que el algunas ves, demostró. Ser el mejor.
Bakugou : hmmp!! De tal palo tal astilla, el nerd tiene bastante peso como para que tu llegaras a estar a su nivel, pero confío en que puedes al menos hacer lo mínimo lo de el que hacía. Desde lo que pasó me siento culpable por no poder decir algo para ayudarlo..... Siempre lo veía como una pierda en el zapato, un obstáculo más. Pero no fue así....
_______________________________________

Kakchan espera!

¡Kakchan!

¿Estas bien?

_______________________________________

Bakugou : lo maltrate, que no puedo sentirme orgulloso... Y con lo que hice se que lo hice por una buena razón....

Voltea a ver a toga quien sonreía alegremente.

Bakugou : no se si me merezco esto... Después de todo lo que hice, me pregunto si me lo merezco....
Ochako : estoy segura que deku-kun estaría de acuerdo con la decisión que tomaste, el siempre trataba de entender a los villanos, les da la segunda oportunidad que todos necesitan, el sonreía más cuando todos estaban bien y tu nunca fuiste excepción. Así que no dudo en que el te apoyaría.

El oir eso, bakugou pensó más en sus palabras, no sabe lo que siente izuku ahora, no sabe lo que piensa en estos mismos momentos..... Pero recordaba esa sonrisa y siempre el la demostraba en cualquier situación... Con la única intención de hacer sentí bien a los demás....

Bakugou : "primero los demás, antes que a mi "

Fue lo que susurro y fue lo que oyó ochako, y supo a que se refería, lo entendió todo.

No......

Retomaron su pelea, habían pasado exactamente dos semanas después de eso y ambos estaban entrenando para el festival deportivo. Y aunque eso casi no era lo esencial, toga y bakugou lograron lo que se pensaba que era lo imposible. Consiguieron hacer a nino una persona existente.

Nino : gracias suegro! De verdad se lo agradezco mucho! Suegra espero alguna día verla nuevamente!!
Bakugou : ahg ya vamonos!.
Mitzuki : wuaaa! Mi hijo ya creció! Creí que era gay!
Masaru : que buena niña, espero que trate bien a mi bakugou
Bakugou : CALLENSE LA PUTA BOCA!
Mitzuki : TU CALLATE LA BOCA! QUE NO VES QUE ESTA TU NOVIA! Y TE COMPORTAS COMO UN NIÑO!!

Decía y gritaba mientras le daba zapes en la cabeza a su hijo . Por otra parte toga solo estaba ahí.... Calmada?

Toga : ( que diablos!? De tal palo! Tal astilla! Ochako ayuda!!!)
_______________________________________

Ochako : y como te fue?
Toga : ahh!!...... Bien... Bien... Creo
Ochako : Okey.....
Toga : ochako dime..... Me guardas resentimiento por lo que le hice a midoriya?......

Ochako se queda callada, fue repentina su pregunta, lo que provocó que la pusiera a pensar, hasta tener la respuesta .

Ochako : si..... Pero no solo fue a ti si no también la forma en que la liga lo destruyo, fue horrible, tu no fuiste la única quien lo lastimo.... Mataron a su madre con que razón?
Toga : no lo sé.... Shigaraki fue quien armo todo esto..... Con el único propósito de deshacerse de él. Toga solo hizo lo único que sabía hacer.... Lastimar y matar.... Nada más...

Ochako : la gente mala siempre dañara a gente buena sin motivo alguno, pero ahora me doy cuenta que la mayoría no es así... Ya no te guardo resentimiento, por que se lo que viviste, por lo que pasaste y eso me pensar en bastantes cosas, tu no lo quisiste hacer yo lo sé.... Tu no quisiste lastimar a deku-kun.... fue tu don y tu falta de aceptación por lo demás que hiciste lo que hiciste, ser "normal", y así dañar a los demás.... La gente puede salir de los peores lugares y tu no eres la excepción..... Es por eso que quiero ayudarte.... Quiero sanarte.
Toga : hmmp! Gracias ochako... Lo aprecio mucho....

Ambas sonríen y siguen con lo suyo, toga toma su última pastilla sabía que esto no daba tanto efecto.... Y esto le preocupaba.

Toga : ochako conoces a una gran científica?
Ochako : hmmm pues si, creo por que? Te sucede algo?

Preocupada se acerca a ella mientras toga asiente con un poco de seriedad.

Toga : durante las noches.... Siento la necesidad de beber sangre, fue tanto que me dañe a mi misma.

Baja la manga de su brazo izquierdo y muestra las heridas de mordidas que se hizo a si misma, la herida fue tal que piel estaba podrida

Ochako : a-ah.... Pero que...?
Toga : si, es asqueroso no lo cres?

Dijo con cierta burles pero sentía el dolor provocado de su herida.

Toga : Necesito algo más fuerte que esos medicamentos, algo que... Elimine a esta asesina de una ves por todas..... Tenia pen-

Al instante se detiene y piensa bien sus palabras.

Toga : no, sería una estupidez...
Ochako : que pensabas? Dime
Toga : ....... Tenía pensado una cura para eliminar esta enfermedad o que de una ves por todas..... Eliminar mi don.
Ochako : toga....
Toga : suena tonto pero ya no soporto esto, la sensación que siento al mirar mi cuerpo y llenar de mordidas en cada parte hasta sangrar, es horrible. Ella quiere salir.... Cada ves oigo su voz en mi cabeza, susurros....tras susurros.... Me da miedo.... Me da miedo llegar a lastimar a alguien mas.
Ochako : toga escuchame, no tengas miedo, te ayudaré..... Conozco a alguien que puede desarrollar una cura.... O eso espero, pero confía en mi y en bakugou si? Allá hallaremos una solución para esto.... Créeme.
Toga : si, si, si... Gracias... Muchas gracias
Ochako : no es nada.... Todo sea, por mi mejor amiga...

La forma de acabar con una enfermedad.
_______________________________________

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro