Ach, tygodniowe "wakacje" dobrze Ci zrobiły. Babcia czuje się lepiej, a Ty gotowa byłaś na powrót do szkoły.

Ledwo weszłaś do klasy, a przywitały Cię ramiona dziewczyn. Nim zdążyłaś zorientować, kto aktualnie Cię przytula, reszta klasy zrobiła miejsce dla osoby, która tylko czekała, aż wejdziesz do klasy.

Midorya Izuku

-Izuku-kun?- spytałaś chłopaka, który patrzył się w Twoją stronę, jakbyś był duchem.- Też się cieszę, że cię widzę, ale twój entuzjazm mnie powalający...

Ledwo dokończyłaś, a Izuku podszedł do Ciebie pewnym krokiem, chwycił Cię za ramiona, popatrzył w oczy i mocno przytulił. Stałaś przez chwilę, nie wiedząc co zrobić. Nie było Cię tydzień, a on aż tak się stęsknił?

-Brakowało mi cię- szepnął. To chyba pierwszy raz, kiedy zielonowłosy odważył się na taki ruch. Niepewnie również go obejęłaś, na co Mina uniosła kciuk w górę. Wywróciłaś oczami i odsunęłaś się od chłopaka. Dopiero teraz zdał sobie sprawę ci zrobił, gdyż zasłonił usta ręką i zaczerwienił się nieznacznie.

-Poczekaj chwilkę, Izuku-kun, przywitam się ze wszystkimi to pogadamy- uśmiechnęłaś się.

-N-nie, j-jeśli nie masz o-ochoty, to...

-Mam ochotę i to dużą- puściłaś mu oczko, a następnie poszłaś pogadać z resztą. W czasie, kiedy Cię przytulił, czułaś, jak napinają się jego mięśnie. Pod mundurkiem Midoryi nie krył się szkielet, jak przypuszczałaś na początku, a całkiem wyrzeźbione ciało.

Izuku uśmiechnął się deliktanie. Gdy go przytuliłaś, wszystkie bóle mięśni odeszły w mgnieniu oka.

Bakugou Katsuki

-Ty!- krzyknął na Twój widok. Uczniowie oddalili się na bezpieczną odległość.

-Ja?- zaśmiałaś się nerwowo.- Ciebie też miło widzieć, Kacchan.

-Miło? Ty to nazywasz "miło"?!- warknął, przybliżając się. Z każdym jego krokiem, także się cofałaś, ale drzwi uniemożliwiły Ci dalszą ucieczkę. Szukałaś wzrokiem pomocy, ale Katsuki zasłonił Ci cały widok.

-Zaparzyć ci meliski?- spytałaś, ale tymi słowami dolałaś oliwy do ognia. 

-Ty mała...- syknął, ale postanowiłaś ratować własne życie. Mocno objęłaś go w pasie, przykładając głowę do jego klatki piersiowej. Serce bardzo szybko mu biło. Znieruchomiał.

-Tak się wita ludzi po dłuższej rozłące- mruknęłaś.

-Puść mnie, kobieto- szepnął, ale na przekór swoim słowom, położył Ci rękę na głowie, przyciągając Cię bliżej.

-Przeszkadzamy wam?- spytała Ashido.

Odskoczyłaś od Bakugou, tylko po to, by skoczyć w stronę dziewczyn i wszystkie po kolei po-obejmować.

Kacchan wiedział, że jesteś jedną z tych osób, które potrafią go uspokoić. Co dziwne, nie miał nic przeciwko temu.

Todoroki Shoto

Nim zdążyłaś spojrzeć, Todorki podszedł blisko Ciebie, objął Cię jednym ramieniem i przyciągnął.

-Shoto-kun?- wyszeptałaś, z nosem w kołnierzu jego koszuli.

-W końcu- wymamrotał, zamykając oczy i ciesząc się Twoją bliskością.

Zostaliście tak przez chwilę. Przyjemne pachniał, tak... Męsko. O ile jest taki zapach. Nie ma? To niech ktoś wymyśli, to porozmawiamy.

-Kaminari o ciebie pytał. Czekał aż wrócisz, by zaprosić cię do wesołego miasteczka.

-Kochany dzieciak- mruknęłaś, odsuwając się o krok.- Za chwilę pogadamy, tylko się przywitam. Asui, czy mi się wydaje, czy schudłaś? Ochaco, ścięłaś włosy! Ashido, twoja skóra zmieniła kolor na dwa odcienie bielszy!

I choć nie za bardzo rozumiał, o czym mówisz, był zadowolony, że mógł Cię mieć przy sobie.

Tokoyami Fumikage

-Gdzie jest Tokoyami-kun?- spytałaś.

-Wyszedł nie dawno- poinformowała Cię Asui.

-Dziękuję! Przyjdę za niedługo!

Sprintem wystrzeliłaś przez korytarz, mając gdzieś szkolne regulaminy i innych uczniów, których pęd powietrza, tworzący się za Tobą, zmiatał z nóg. Chwilę później dobiegłaś do drzewa. Nie zwracałaś uwagi, że pobiłaś rekord prędkości w bieganiu po korytarzach i wyciągnęłaś rękę w górę. Długo nie czekałaś, a ktoś porwał Cię na jedną z gałęzi. Wylądowałaś prosto w ramionach Tokoyami'ego. Nic nie powiedział, tylko usadził Cię sobie pomiędzy nogami, tyłem do siebie, i objął, przyciskając do swojej klatki piersiowej.

Nie wiedziałaś, co masz zrobić, więc siedzieliście tak pięć minut, napawając się sobą i nadrabiając stracony czas.

Gdy poszłaś do klasy, by przywitać się z innymi, chodził za Tobą. Nie miał zamiaru spuszczać Cię z oka na kolejny tydzień.

Iida Tenya

Twoim oczom ukazał się spory bukiet kwiatów, w którym główne kolory były biało-różowe.

-Ja, przewodniczący klasy pierwszej "a", chciałbym serdecznie powitać cię w naszych klasowych, skromnych progach. Witaj z powrotem, (Imię)-san!

-Iida-kun- przyjęłaś kwiaty tylko po to, by chwycić je do jednej ręki i uwiesić się na szyi przewodniczącemu.- To nie było potrzebne, ale dziękuję.

Próbował zachować się profesjonalnie, ale w końcu również Cię od-tulił. Nadal obejmował Cię ramieniem, gdy rozmawiałaś z pochodzącymi dziewczynami.

Z kwiatami w dłoni, takiej pozie i mundurku, wyglądaliście jak para młoda, która rozmawia z gośćmi.

No cóż, na ten moment, Iida nie miał nic przeciwko temu.

Ochaco Uraraka

-(Imię)-chan- szepnęła Ochaco i powoli do Ciebie podeszła. Bez słowa rzuciła Ci się na szyję i wtuliła głowę w Twoją szyję.- Tęskniłam! Mogłaś dzwonić częściej!

-Wiem, wiem. Też mi cię brakowało- powiedziałaś, po czym mocno ją objęłaś.- Jak następnym razem będę gdzieś wyjeżdżać, to wezmę cię ze sobą.

-I tak nie miałabyś wyboru- szepnęła.

-A ja głupia myślałam, że mam jakieś prawa.

-No widzisz, przynajmniej wyprowadziłam Cię z błędu- odsunęła się od Ciebie i delikatnie uśmiechnęła.- Patrz co mam!

Zaczęła szperać w torbie, po czym wyjęła Twoje ulubione żelki. Tam, gdzie byłaś, nigdzie ich nie sprzedawano, więc gdy Uraraka kazała otworzyć Ci buzię i wsadziła do niej jednego z nich, zamknęłaś oczy i rozkoszowałaś się smakiem.

-Jesteś moim aniołem- wymamrotałaś. 

Owszem, była Twoim stróżem i nie miała nic przeciwko temu. 

Aizawa Shota

-Co to ma być, (Nazwisko)? Znowu robisz szum wokół siebie?- spytał Aizawa, nie siląc się nawet na wyjęcie rąk z kieszeni. 

-Jakież miłe powitanie- mruknęłaś, patrząc się na niego z dołu. 

-Zawsze robiłaś hałas- mówił dalej, podchodząc do Ciebie. Wyjął rękę z kieszeni i położył Ci rękę na głowie- Ale chyba wolę, jak jesteś na miejscu. Przynajmniej nie utrudniasz innym ludziom życia.

-Czy powiedział pan właśnie, że mnie lubi?

-Nic takie nie mówiłem.

-Czytam między wierszami! Miał to pan na myśli, nie?

-Z tego co wiem, to twoim darem nie jest czytanie w myślach- powiedział.

-Aa, nie zaprzeczył pan- zaśmiałaś się demonicznie.- Ale cóż się dziwić? Mój przecudowny charakter sprawia, że nie ma takiej osoby na świecie, którą mogłabym denerwować.

-Obudź się z marzeń sennych- dopiero teraz zabrał swoją rękę.- No i masz parę kartkówek do zaliczenia. Liczę, że przygotujesz się na nie do jutra. 

-Co? Nikt mi nie powiedział!- zaczęłaś panikować.

-Dlatego zostaniesz dzisiaj po zajęciach i będziesz się uczyć. Pod moim okiem.

-Trzeba było do tych kropli dolać jakiegoś kwasu, to przynajmniej nic by nie widział- szepnęłaś do siebie.

Pierwszy raz Aizawa był zadowolony, że specjalnie zostanie po lekcjach z jakimś uczniem. Całe trzy godziny będziesz tylko dla niego!

Toshinori Yagi

-Młoda (Imię)! Jak się cieszę, że cię widzę!- krzyknął All Might i podniósł Cię wysoko w górę, mocno Cię ściskając. 

-T-tak, ja też... Ale, nie mogę oddychać- powiedziałaś na jednym wdechu.

-Ach, tak. Przepraszam. Powiedz no, babcia zdrowa? Nikt z rodziny nie jest chory i nie będziesz musiała wyjeżdżać na kolejny tydzień?

-Nie, raczej nie... Chwila, skąd pan wie, że moja babcia była chora? Rodzice nie podawali powodu mojej nieobecności- uniosłaś jedną brew, a mężczyzna odstawił Cię na ziemie. 

-No, wiem z... z tego no...- mamrotał coś niezrozumiale, ale chwilę później byłaś już wstanie go zrozumieć.- Nieważne! Jako osoba dobra i pełna chęci do życia, pomożesz mi dziś z dokumentami!

-Widzę, że nie mam w tej sprawie głosu- mruknęłaś.- Ale niech ci będzie!

-I tak ma być- podałaś mu rękę, by przybić piątkę, ale zamiast tego, delikatnie ją chwycił i... Pocałował jej wierzch. Przy wszystkich! Spaliłaś buraka, po czym szybko oddaliłaś się w stronę Ashido, która wyglądała na wyjątkowo zadowoloną.

Toshinori także był w dobrym humorze. Nigdzie nie wyjeżdżasz, a góra dokumentów czeka! Rozłoży je na cały tydzień, dzięki czemu będziesz mogła pomagać mu codziennie. Do tego będzie mógł kontrolować, czy przypadkiem ktoś Cię nie podrywa! Iście szatański plan!