Po skończonej walce od razu wsadzili go do karetki. Ja niestety nie mogłam jechać z nim, dlatego Sam zaoferował się, że mnie podwiezie. Całą drogę przepłakałam, przyjaciel natomiast starał się jak najbardziej mnie wesprzeć. Ja jedynie odwróciłam się do okna i starałam się uspokoić oddech. Ulżyło mi kiedy zobaczyłam budynek. Chciałam jak najszybciej być przy nim, przytulić go i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze.

Szybkim krokiem udałam się z Samem do recepcji. Starsza pani przekazała nam jedynie, że ma teraz operację. Z oczami pełnymi łez i trzęsącymi się rękami podeszłam pod salę operacyjną. Długo nikt nie wychodził, dlatego zmęczona, usiadłam.

-Kupić ci kawę?-wychrypiał przyjaciel. Kiwnęłam potakująco głową. Podszedł do automatu, a po chwili wrócił do mnie z dwoma kubkami gorącego napoju. Chwyciłam go ostrożnie dłońmi i upiłam łyk. Nagle poczułam wibracje w kieszeni. Wyciągnęłam telefon i spojrzałam na wyświetlacz.

-Tak mamo?

-Boże, Skylar gdzie ty jesteś?-wykrzyczała w słuchawkę.

Westchnęłam.

-W szpitalu-odpowiedziałam spokojnie. Dopiero po chwili doszło do mnie jak dziwnie musiało to zabrzmieć.

-Co?! W jakim szpitalu? Co się stało?!

-Mamo, spokojnie. Mój kolega został pobity i chciałam się upewnić, czy wszystko z nim w porządku-starałam się ją uspokoić.

-Nie mów mi, że pojechałaś do Stylesa? Skylar wracaj natychmiast do domu, rozumiesz?

-Muszę już kończyć. Pogadamy jak wrócę. Pa-rozłączyłam się.

Sam spojrzał na mnie zdezorientowany.

-Bardzo była zła?-kiwnęłam głową-Może chcesz wrócić? Odwiozę cię.

-Nie, chcę być przy nim kiedy będzie przytomny. Ty wracaj, widzę, że jesteś zmęczony-uśmiechnął się blado.

-Nie zostawię cię samej. Nigdy-odwzajemniłam uśmiech. Nagle drzwi od sali otworzyły się i pojawił się lekarz. Automatycznie wstałam.

-Przepraszam, mógłby pan nam powiedzieć w jakim stanie jest Harry Styles?-chłopak podszedł do niego.

-Państwo są kimś z rodziny?-mężczyzna spojrzał na nas podejrzanie.

-Jestem narzeczoną-wypaliłam. Sam otworzył oczy ze zdziwienia. Po chwili jednak się uspokoił, bo zrozumiał, że inaczej lekarz nie powie nam nic o Harry'm.

-Cóż, z panem Stylesem jest ciężko, nie będę tego ukrywał-zakryłam dłonią usta-Nie mamy pewności, że z tego wyjdzie. Jeśli tak, to musi ograniczyć te walki, ponieważ jego organizm może tego nie wytrzymać. Póki co, ma połamane żebra, palec i nos. Do tego mnóstwo siniaków, rozciętą brew i wstrząs mózgu. Jeżeli przez dobę jego stan się nie pogorszy, to jest szansa, że z tego wyjdzie z tego cało. A teraz przepraszam, ale muszę iść-wyminął mnie, a z moich ust wydobył się szloch.

-Boże, Sam-wtuliłam się w niego-Jeśli on nie przeżyje... To ja tego nie wytrzymam.

Objął mnie mocno.

-On będzie żyć, rozumiesz? Musi...

Przesiedzieliśmy z Samem całą noc na korytarzu. Z tego co wiem, operacja przebiegła pomyślnie, a Harry'ego położyli w sali. Niestety nikt oprócz lekarza i pielęgniarek nie mógł tam wejść. Było mi strasznie niewygodnie na tych szpitalnych siedzeniach, mimo tego nie chciałam wracać do domu. Sam oparł głowę na rękach i ucinał sobie pięciominutowe drzemki. Kiedy kazałam mu wyjść, ten jedynie blado się do mnie uśmiechnął i pokręcił przecząco głową.

Po południu dołączyła do nas Emily. Oczy miała popuchnięte i podkrążone.

-Cześć wam-przytuliła mnie-I co? Wiadomo już coś?

-Ma złamane żebra, palec i nos. Doznał też wstrząsu mózgu-wychrypiałam-Jeżeli mu się nie pogorszy, to może z tego wyjdzie-poczułam napływające do oczu łzy, dlatego wstałam i poszłam do automatu, by kupić kawę. Po drodze wytarłam policzki rękawem. Pociągnęłam głośno nosem. Gdy stałam przy maszynie, podszedł do mnie lekarz.

-Panno Smith, pan Harry odzyskał przytomność. Chciałaby pani do niego wejść

-Tak, oczywiście-odetchnęłam z ulgą.

Udałam się za mężczyzną, który zaprowadził mnie do pokoju 223. Uchyliłam lekko drzwi i spojrzałam na postać leżącą na łóżku. Leżał, przykryty białą pościelą. Owinięty był bandażami, które zasłaniały wszelakie tatuaże i podpięty do kilku urządzeń. Podeszłam bliżej i wlepiłam wzrok w jego twarz. Oczy miał zamknięte, brew rozciętą, a nos rozkwaszony. Jego malinowe usta były lekko uchylone. Miałam ochotę wbić się w nie i powiedzieć mu co do niego czuję.

Co ja w ogóle czuje?

Czy ja go... Kocham?

Usiadłam powoli na krześle i złapałam go za rękę. Zaczęłam ją głaskać i delikatnie całować.

-Harry wszystko będzie dobrze. Rozumiesz?-wyszeptałam-Jak cię wypuszczą, to zabiorę cię gdzieś. Gdzie tylko będziesz chciał. Zrobimy sobie taką randkę-przyłożyłam jego dłoń i uśmiechnęłam się mimowolnie, gdy poczułam ciepło.

-Skylar?-wyszeptał.

Spojrzałam na chłopaka i zobaczyłam duże, zielone oczy wpatrujące się we mnie. Kilka łez zjechało mi po policzku.

-Harry-wyszeptałam i uśmiechnęłam się do niego.

-Nie płacz skarbię, proszę-wytarł mi delikatnie policzki.

-Nawet nie wiesz jak bardzo się o ciebie bałam-spuściłam wzrok na kolana.

-Już jest dobrze. Wszystko w porządku-złapał mnie za rękę i zaczął zataczać kółka kciukiem, żebym się rozluźniła.

-Obiecaj mi, że nie będziesz się już bił. Ja... Pomogę ci jakoś finansowo, ale nie chcę, żebyś znów nie wylądował w szpitalu.

Pokręcił głową.

-Nie, Skylar. Dam sobię radę sam. Nie musisz mi pożyczać pieniędzy-zacisnął szczękę, co oznaczało, że był zdenerwowany.

-Po prostu chcę, żebyś był bezpieczny. Harry, martwię się o ciebie.

Nagle usłyszałam pikanie jednej z maszyn. Puls zaczął spadać. Spojrzałam na chłopaka. Oczy zaczęły się mu zamykać, mimo to nadal starał się na mnie patrzeć.

-Sky-wyszeptał-Boję się.

Zaczęłam panikować, a moje oczy znowu wypełniły się łzami.

-Harry, spokojnie. Jestem tu. Wszystko będzie dobrze, słyszysz?

Do sali wpadli lekarze, przez co zostałam od niego odciągnięta. Szybko przygotowali go i wywieźli na salę operacyjną. Przed drzwiami jednak spojrzał na mnie i wyszeptał.

-Boże, Sky. Jak mi na tobie zależy. Jeśli tego nie przeżyję, to chcę, żebyś wiedziała, że cię kocham.

Po tych słowach pielęgniarki złapały jego łóżko i zawiozły do pomieszczenia. Odprowadziłam go wzrokiem.

-Ja też cię kocham Harry.

xxx

Hej misie pysie

Zauważyłam dzisiaj, że pod "alone" wbiło 500 wyświetleń, a pod "Bokserem" ponad 400. YAY DZIĘKUJĘ !

Tak btw to dzięki za nominację @mxjkx_ za nominację.

1. Jest jakaś piosenka przy której nie możesz powstrzymać łez? Jeśli tak to jaka?

Tak, mam takie dwie. Pierwsza to One Direction-Story of my life, a druga to Charlie Puth-See you again.

2. Kto jest twoim idolem?

Moimi idolami są Harry Styles i Lionel Messi.

3. Ulubiona książka/seria książek?

Nie mam ulubionej. Każda kupiona przeze mnie książka jest świetna na swój sposób.

4. Masz jakieś lęki, fobie?

Mam lęk wysokości:)

5. Co lub kto sprawia, że się uśmiechasz?

Jest wiele takich rzeczy, bo u mnie potrzeba niewiele bym zaczęła się uśmiechać. Ale najczęściej są to przyjaciele.

6. Wierzysz w przyjaźń lub związek na odległość?

W przyjaźń już prędzej, niż w miłość. Znam dużo przypadków, gdzie ludzie zaczynają się przyjaźnić przez internet i okazuje się, że znaleźli bratnią duszę. Jeśli chodzi o zakochanie, według mnie to nie ma sensu, bo nigdy nie masz pewności czy dana osoba cię nie zdradza.

7. Twój ulubiony cytat?

Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jes­tem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza.

Okej, więc ja nominuję dziewczyny, które piszą najlepiej na świecie:

as_like_me

kathy_s

Camilla-GLOW-ON-GIRL

A to pytania dla was:

1. Ile czasu już piszesz?

2. Kogo ff najchętniej czytasz?

3. Podaj piosenkę, która wpadła ci w ucho.

4. Jak zaczęła się twoja historia z pisaniem?

5. Kto jest twoim idolem? Udało ci się go spotkać?

6. W jakiej jesteś klasie/szkole?

7. Jaka jest twoja ulubiona osoba na wattpadzie?