(pani Kruczaj, pan Kruczaj, Eliasz Kruczaj, Adrian Kruczaj)

(dom Eliasza i Adriana, rodzinny obiad, wszyscy siedzą przy stole i jedzą w ciszy)

ADRIAN:

Boże, przestań ubolewać nad tą durną jedynką. Bez przesady. Dobrze, postawi ci piątkę z muzyki i z wos-u i będziesz miał średnią 5,60. Tragedia po prostu.

PANI KRUCZAJ:

Adrian!

(uderza ręką w stół)

Eliasz, co się dzieje? Nic nie mówisz, a to zawsze ty podtrzymujesz rozmowy przy stole.

ELIASZ:

Chodzi o  Juliana Staszewskiego..

PANI KRUCZAJ:

Profesora Staszewskiego. W tym domu obowiązuje szacunek mój drogi.

ELIASZ:

Przepraszam. Dziś na próbach znów poruszył  te swoje  tematy  i..

PAN KRUCZAJ:

Dalej zastępuje orkiestrę wos-em? Pamiętam jak kiedyś zrobił wam dodatkowy sprawdzian z infrastruktury państw zachodnich. Z tym człowiekiem naprawdę jest coś nie tak. Muzyka to muzyka, a polityka to polityka.

ELIASZ:

Dokładnie. Ja po prostu wyraziłem swoją opinię. Uważam, że każda doktryna polityczna jest niedobra i żadna nie jest sprawiedliwa, a on mi wstawił jedynkę.

PANI KRUCZAJ:

Cóż za nieprofesjonalne zachowanie.

PAN KRUCZAJ:

Mówiłem, że jest nienormalny?

ADRIAN:
Włożysz mi ziemniaki?

(podstawia Eliaszowi talerz pod nos)

ELIASZ:

Tak

(zabiera talerz i nakłada ziemniaki bratu)

Ale Adrian, wiedz, że  ja nie przejmuję się niższą średnią. Tu chodzi o zasady. Powiedziałem tylko to, co uważam za słuszne i prawdziwe. Ta głupia jedynka to tylko symbol, muszę go jakoś zniszczyć.

ADRIAN:

Idź poprawić. Hyhy…

ELIASZ:

A żebyś wiedział, że poprawię. Nawet wiem już jak- stworzę własna ideologię!

(wszyscy wybuchają głośnym śmiechem)

PANI KRUCZAJ:

(wstaje od stołu):

Ech, Eliaś ty to zawsze miałeś tę wyobraźnię.

(podchodzi za jego krzesło i całuje go w czoło)

Zapewne po ojcu.

PAN KRUCZAJ:

Oczywiście, że po mnie. Ja uważam, że chłopak ma świetny pomysł. Niepotrzebnie podcinasz mu skrzydła. Na czym miałby opierać się ten twój system synu?

ELIASZ:

Jeszcze nie wiem. Muszę się zastanowić. Dokładnie przeanalizować i te sprawy.

PAN KRUCZAJ:

Możesz na mnie liczyć.

ELIASZ:

Tak? Przed chwilą sam się śmiałeś.

PAN KRUCZAJ:

Bo to śmieszne

(podchodzi do Eliasza i klepie go po ramieniu)

Po pierwsze, musisz znaleźć osoby, które razem z tobą wypróbują tę ideologię. Nie ma niczego bez ludzi. Zrób z tego swego rodzaju eksperyment. Kto wie, może przejdzie do historii?

(tata wychodzi z jadalni razem z matką, trzymając ją za rękę)

ELIASZ:

A ty Adrian, co o tym myślisz?

ADRIAN:

Że nałożyłeś mi za dużo ziemniaków.

(wyrywa z ręki Eliasza talerz, na którym jest wielka górka ziemniaków i odjeżdża)