[JIMIN]

Nie mam pojęcia, co się dzieje.

Yoongi wygląda okropnie i zachowuje się dziwnie.

Naprawdę się o niego martwię.

- Yoongi? – pytam ostrożnie, opiera czoło o moje. Czuje jego oddech na mojej skórze, a serce bije mi szybciej. Dlaczego zachowuje się w ten sposób?

Jednak kiedy nasze usta dotykają się, nie mogę już myśleć jasno. Usta Yoongiego są niezwykle miękkie i mają w sobie coś uzależniającego. Po prostu mimo, że wiem iż coś jest nie tak, chce to kontynuować.

Odrywam się od niego, cofam i patrzę prosto w oczy.

- Powiedz mi, co się dzieje.

- Jimin?

- Kto jeszcze?

Patrzy na mnie jak na ducha.

Coś jest nie tak.

[YOONGI]

Jimin siedzi na moim łóżku obok mnie, ze łzami w oczach po tym, jak powiedziałem mu, co się stało. Nie mogę na niego patrzeć, bo w przeciwnym razie tracę nad sobą panowanie i zmieniam się w kupę nieszczęścia, jeszcze większą.

- Czy ona... obudzi się? – pyta ostrożnie Jimin.

- Nie wiem – odpowiadam szczerze. Chciałbym wiedzieć.

Potajemnie, żałuje, że powiedziałem mu o tym, ponieważ prawdopodobnie będzie sie czuł jeszcze gorzej niż ja.

Między innymi dlatego, że moja mama w rzeczywistości jest jego mamą.

Jednak kiedy go zobaczyłem, stałem się słaby i powiedziałem mu wszystko.

- Yoongi, mogę cię o coś zapytać?

Kiwam głową.

- Dlaczego mnie ignorujesz? – chce wiedzieć.

Wiedziałem, że to pytanie padnie. Jednak zdaję sobie również sprawę, że nie podoba mi się moja odpowiedź.

- Wiesz, nie ufam twojej mamie, ale jest jedna rzecz, która jest oczywista: jesteś dla niej bardzo ważny, a rzeczy, które o mnie mówiła były słuszne, naprawdę nie jestem dla ciebie dobry.

- O tym co jest dla mnie dobre a co złe sam decyduję, jesteś takim idiotą! – zaprzecza.

Zwyczajny Park Jimin. – Wiesz jak się poczułem, gdy nagle mnie zignorowałeś? – dodaje.

- Przykro mi Jimin, naprawdę myślałem, że będzie tak dla ciebie lepiej.

Może częściej powinienem być samolubny.

- Nie przeszkadza ci to?

- Oczywiście, że tak, idioto!

- Więc... tęskniłeś za mną? – pyta z uśmiechem.

- Ne ma mowy – kłamię.

- Dlaczego mnie pocałowałeś? – chce wiedzieć.

- Myślałem, że jesteś halucynacją, okej?

Gdybym wiedział, że naprawdę tam jest, prawdopodobnie nigdy bym się na to nie odważył.

- Więc pocałowałbyś halucynację, ale mnie nie?

Unikam patrzenia na niego i zamiast tego spoglądam w ścianę, więc nie może zauważyć mojej czerwonej twarzy.

- Tak.

Odwracam się do Jimina, którego twarz również jest czerwona.

Dlaczego musiałem to powiedzieć.

[JIMIN]

Ponieważ nie mogę już tego znieść chwytam jego kołnierz i przyciągam go do siebie. Nie mogę sam uwierzyć, że to robię.

Yoongi przyciąga moją twarz bliżej siebie, a nasze usta dotykają się. Z początku całujemy się powoli.

Moje serce bije jakby chciało wygrać wyścig. Ale nawet jeśli miałbym umrzeć na atak serca, nie przestanę.

[YOONGI]

Nie mogę uwierzyć, że to właśnie teraz się dzieje.

Motyle w brzuchu? Raczej eksplozja fajerwerków.

Pocałunek staje się coraz bardziej pasjonujący, a spodnie coraz ciaśniejsze.

Popycham Jimina na łóżko i siadam na nim. Pochylam się i zaczynam całować jego szyję, żuchwę, aż ponownie docieram do jego ust. Ostrożnie podwijam ręką jego koszulę, chcąc dotknąć jego muskularnego brzucha i przeciągnąć ręką w dół.

[JIMIN]

Naprawdę zastanawiam się skąd Yoongi to wszystko wie.

Czuję się mokry, jakbym miał za sobą maraton porno.

Przesuwa dłonią po mojej skórze a za jego ręką rozpościera się gęsia skórka na moim ciele. Odwracam nas, teraz Yoongi leży pode mną i zdejmuję swoją koszulę. Pochylam się nad nim i skubię jego dolną wargę. Min przytrzymuje mnie mocniej, a ja zastanawiam się czy powinienem pójść dalej czy nie.

Jednak to on podejmuje za mnie decyzję i znów nas odwraca.

Siada na mnie walcząc ze suwakiem moich spodni.

To będzie długa noc.

[YOONGI]

To była długo noc.

Jestem śmiertelnie zmęczony.

Szkoda, że za godzinę musimy iść do szkoły.

- Nie możemy po prostu zostać? – próbuję przekonać Jimina.

- Nie ma szans.

- Jesteś pewny – pochylam się, ale on mnie odpycha.

- Jestem pewny.

- Masz zimne serce– odpowiadam, zaciskając wargi.

- Idziesz wziąć ze mną prysznic? – Pyta Jimin z zboczonym uśmiechem.

Zdecydowanie.

[JIMIN]

Przez całą drogę do szkoły, czuje się jakbym chodził po chmurach. Po za tym, że boli mnie dupa. Nie ma szczegółowego wytłumaczenia tego...

Yoongi i ja przechodzimy całą drogę do szkoły trzymając się za ręce, kto by mógł sobie to kiedykolwiek wyobrazić?

Zatrzymujemy się przed budynkiem.

- Powinniśmy zachować to w tajemnicy przed idiotami – mówi Yoongi.

- Idiotami?

- Uh, mam na myśli przed klasą ... i twoimi przyjaciółmi.

Jakie urocze.

- Tak, tak byłoby najlepiej... - zgadzam się z nim.

Kiedy moi przyjaciele o tym usłyszą, cała klasa nie będzie musiała długo czekać. A tedy to nie potrwa długo zanim, dowiedziałaby się cała szkoła.

Ludzie tu, nie są przyjaźnie nastawieni do homoseksualistów, więc dobrze jest zachować to w tajemnicy.

To brzmi źle, gdy nazywam siebie homoseksualistą. Do tej pory byłem tylko z dziewczynami.

Więc jestem Bi?

A może po prostu yoongi-sesksualny.

- O czym myślisz? – chce wiedzieć.

- A o niczym – odpowiadam i wchodzimy do szkoły. Na korytarzu spotykamy moich przyjaciół.

- Hej, znowu się dogadujecie? – pyta Taehyung.

- Już za tobą tęskniłem Yoongi! – mówi Jungkook.

- Tak, wszystko jest w porządku – odpowiadam.

- Jimin! – krzyczy Hoseok.

- Gratulację zaręczyn, właśnie się dowiedziałem!

- Jesteś zaręczony? – Namjoon jest zaskoczony.

Cholera zupełnie zapomniałem o tym wszystkim.

- Z Yerin?

- A z kim mógłby? Z Yoongim? – żartuje Seokjin.

Patrzę na wspomnianego chłopaka i jego oczy są bez życia.

Następny rozdział: 3.05.18

https://curiouscat.me/Reniferowa