❛ don’t be so careful with your words, just reply. i’m curious
how you’ll interpret my playful metaphors ❜

ㅡ blueming, iu

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

«Τοκ, τοκ!»

«Ξέρεις ότι δεν χτυπάς στη πραγματικότητα την πόρτα με το να λες μόνο τοκ, τοκ έτσι;»

«Υποτίθεται πως έπρεπε να ρωτήσεις ποιος είναι.»

Αφήνω μια βαθιά ανάσα και βγαίνω από τη τουαλέτα. Στην κάσα της πόρτας στεκόταν η Κάρολ Κρουζ, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος της και ένα πονηρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη της.

«Πες μου ότι πάλι κρυβόσουν στη τουαλέτα όλο το διάλειμμα με τη μύτη σου χωμένη πίσω από κάποιο από τα γλυκανάλατα πακέτα από χαρτί που σου αρέσει να διαβάζεις;» έκανε βαριεστημένα η Κάρολ, σαν να μην ενδιαφερόταν και τόσο για την απάντηση που θα έδινα στην ερώτησή της στη τελική.

«Λέγονται βιβλία σε περίπτωση που σου διέφυγε, πράγμα λίγο περίεργο από τη στιγμή που αποφάσισες να δουλέψεις σε ένα βιβλιοπωλείο για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές» απάντησα και σταύρωσα με τη σειρά μου και εγώ τα χέρια μου μπροστά από το στήθος μου.

Η Κάρολ και εγώ συναντηθήκαμε πρώτη φορά πριν από μερικές μέρες, όταν παρουσιαστήκαμε και οι δύο στην ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου ζητώντας δουλειά για τη περίοδο των Χριστουγέννων. Ήταν τόσο οξύμωρο το ότι ένα άτομο σαν την Κάρολ που απεχθανόταν το διάβασμα, ήθελε να πιάσει δουλειά σε ένα βιβλιοπωλείο. Παρ' όλα αυτά, η κυρία Θερβάντες προσέλαβε και τις δυο μας με πολλή χαρά, τονίζοντας ότι θα ήμασταν μια «ενδιαφέρουσα προσθήκη στο προσωπικό του καταστήματος.»

«¡Lo que sea! Η κυρία Θερβάντες μας κάλεσε όλους στην είσοδο για να μάς ανακοινώσει κάτι. Θα είμαι εκεί σε μισό λεπτό, ξεκίνα να πηγαίνεις εσύ» είπε η Κάρολ και έκανε να μπει στη τουαλέτα από την οποία μόλις είχα βγει.

Έστριψα τη πλάτη μου και άρχισα να κατευθύνομαι προς την έξοδο όταν η Κάρολ άνοιξε τη πόρτα της τουαλέτας και φώναξε το όνομά μου.

«Α και, Βαλεντίνα! Μη ξεχάσεις να φορέσεις αυτά!»

Προτού καλά-καλά προλάβω να γυρίσω, ένα ζευγάρι γούνινα αυτιά ταράνδου προσγειώθηκαν στο κεφάλι μου.

«Άουτς!» αναφώνησα. «Δεν υποτίθεται ότι εσύ έπρεπε να τα φοράς αυτά;» ρώτησα αλλά η Κάρολ είχε ήδη κλείσει την πόρτα της τουαλέτας πίσω της. Ανασήκωσα τους ώμους μου και βγήκα από το μπάνιο. Αναρωτιόμουν τι να ήθελε άραγε να μάς ανακοινώσει η κυρία Θερβάντες.

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

«Ένας χριστουγεννιάτικος διαγωνισμός πωλήσεων; Ειλικρινά, δεν ξέρω τι γίνεται στο μυαλό της κυρίας Θερβάντες όταν κατεβάζει ιδέες σαν κι αυτή» παραπονέθηκε η Κάρολ την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η Άντρεα, η κοπέλα που δούλευε στο βιβλιοπωλείο πριν από εμάς, και ο Μιγκέλ, ο ανιψιός της κυρίας Θερβάντες είχαν πάει να αγοράσουν κάτι από το ζαχαροπλαστείο πριν επιστρέψουμε πάλι στη δουλειά, με αποτέλεσμα να μείνω μόνη με τη Κάρολ και την ακατάπαυστη γκρίνια της.

«Βασικά εγώ την βρίσκω έξοχη ιδέα. Όποιος από εμάς πουλήσει πιο πολλά βιβλία κατά τη χριστουγεννιάτικη περίοδο, θα κερδίσει και το χρηματικό έπαθλο. Θέλω να πω, δεν είναι καν λίγα τα χρήματα που υποσχέθηκε στον νικητή η κυρία Θερβάντες» είπα και χαμογέλασα. Η ιδέα ενός διαγωνισμού πωλήσεων με ενθουσίαζε τρομερά και θα έκανα ό,τι μπορούσα για να κερδίσω. Βέβαια, ξεχνούσα τον παράγοντα Κάρολ.

«¡Dios mío, Valentina!» αναφώνησε η Κάρολ και γύρισε στο πονηρό υφάκι της. «Δεν νομίζω να πιστεύεις ότι μπορείς να κερδίσεις εναντίον μου. Χα! Δεν έχεις ιδέα σε πόσους διαγωνισμούς είχα κερδίσει όταν...» και άρχισε να απαριθμεί τις αμέτρητες φορές που είχε στεφθεί νικήτρια όταν πήγαινε ακόμη σχολείο. Ναι, η Κάρολ Κρουζ ήταν το πιο ανταγωνιστικό και ενοχλητικά ξεροκέφαλο άτομο που είχα γνωρίσει ποτέ μου. Ωστόσο, ξεχνούσε κάτι σημαντικό.

«Νομίζω ότι έχεις υπερβολικά μεγάλη αυτοπεποίθηση για ένα άτομο που δεν έχει διαβάσει ποτέ βιβλίο στη ζωή του» έκανα δήθεν αδιάφορα και είδα μία φλέβα να πετάγεται στο μέτωπό της.

Την ώρα που την έβλεπα έτοιμη να ορμήσει κατά πάνω μου, ακούσαμε δυνατά γέλια να έρχονται από την είσοδο του βιβλιοπωλείου. Η Άντρεα και ο Μιγκέλ είχαν μόλις επιστρέψει από τo ζαχαροπλαστείο απέναντι, κρατώντας κούτες γεμάτες με μεξικάνικα bunuelos (παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα γλυκά φτιαγμένα από τηγανιτή ζύμη με επικάλυψη κανέλας και άχνης ζάχαρης) και empanadas γεμιστά με κολοκύθα.

Φαίνεται πως είχαν ακούσει την τελευταία σπόντα μου προς την Κάρολ και δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Η απέχθεια της Κάρολ προς τα βιβλία ήταν ένα γνωστό inside joke ανάμεσα στα μέλη του προσωπικού του βιβλιοπωλείου.

«Ωω, έλα τώρα, Καρολίνα. Μπορείς να προσπαθήσεις του χρόνου πάλι. Μέχρι τότε θα έχεις μάθει μερικά στοιχειώδη πράγματα για τα βιβλία ώστε να μπορέσεις να τα πουλήσεις στους πελάτες» αστειεύτηκε η Άντρεα και έβαλε τα αυτιά ταράνδου πίσω στο κεφάλι της Κάρολ. Η τελευταία τα είχε ακουμπήσει πάνω στο τραπέζι γιατί υποστήριζε ότι δεν ταίριαζαν με τα μπλε ηλεκτρίκ μαλλιά της.

«¡Esperad, chicos! Τι θα γίνει με τα γλυκά, δεν θα μας δώσετε κανένα;» ρώτησα καθώς η ευχάριστη μυρωδιά από τις κούτες μού γαργαλούσε την μύτη εδώ και ώρα.

«Lo siento, Valentina. Είναι για τους πελάτες. Θα τα χρησιμοποιήσουμε ως κέρασμα για να αυξήσουμε τις πωλήσεις μας» έκανε ο Μιγκέλ και ανασήκωσε τους ώμους του. Απομακρύνθηκαν και οι δύο.

Για μια στιγμή σκέφτηκα πως αν η Κάρολ και εγώ συνεργαζόμασταν, ίσως να είχαμε κάποια ελπίδα να κερδίσουμε απέναντι στο αχτύπητο δίδυμοη Άντρεα δούλευε χρόνια στο βιβλιοπωλείο και είχε συνεπώς μεγάλη εμπειρία, και ο Μιγκέλ ήταν ο πολυαγαπημένος ανιψιός της κυρίας Θερβάντες με ό,τι αυτό συνεπαγόταν. Αναστέναξα απογοητευμένη. Αντίο πρώτη θέση. Αντίο βιβλία που θ' αγόραζα με τα χρήματα του επάθλου.

«Ψιτ!» με σκούντησε η Κάρολ βγάζοντάς με από τις μίζερες σκέψεις μου. Σήκωσα το κεφάλι μου από το τραπέζι αργά.

«Τι θα έλεγες να βάζαμε μεταξύ μας ένα στοίχημα; Γιατί το να κερδίσει κάποια από τις δύο μας, καταλαβαίνεις, πως είναι λίγο απίθανο» έκανε η Κάρολ και ένευσε προς το σημείο που βρίσκονταν πριν λίγο η Άντρεα και ο Μιγκέλ. Πρέπει να είχαν μόλις ναυαγήσει και τα δικά της σχέδια να νικήσει τον διαγωνισμό πωλήσεων.

«Τι είδους στοίχημα;» ρώτησα με περιέργεια. Η Κάρολ πήρε πάλι το πονηρό της υφάκι και βάλθηκε να ψάχνει κάτι στην κόκκινη λουστρινένια τσάντα της. Έπειτα από λίγες στιγμές, έβγαλε κάτι και το άφησε πάνω στο τραπέζι.

Ένιωσα τα μάγουλά μου να καίνε και τα αυτιά μου να τυμπανίζουν. Ήταν το βιβλίο που διάβαζα χθες στη τουαλέτα και το οποίο, από ό,τι φαινόταν, είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου φεύγοντας. Αλλά δεν ήταν οποιοδήποτε βιβλίο. Ίσιωσα τη μέση μου στη καρέκλα και την κοίταξα στα μάτια, σαν να μην καταλάβαινα τι εννοούσε με αυτή τη χειρονομία. Της έκανα νόημα να συνεχίσει.

«Αν πουλήσεις περισσότερα βιβλία από εμένα, θα σου αγοράσω ό,τι βιβλίο θέλεις για τα Χριστούγεννα. Αν, όμως, κερδίσω εγώ...» έσκυψε προς το μέρος μου και σχεδόν ψιθύρισε στο αυτί μου.

«... θα βγεις ένα ραντεβού μαζί μου.»

Ένιωσα τα μάγουλά μου να φλογίζονται ξανά. Δεν με προβλημάτιζε το πώς ήξερε ότι μου άρεσαν τα κορίτσια. Το βιβλίο που βρισκόταν στο τραπέζι, το βιβλίο που διάβαζα χθες στη τουαλέτα, ήταν μια συλλογή με ρομαντικές girl x girl ιστορίες για τα Χριστούγεννα. Δεν με προβλημάτιζε καν το γεγονός ότι η Κάρολ μού είχε μόλις έμμεσα εκμυστηρευθεί ότι και σε εκείνη άρεσαν τα κορίτσια. Εκείνο που με προβλημάτιζε ήταν το γιατί ήθελε να βγει ραντεβού με εμένα.

Δεν ήμουν ακόμη out ως λεσβία αλλά έπαιρνα τον χρόνο μου μέχρι να νιώσω έτοιμη να πω σε κάποιον άλλο πέρα από την αδερφή μου, την Φελίσα, πώς ένιωθα. Δεν είχα ποτέ μου βγει ραντεβού με κάποιο κορίτσι. Δεν είχα ποτέ μου καν φιλήσει κάποιο κορίτσι. Τις μισές μέρες ένιωθα τόσο μπερδεμένη με τη σεξουαλικότητά μου και τις άλλες μισές τόσο σίγουρη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Κάρολ μόλις είχε παραδεχτεί ότι ίσως να την ενδιέφερε το άτομό μου. Όσο κολακευμένη και αν ένιωσα προς στιγμήν, στο πίσω μέρος του μυαλού μου στριφογύριζαν σκέψεις που μου έλεγαν ότι ίσως όλο αυτό να ήταν ένα παιχνίδι της για να με γελοιοποιήσει.

Αναστέναξα. Όπως κι αν είχε, αφού δεν είχα καμία ελπίδα να κερδίσω το χρηματικό έπαθλο της κυρίας Θερβάντες και να αγοράσω όλα τα βιβλία που ήθελα για τα Χριστούγεννα, θα έκανα ό,τι μπορούσα για αν κερδίσω το στοίχημα με την Κάρολ και να μου τα αγοράσει εκείνη όπως υποσχέθηκε.

«Είμαι μέσα» είπα τελικά και έτεινα το χέρι μου προς το μέρος της.

Τα μάτια της έλαμψαν και χαμογέλασε. Θα έλεγα ότι σχεδόν χαμογέλασε αθώα αλλά αυτό ήταν τόσο ασυνήθιστο εκ μέρους της οπότε αποφάσισα να κάνω ότι δεν το είδα.

«Perfecto. Ας κερδίσει η καλύτερη» είπε πιάνοντας το χέρι μου. Με το άλλο της χέρι ίσιωσε το άσπρο φουντάκι από το κόκκινο σκουφί που φορούσα. Προτού προλάβω να αντιδράσω, εκείνη σηκώθηκε και επέστρεψε στο πόστο της· το διάλειμμα είχε τελειώσει.

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

hello, there 👋🏻

αυτές τις διακοπές με έπιασε μια έμπνευση από το πουθενά και έκατσα και έγραψα ένα short-story περίπου 4000δων λέξεων. επειδή θεώρησα κουραστικό να το βάλω όλο σε ένα κεφάλαιο, το χώρισα σε τέσσερα μικρά κεφάλαια το οποία θα ανεβάσω σιγά-σιγά μέσα στις επόμενες μέρες :')

ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι που έβαλα πάνω (blueming της iu) ♡ τέλος, το opening line είναι εμπνευσμένο από έναν παρόμοιο διάλογο στο βιβλίο “the henna wars” της adiba jaigirdar που διαβάζω αυτό το καιρό (gxg, highly recommended).

αα και σε περίπτωση που δε το ξέρετε ήδη, ακόμη προλαβαίνετε να δηλώσετε συμμετοχή στον χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό που διοργανώνουμε τα μέλη του goodoldgreekwp

εύχομαι να περνάτε καλά !! 🌠
ㅡ εύα