❛ a hundred roses, wanna make them bloom with me? let’s color the flowers however we want so they're beautiful even when they wither ❜

ㅡ blueming, iu

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

«Είσαι έτοιμη!» είπα κόβοντας την περίσσια κορδέλα στις άκρες του πράσινου φιόγκου που μόλις είχα δέσει γύρω από το δώρο της κοπέλας που εξυπηρετούσα εκείνη τη στιγμή.

«Σ' ευχαριστώ τόσο πολύ! Πιστεύω να αρέσει στην αδερφή μου το βιβλίο που μου πρότεινες» έκανε εκείνη ενθουσιασμένη.

«Να είσαι σίγουρη! Λαμβάνοντας υπόψιν τα γούστα της που μόλις μου περιέγραψες, πίστεψέ με, θα το λατρέψει» απάντησα με καμάρι. Με την άκρη του ματιού μου έπιασα την Κάρολ να με κοιτάει ελαφρώς θυμωμένα. Χαμογέλασα πονηρά προς το μέρος της.

«Α, και παραλίγο να το ξεχάσω! Ορίστε ο σελιδοδείκτης σου» φώναξα στη κοπέλα που μόλις είχε αρχίσει να απομακρύνεται. Άφησα στα χέρια της έναν από τους χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες που είχα τοποθετημένους στην γωνία του πόστου μου.

Η κοπέλα περιεργάστηκε με θαυμασμό τον πλαστικοποιημένο σελιδοδείκτη και το χειμωνιάτικο τοπίο που απεικόνιζε: ένα μικρό χωριό δίπλα σε μία παγωμένη λίμνη.

«Εσύ τον έφτιαξες; Είναι ο πιο όμορφος σελιδοδείκτης που έχω δει ποτέ! Ξέρεις να χειρίζεσαι τόσο καλά τις νερομπογιές... Ευχαριστώ πολύ ξανά και καλά σου Χριστούγεννα!» έκανε σφίγγοντάς μου το χέρι και βγήκε από την είσοδο του βιβλιοπωλείου.

Είχα ξοδέψει όλη τη χθεσινή νύχτα σχεδιάζοντας και χρωματίζοντας χριστουγεννιάτικους σελιδοδείκτες. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλή ιδέα να τους έδινα δώρο με κάθε αγορά από εμένα, όπως η Άντρεα και ο Μιγκέλ μοίραζαν μεξικάνικα γλυκά.

Την επόμενη στιγμή, η Κάρολ βρισκόταν δίπλα μου και με κοίταζε μπερδεμένη.

«Θα μπορούσες να τους πουλάς, ξέρεις. Είναι υπερβολικά όμορφοι για να τους χαρίζεις έτσι.»

«Μόλις αποκάλεσες τους σελιδοδείκτες μου όμορφους; Συγκινούμαι» έκανα γελώντας.

«Πιο πολύ το έλεγα για τον κόπο που έριξες – και λογικά και το ξενύχτι σου – αλλά ναι, είναι όμορφοι. Και η ιδέα σου είναι ιδιαίτερη, βασικά... Η Άντρεα και ο Μιγκέλ έχουν τα γλυκά, εσύ τους σελιδοδείκτες... Εγώ δεν έχω σκεφτεί κάτι που να με έκανε ξεχωριστή ώστε να νικήσω το διαγωνισμό της κυρίας Θερβάντες» άρχισε να μουρμουράει.

Εκπλησσόμουν που μοιραζόταν τα εσώψυχά της μαζί μου και δεν έκρυβε τις ανησυχίες της κάτω από το γνωστό της πονηρό χαμόγελο.

«Έι, δε πιστεύω να ξέχασες τον δικό μας διαγωνισμό όμως, έτσι;» είπα και της έκλεισα το μάτι.

«Χα! Φυσικά και όχι. Δική μου ήταν η ιδέα εξάλλου!» κάγχασε, επιστρέφοντας πίσω στον γνωστό της, ελαφρώς υπεροπτικό, εαυτό.

«Τέλεια, γιατί θα πρέπει να προσπαθήσεις πολύ αν θες να ανταγωνιστείς τους όμορφους σελιδοδείκτες της Βαλεντίνας» αστειεύτηκα εγώ αλλά δεν μου ξέφυγε μια νότα ανησυχίας στον αναστεναγμό της.

«Έι, Κάρολ» είπα σοβαρά. «Αν θέλεις να σε βοηθήσω σε κάτι, δεν έχεις παρά να μου το ζητήσεις.» Την κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια και εκείνη ανταπέδωσε.

Ξαφνικά, η Κάρολ μού έπιασε σφιχτά το χέρι από το καρπό και αφού κοίταξε νευρικά δεξιά και αριστερά, με τράβηξε κάτω από τον ξύλινο πάγκο του πόστου μου.

«Τι συμβαίνει;» ρώτησα ανήσυχη.

«Παράκουσα ένα τηλεφώνημα της κυρίας Θερβάντες χθες με μια κοπέλα που ζητούσε δουλειά στο βιβλιοπωλείο. Η κυρία Θερβάντες απάντησε πως είναι πλήρης για τη περίοδο των Χριστουγέννων όμως η κοπέλα επέμενε έτσι εκείνη αποφάσισε να παρακολουθήσει στενά όλους τους εργαζομένους και πιθανόν να απολύσει κάποιον λιγότερο παραγωγικό από τους άλλους» είπε σχεδόν με μία ανάσα η κοπέλα με τα μπλε ηλεκτρίκ μαλλιά.

Φοβόταν μην χάσει τη δουλειά της.

Έτσι, επειδή δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτη εκείνη τη στιγμή ζητώντας της λεπτομέρειες αλλά και επειδή φοβόμουν μην κρυφάκουγε κανείς την συνομιλία μας, αποφάσισα να κάνω το πρώτο βήμα.

«Θέλεις να έρθεις σπίτι μου απόψε μετά που σχολάσουμε; Δεν θα μας ενοχλήσει κανείς, οι δικοί μου θα λείπουν. Μπορώ να σε βοηθήσω να βρεις σε τι είσαι καλή και να επενδύσεις σε αυτό» πρότεινα και της χαμογέλασα.

Το πρόσωπο της Κάρολ φωτίστηκε. Ένευσε ζωηρά.

«Τέλεια, συνάντησέ με εδώ στο σχόλασμα.»

«Ευχαριστώ πολύ, Βαλεντίνα» ψιθύρισε ειλικρινά και έπιασε τα χέρια μου στα δικά της. Κάτι μέσα μου φτερούγισε στην απρόσμενη επαφή και ένιωσα τα μάγουλά μου να ζεσταίνονται.

Αφού σηκωθήκαμε, η Κάρολ έκανε να φύγει.

«Κάρολ! Μπορείς να κρατήσεις αυτό μέχρι το σχόλασμα. Δεν θα το χρειαστώ άλλο· το απομνημόνευσα σχεδόν ολόκληρο μετά από τόσες ώρες δουλειάς» είπα δίνοντάς της ένα μισό-τσαλακωμένο κομμάτι χαρτί γεμάτο με σκόρπιες σημειώσεις γραμμένες με μαλακό μολύβι.

Ήταν ένας πρόχειρος οδηγός που είχα φτιάξει ώστε να βρίσκω πιο εύκολα προτάσεις βιβλίων για τους πελάτες. Ήταν χωρισμένος κυρίως ανά λογοτεχνικά είδη. Η Κάρολ γούρλωσε τα μάτια της, μη πιστεύοντας ότι ήμουν πρόθυμη να κάνω τη δουλειά της τόσο εύκολη. Της έγνεψα αργά, σαν να της έλεγα «δεν με πειράζει καθόλου να το πάρεις» και εκείνη έσκυψε γρήγορα το κεφάλι της ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προτού επιστρέψει πάλι πίσω στο πόστο της.

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

χαρούμενα χριστούγεννα σε όσους και όσες γιορτάζουν !! 🌠 εύχομαι να περνάτε μια πολύ όμορφη μέρα σήμερα με τους δικούς σας και άτομα που αγαπάτε γενικότερα ♡

το κεφάλαιο είναι μικρούλι αλλά το αυριανό είναι αρκετά πιο μεγάλο so θα επανορθώσω χεχε. τα λέμε !!
ㅡ εύα