❛  i feel bloom, i feel bloom, i feel bloom. i’m sending you
one more flower ❜

ㅡ blueming, iu

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

«Προτού ανακοινώσω τον νικητή ή τη νικήτρια του διαγωνισμού πωλήσεων, θα ήθελα να ευχαριστήσω κάθε έναν από εσάς για την τεράστια προσπάθεια που καταβάλατε τον φετινό Δεκέμβρη. Οι πωλήσεις μας σχεδόν διπλασιάστηκαν συγκριτικά με τη περσινή χριστουγεννιάτικη περίοδο και αυτό οφείλεται μονάχα στη δημιουργικότητά σας και την καλή σας διάθεση» είπε εύθυμα – και σχεδόν συγκινημένα – η κυρία Θερβάντες.

Ήταν 23 Δεκέμβρη, η τελευταία μέρα δουλειάς πριν τις διακοπές αλλά και η τελευταία μέρα του διαγωνισμού πωλήσεων.

«Ωω, έλα τώρα, Tía! Αφού όλοι ξέρουμε ότι εγώ και η Άντρεα πουλήσαμε τα πιο πολλά βιβλία και με διαφορά» αποκρίθηκε ο Μιγκέλ σκουντώντας την Άντρεα.

«¡Sí! Κανείς ποτέ δεν είπε όχι σε δωρεάν bunuelos» αστειεύτηκε εκείνη με τη σειρά της.

Και αυτή ήταν η αλήθεια. Το αχτύπητο δίδυμο είχε τελικά καταφέρει να πουλήσει περισσότερα βιβλία από ό,τι είχα πουλήσει εγώ και η Κάρολ μαζί.

Η κυρία Θερβάντες κοίταξε προς την μεριά μου με μάτια που σπινθήριζαν.

«Θα ήθελα φέτος να δώσω το έπαθλο στην Κάρολ και την Βαλεντίνα. Και οι δύο έδειξαν μεγάλη πρόοδο, φαντασία και προθυμία για δουλειά. Εξάλλου, εσείς, Άντρεα και Μιγκέλ, κερδίσατε ξανά πέρυσι. Νομίζω είναι ώρα να παραδώσετε τα ηνία για φέτος στο καινούριο αίμα» ανακοίνωσε τελικά και μας έκλεισε το μάτι.

Ο Μιγκέλ πήγε να παραπονεθεί αλλά η κυρία Θερβάντες έπιασε εκείνον και την Άντρεα από το χέρι και είπε πως θα τους πήγαινε στο ζαχαροπλαστείο απέναντι να τους κεράσει κάτι. Τα χριστουγεννιάτικα γλυκά ήταν πάντα η αδυναμία τους, οπότε το συμβάν θα ξεχνιόταν σύντομα. Προτού φύγουν οι τρεις τους, η κυρία Θερβάντες ψιθύρισε πως θα μας έβλεπε αργότερα για να συνεννοηθούμε για τα χρήματα. Χαμογελάσαμε και οι δύο με ευγνωμοσύνη.

«Λοιπόν, 50-50;» ρώτησε η Κάρολ γυρνώντας προς τη μεριά μου.

«¡Debes estar bromeando! Δεν πρόκειται να μοιραστούμε τα χρήματα, Κάρολ. Η κυρία Θερβάντες ανέφερε πρώτα το δικό σου όνομα και μίλησε έμμεσα για τη πρόοδο σου οπότε εσύ θα τα κρατήσεις» έκανα έκπληκτη και μόνο στη σκέψη του να λάμβανα τα μισά από τα χρήματα που ανήκαν δικαιωματικά στη Κάρολ.

«Εντάξει» έκανε σκεπτική. «Τότε τι θέλεις ως αντάλλαγμα για τη ξεροκεφ- γκουχ μεγαλοψυχία σου εννοούσα;» αστειεύτηκε.

«Χμμ ένα ραντεβού μαζί σου δεν ακούγεται τόσο κακή ιδέα τελικά» αποκρίθηκα και της έκλεισα το μάτι.

«Αύριο στις 9 στο σιντριβάνι;» ρώτησε παιχνιδιάρικα.

«Suena bien para mi» απάντησα και της έδωσα ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο προτού χαθώ πίσω από τον πάγκο μου.

Ένιωσα κάθε χτύπο της καρδιάς μου να αντηχεί μέσα στο στήθος μου. Ήταν λες και με κάθε χτύπο, άνθιζε ένα πέταλο μέσα μου. Ένα πέταλο από ένα πανέμορφο μπλε λουλούδι. 

ΤΕΛΟΣ

（✿ ͡◕ ᴗ◕)つ━━✫・*。

ευχαριστώ πάρα πολύ που διαβάσετε αυτό το μικρό short-story και που μού κάνατε παρέα αυτές τις γιορτές :')

πάνε μήνες από τη τελευταία φορά που κατάφερα να γράψω κάτι μέχρι τέλους και να μην το εγκαταλείψω στα drafts ανολοκλήρωτο. οπότε, όπως καταλαβαίνετε, είμαι πολύ χαρούμενη που επιτέλους μου βγήκε κάτι καλό μετά από τόσο καιρό :3 μέχρι την επόμενη φορά, να προσέχετε και να περνάτε καλά !! 🌠

ㅡ εύα