[023]
Yoongi hyung : masz czas?
Jungkook : tak hyung! Za dwadzieścia minut?
Yoongi hyung : pół godziny, muszę jeszcze znaleźć piłkę
Jungkook : będę czekał!
Yoongi poznał tego dzieciaka zaledwie pół roku temu, ale bardzo go polubił. Oczywiście nie powiedział tego głośno, o nie, nie.
Jungkook był cztery lata młodszy od Mina, ale dogadywali się na boisku. Chłopak przeprowadził się do Daegu zaledwie siedem miesięcy temu, a po miesięcy znalazł miłego kolegę, który lubi koszykówkę.
Młodszy mieszkał naprzeciwko boiska, lecz i tak wyszedł wcześniej, ponieważ lubił wkręcać starszego, że ten się spóźnił. Taki nawyk, a Yoongi się jeszcze tego nie nauczył.
- Spóźniłem się? - wysapał starszy po kilku minutach, ponieważ dotarł na miejsce chwilkę temu. W biegu.
- Jak zwykle. - odparł nastolatek lekko marszcząc nos.
- Znowu sobie robisz jaja Jungkook.
- Wcale nie!
- Wcale tak!
Wymiana zdań między tą dwójką dochodziła do poziomu małych dzieci w piaskownicy.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro