Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

28 ♡

Daniel memandu laju keretanya menuju ke tempat kerja. Fikirannya melayang memikirkan hal antara Junghwa dan Jungkook. Masa berbaki lagi seminggu sebelum perkahwinannya antara Junghwa dilangsungkan. Otaknya puas memikirkan hal untuk menyatukan Junghwa dan Jungkook semula.

Dia buntu. Jungkook sudah menyerah, Junghwa pun sama. Masing-masing tidak mahu mempertahankan cinta mereka sehinggalah mereka disahkan bercerai dalam mahkamah.

Daniel sudah tidak dapat membatalkan perkahwinannya dengan Junghwa lagi. Segala persiapan sudah pun siap. Kad jemputan sudah diedarkan kepada keluarga dan sahabat terdekat.

Tiba-tiba, telefon milik Daniel berdering. Pihak hospital menghubunginya. 

"Hello?"

"Hello, selamat sejahtera. Encik Daniel ke?"

"Ye saya."

"Boleh Encik datang ke hospital sekarang? Tentang hal Cik Yuna."

🍋

Angin bertiup lembut. Kepulan awan menutup matahari menyebabkan langit kelihatan mendung. Jungkook berdiri tegak, pandangan ditundukkan ke bawah. Matanya dipejam rapat. Menahan air matanya daripada jatuh. Tangan erat memegang sekuntum bunga. 

Beberapa orang mula beransur pergi, hanya tinggal Jungkook seorang yang masih setia berdiri. Seketika kemudian, Jungkook terdengar akan bunyi tapak kaki menghampirinya. Tanpa menoleh, dia tahu bahawa itu Junghwa dan Daniel.

Daniel memimpin tangan Junghwa dan berjalan menghampiri Jungkook. Mata Junghwa tepat memandang kubur rakan baiknya, Yuna. Riak wajahnya kosong. Mungkin masih menyimpan rasa benci terhadap Yuna, mungkin.

"Berani awak tunjuk muka di kubur bekas isteri saya, bekas kawan baik awak." kata Jungkook perlahan sambil mengetap gigi. Pantas Junghwa memandang Jungkook tajam. Tidak sangka Jungkook boleh berkata sedemikian. 

"Eh! Saya tak ingin la nak datang kalau bukan Daniel yang paksa!" balas Junghwa. 

"Junghwa!" tegur Daniel. Junghwa menjeling Daniel. 

"Junghwa, Yuna minta maaf pada awak. Dia kata dia tak sepatutnya sorokkan perkahwinan kami daripada pengetahuan awak. Sedangkan dia tahu yang saya masih lagi suami awak." kata Jungkook panjang. Junghwa hanya mendiamkan diri dam menggulingkan biji matanya tanda menyampah dan bosan.

"Untuk pengetahuan awak, saya berkahwin dengan Yuna sebab saya nak selamatkan dia daripada ayah tiri dia. Ayah tiri dia dera dia, pukul dia, curi duit dia. Awak tak tahu kan?" Jungkook tersenyum sinis. Tangan membelek sekuntum bunga yang dipegangnya daripada tadi.

"Saya jumpa Yuna dipukul oleh ayah tiri dia di satu lorong. Jadi, saya terus ambil dia sebagai isteri dia. Dengan niat nak selamatkan dia." Jungkook meneruskan lagi. Junghwa mula tidak senang hati. Betul ke apa yang Jungkook cakapkan ini?

"Selepas berkahwin, hidup dia selamat. Dia tak diganggu lagi oleh ayah tiri dia."

"Sepanjang saya hidup dengan Yuna, dia banyak ingatkan saya tentang awak, Han Junghwa. Dia tunjuk gambar awak, video awak, dia ceritakan tentang kebaikan awak." 

Jungkook menarik nafas dalam. Cuba mencari semangat untuk menceritakan kebenaran kepada Junghwa. Mata Junghwa mula berkaca sebaik saja Jungkook berkata sedemikian. 

"Saya cuba ingat awak. Saya paksa diri saya. Yuna banyak tolong saya." sambung Jungkook.

"Cuma, dia takut nak beritahu keadaan yang sebenar. Sebab dia takut hilang awak. Dia tak anggap awak sebagai kawan baik. Dia dah anggap awak macam darah daging dia sendiri, Han Junghwa." Kali ini, kata-kata Jungkook membuatkan air mata Junghwa deras mengalir. Esakan mula kedengaran. 

"Yuna sangat kecewa bila awak tuduh dia melulu. Tanpa awak soal siasat dulu, tanpa dengar penjelasan dia dulu." 

Jungkook memusingkan badannya menghadap Junghwa. Mata tepat memandang ke arah perempuan itu. 

"Itu ke yang awak anggap sebagai kawan baik? Kalau awak sendiri tak pernah ambil tahu tentang latar belakang kawan awak, sejarah hidup dia, keadaan dia. Awak bertindak ikut emosi." tambah Jungkook lagi. 

Junghwa terduduk. Air matanya tidak dapat ditahan lagi. Tanah perkuburan Yuna digenggamnya erat. 

Menyesal seribu kali menyesal. Tetapi semuanya sudah terlambat. Yuna sudah tiada lagi. Jungkook sudah dilepasnya pergi.

Jungkook menunduk lalu meletakkan bunga yang dipegangnya di atas pusara milik Yuna. Kemudian, dia melangkah pergi. Dia berhenti setelah beberapa langkah.

"Saya dah tawar hati dengan awak, Junghwa." katanya lalu pergi dari situ. 

Tangisan Junghwa mula kuat. Dia sudah hilang kawan baiknya. Dia hilang suaminya. Hanya kerana dia terlampau mengikut emosi. Daniel duduk di sebelah Junghwa. Bahu perempuan itu diusap perlahan agar dapat menenangkannya. 

Junghwa teriak kuat sehingga menggigil badannya. Daniel lantas memeluk tubuh Junghwa. "Junghwa, bawa bersabar. Awak buat Yuna lagi sedih." pujuk Daniel.

🍋

Jungkook melangkah perlahan keluar daripada kawasan perkuburan itu. Dia menghela nafas lega apabila dia sudah menyebelahi Yuna. Sekarang, biar Junghwa tahu bahawa Yuna bukan apa yang dia sangka. 

Belum sempat dia melangkah keluar melepasi pagar tanah perkuburan itu, Jungkook ditahan. Kelihatan ada 3 orang lelaki berdiri di hadapannya. Yoongi, Jimin dan... Pakcik Joon.

Pakcik Joon tanpa membuang masa terus memeluk kaki Jungkook. Dia menangis meminta maaf. 

"Kook! Pakcik Joon minta maaf! Pakcik Joon menyesal. Pakcik Joon yang hancurkan kehidupan Kook!" teriak Pakcik Joon. 

Jungkook hanya berdiri mendiamkan diri. Pandangannya dilemparkan ke tanah. Pakcik Joon, seorang insan yang betul-betul buat Jungkook terluka selepas Junghwa. Dia tak sangka bahawa Pakcik Joon yang selama ini bekerja dengannya, sedang melunaskan dendamnya.

Jimin dan Yoongi cuba menarik Pakcik Joon jauh daripada Jungkook setelah melihat riak wajah Jungkook yang beku. Jungkook masih marahkan Pakcik Joon agaknya.

"Kook! Pakcik Joon betul-betul nak minta maaf!" 

Pakcik Joon minta maaf, bukannya dia boleh betulkan keadaan pun. 

Jungkook masih berdiam. Pakcik Joon menepis tangan Yoongi dan Jimin. Dia kembali melutut di hadapan Jungkook. 

"Tolonglah, Kook! Pakcik Joon minta maaf!" Dia memejamkan matanya.

Jungkook perlahan-lahan mencangkung di hadapan Pakcik Joon. Bahu kiri Pakcik Joon dipegangnya. Senyuman kecilnya terukir.

"Kook! Pakcik Joon cuma nak dengar yang Kook betul-betul ikhlas maafkan Pakcik Joon! Itu je! Lepas tu, Pakcik Joon takkan ganggu Kook lagi! Pakcik Joon tahu yang Kook benci tengok Pakcik Joon! Pakcik Joon akan pergi jauh daripada sini." jelas Pakcik Joon panjang.

Jungkook menepuk-nepuk bahu Pakcik Joon.

"Kook dah lama maafkan Pakcik Joon." Dengar saja ayat itu, Pakcik Joon terus memeluk Jungkook dengan erat. Tangisannya makin kuat.

"Terima kasih, Kook!"

Jungkook membantu Pakcik Joon untuk berdiri. "Pakcik Joon jaga diri ya? Dan Kook pun nak minta maaf pasal gerai kita. Kook tak dapat teruskan lagi jual blue lemon." Pakcik Joon mengangguk laju sambil menangis teresak-esak.

Jungkook memandang Yoongi dan Jimin. Bekas musuhnya dulu. "Korang, tolong jaga Pakcik Joon ya? Jaga diri juga. Jangan curi ayam lagi." gurau Jungkook. Yoongi dan Jimin tersenyum kecil. 

Sedih, memang sedih. Orang yang banyak tolong dia, pergi buat selamanya. Orang yang dia cinta, tinggalkan dia. Orang yang dia anggap seperti ahli keluarga sendiri, dalam senyap rupanya duri. 

Jungkook menghembus nafas perlahan. Sampai sini sajakah kisah hidupnya? 

🍋

AIYOKK JUNGKOOK DAH MALAS LAYAN SEMUA ORANG :(

JANGAN LUPA VOTE + COMMENT <3

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro