-Już dobrze?

Spytał troskliwie Peter.

-Tak. Jest spoko. To... Gdzie teraz idziemy?

Odrząsnęłam się i stanęła obok niego.

-Może do parku na mały spacer i na oglądanie gwiazd?

-Dobry pomysł.

Od razu ruszyliśmy w stronę parku. Przez pierwsze 30 minut chodziliśmy po placu. Powspinaliśmy się po drzewach i na ich koronach obserwowaliśmy przez dobre 2 godziny oglądaliśmy gwiazdy. Wskazałam palcem na jedną z gwiazd.

-Peter popatrz! Ta gwiazda jest większą od innych.

Chłopak na nią spojrzał.

-Rzeczywiście. Jest wyjątkowa. Jedna z ładniejszych gwiazd.

-Wierz, że jak jakaś jedna osoba umiera, to na niebie pojawia się jedna gwiazda?

-Teraz już wiem. Hahaha.

Popatrzyłam na niego z uśmiechem. Po chwili tym razem on wskazał w niebo.

-A widzisz te dwie gwiazdki obok siebie?

-Widzę. Pewnie te osoby bardzo się kochały. Były ze sobą aż do śmierci. To takie urocze.

Poczułam małą kropelkę krwi, która spłynęła mi z oka. Peter zauważył ją od razu.

-Czemu płacześ?

Lekko się zaśmiał. Ja zgarnęłam kroplę na palec i popatrzyłam na nią.

-Chyba ze wzrószenia.

Też się zaśmiałam. Chłopak obioł mnie ramieniem i przytulił.

-Weź już tak nie rób, bo ja też się poryczę, a do mnie to nie podobne.

Oboje zaczeliśmy się śmiać. Było bardzo wesoło. Po jakimś czasie przypomniał mi się tekst ulubionej piosenki. Zaczęłam sobie ją śpiewać pod nosem.

I feel the night explode
When we're together
Emotion overload
In the heat of pleasure

Po chwili usłyszałam głos Petera. 2 zwrotka była cała jego.

Take me I'm yours
Into your arms
Never let me go
Tonight I really need to know

Za to refren był wspólny.

Tell it to my heart
Tell me I'm the only one
Is this really love or just a game?
Tell it to my heart
I can feel my body rock
Every time you call my name

3 należała do mnie.

The passion's so complete
It's never ending
As long as I receive
The message you're sending

Za to on mniał 4.

Body to body
Soul to soul
Always feel you near
So say the words I long to hear

A cała końcówka była nasza.

Tell it to my heart
Tell me I'm the only one
Is this really love or just a game?
Tell it to my heart
I can feel my body rock
Every time you call my name

Love, love on the run
Breakin' us down
Though we keep holdin' on
I don't want to lose
No, I can't let you go

Tell it to my heart
Tell me I'm the only one
Is this really love or just a game?
Tell it to my heart
I can feel my body rock
Every time you call my name

Zrobiłam się cała czerwona na twarzy.

-No...

Nie wiedziałam co powiedzieć. Usiedliśmy na przeciwko siebie i patrzyliśmy sobie przez chwilę w oczy. Powoli się do mnie zbliżał.

-Peter... Ja nie wiem...

-Co jest?

-Ja... Jestem potworem... Nie powinniśmy...

-Gdybyśmy nie mogli to...

Czułam jego oddech. Serce waliło mi jak młotem.

-Vercia... Ja nigdy Cię... Nie... Zostawię...

Zamknęłam oczy i czekałam, aż coś się stanie. Okazało się, że czułam jak latam. Wiatr powiewał mi prosto w twarz. Gdy otworzyłam oczy, okazało się, że Stark trzyma mnie w ramionach i gdzieś ze mną leci.

-Co Ty robisz?

Ogarniała mnie złość. Jak mógł mi to zrobić?

-Pokręcisz sobie z Parkerem później, kiedy nas w bazie nie będzie. Teraz jesteś potrzebna Banner'owi.

-W czym niby?

-Podał Ci złe leki. Teraz w każdej chwili mogłabyś sie wykrwawić. Muszę Cię szybko zawieść do bazy.

-Ale czemu akurat w tym momęcie?

-Tego to nie wiem. Potem się spytasz Bannera.

Popatrzyłam w oddali na park.

-Zobaczysz się z nim za tydzień. Przyjdzie wtedy do mnie na praktyki.

Zrobiło mi się przykro. Czemu akurat teraz? Po jakimś czasie, znajdowaliśmy się w bazie Avengersów. Tony postawił mnie na ziemi, otworzył drzwi do środka, a kiedy weszłam, on poleciał do góry. Szłam przez korytarze i szukałam laboratorium Bruce'a. Kiedy udało mi się je znaleść, zauważyłam go, gadającego z Natashą. Ja schowałam się za rokiem i patrzyłam na nich. Byli bardzo blisko siebie. Rosjance nie schodził uśmiech z ust, Hulkowa twarz była okropnie czerwona. Po chwili podeszła do niego bliżej i namiętnie go pocałowała w policzek. Myślałam, że w inne miejsce na twarzy. Właśnie wychodziła z pomieszczenia. Żeby nie było, że ich podglądywałam, udałam, że jej nie widziałam i niechcący na nią wpadłam.

-Oj. Przepraszam.

-Nie szkodzi Veronko. Bruce jak coś jest w laboratorium.

Natasha poszła w stronę kuchni, a ja zaszłam do pracowni Bannera.

-O. Jesteś już.

-Musiałeś się pomylić?

-W jakim sensie?

Spytał zdziwiony.

-W taki, że Tony musiał mi przerwać w ważnej rzeczy.

-Ważnej?

-Tak!! Bardzo.

-Skoro bardzo, to chyba wiem, w jakiej.

-Dobra. Dość! Czemu dokładnie miałam tu być?

Skrzyżowałam ręce na piersi.

-Dałem Ci swój lek na stres. Przypisany tylko dla mnie. Dla mojego organizmu.

-No i?

-To i, że w twoim przypadku, będziesz podatna na jeszcze większy strach, ból i stres.

-Nie rozumiem. Skoro to są tabletki na stres, to czemu mam to odczuwać?

-Przecież Ci mówię, że one są tylko dla mnie. Tobie zrobiłem inne leki. Jeśli ich nie weźmiesz, to krwawienie będzie częstsze i będziesz bardziej cierpieć.

-Ale ja mam już takie leki. Dostałam je od skośnookiej pani doktor.

-Kiedy?

-Jak pierwszy raz widziałam się z piratem.

-No to będziesz miała dwa. Nic Ci to nie zaszkodzi.

Banner dał mi opakowanie tabletek. Zażyłam jedną z nich i znów popatrzyłam na niego.

-Jak tam z Nat?

Dziwnie zaczął mi się przyglądać.

-W jakim sensie?

-W takim, że widziałam was tutaj.

Zaczerwienił się lekko.

-Kiedy?

-Zanim tu weszłam. Myślałam, że pocałuje Cię gdzieś indziej.

-My... Nic....nie.

-Kiedy wreszcie jej powiesz, że ją kochasz?

-Co?

-Przestań udawać, że nie wiesz o co chodzi.

-Może potem skończymy tą rozmowę. Jestem teraz zajęty.

Wyszłam z jego laboratorium i poszłam w stronę pokoju. Przed snem, napisałam do Petera.

Ja: Chciałam Cię przeprosić za wieczór. Nie wiedziałam o tym, że Tony mnie zabierze.

Peter: Nie szkodzi. To musiał być pewnie jakiś ważny powód.

Ja: Rzeczywiście.

Peter: :D

Ja: Dzięki za dzisiaj. Miło spędziłam czas z Tobą.

Peter: Ja także.

Ja: Dobranoc 😘

Peter: Dobranoc 😘😘❤

Ja: ❤

Rano, obudził mnie krzyk Thora. Szybko wybiegłam z pokoju i pobiegłam w stronę salonu, z którego dobiegał odgłos.
W salonie widziałam Thora, który oglądał jakiś serial na telewizorze. Popatrzyłam na zegarek. 05.00 nad ranem. Usiadłam obok niego na kanapie.

-Hej. Czemu nie śpisz?

Spytał grzmotowładny.

-Obudziłeś mnie krzykami swoimi.

-Przepraszam. Wciągnął mnie serial.

-O czym on jest?

-O jednej Pani, która wyszła za trzech mężczyzn. Nie wiedziałem, że tak można.

-Ja też nie. I co się z nią stało?

-Właśnie teraz rozmawia z drugim mężem o rozwodzie.

-Aha. Rozumiem.

Wpatrywałam się w ekran. Chciało mi się jeszcze spać. Do salonu przyszedł Kapitan. Poprawiał sobie fruzurę.

-Dzień dobry Kapitanie.

-Dzień dobry Veroniko.

Thor nic nie powiedział. Był wgapiony w telewizor.