Το απόγευμα στην όμορφη πόλη του Όζαρκς κυλούσε ήρεμα, με το επίκεντρο όλου του ενδιαφέροντος να βρίσκεται στραμμένο μέσα στους τοίχους της έπαυλης των Μπλάκγουελ. Το κοινωνικό γεγονός συγκέντρωνε όλο και πιο πολύ κόσμο και αυτή η ξαφνική κίνηση έκανε την Άζρα Τζάκσον να δυσανασχετήσει. Δεν καταλάβαινε γιατί ο Τζάρεντ χρειάζονταν ένα τόσο φανταχτερό πάρτι υποδοχής για την οικογένειά του και μάλιστα με τόσο σημαντικά άτομα στην λίστα των καλεσμένων... Οι υποψίες της σιγά σιγά έπαιρναν ένα σχήμα, αλλά ήταν ακόμα ακατέργαστες.

Άφησε ότι σκεφτόταν, καθώς άρχισε να ζαλίζεται το κεφάλι της.

«Φρέγια;» Προκάλεσε την προσοχή της κοπέλας με το μακρύ φόρεμα που στέκονταν δίπλα της. Όταν εκείνη την κοίταξε της είπε σιγανά... «Τι τρέχει με αυτή τη Βικτώρια Ντουκέιν;» Την αντίκρυσε με απορία. Δεν είχαν προλάβει να το συζητήσουνε εκτενώς αυτό το θέμα και τώρα είχε βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία, μιας που ήταν μόνες τους... «Γιατί μας απαγάγανε αυτοί οι βρικόλακες; Τι θέλανε;»

«Μην νομίζεις ότι ξέρω πολλά. Βασικά, τίποτα δεν ξέρω.» Η Φρέγια κούνησε το κεφάλι της μπουχτισμένη. «Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι με έχουν μπερδέψει με την Βικτώρια Ντουκέιν. Συνεχώς με ρωτάνε εάν είμαι αυτή.» Της είπε πλησιάζοντάς την ώστε να την ακούσει καλύτερα. «Πρώτα με ρώτησε μια μάγισσα στην Ακαδημία, την πρώτη ημέρα, και ύστερα ο ένας από εκείνους τους βρικόλακες... Ο Άρτσερ. Τον είχα συναντήσει έξω από την Ακαδημία του Όζαρκς και με ρώτησε, απλά εγώ δεν θυμόμουν.»

«Σε είχε σαγηνεύσει προφανώς.» Είπε βέβαιη η Άζρα.

«Ναι, το θυμήθηκα αμέσως μετά την τελετή. Η σβησμένη ανάμνηση επέστρεψε αμέσως μετά, μαζί με όλες τις υπόλοιπες.»

«Πως είναι δυνατόν;» Οι αναμνήσεις που κρύβει ένας βρικόλακας ασκώντας σαγήνη, διαγράφονται από τον ανθρώπινο νου, όπως πολύ καλά ήξερε και η Άζρα. Αλλά τώρα η Φρέγια πως το θυμόταν;

«Επίσης... Μόλις συνειδητοποιούν πως έχουν μπροστά τους την Βικτώρια Ντουκέιν, δείχνουν να με μισούν! Όχι εμένα... Δηλαδή εκείνη!» Η νεαρή που ήταν ίδια η Βικτώρια Μπλάκγουελ είχε μεταφέρει όλα όσα ήξερε. Παρόλα αυτά, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ή να εξηγήσει τίποτα από όλα αυτά στην Άζρα.

«Τι να είναι πάλι κι αυτό;» Η Άζρα δεν ήξερε τι να υποθέσει. Πως γίνεται να μπερδεύουν την Φρέγια για μια άλλη; Για πόσο μεγάλη ομοιότητα μιλάμε; Και γιατί μόνο υπερφυσικά πλάσματα γνώριζαν για εκείνη; Γιατί την μισούν; «Πρέπει να μάθουμε ποια είναι η Βικτώρια Ντουκέιν!»

«Βικτώρια Ντουκέιν;» Επανέλαβε με βαριά φωνή, περίεργος ο Κέβιν, μόλις έφτασε αρκετά κοντά στην Άζρα, με αποτέλεσμα να ακούσει ότι είπε. «Ποια είναι αυτή;» Την ρώτησε καθώς έτεινε το χέρι του, προσφέροντάς της το ποτό που είχε επιλέξει να της φέρει.

«Μια κοπέλα που γνώρισε η Φρέγια τις προάλλες.» Είπε γρήγορα για να μην φανεί ύποπτη. «Δεν έχει σημασία όμως, είναι αρκετά αντιπαθής, δεν θα της ξαναμιλήσει.» Έδωσε ψευδής δικαιολογία για ακόμα μια φορά, ώστε να τον πείσει εκατό τις εκατό. Τον ήξερε πολύ καλά τον Κέβιν και για να πειστεί έπρεπε να είσαι αρκετά καλός στην προσπάθειά σου να καλυφθείς. Οπότε έτσι έδρασε αναλόγως. Τον κοίταξε στα μάτια σαν να μην συνέβαινε τίποτα και ύστερα έστρεψε το βλέμμα της στον ορίζοντα, πέρα από τις βουνοκορφές που σιγά σιγά βυθίζονταν στο σκοτάδι της κρύας νύχτας.

Ο Κέβιν, αντάλλαξε ένα βλέμμα ανησυχίας με την Φρέγια που στέκονταν σχεδόν απέναντί του αλλά δεν έδωσε παραπάνω σημασία όμως. «Εντάξει...» Είπε ο Κέβιν κοιτάζοντας παράξενα προς την Άζρα που έδειχνε να τον αγνοεί στιγμιαία. «Σου έφερα κόκκινο κρασί, ξέρω πόσο σου αρέσει!» Της χαμογέλασε χαριτωμένα κι εκείνη γύρισε να του χαμογελάσει επίσης, ανταποδοτικά.

«Σε ευχαριστώ, Κέβιν!» Είπε και ήπιε την πρώτη γουλιά την ίδια στιγμή με εκείνον.

Η Φρέγια ένιωσε ξαφνικά άβολα κι αρκετά αμήχανα στεκούμενη ανάμεσά τους, χωρίς να μιλάει. «Ίσως καλύτερα θα ήταν να πηγαίνω, να σας αφήσω να τα πείτε.»

«Όχι!» Την σταμάτησε η Άζρα. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήθελε να μείνει μόνη της με τον Κέβιν εκείνη την στιγμή. «Μπορείς να μείνει μαζί μας, θέλω να μιλήσουμε.»

Ο Κέβιν παραξενεύτηκε με την συμπεριφορά των δυο κοριτσιών αλλά δεν ασχολήθηκε πολύ σκεπτόμενος για το τι συμβαίνει. «Τι λέγατε λοιπόν;» Είπε προσπαθώντας να εγκλιματιστεί.

«Για την δήμαρχο.» Πετάχτηκε η Άζρα, μιας που μια τρελή ιδέα αναδύθηκε στο μυαλό της.

«Για την δήμαρχο;» Απόρησε ο Κέβιν. «Και τι λέγατε για αυτήν;» Κοίταξε εξεταστικά τις δυο κοπέλες.

«Το πόσο καλή δουλειά έκανε για να οργανωθεί η σημερινή βραδιά. Δεν συμφωνείς;» Συνέχισε η Άζρα προσπαθώντας να οδηγήσει την κουβέντα ακριβώς εκεί που ήθελε. Εφόσον οι Σινκλαίρ είναι Κυνηγοί, όπως κι ο Κέβιν, πρέπει να γνωρίζει και για την δήμαρχο αλλά και για την Φρέγια. Πως κατάγεται κι αυτή από μια οικογένεια Κυνηγών... Αφού δεν την άφηνε να κάνει ερωτήσεις θα τον έβαζε να τα πει από μόνος του! Μόνο που αυτή την φορά θα άκουγε και η Φρέγια.

«Ναι, συμφωνώ απόλυτα! Όλα δείχνουν πολύ ωραία.» Χαμογέλασε ακόμα εν αγνοία του, για το τι είχε βάλει στο μυαλό της η Άζρα.

[...]

        Ο Λουκ Τζάκσον δεν κάθισε λεπτό από την στιγμή που μίλησε με τον Τζάρεντ και την Σερένα. Τριγυρνούσε σε όλο το κτίσμα, μέσα-έξω, στο σαλόνι, στο χολ, στην κουζίνα, στην αυλή και στη βεράντα όπου έριχνε και μερικές κλεφτές ματιές στην Άζρα, φροντίζοντας να είναι ενήμερος για το που βρίσκεται. Ανησυχούσε υπερβολικά πολύ βλέποντάς την με την κόρη του Τζάρεντ. Ήξερε τι επιπτώσεις είχε η μια στην άλλη, αλλά δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι για να σταματήσει τα αναπόφευκτα... Θα ήταν εκεί όμως και για τις δυο τους.

Από τότε που έφτασε στο γκαλά δεν έφυγαν από το μυαλό του οι τύψεις που είχε για τα μυστικά που κρατά από την κόρη του. Δεν ήταν σαν τον Τζάρεντ, δεν μπορούσε να είναι τόσο σκληρός με την οικογένειά του όσο εκείνος.

Όταν περνούσε από το μπαρ κοίταξε προς τα ποτά και φάνηκε να δελεάζεται από την ιδέα να πάρει κι ένα δεύτερο. Έτσι έστριψε προς τον πάγκο και περπάτησε αργά σκεπτόμενος τι να ζητήσει.

«Τι θα πάρετε;» Τον ρώτησε η νεαρή γυναίκα πίσω από το μπαρ έτοιμη να τον εξυπηρετήσει.

Ο Λουκ δεν δίστασε και είπε... «Ουίσκι, με λίγο πάγο!» Λαμβάνοντας ένα νεύμα από την κοπέλα ως δείγμα ότι άκουσε.

«Κι εγώ θα ήθελα το ίδιο!» Ακούστηκε μια γυναικεία λεπτή φωνή, ακριβώς από δίπλα του, κάνοντάς τον να γυρίσει να κοιτάξει αυθόρμητα προς το μέρος της. Ύψωσε το βλέμμα του κι έστριψε το κεφάλι του προς αυτήν και αμέσως αντίκρισε μια όμορφη γυναίκα να στέκεται μόλις μισό μέτρο μακριά του. Όταν πρόσεξε ότι την κοίταζε ο άνδρας από δίπλα της έστρεψε το βλέμμα της κι εκείνη προς αυτόν για να τον δει.

«Μετά από μια έντονη μέρα στην δουλειά νομίζω το αξίζω.» Του είπε χωρίς να τον ξέρει. Χαμογέλασε σαν να της έφευγε ένα βάρος λέγοντάς το, καθώς έτσι νόμιζε πως θα δικαιολογούσε τον εαυτό της μπροστά στον ξένο, για την επιλογή του ποτού. Μετά από ότι είπε, έμεινα να κοιτάζει τον Λουκ περιμένοντας να της πει κάτι κι αυτός.

Ο Λουκ μπλόκαρε. Έμεινε να κοιτά την γυναίκα απέναντί του, έκπληκτος με το πόσο όμορφη ήταν. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα, κυματιστά και έφταναν περίπου μέχρι τους ώμους της. Είχε καφετί προς σκούρο κόκκινο κραγιόν στα χείλι της που ταίριαξε με το σκούρο φόρεμά της. Με τα ψηλά τακούνια της έφτανε σχεδόν μέχρι το ύψος του Λουκ. Αφού επεξεργάστηκε την όψη της άγνωστης, αλλά γοητευτικής γυναίκας, αποφάσισε να της μιλήσει. «Όλοι αξίζουν να πιούν λίγο ουίσκι στο τέλος της ημέρας τους.» Είπε εμφανίζοντας το μεταδοτικό του χαμόγελο.

Η γυναίκα, που περίμενε μαζί του το ποτό της, χαμογέλασε πράγματι μόλις άκουσε τι της είπε ο Λουκ. «Χαίρομαι που συμφωνούμε...» Έκανε μια παύση στην πρότασή της, αφού δεν ήξερε πιο ήταν το όνομά του.

«Λουκ!» Της αποκάλυψε το όνομά του όταν το χρειάστηκε και έπειτα εκείνη του ένευσε θετικά. «Λουκ Τζάκσον!» Πρόσθεσε.

«Έτοιμα!» Είπε η νεαρή μπαρίστα μετά από λίγο, διακόπτοντάς τους, και άφησε τα γυάλινα χαμηλά ποτήρια στον πάγκο το ένα δίπλα στο άλλο.

«Σε ευχαριστούμε!» Ο Λουκ, σαν σωστός τζέντλεμαν, ευχαρίστησε την κοπέλα εκ μέρους και των δυο τους.

Αφού πήραν τα ποτά τους έκαναν μερικά βήματα προς το σαλόνι και στάθηκαν στο πρώτο κενό σημείο που βρήκαν. Κανένας από τους δυο δεν έδειχνε να θέλει να αποφύγει τον άλλον κι έτσι παρέμειναν να στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλον χαμογελαστοί.

«Εγώ σας είπα το όνομά μου, μήπως θα μπορούσε να ξέρω και το δικό σας;» Είπε ο Λουκ επιλέγοντας την χρήση του πληθυντικού ευγενείας για αρχή.

«Ω, όχι και πληθυντικός!» Γέλασε χαριτωμένα η γυναίκα. «Είμαι η Τζόσελιν Μπέλλο. Μπορείς όμως να με λες και Τζο και να μου μιλάς φυσικά στον ενικό.» Του αποκάλυψε το όνομά της κι εκείνη με την σειρά της, προσθέτοντας μερικά σχόλια στο τέλος.

«Χάρηκα πολύ για την γνωριμία, Τζο!» Είπε ακολουθώντας ότι ακριβώς του ζήτησε, ικανοποιώντας έτσι και τα δυο αιτήματά της. Ο Λουκ ξαφνικά ξέχασε ότι τον απασχολούσε και αφοσιώθηκε στην Τζόσελιν Μπέλλο για λίγο.

«Κι εγώ το ίδιο!» Του απάντησε φιλικά.

«Λοιπόν, όλοι θα ήθελαν να παρευρεθούν σε ένα γκαλά τέτοιου βεληνεκούς, υποθέτω... Για αυτό άλλωστε είσαι εδώ. Σωστά;» Αστειεύθηκε.

Η Τζο γέλασε με τον Λουκ. «Πολύ σωστά!» Τον επιβεβαίωσε. «Τι σε φέρνει από εδώ λοιπόν;» Αναρωτήθηκε, ενώ εμμέσως τον ρωτούσε τι σημαντικό ρόλο έχει στην πόλη τους, ώστε να προσκληθεί.

«Μακάρι να μην ερχόμουν... Αλλά τώρα χαίρομαι που ήρθα.» Είπε υπονοώντας την τυχαία συνάντησή τους. Αυτή η άγνωστη έκανε τον Λουκ Τζάκσον να νιώσει όμορφα μετά από πολύ καιρό που πέρασε, ανησυχώντας για κάθε τι που συνέβαινε σε αυτήν την πόλη αλλά και στο σπίτι του.

«Και γιατί δεν ήθελες να έρθεις σε ένα τόσο λαμπερό γεγονός;» Απόρησε περίεργη.

Τι υποτίθεται πως θα της έλεγε τώρα; Όσο και να ήθελε να κρατηθεί μακριά από τα ψέματα και τα μυστικά άλλο τόσο έλκονταν από αυτά και αναγκάζονταν να τα επαναλαμβάνει. Έτσι ξεκίνησε λέγοντας κι άλλα ψέματα. «Είχα πολύ δουλειά βασικά και...» Είπε μη μπορώντας να σκεφτεί κάτι καλύτερο.

«Και τι δουλειά είχες, Λουκ;» Γέλασε ελαφρυντικά, προσπαθώντας να τον κάνει να μην νιώθει άσχημα που άφησε την δουλειά του. Η Τζόσελιν Μπέλλο δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει ότι ήθελε να συνεχίσει την συζήτηση μαζί του κι έτσι του χαμογέλασε ξανά, υποδεικνύοντας την καλή της διάθεση. Είχε βάλει σκοπό να μάθει όσα περισσότερα γινόταν για αυτόν τον γοητευτικό άνδρα που έτυχε να γνωρίσει εκείνο το βράδυ.

«Είμαι αστυνομικός. Ο αρχηγός της αστυνομίας του Όζαρκς για την ακρίβεια.» Της διευκρίνισε.

«Μάλιστα πολύ ενδιαφέρον! Πάνω που νόμιζα ότι η δική μου δουλειά είναι δύσκολη...» Μονολόγησε.

«Που εργάζεσαι;» Απόρησε ο Λουκ.

«Στο γενικό νοσοκομείο του Σεντ Κρίστοφερ, εδώ στο Όζαρκς φυσικά. Είμαι γενική χειρούργος και πλέον η νέα διευθύντρια της χειρουργικής του νοσοκομείου.» Είπε υπερήφανη για την νέα της θέση, μιας που δούλεψε σκληρά για να την κερδίσει.

«Πότε πήρες την θέση;» Την ρώτησε με ενδιαφέρον.

Αφού σκέφτηκε λίγο πρώτα πριν τελικά απαντήσει, του είπε... «Έχει μόλις λίγες ημέρες!»

«Στην νέα διευθύντρια της χειρουργικής του Σεντ Κρίστοφερ!» Μαζί με την Τζο σήκωσαν τα ποτήρια τους και τα τσούγκρισαν γιορτάζοντας έτσι την νέα της θέση.

Τώρα ήταν ξεκάθαρο γιατί κάλεσαν την Τζόσελιν Μπέλλο στο γκαλά οι Μπλάκγουελ. Ήθελαν να μάθουν μέχρι και οι γιατροί του νοσοκομείου για την υποψηφιότητά του ως μελλοντικός δήμαρχος, αλλά και για να τους έχουν από κοντά τις ψήφους τους, που θα ζητήσουνε στο άμεσο μέλλον...

Ο Λουκ ήπιε αμέσως μετά λίγο από το ποτό του, δίχως όμως να πάρει τα μάτια του πάνω από την όμορφη παρουσία που βρίσκονταν απέναντί του. Αναρωτήθηκε πότε ήταν η τελευταία φορά που φλέρταρε και που διασκέδασε όπως παλιά. Ίσως η Τζο τον έκανε να ξεχαστεί για λίγο. Ήθελε να την γνωρίσει καλύτερα, για αυτό συνέχισε την κουβέντα τους κάνοντας διάφορες ερωτήσεις, κρατώντας το ενδιαφέρον της γυναίκας αμείωτο αφού ήξερε πολύ καλά πως να φερθεί σωστά.

[...]

         Η παρέα των βρικολάκων που είχε κυνηγήσει την Άζρα Τζάκσον και την Φρέγια Μπλάκγουελ την περιπετειώδη εκείνη νύχτα, έμαθαν για το εντυπωσιακό γκαλά των Μπλάκγουελ και δεν παρέλειψαν να παρευρεθούν ακόμα κι ακάλεστοι. Όταν φτάσανε στο πολυτελές σπίτι στο βουνό, είχε πέσει το σκοτάδι και έκαναν την είσοδο που είχαν πολύ καλά σχεδιάσει όλοι μαζί. Ο Νικ Γκρίφιν ήταν αυτό που είχε μείνει πίσω μόνος, λόγω του τραυματισμού του, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν έτοιμοι, έξω από την οικεία όπου διοργανώνονταν το γκαλά, για να δράσουν.

Ο Ντόριαν Ράμζι μαζί με την Σέραφιν Κάρσον ανέλαβαν να ξεκινήσουν πρώτοι και να σαγηνέψουν όσους περισσότερους μπορούσαν από το προσωπικό της δεξίωσης, με σκοπό να τους υποδεχθούν ως καλεσμένους αλλά και να μην τους κοιτάνε περίεργα, μιας που τα ονόματά τους δεν ήταν στην λίστα καλεσμένων -την οποία είχε συντάξει με πολύ προσοχή ο Τζάρεντ. Την ίδια στιγμή, ο Άρτσερ Κινγκ μαζί με τον Ντάνιελ Κάρσον διείσδυσαν μέσα στον χώρο της δεξίωσης προσπαθώντας να εντοπίσουν τους δυο τους στόχους. Τώρα ο λόγος που κυνηγούσαν τα δυο κορίτσια ήταν διαφορετικός. Δεν σκόπευαν να απαγάγουν και να σκοτώσουν την υποτιθέμενη Βικτώρια Ντουκέιν.

Ο πρώτος λόγος ήταν ο προφανής. Το γεγονός ότι μαχαίρωσαν έναν δικό τους με στιλέτο Κυνηγού έπρεπε να απαντηθεί και δεν μπορούσαν να αντισταθούν στο δολοφονικό τους ένστικτο. Ο δεύτερος λόγος ήταν το ότι έπρεπε να μάθουν τι ήταν αυτό που έκανε η Άζρα στον Ντόριαν -στην προσπάθειά της να αποδράσει μαζί με την Φρέγια. Ο βρικόλακας τους μετέφερε ακριβώς τι είδε και τι ένιωσε κι όλοι τους έμειναν με αναπάντητα ερωτήματα. Έτσι, το πλάνο ήταν να ανακρίνουν την Άζρα Τζάκσον για να μάθουν τι είναι και πως το έκανε. Έπειτα θα τις σκότωναν και τις δυο βάζοντας ένα τέλος σε αυτό το παράλογο παιχνίδι με την σωσία της Βικτώρια Ντουκέιν και της κοπέλας με τις παράξενες ικανότητες. Ακόμα κι αν δεν καταλάβαιναν ακόμα την ύπαρξη μιας δεύτερης Βικτώριας Ντουκέιν, δεν έπαυαν να θέλουν να την εξαφανίσουν από προσώπου γης μόνο και μόνο επειδή τους θύμιζε το κακό που τους προκάλεσε.

«Τις είδες πουθενά;» Ρώτησε ο Ντάνιελ τον Άρτσερ μόλις ξαναβρέθηκαν σε μια σχετικά ήσυχη απομακρυσμένη γωνία.

«Όχι, έχει πολύ κόσμο. Τι συμβαίνει εδώ; Ποιοι είναι αυτοί; Γιατί διοργανώνουν ένα γκαλά;» Απόρησε ο Άρτσερ κοιτάζοντας τριγύρω τους ανήσυχος.

«Νομίζω ξέρω. Προσπάθησα να μάθω τι συμβαίνει κι έτσι ρώτησα τον πρώτο που βρήκα.»

«Και τι σου είπε;» Έβαλε τα χέρια του σταυρωτά μπροστά στο στήθος του, περιμένοντας να ακούσει.

«Αυτός που το διοργανώνει είναι ο πατέρας αυτής που μοιάζει με την Βικτώρια, της Φρέγια Μπλάκγουελ.»

«Και ποιος είναι αυτός;»

«Θα κατέβει λέει στις επόμενες εκλογές για δήμαρχος. Τον λένε Τζάρεντ Μπλάκγουελ.» Αποκάλυψε. Ξαφνικά το βλέμμα του μαρτύρησε το πόσο σκεπτικός ήταν. «Ξέρεις μήπως ποιος είναι τώρα δήμαρχος; Μήπως πέθανε;»

«Δεν ξέρω, Ντάνιελ... Από που να ξέρω;» Ξεφύσιξε. «Ώστε δεν είναι μια οποιαδήποτε κοπέλα από το Όζαρκς; Πρέπει να είναι κι αυτή από γενιά Κυνηγών!» Υπέθεσε πέφτοντας μέσα.

«Υποθέτω...» Συμφώνησε ο Ντάνιελ. «Άρα αυτό εξηγεί και το γιατί είχαν και το μαχαίρι που ανήκει σε Κυνηγούς.»

«Είναι και οι δυο τους Κυνηγοί;» Το μάτια του Άρτσερ άστραψαν από έκπληξη.

«Έχω τις επιφυλάξεις μου για την δεύτερη...» Έτριψε το πιγούνι του ο Ντάνιελ κοιτάζοντας πίσω από τον άλλο βρικόλακα.

Εκείνη την στιγμή κατέφθασε ο Ντόριαν μαζί με την Σέραφιν. Στάθηκαν ακριβώς απέναντι από τον Ντάνιελ και τον Άρτσερ και περίμεναν να τους μεταφέρουν ακριβώς ότι είχαν μάθει ως εκείνη την στιγμή αλλά κι αν εντόπισαν τα δυο κορίτσια.

«Οι δυο κοπελιές είναι άφαντες!» Είπε ο Ντόριαν και στάθηκε κοντά στην Σέραφιν, υποδηλώνοντας μια σχέση οικειότητας.

Ο Άρτσερ παρατήρησε ότι ο Ντόριαν είχε το χέρι του περασμένο το χέρι του χαμηλά στην μέση της κοπέλας. «Τα ξαναβρήκατε;» Είπε απευθυνόμενος στους δυο τους, υψώνοντας το πυκνό του φρύδι ελεγκτικά.

Η Σέραφιν γρήγορα κατάλαβε από που το υπέθεσε αυτό ο Άρτσερ και αμέσως έσπρωξε το χέρι του Ντόριαν μακριά της. «Όχι, πρέπει να προσπαθήσει πολύ περισσότερο από αυτό.» Δήλωσε αποφασιστικά και στο τέλος κοίταξε σοβαρή τον Ντόριαν, με ένα βλέμμα όλο νόημα.

«Συγνώμη αδερφούλα, αλλά δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τα δράματά σας αυτήν την στιγμή!» Την διέκοψε ο Ντάνιελ και ύστερα τους μετέφερε όσα είπε στον Άρτσερ πριν λίγο, αλλά και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξανε οι δυο τους.

Ο Ντόριαν ακούγοντας για την οικογένεια Κυνηγών που διεξήγαγε το γκαλά αλλά για τους υπόλοιπους καλεσμένους που ήταν πιθανότατα κι εκείνοι το ίδιο, έριξε μια γρήγορη ματιά τριγύρω τους και έσφιξε τα χείλη του. «Έχει γεμίσει ο τόπος Κυνηγούς ή είναι η ιδέα μου;» Είπε εμφανώς εκνευρισμένος ο βρικόλακας.

Η Σέραφιν άρχισε να σκέφτεται. «Άρα πρέπει να είναι κι αυτή Κυνηγός... Αφού μόνο γόνοι οικογενειών Κυνηγών μπορούν να γίνουν δήμαρχοι του Όζαρκς! Είναι μια πολύ παλιά απόφαση που πάρθηκε στο Όζαρκς, σωστά; Το θυμάστε;» Είπε η γυναίκα της παρέας. «Πρέπει να ξέρουν τι γίνεται στην πόλη τους, για αυτό μπορούν μόνο Κυνηγοί να γίνουν δήμαρχοι!» Πρόσθεσε λέγοντας ότι ήξερε.

«Σωστά το είχα ξεχάσει...» Μουρμούρισε ο Ντόριαν. «Επομένως είμαστε σίγουρη πως είναι Κυνηγοί οι Μπλάκγουελ.» Έκανε ένα βήμα προς και πίσω κι ακούμπησε την πλάτη του στον τοίχο και έπειτα κοίταξε πάλι γύρω του. Ήθελε να βρίσκεται σε επιφυλακή για οτιδήποτε απροσδόκητο πρόκυπτε. Έμοιαζε πως ήταν περικυκλωμένοι από δεκάδες Κυνηγούς.

«Αυτό σκεφτήκαμε και με τον Ντάνιελ. Πρέπει να είναι Κυνηγός η Φρέγια, αλλά όχι καλή... Έτρεμε σαν το ψάρι στο δάσος, δεν ήξερε τι να κάνει... Προφανώς δεν είναι εκπαιδευμένη.» Σχολίασε ο Άρτσερ και όλοι συμφώνησαν μαζί του.

Ο Ντόριαν δεν έχασε να προτείνει κάτι που τον παρέσυρε το ένστικτό του να σκεφτεί. «Έχουν έρθει πολλοί ακόμα Κυνηγοί, είμαι σίγουρος για αυτό. Τι θα λέγατε να σκορπιστούμε, να τους βρούμε και να τους σκοτώσουμε όλους; Είναι η ευκαιρία μας!»

«Ντόριαν μείνε με το πλάνο μας. Μην παρασύρεσαι.» Τον επίπληξε γρήγορα ο Άρτσερ.

«Όλο και πιο πολλά τα κοινά στοιχεία της νεαρής σωσίας με την πρωτότυπη, δεν νομίζεις;» Είπε η Σέραφιν απευθυνόμενη στον Άρτσερ κάνοντάς τον να σκεφτεί. Δεν όμως απάντησε, δεν είπε λέξη. Μόνο έκανε την σύνδεση, της Βικτώρια με την Φρέγια. Είναι ίδιες και είναι και οι δυο από οικογένεια Κυνηγών. Τι σήμαινε αυτό;

«Πρέπει να βρούμε τα δυο κορίτσια, πριν μας δούνε.» Πρόσθεσε ο Ντάνιελ. «Έχουμε να λογαριαστούμε μαζί τους, τις θέλουμε ζωντανές. Ελπίζω να μην κάνει κανένας σας καμιά βλακεία ή πράξει από μόνος του.» Προειδοποίησε σοβαρός κοιτάζοντάς τους όλους έναν-έναν για να βεβαιωθεί ότι όλοι άκουσαν και κατάλαβαν ακριβώς ότι τους είπε. Στο μυαλό του στροβίλιζαν σκέψεις με την Άζρα Τζάκσον. Είχε στιγματιστεί από την ευστροφία της νεαρής που κατάφερε να ξεφύγει έστω και για λίγο από την απειλή του και μετά τίναξε ένα από αυτούς σαν ένα ξερό κλαρί πάνω στα δέντρα με ένα μόνο νεύμα. Ποια ήταν η Άζρα Τζάκσον; Ο Ντάνιελ πήρε μια βαθιά ανάσα. «Σκορπιστείτε τώρα!» Είπε απαιτητικά χαράζοντας πορεία μέσα στο πλήθος, διαφορετική από αυτή του Άρτσερ, του Ντόριαν και της Σέραφιν.

[...]

          Στην βεράντα των Μπλάκγουελ, η Άζρα Τζάκσον, δεν άργησε να ξεκινήσει τις «απαγορευμένες» ερωτήσεις προς τον Κέβιν Ρουσσώ, κάνοντάς τον να νευριάσει μαζί της ξανά, μάλιστα μπροστά στην Φρέγια αυτή τη φορά. Αφού συζήτησαν αρχικά για την δήμαρχο άρχισε να την συνδέει σιγά-σιγά με τους Κυνηγούς. Ο Κέβιν δεν άργησε να αρχίσει να υποψιάζεται ότι πρόκειται για κάποιου είδους αντίποινα που έκανε η Άζρα σε εκείνον αφού δεν της έλεγε τίποτα για τους Κυνηγούς του Όζαρκς -τι έκανε μαζί τους και τι έμαθε τόσες ημέρες.

«Λοιπόν έμαθα ότι η δήμαρχος ανήκει σε οικογένεια Κυνηγών!» Είπε απροκάλυπτα η νεαρή κι έκανε και την Φρέγια και τον Κέβιν να τσιτωθούν, αλλά για διαφορετικό λόγο ο καθένας.

«Κυνηγός;» Έδειχνε σοκαρισμένη η Φρέγια. Υπάρχουν όντως και Κυνηγοί; Απόρησε. Γιατί να μην υπάρχουν Κυνηγοί αφού υπάρχουν τόσα πλάσματα; Πρόσθεσε η συνείδησή της.

«Μάλιστα, μάλιστα...» Ψιθύρισε νευρικά ο Κέβιν κοιτάζοντας την Άζρα με τα μάτια του να κλείνουν ελαφρώς σε μια λεπτή σχισμή. Είχε νευριάσει, αλλά προσπαθούσε να συγκρατηθεί ψύχραιμος ώστε να μην προκαλέσουν σκηνή μπροστά σε τόσο κόσμο, σε ένα τόσο σημαντικό γεγονός στο οποίο παρευρίσκονταν όλη η υψηλή κοινωνία της πόλης τους.

«Φρέγια;» Κέντρισε την προσοχή της η Άζρα. «Ξέρεις ποιος άλλος προέρχεται από γενιά Κυνηγών;» Το ύφος της έδειχνε τόσο πονηρό και παιχνιδιάρικο ταυτόχρονα. Ήταν «μεθυσμένη» από το πείσμα και την περιέργειά της για τους Κυνηγούς. Ο Κέβιν δεν της είχε πει τίποτα σχεδόν κι αυτό την εξωθούσε στα άκρα.

Η Φρέγια παραξενεύτηκε, που η Άζρα της έκανε μια τέτοια ερώτηση ξαφνικά, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι είχε να κάνει με τον Κέβιν... Ήταν προφανώς ένα ύπουλο παιχνίδι της Άζρα για εκείνον, αφού έβλεπε πόσο περίεργες ήταν οι αλληλεπιδράσεις τους εδώ και λίγη ώρα. Δεν ήταν τυφλή, τα βλέμματα που αντάλλασσαν εδώ και μερικά λεπτά ήταν φωτιά.

Ο Κέβιν άρχισε να πανικοβάλλεται, αλλά ήταν έτοιμος να κάνει τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί. Οι πιθανότητες εκείνη την στιγμή για την απάντηση ήταν πενήντα-πενήντα. «Ξέρεις ποιος άλλος προέρχεται από γενιά Κυνηγών;» Ο Κέβιν ήξερε πολύ καλά ότι και οι Μπλάκγουελ ήταν επίσης Κυνηγοί του Όζαρκς, όπως οι Σινκλαίρ αλλά και ο ίδιος επίσης.

Τι είδους Κυνηγός θα ήταν άλλωστε αν δεν ήξερε τους όμοιούς του;

Από την στιγμή που εντάχθηκε σε εκείνη την ομάδα των Κυνηγών -την Κόκκινη Φρουρά- μαζί με τον Ράφαελ, έμαθαν πάρα πολλά για το Όζαρκς, για τους Κυνηγούς της πόλης, αλλά και για τους εχθρούς του. Είχε καταλάβει ότι ήταν σημαντικό να κρατήσουν κρυφή την ταυτότητά τους. Έτσι, γνωρίζοντας όλα αυτά, ρίσκαρε για αρχή μη δίνονταν ο ίδιος την απάντηση που ζητούσε η Άζρα από την Φρέγια... Αν μιλούσε θα είχε εκείνος την επιλογή, για το ποιον θα αποκάλυπτε -εκείνον ή την οικογένεια της Φρέγια. Αλλά εάν το έκανε πράγματι αυτό θα έπεφτε στην παγίδα της Άζρα, θα έπαιζε το παιχνίδι που είχε στήσει για εκείνον και ο Κέβιν δεν ήθελε να συμμετάσχει. Είχε λοιπόν να διαλέξει ανάμεσα σε εκείνον και την Φρέγια. Ποιον όμως είχε σκοπό να αποκαλύψει η Άζρα; Ο Κέβιν δεν είχε ιδέα...

Η Άζρα ήθελε να τον κάνει να μιλήσει -όπως και να έχει- για τους Κυνηγούς και να μάθει κι εκείνη όσα ήξερε ο Κέβιν ως τώρα. Η περιέργειά της αλλά και το ενδιαφέρον της είχε φουντώσει από την στιγμή που έμαθε για ότι ο Κέβιν είχε πάρε δώσε με μια ομάδα νεαρών Κυνηγών του Όζαρκς. Ήθελε να τον κάνει να τα πει όλα από μόνος του. Έτσι τον άφησε να επιλέξει για το αν θα αποκαλύψει τον ίδιο ως Κυνηγό ή για τη Φρέγια που τελικά είναι επίσης μια από αυτούς!

Η αλήθεια είναι ότι η ίδια δεν ήξερε ποιον θα αποκάλυπτε, μπορεί να μην αποκάλυπτε τελικά κανέναν! Ήταν πιο πολύ ένα ψυχολογικό παιχνίδι που έστησε για τον Κέβιν εκείνη την στιγμή. Αυτό που ήθελε ήταν να τον κάνει να μιλήσει, από εκεί και πέρα, αν ήθελε εκείνος να απαντήσει ας απαντούσε...

Ο Κέβιν για μια στιγμή αναρωτήθηκε πως έμαθε η Άζρα ότι είναι Κυνηγοί οι Μπλάκγουελ. Όμως δεν έβρισκε μια απάντηση που του φαινόταν λογική...

«Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό, Άζρα!» Έμοιαζε πιο αγανακτισμένος από πριν. Ανάσαινε βαριά δοκιμάζοντας μέχρι που έφταναν οι ψυχολογικές αντοχές του. Ήταν στημένος σε μια γωνία κι έπρεπε να αποφασίσει τι θα πει. Έσφιξε τα δόντια του συγκρατώντας τον εαυτό του, από το να βρίσει και να παραφερθεί. Έτσι προσπάθησε να το υποστεί όσο ήταν δυνατόν... Ήξερε καλά ότι η Άζρα μπορούσε να το τραβήξει πολύ μακριά, για αυτό εύχονταν να μην είναι μια από αυτές τις φορές.

Ούτε κι εσύ μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Λέμε τα πάντα μεταξύ μας και τώρα ξαφνικά αποφάσισες να κλειστείς στον εαυτό σου μόλις έμαθες ότι είσαι Κυνηγός! Η Άζρα μέσα της έβραζε.

Ακόμα κι έτσι δεν ήθελε να τον προδώσει, ακόμα κι αν την άφηνε στο σκοτάδι τις τελευταίες μέρες. Η αλήθεια ήταν ότι τελικά η Άζρα θα προτιμούσε ίσως να αποκαλύψει στην Φρέγια ότι προέρχεται εκείνη από οικογένεια Κυνηγών -έστω για να ξέρει την αλήθεια για την οικογένειά της- παρά να εκθέσει τον Κέβιν χωρίς την θέλησή του. «Πες της Κέβιν ή το λέω εγώ.» Τον απείλησε, σφιγμένη. Θα έκανε τα πάντα για να μάθει ότι ήξερε ο Κέβιν και τα νεύρα δεν της έκαναν καλό σε μια τέτοια κατάσταση. Γίνονταν μια πιεστική σκύλα και το ήξερε αυτό. Έτσι όμως έδειχνε την δύναμή της.

Τα νεύρα της Άζρα δεν ήταν και πολύ καλά τις τελευταίες μέρες. Αυτή ήταν μια ακόμα αλλαγή που έκανε την νεαρή Τζάκσον να διαφέρει από την μια μέρα στην άλλη, μαζί με όλα τα υπόλοιπα που άλλαξαν σε εκείνη αλλά και στην Φρέγια μετά το μαγικό τελετουργικό...

Η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν ο Κέβιν και η Άζρα δεν θύμιζε τίποτα από όσα είχαν περάσει ως τώρα. Για πρώτη φορά έδειχναν να είναι σε αντίθετα στρατόπεδα, με μυστικά και κρυφά σχέδια ο ένας από τον άλλον.

Ο Κέβιν πήρε μερικές βαθιές ανάσες καθώς αγριοκοίταζε την Άζρα.

Η Φρέγια, από την άλλη πλευρά παρακολουθούσε αμίλητη ως τώρα και είχε μπερδευτεί με το τι τελικά συνέβαινε, αφού της φαίνονταν ξαφνικά αρκετά ύποπτο ότι κι αν ήταν αυτό που εξελίσσονταν μπροστά στα μάτια της. «Οκ, τι συμβαίνει εδώ, Άζρα;» Απόρησε μόλις ένιωσε πως την αφορά κι εκείνη το δίλημμά που έθεσε στον Κέβιν η Άζρα αλλά κι όταν διαισθάνθηκε ότι κάτι πήγαινε στραβά με την συμπεριφορά της νεαρής Τζάκσον.

«Γιατί δεν μιλάς;» Τον πείσε περαιτέρω, η Άζρα, προσπαθώντας να τον καταφέρει, αγνοώντας την Φρέγια. «Ξέρεις λοιπόν μήπως ποιος από εμάς είναι επίσης Κυνηγός;» Έκανε πιο συγκεκριμένη την ερώτησή της τονίζοντας κάθε λέξη, προκαλώντας τον να κάνει το τελευταίο βήμα στο χείλος του γκρεμού. Το έδαφος εκεί ήταν ασταθές και τα πόδια του δεν θα άντεχαν κι άλλο βήμα...

Το ζήτημα πια δεν ήταν να πει κάτι ο Κέβιν ή να απαντήσει σε αυτό, αλλά να τον κάνει να αλλάξει άποψη σχετικά με το να της κρύβει μυστικά. Εάν συνέχιζε λοιπόν, αυτό ήταν μόνο ένα δείγμα για το τι θα μπορούσε να του κάνει. Πάντα θα κέρδιζε, με τον ένα τρόπο ή τον άλλον η Άζρα Τζάκσον δεν το έβαζε εύκολα κάτω.

«Γιατί φέρεσαι με αυτόν τον τρόπο; Σταμάτα το αμέσως!» Αγρίεψε ο νεαρός άνδρας. Έπρεπε να το πει λοιπόν, η Άζρα δεν θα το άφηνε έτσι. «Η Φρέγια!» Είπε τελικά ο Κέβιν, ικανοποιώντας την εγωιστική πλευρά της Άζρα.

Στην συνέχεια αυτό που συνέβη ήταν το εξής... Η Άζρα ξεφύσιξε πιάνοντας με μια αέρινη κίνηση το ελαφρά ιδρωμένο μέτωπό της. Σιγά σιγά επήλθε ένα δείγμα αυτογνωσίας μετά από μια γερή δόση παραληρήματος. Δεν ένιωσε την ικανοποίηση που περίμενε να νιώσει. Ίσα ίσα ένιωθε άσχημα απέναντι στην Φρέγια, που της είπε κάτι τόσο σημαντικό με αυτόν τον τρόπο. Το βλέμμα της όμως μετά έπεσε πάνω στον Κέβιν και τον επεξεργάστηκε για λίγο, προσπαθώντας να καταλάβει τον εαυτό της, γιατί έπραττε με αυτόν τον τρόπο και γιατί του φέρθηκε τόσο αισχρά.

Η Φρέγια, μόλις το άκουσε όμως πάγωσε... Τα χέρια της μούδιασαν και έχασε τα λόγια της. Από που ήρθε πάλι αυτό; «Εγώ;» Ξεστόμισε ψιθυριστά, ενώ κοιτούσε στο βάθος του ορίζοντα, εκεί όπου υπήρχε ακόμα μια στάλα φωτός, το φεγγάρι που είχε πάρει την θέση του ήλιου στον νυχτερινό ουρανό του Όζαρκς. Προσπαθούσε να καταλάβει αλλά της ήταν πολύ δύσκολο. Το μυαλό της περιπλανήθηκε ανάμεσα σε άστρα που είχαν πια σβήσει, καθώς το φως τους έκανε δεκάδες ή ακόμα κι εκατοντάδες χρόνια για να φτάσει ως την γη για να τα αντικρίσει ανθρώπινο μάτι...

«Τι κατάλαβες τώρα, Άζρα;» Ο Κέβιν επιτέθηκε στην Άζρα που φέρθηκε εγωιστικά απέναντί του αλλά και στην Φρέγια. Έμενε να ξεσπάσει κι εκείνος, αφού είχε συσσωρεύσει ένα μεγάλο ποσό πίεσης μέσα του, μετά από όλο αυτό. Όμως εκείνος δεν μπορούσε να εξαπολύσει αυτήν την πίεση σε εκείνη... Δεν μπορούσε να κάνει κάτι παρόμοιο στην Άζρα... Η καρδιά του δεν τον άφηνε.

«Εσύ πότε θα καταλάβεις ότι δεν μπορώ να έχουμε μυστικά;» Του φώναξε προκαλώντας όλα τα βλέμματα των παρευρισκόμενων πάνω τους. Η φωνή της λύγισε κι έκανε τον Κέβιν να σπάσει. «Όλοι κρατάνε βρώμικα μυστικά και δες που φτάσαμε. Δεν γίνεται να μου κρατάς κι εσύ!»

Δεν είχε άδικο... Παραδέχθηκε ο Κέβιν.

Οι φωνές κέντρισαν την προσοχή του κόσμου γύρω τους αλλά και των βρικολάκων που βρίσκονταν επίσης στο γκαλά κι αναζητούσαν τα δυο κορίτσια εδώ και λίγη ώρα. Οι τέσσερίς τους έστρεψαν όλοι το βλέμμα τους την ίδια στιγμή, προς την Άζρα, όταν την άκουσαν να φωνάζει. Αμέσως μετά εντόπισαν και την Φρέγια να στέκεται απέναντί της. Τις βρήκαν!

Όσο οι τέσσερις βρικόλακες όδευαν προς εκείνες, η Άζρα βάλθηκε να συνεχίσει την σκηνή που είχε δημιουργήσει μεταξύ της ίδιας και του Κέβιν... «Δεν γίνεται να μου λες τα μισά και έπειτα να αρνείσαι να μου μιλήσεις!» Εξέφρασε με παράπονο, χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνή της. Πλησίασε τον Κέβιν και τον κοίταξε στα μάτια. «Άλλαξες... Μέσα σε λίγες μόλις μέρες...»

Ο Κέβιν κοίταξε τα πράσινα μάτια που τον έκαναν να χάνεται στις σκιές τους. Δεν περίμενε να το πει ποτέ αυτό τόσο εύκολα, όσο το είπε η Άζρα χωρίς να σκεφτεί, αλλά εν τέλη το είπε. «Κι εσύ, Άζρα...» Ψέλλισε, παίρνοντας έναν εμφανή μορφασμό απογοήτευσης.

Πότε πρόλαβαν να αλλάξουν τόσο που έχασε ο ένας τον άλλον;

Η Άζρα Τζάκσον, έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στον Κέβιν Ρουσσώ και τα νεύρα της χτύπησαν κόκκινο. Ένιωθε ένα καυτό καζάνι να βράζει μέσα της και καπνούς να την πνίγουν και έτσι όλο φούντωνε με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Προσπάθησε να ελέγξει τον εαυτό της, αλλά δεν κατάφερε να συγκρατήσει τον θυμό που μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Το γεγονός ότι το άτομο που την έφερε σε αυτή την κατάσταση ήταν ο Κέβιν, την έκανε να φτάσει στα όριά της κι εκείνη την στιγμή κάτι τελείως αναπάντεχο συνέβη...

Το έδαφος άρχισε να τρέμει κάνοντας όσους βρίσκονταν στην βεράντα να χάσουν την ισορροπία τους. Το πάτωμα ήταν ασταθές καθώς πήγαινε αριστερά-δεξιά και όλοι γρήγορα ξεκίνησαν να αποχωρούν από το μπαλκόνι. Οι καλεσμένοι προσπαθούσαν να φτάσουν έξω από το σπίτι για να προστατευθούν. Όσο ο σεισμός συνέχιζε το πλήθος πανικοβλήθηκε και μικροί και μεγάλοι άρχισαν να σπρώχνουν και να φωνάζουν μέχρι να φτάσουν στο εξωτερικό του σπιτιού.

Τα μάτια των βρικολάκων είχαν καρφωθεί στους τρεις πρωταγωνιστές του παράδοξου γεγονότος που διαδραματίζονταν. Δεν μπορούσαν να αμφισβητήσουν ότι ήταν μάρτυρες μιας ανώτατης δύναμης η οποία έρρεε μέσα στην Άζρα Τζάκσον κι ο θυμός της την εξωτερίκευε. Τα πολύφωτο άρχισαν να πηγαίνουν πέρα δώθε και τότε οι περισσότεροι που βρίσκονταν στο σαλόνι κατευθύνθηκαν προς την αυλή, όπου ήταν ανοιχτός χώρος. Εκείνοι όμως δεν έκανα βήμα, διότι ήταν βέβαιη ότι αυτό δεν ήταν ένα σεισμός που προκλήθηκε από τα γνωστά φυσικά αίτια.

«Άζρα ηρέμησε. Κάτι συμβαίνει!» Φρόντισε να την προειδοποιήσει ο Κέβιν. «Τι κάνεις;» Τα μάτια του έτρεξαν στον χώρο και αντίκρισε ένα χάος να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια του. Όταν επέστρεψε το βλέμμα τους στην Άζρα, κατάλαβε ότι εκείνη μπορεί να προκαλούσε αυτόν τον φρικιαστικό σεισμό που έκανε τους πάντες να πανικοβληθούν. Αμέσως του κόπηκε η ανάσα και ξεκίνησε να ψάχνει πιθανούς τρόπους να το σταματήσουν.

«Άζρα;» Η Φρέγια προσπάθησε να την συνεφέρει. «Τι στο καλό συμβαίνει;» Κοίταξε βαθιά στα πράσινα μάτια της κοπέλας που τα είχαν κυριεύσει το σκοτάδι. Αμέσως θυμήθηκε εκείνο το πρωινό που οι δυο τους το έσκασαν, από εκείνο το εγκαταλελειμμένο σπίτι όπου τις κλείδωσαν οι πέντε βρικόλακες και το τι είχε κάνει η Άζρα στον έναν μέσα στο δάσος λίγο πριν φύγουν. Μάλλον αντιμετώπιζαν κάτι παρόμοιο. Της έπιασε τα χέρια της και τα έβαλε μέσα στις παλάμες της, όμως η συναισθηματική φόρτιση στην οποία βρίσκονταν η Άζρα δεν της επέτρεπε να σταματήσει ότι κι αν ήταν αυτό που ξεκίνησε. Έσπρωξε την Φρέγια και την εκτόπισε από την θέση της.

Η Άζρα Τζάκσον δεν μπορούσε να ελέγξει ούτε μια πιθαμή από το μυαλό της ή από το σώμα της. Δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, τα είχε χαμένα, καθώς δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον. Ένιωθε όμως μια δύναμη μέσα της, ένιωθε πως κάτι μεγάλωνε και ενισχύονταν όσο βρίσκονταν εκτός ελέγχου. Ξαφνικά έβγαλε μια δυνατή συνεχόμενη κραυγή και δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια της την στιγμή που όλα τα ποτήρια που βρίσκονταν στα χέρια των καλεσμένων έσπασαν στα ξαφνικά λες και ήταν γεμάτα με μπαρούτι, με αποτέλεσμα να γίνουν χίλια κομματάκια. Τα κομμάτια τους πετάχτηκαν στον αέρα κι ότι υπήρχε μέσα τους έπεσε στο κενό. Μερικές φωνές αγωνίας και τσιρίδες τρόμου γέμισαν τον χώρο δημιουργώντας επιπλέον πανικό σε όλους τους καλεσμένους. Όμως κανείς δεν είχε προσέξει την Άζρα Τζάκσον να τα προκαλεί όλα αυτά, εκτός από την Φρέγια και τον Κέβιν, που την παρακολουθούσαν από κοντά όλη την ώρα.

Ο Κέβιν προσπάθησε να προσεγγίσει την Άζρα, αλλά μια αόρατη δύναμη τον έκανε να αδυνατεί να την πλησιάσει. Είχε αρχίσει να τρελαίνεται, έπρεπε κάτι να κάνει. «Άζρα!» Της φώναξε προσπαθώντας να την βγάλει από τον λήθαργό της. Η βροντερή φωνή του έφτασε ως τα αφτιά της, διαπέρασε το φράγμα της παράνοιάς της και την οδήγησε πίσω στην πραγματικότητα. Το βλέμμα της για πρώτη φορά μετά από ώρα εστίασε στα μάτια του Κέβιν και εκείνη την στιγμή τα έχασε... Τι είχε κάνει;

Όταν ο στιγμιαίος-τοπικός σεισμός άρχισε να ηρεμεί ο Λουκ, ο Τζάρεντ και η Σερένα δεν πίστευαν στα μάτια τους. Την είχαν δει. Η Άζρα είχε χάσει τον έλεγχο μπροστά σε τόσο κόσμο θέτοντας σε κίνδυνο τον καθένα, όπως παλιά... Ο Λουκ δεν δίστασε να τρέξει κοντά στην κόρη του και να την κρατήσει γερά στα χέρια του, λίγο πριν πέσει λιπόθυμη στο πάτωμα. Ο Κέβιν ένιωθε ένοχος για ό,τι είχε προηγηθεί, ενώ η Φρέγια είχε χάσει τα λόγια της και δίχως να ξέρει τι να σκεφτεί έμεινε να κοιτάζει αμίλητη κι άπραγη την Άζρα που είχε χάσει πλήρως τις αισθήσεις της.

«Κάντε στην άκρη!» Φώναξε ο Λουκ στην προσπάθειά του να βοηθήσει την κόρη του.

Ο Άρτσερ, ο Ντάνιελ, ο Ντόριαν και η Σέραφιν έβαλαν μια άνω τελεία στα σχέδιά τους λόγω του απρόσμενου γεγονότος. Έμειναν στήλη άλατος μερικά μέτρα μακριά από την τζαμαρία να παρακολουθούνε την Άζρα και την Φρέγια.

«Το είδατε αυτό;» Είπε σοκαρισμένη η Σέραφιν στους τρεις βρικόλακες, που στέκονταν αριστερά και δεξιά της με κομμένη την ανάσα.

«Ω ναι, το είδαμε πολύ καλά!» Δήλωσε ο Ντόριαν σοκαρισμένος με τις εξελίξεις.

Ο Ντάνιελ γύρισε και κοίταξε τον Άρτσερ, που έδειχνε πιο πολύ μπερδεμένος παρά σοκαρισμένος όπως οι υπόλοιποι. «Τι στο καλό συμβαίνει με αυτά τα δυο κορίτσια;»

«Είναι πιο πολύπλοκο από όσο νομίζαμε...» Η φωνή του Άρτσερ Κινγκ έκανε τους υπόλοιπους να ανατριχιάσουν με την συνειδητοποίηση του τι είχαν να αντιμετωπίσουν.

⎯⎯⎯ ☾ ⎯⎯⎯