Η ημέρα που η υψηλή κοινωνία του το Όζαρκς αδημονούσε να έρθει, είχε φτάσει! Ο καθένας είχε να περιμένει και κάτι διαφορετικό από το σημαντικό γεγονός που θα λάμβανε χώρο στο πολυτελές σπίτι των Μπλάκγουελ στην βουνοπλαγιά του Βερμόντ με θέα την ιστορική τους πόλη, την κρυστάλλινη λίμνη της και χιλιάδες καταπράσινα δέντρα να την περιτριγυρίζουν.

Κόσμος όλων των ηλικιών κατέφθανε στο μέρος όπου θα διεξάγονταν το λαμπερό γκαλά υποδοχής μιας αγαπητής και γνωστής οικογένειας, ανάμεσα στους κατοίκους της πόλης. Ο μπουφές ήταν γεμάτος νόστιμα σνακ και τα μπουκάλια με τα δροσερά ποτά βρίσκονταν τοποθετημένα σε έναν όμορφο σχηματισμό. Παράλληλα, μερικοί σερβιτόροι από το κέτερινγκ -που είχαν αναλάβει την εκδήλωση- βρίσκονταν ανάμεσα από τους καλεσμένους και προσέφεραν σε όλους τους ψηλόλιγνα ποτήρια με σαμπάνια. Μόλις έρχονταν σε επαφή με τον ουρανίσκο τους ένα αίσθημα ικανοποίησης τους κατέκλυζε και ένα ελαφρύ γαργαλητό τους έκανα να θέλουν κι άλλο. Όλη η αφρόκρεμα του Όζαρκς βρίσκονταν εκεί για να δοκιμάσει λίγο από την ειδικής παραγγελίας σαμπάνια που έκανε ο Τζάρεντ από την Γαλλία, την πατρίδα της σαμπάνιας. Όλοι οι καλεσμένοι ήταν ξεχωριστοί και επιλεγμένοι ένας-ένας ειδικά για να παρευρεθούν στο ευχάριστο γεγονός κατά το οποίο θα γίνονταν μια σημαντική ανακοίνωση την οποία σχεδίαζε εδώ και καιρό ο Τζάρεντ Μπλάκγουελ μαζί με την βοήθεια της νυν δημάρχου, Μόνα Σινκλαίρ. Σύντομα όλοι θα ήξεραν ότι ο Τζάρεντ είχε βάλει σκοπό να συμμετάσχει στις ερχόμενες εκλογές για νέος δήμαρχος της πόλης!

Η Άζρα Τζάκσον μαζί με τον πατέρα της παρευρέθηκαν επίσης στο γκαλά, αφού ως αρχηγός της αστυνομίας και σερίφης της πόλης, ο Λουκ Τζάκσον, δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα τέτοιο τρανταχτό γεγονός που αφορούσε μάλιστα τα κοινά. Ακόμα κι αν δεν ήθελε να πάει στο γκαλά του Τζάρεντ, δεν γινόταν να μην είναι παρόν, διότι εκπροσωπούσε την αστυνομία, μαζί με μερικά υψηλόβαθμα στελέχη που είχαν προσκληθεί μαζί του, στο γκαλά.

Ο Κέβιν Ρουσσώ βρίσκονταν επίσης εκεί, αφού έλαβε κι εκείνος μια πρόσκληση, στο όνομα των γονιών του. Αρχικά του φάνηκε περίεργο. Όλοι ήξεραν ότι είχαν πεθάνει, πως ήταν δυνατόν να προσκληθούν δυο νεκροί σε ένα γκαλά; Μετά όμως σκέφτηκε την κρυφή ταυτότητά τους, ως Κυνηγοί. Έτσι, αφού είχε φροντίσει ο νεαρός Ρουσσώ να κάνει την ερευνά του, αποφάσισε να παρευρεθεί μετά χαράς στο γκαλά του Τζάρεντ Μπλάκγουελ, μαζί με άλλους συνομήλικους Κυνηγούς του Όζαρκς που είχε έρθει σε επαφή μαζί τους τελευταία στιγμή.

Δεν είχε πει τίποτα από όλα αυτά σε κανέναν άλλον πέραν από τον μικρό του αδερφό, ο οποίος από ότι έδειχναν τα πράγματα είχε κάνει... στροφή καριέρας. Παράτησε οτιδήποτε παράνομο και την εφηβική ανώριμη συμπεριφορά του κι αποφάσισε να ακολουθήσει τον Κέβιν σε αυτό το νέο τολμηρό ταξίδι που ξεκινούσε για τους δυο τους, ως Κυνηγούς. Ως τώρα δεν είχαν κάνει πολλά, το μόνο που κατάφεραν να συντονίσουν ήταν μια μυστική ομάδα, που την αποκάλεσαν Κόκκινη Φρουρά. Η ομάδα αποτελούνταν από νεαρούς γιους Κυνηγών της πόλης αλλά και των γύρω μικρότερων περιοχών, που γνώριζαν την ταυτότητα των οικογενειών τους και ήθελαν να προστατεύσουν το Όζαρκς από τα σκοτεινά πλάσματα που είχαν χαράξει πορεία προς την πόλη τους. Έτσι, έβγαιναν για Κυνήγι κάθε βράδυ, μόλις έπεφτε το σκοτάδι και τα τέρατα έβαφαν με αίμα την πόλη τους· αυτό ήταν και το «σημείο» από όπου κι εμπνεύστηκαν την ονομασία της μυστικής τους ομάδας.

Η Κόκκινη Φρουρά είχε μάθει για μια κρυφή ελίτ των Κυνηγών του Όζαρκς, που αποτελούνταν από τις κεφαλές των κυρίαρχων μεγάλων οικογενειών των Κυνηγών. Μάλιστα, είχαν την μυστική τους συνέλευση εκείνο το βράδυ, γεγονός που έκανε την πρόσκληση ακόμα πιο δελεαστική και έπεισε τον Κέβιν και τους υπόλοιπους να δεχθούν την πρόσκληση για το γκαλά των Μπλάκγουελ, χωρίς δεύτερη σκέψη. Η παρουσία τους εκείνο το βράδυ, λοιπόν, είχε τελικά διπλό σκοπό. Πέρα από το αρχικό σχέδιό που είχε η Κόκκινη Φρουρά -να εισβάλλουν στην συνέλευση των Κυνηγών και να ζητήσουν να ενταχθούν σε αυτή την ελίτ­- είχαν κι έναν άλλο, κρυφό, σκοπό.

Μπορεί να τα έκανε όλα αυτά κρυφά από όλους, ο Κέβιν, αλλά πάντα φρόντιζε να αποφεύγει τα ψέματα στην Άζρα. Αν και τα κατάφερνε ιδιαιτέρως καλά με τα ψέματα και τα μυστικά, ο νεαρός Κυνηγός, με την Άζρα του ήταν αδύνατον να κρυφτεί εκατό τις εκατό. Έτσι, της ζήτησε να τον εμπιστεύεται λίγο παραπάνω από εδώ και πέρα, για μην χρειαστεί να βρεθεί στην άσχημη θέση, να της πει ψέματα.

Η Άζρα μόλις έφτασε στο γκαλά μαζί με τον πατέρα της επιζήτησε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Έτσι πήγανε μαζί με τον Λουκ ως το μπαρ, που είχε στηθεί μπροστά στην τζαμαρία της μπαλκονόπορτας. Η θέα που απλώνονταν εμπρός στα μάτια τους ήταν τουλάχιστον εκθαμβωτική. Ο λόφος γεμάτος με πυκνές φουντουκιές κοντά τους και ψηλά έλατα στο βάθος με άλλα πολύχρωμα δέντρα να τα πλαισιώνουν.

Ο Λουκ ζήτησε από το παιδί που είχε αναλάβει τα ποτά να τους ετοιμάσει αυτά που ήθελαν να πιούνε και γρήγορα είχανε από ένα διαφανές ποτήρι με το αλκοολούχο τους ποτό. Ο πατέρας και η κόρη αμέσως μετά τσούγγρισαν τα ποτήρια τους, γελώντας ελαφρώς.

«Δεν το πιστεύω ότι το κάνουμε αυτό!» Χαχάνισε η Άζρα, λίγο πιο μετά, αφού ήπιε την πρώτη γουλιά της -αναφερόμενη στο τσούγκρισμα ποτηριών μπροστά σε τόσο κόσμο, σε μια τέτοιου είδους δεξίωση.

«Πόσες φορές θα χρειαστεί να σου το πω ακόμα;» Την κοίταξε στα μάτια. «Το ποτό πρέπει να το απολαμβάνεις στο έπακρο!» Την έκανε να χαμογέλασε για ακόμα μια φορά.

«Τελικά είναι αλήθεια;» Η Άζρα ύψωσε το δεξί της φρύδι όσο κοιτούσε τον πατέρα της.

«Τι πράγμα;»

«Θα βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος ο Τζάρεντ;» Έτρεξε το βλέμμα της μέσα στο ευρύχωρο σαλόνι αναζητώντας την φιγούρα του άνδρα με το αυστηρό ύφος. Ο κόσμος ήταν περισσότερος από ότι περίμενε κι έτσι δυσκολεύτηκε να τον εντοπίσει στο πλήθος των καλεσμένων.

«Ναι, έχει ξεκινήσει προεκλογική εκστρατεία όπως βλέπεις.» Της έκανε νόημα να κοιτάξει γύρω τους. Το μέρος έλαμπε από γνωστές προσωπικότητες της πόλης. «Έχει στο πλευρό του δημοτικό συμβούλιο και την δήμαρχό μας, την Μόνα Σινκλαίρ, επίσης! Πέρασε μάλιστα και από το αστυνομικό τμήμα για να ενημερωθεί, για την κατάσταση της πόλης και την δουλειά της αστυνομίας.» Πρόσθεσε αποκαλύπτοντας στην Άζρα ότι σχετικό ήξερε. «Έλειπα ευτυχώς εκείνη την στιγμή και δεν χρειάστηκε να έρθουμε σε επαφή.»

Η Άζρα ένευσε καταφατικά ως ένδειξη ότι καταλάβαινε. Όμως, ακόμα κι έτσι της φαίνονταν όλα υπερβολικά. «Είπες ότι συνεργάζεται με την δήμαρχο;» Απόρησε μπερδεμένη. Ο πατέρας της την επιβεβαίωσε με ένα νεύμα. Η Άζρα θυμόταν τι δουλειά είχε κάνει η Μόνα Σινκλαίρ για να νικήσει τις εκλογές. Η δήμαρχος είχε κάνει ότι μπορούσε και ό,τι περνούσε από το χέρι της προκειμένου να εκλεγεί δήμαρχος του Όζαρκς πριν δυο χρόνια. «Περίεργο...» Σχολίασε προκαλώντας την προσοχή του Λουκ. «Πως μπορεί να τον υποστηρίζει; Όλοι ξέρουμε και θυμόμαστε πόσο ήθελε την δημαρχεία η Σινκλαίρ.»

«Μπορεί να ξέρει ότι θα χάσει και αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί του, παρά να τον ανταγωνιστεί.» Υπέθεσε πρόχειρα ο Λουκ, χωρίς να δώσει μεγάλη προσοχή στο τι πραγματικά συνέβαινε μπροστά στα μάτια του. Όλα ήταν μια οφθαλμαπάτη που κανένας δεν είχε καταφέρει -ακόμα- να δει καθαρά.

Η Άζρα όμως ήδη μυρίζονταν ένα κρυφό πλάνο της δημάρχου, Μόνα Σινκλαίρ, που είχε σκοπό να πλήξει την υποψηφιότητα του Τζάρεντ Μπλάκγουελ. «Αποκλείεται έτσι απλά να έκανε πίσω και να παρέδιδε την θέση της στον Τζάρεντ.» Η νεαρή υπήρξε ο αντίλογος στην συζήτησή της με τον Λουκ, αφού είχε ένα ισχυρό προαίσθημα ότι κάτι άλλο είχε η δήμαρχος στον νου της για τον Τζάρεντ.

Εκείνη την στιγμή έγινε αντιληπτή η παρουσία του Τζάρεντ Μπλάκγουελ στην Άζρα. Τον αντίκρισε από μακριά, από το σημείο όπου στεκόταν με τον πατέρα της στο μπαρ. Έδειχνε χαμογελαστός καθώς χαιρετούσε κι αγκάλιαζε τους καλεσμένους του έναν-έναν. «Ίσως δεν έπρεπε να έρθουμε... Τελικά δεν ήταν καλή ιδέα!» Ψιθύρισε για να μην την ακούσει κανένας άλλος πέραν από τον πατέρα της, με το βλέμμα της να σοβαρεύει.

«Κοίτα γύρω σου Άζρα.» Την προέτρεψε ο Λουκ. Είχε ακούσει τον λογισμό της και ήθελε να της αποδείξει ότι ο Τζάρεντ είχε μερικές από τις πιο ισχυρές οικογένειες του Όζαρκς με το μέρος του και για αυτό κατέβαινε σίγουρος στις επόμενες εκλογές. Ήταν έτοιμος να κερδίσει, πράγμα που πίστευε κι ο Λουκ. «Όλη η οικογένεια των Έντουαρντ, οι Ρέτζιναλντ, οι Σερόν, οι Κάμπελ, οι Καστίγιο... Είναι όλοι τους εδώ, μαζί του!»

«Ακουστά τους έχω...» Είπε η Άζρα ρίχνοντας μια ματιά προς εκείνους. Οι άνδρες ανταλλάσσαν κουβέντες κι έδειχναν αρκετά συγκεντρωμένοι στην συζήτηση που είχαν ανά μεταξύ τους.

«Πάντα έβρισκα κάτι παράξενο σε αυτή την παρέα του Τζάρεντ, μέχρι που ανακάλυψα τι ακριβώς είναι όλοι τους. Ξέρεις τι είναι αυτές οι οικογένειες Άζρα;» Ρώτησε ο πατέρας της και αμέσως μετά την κοίταξε στα μάτια. Η κόρη του δεν ήξερε για εκείνους, το μόνο που γνώριζε είναι ότι οι οικογένειες αυτές ήταν ισχυρές στο Όζαρκς και συνδεδεμένες με την υπερφυσική πλευρά του όσο κι ο Τζάρεντ Μπλάκγουελ. «Είναι οικογένειες Κυνηγών, Αζ.» Της αποκάλυψε χωρίς κάποιον ποιητικό μονόλογο να προηγείται.

Η Άζρα τον κοίταξε έκπληκτη. «Αλήθεια;» Ψιθύρισε μονολογώντας.

Πριν λίγες μέρες έμαθε ότι κι ο Κέβιν προέρχεται από οικογένεια Κυνηγών. Οι Κυνηγοί της πόλης, από ότι φαίνεται, ήταν εξίσου πολλοί όσο και τα σκοτεινά πλάσματα του Όζαρκς. Στάθηκε για λίγο και κοίταξε παρατεταμένα τον Λουκ, προσπαθώντας να μαντέψει εάν τελικά ήξερε ότι οι Ρουσσώ είναι επίσης Κυνηγοί. Αν ήξερε, γιατί δεν της το είχε πει ως τώρα; Αφού η Άζρα γνώριζε από πολύ μικρή για την ύπαρξη αυτού του υπερφυσικού κόσμου, δεν θα σοκαριζόταν τόσο με μια τέτοιου είδους αποκάλυψη... Εν τέλη κατέληξε στο ότι μπορεί ο Λουκ να μην είχε ιδέα για τους Ρουσσώ...

Αμέσως μετά, η κοπέλα, ήπιε λίγο ακόμα από το ποτό της δείχνοντας πιο σκεπτική από ποτέ. Κάτι δεν της κολλούσε... «Και από πότε ένας ανερχόμενος δήμαρχος κάνει ένα τόσο χλιδάτο κι εντυπωσιακό γκαλά και καλεί όλους αυτούς; Ως συνήθως οι υποψήφιοι ανακοινώνονται στην προεκλογική περίοδο.» Είπε όσο χάζευε την προσεγμένη διακόσμηση του χώρου. Όλα έδειχναν υπερβολικά ωραία για να είναι αληθινά και η Άζρα ήξερε πια ότι ο σκοπός αυτού του γκαλά ήταν μεγαλύτερος και ίσως τελικά να είχε βάλει το χεράκι της και η Μόνα Σινκλαίρ, ώστε να εξυπηρετηθούν και οι δικοί της σκοποί.

«Ξες ποιος άλλος προέρχεται από οικογένεια Κυνηγών;» Ο Λουκ έβαλε το χέρι του στο υφασμάτινο σκούρο παντελόνι ενώ παράλληλα έκανε ένα κύκλο το λευκό κρασί μέσα στο ποτήρι του λίγο πριν το φέρει μπροστά στην μύτη του για να απολαύσει την μεθυστική μυρωδιά του για ακόμα μια φορά.

Θα της έλεγε για τον Κέβιν; Ήξερε;

«Ποιος;» Απόρησε με αγωνία παρόλο που ήξερε ήδη.

«Η δήμαρχος.» Της μαρτύρησε.

Η Άζρα κοίταξε προς το μέρος της Μόνα Σινκλαίρ, που στέκονταν μαζί με μερικούς καλεσμένους κοντά στην βεράντα. Διασκέδαζε πίνοντας από το ποτήρι της, την δική της σαμπάνια καθώς συζητούσε συγκεντρωμένη.

Η νεαρή περίμενε να ακούσει το όνομα του Κέβιν κι όχι της Μόνα Σινκλαίρ...

Ο Λουκ ήθελε να της πει κι ακόμα ένα όνομα, αλλά δίσταζε. Όμως είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να έχει όσο το δυνατόν λιγότερα μυστικά από την κόρη του. Ήταν πολλά τα μυστικά που έπρεπε να διαφυλάξει, αλλά αυτό η Άζρα όφειλε να το μάθει.

«Είναι οι Σινκλαίρ Κυνηγοί;» Απόρησε φωναχτά η κόρη του.

Ο Λουκ αντάλλαξε βλέμματα με την νεαρή Τζάκσον. Ξεροκατάπιε και έπειτα κράτησε την ανάσα του. «Ναι, και οι Μπλάκγουελ επίσης.» Η αποκάλυψη αυτή έσκασε σαν βόμβα κι έκανε το σώμα της Άζρα να τσιτωθεί.

Το στόμα της Άζρα άνοιξε. «Για αυτό κι όλοι αυτοί οι προσκεκλημένοι;» Η κοπέλα κοίταξε τριγύρω ξαφνιασμένη. «Η Φρέγια το ξέρει;» Κοκκάλωσε με την πρόσφατη συνειδητοποίησή της.

«Δεν νομίζω...» Μάντεψε ο Λουκ γρήγορα. «Απλά ο Τζάρεντ θέλει να αναθερμάνει τις σχέσεις του με τους Κυνηγούς. Είχε φύγει αρκετά γρήγορα πριν 13 χρόνια. Τους αφήσει με σκοπό να προστατεύσει την κόρη του... Όμως εκείνοι το είδαν ως προδοσία. Αυτό το γκαλά είναι πολλά περισσότερα από απλά μια ανακοίνωση.»

«Για αυτό δίνει την θέση του δημάρχου η Μόνα στον Τζάρεντ; Επειδή προέρχεται από γενιά Κυνηγών; Αφού όμως είναι και οι ίδια Κυνηγός... Γιατί δεν καταλαβαίνω;» Το μυαλό της νεαρής Τζάκσον πήρε φωτιά. «Όχι... Ούτε αυτό μου κολλάει. Είναι ακόμα πιο περίεργο έτσι! Θα έπρεπε έστω να συνεργαστούν... Όχι να του παραδώσει την θέση της έτσι απλά.» Πρόσθεσε μπερδεμένη.

Ο Λουκ ύψωσε τους βολβούς των ματιών του αμέσως μετά κι όσο έπινε από το ποτό του έριξε μια γρήγορη ματιά προς τον Τζάρεντ Μπλάκγουελ, που είχε μετακινηθεί. Η Σερένα πήγε στάθηκε δίπλα του κι άρχισαν να μιλάνε. «Πρέπει να πάω να τους χαιρετήσω για το τυπικό της περίστασης και ύστερα θα έρθω να σε βρω ξανά.» Της εξήγησε ο πατέρας της κι έφυγε προς το μέρος τους γρήγορα, αφήνοντας την Άζρα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο.

Μόλις τους πλησίασε, ο Λουκ, η παρουσία του έγινε αντιληπτή πρώτα στην Σερένα. Για καλή του τύχη, ζήτησε αμέσως από τον Τζάρεντ να γυρίσει και να τον χαιρετήσει. Η Άζρα παρακολουθούσε από μακριά την μίνι συνάντηση των μεγάλων, προσπαθώντας να διαβάσει τα χείλη τους. Μετά από πολύ προσπάθεια είδε ότι δεν τα κατάφερνε, αφού ήταν χάλια αυτή της η ικανότητα. Αποφάσισε να βγει στη βεράντα, να πάρει λίγο καθαρό αέρα και να χαζέψει το ηλιοβασίλεμα που θα χάριζε ένα όμορφο πορτοκαλοκόκκινο χρώμα στην μυστηριώδης πόλη τους με τα χιλιάδες μυστικά να την σκεπάζουν.

«Χαίρομαι πολύ που κατάφερες να έρθεις, Λουκ, και που σε ξαναβλέπω!» Είπε σε εύθυμο τόνο η Σερένα και ύστερα χαμογέλασε. Εκείνη την στιγμή ήταν η μόνη που χαμογελούσε ανάμεσα στους τρεις τους αλλά και η μόνη που προσπαθούσε για το καλό όλων τους.

Ο Τζάρεντ κοίταξε προς τον Λουκ συγκρατημένος. Έπρεπε να πει κι εκείνος κάτι καλό. Τα είχαν πει με την Σερένα αυτά, πρέπει να δείχνει αγαπητός, ευγενικός και προσιτός σε όλους, ακόμα και στον Λουκ. «Κι εγώ το ίδιο!» Αρκέστηκε σε κάτι λιτό τελικά και χαμογέλασε προσποιητά.

Ο Λουκ προσπάθησε να τον μιμηθεί και κατέληξε να χαμογελά αμήχανα. «Το βλέπω...» Ψέλλισε κοιτάζοντας στιγμιαία στο πάτωμα, αλλά γρήγορα επέστρεψε την προσοχή του στον Τζάρεντ. «Πρόσεξα ότι βρίσκονταν εδώ μερικοί από τους καλύτερους, αλλά και κάποιοι που δεν θα έπρεπε να είναι εδώ απόψε.» Σχολίασε. «Εσύ τους κάλεσες;» Τον κοίταξε σχεδόν με το ίδιο βλέμμα που ανακρίνει υπόπτους στο τμήμα.

«Ναι, όλους έναν προς έναν. Είναι σημαντική ημέρα η σημερινή.»

«Σωστά...» Ένευσε ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά τριγύρω τους. «Άκουσα ότι θα βάλεις υποψηφιότητα για δήμαρχος.»

«Ακριβώς!» Τον επιβεβαίωσε.

Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σερίφη σκλήρυναν και πολλά άρχισαν να περνάν από τον νου του σχετικά με τις προθέσεις του άλλου άνδρα για την δημαρχία μιας πόλης σαν κι αυτή. «Τι σχέδιο έχεις πάλι;» Τον ήξερε πολύ καλά -όσο κανένας άλλος- και είχε καταλάβει ότι κρύβονταν πολλά περισσότερα πίσω από κάθε του κίνηση από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο Όζαρκς.

Η Σερένα κοίταζε μια τον άντρα της και μια τον σερίφη. Οι δυο άνδρες εξαπέλυαν απειλητικά βλέμματα ο ένας στον άλλον εδώ και ώρα κι εκείνη έπρεπε να τους σταματήσει. «Τι λέτε να συμφιλιωθούμε και να αφήσουμε όλα όσα συνέβησαν μεταξύ μας πίσω μας και να κάνουμε μια νέα αρχή; Σήμερα; Τώρα!» Τους ρώτησε αισιόδοξη. «Έχουμε δυο παιδιά να προστατεύσουμε και δεν τα πάμε τόσο καλά, όσο θα έπρεπε, από ότι μου φαίνεται!» Σημείωσε.

Μπορεί να συμφώνησαν και οι δυο τους, αλλά ο Τζάρεντ στο πίσω μέρος του μυαλού του έτρεχε το πλάνο που είχε από την πρώτη μέρα που επέστρεψε στο Όζαρκς, όπως πολύ καλά μάντεψε ο Λουκ.

[...]

          «Είσαι πολύ όμορφη απόψε!» Μια ανδρική φωνή πίσω από την πλάτη της Άζρα Τζάκσον την κολάκευσε κι έκανε το στομάχι της να δεθεί σε έναν σφιχτό κόμπο. Αυτή η φωνή πάντα είχε αυτή την επίδραση πάνω της...

Γρήγορα γύρισε για να αντικρίσει έναν γοητευτικό νεαρό σε επίσημο κουστούμι. Μια μπορντό γραβάτα κρέμονταν σφιχτά από τον λαιμό του και του πρόσθετε το απαιτούμενο κύρος -ήταν μια προσθήκη που άρεσε ιδιαίτερα στην Άζρα. Τα μάγουλά της παραλίγο να κοκκινίσουν, όπως και παραλίγο θα της ξέφευγε ένα μικρό χαμόγελο. Δεν έπρεπε όμως! Έπρεπε να είναι ακόμα μουτρωμένη στον Κέβιν Ρουσσώ για το λάθος του, πριν δυο μέρες! Μπορεί να πέρασαν δυο μέρες, αλλά η Άζρα ήταν πεισματάρα και ήθελε να του το κρατήσει κι άλλο. Άλλωστε δεν της το είχε ξανακάνει ποτέ αυτό ο Κέβιν. Την πρόδωσε μπροστά στον πατέρα της! Αποκάλυψε ότι επισκέφτηκε την Ακαδημία του Μπλε Ρόδου χωρίς να το πολυσκεφτεί. Πως μπόρεσε;

«Δεν μου μιλάς ακόμα;» Η έκφραση στο πρόσωπο του Κέβιν ήταν αξιολάτρευτη κι έκανε την Άζρα να λιώσει για χάρη του.

«Σε ευχαριστώ...» Απάντησε στο κομπλιμέντο που δέχθηκε πριν λίγο, παραμένοντας συγκρατημένη παρόλα αυτά. «Μην ξεχνάς τι είπαμε όμως.» Του επισήμανε.

«Σου ζήτησα συγνώμη, Άζρα.» Είπε όσο χάζευε το πως το μακρύ, κολλητό, μαύρο φόρεμα που φορούσε η Άζρα αγκάλιαζε το σώμα της εκείνο το απόγευμα. Το σχίσιμο στα πλάγια αποκάλυπτε την δεξιά πλευρά των ποδιών της, αφήνοντας εκτεθειμένο το σταρένιο δέρμα της.

«Κι εγώ την δέχθηκα.» Απάντησε αμέσως αργά. «Αυτό ήταν κάτι μικρό, δεν θέλω να ξανασυμβεί. Μεταξύ μας ξέρεις ότι μπορούμε να λέμε τα πάντα. Δεν μπορείς όμως να τα λες σε όποιον θες εσύ.»

Ο Κέβιν κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, μετανιωμένος. Ήταν σύμφωνος όμως.

Η Άζρα αποφάσισε να αλλάξει το θέμα συζήτησης, μιας που το κλίμα βάρυνε μεταξύ τους ξαφνικά. «Ο Ράφαελ;» Τον αναζήτησε για λίγο στο οπτικό της πεδίο. Δεν τον είχε δει τόση ώρα κι έτσι αναρωτιόταν για το αν τελικά ήρθε...

«Δεν ήθελε να έρθει...» Της εξήγησε. «Δεν είναι και πολύ του στυλ του αυτού του είδους οι εκδηλώσεις...»

«Σωστά, το περίμενα.» Γέλασε ελαφρώς μαζί του. Από αμηχανία έπαιξε λίγο με μια τούφα από τα μακριά μαλλιά της.

«Λοιπόν;» Γύρισε να την κοιτάξει όταν εκείνη έκανε ένα βήμα προς την κουπαστή της βεράντας. «Όλα καλά;» Την ρώτησε απλά όσο εκείνη έριξε μια ματιά στις αχανή εκτάσεις του δάσους, που βρίσκονταν πέρα από την βεράντα, σκεπτική.

«Υποθέτω...» Του είπε στον ίδιο σοβαρό τόνο με πριν. Τα μάτια της κύλισαν στο χώρο κι έφτασαν στον Κέβιν.

Πολύς κόσμος περνούσε από πλάι τους καθώς στέκονταν στην μέση της απόστασης της βεράντας. Έτσι, η Άζρα στάθηκε μπροστά στα ξύλινα κάγκελα και ο Κέβιν την ακολούθησε ως εκεί μέχρι που βρέθηκε κι αυτός ακριβώς δίπλα της, με μικρή απόσταση να τους διαχωρίζει.

Μπροστά στα μάτια τους απλώνονταν η μικρή πόλη τους. Παρακολουθούσαν αμίλητοι και μαγεμένοι από το θέαμα που εξελίσσονταν μπροστά στα μάτια τους, το ηλιοβασίλεμα, καθώς ο ήλιος βουτούσε ανάμεσα από της σκοτεινές πλαγιές του Βερμόντ.

«Ο μπαμπάς μου, μου είπε ότι η Μόνα Σινκλαίρ είναι Κυνηγός σαν κι εσένα.» Ξεφούρνισε ξαφνικά η Άζρα.

Ο Κέβιν αποτράβηξε το βλέμμα του από τον πορτοκαλί ουρανό και κοίταξε στα πράσινα μάτια της Άζρα. «Η δήμαρχος;» Απόρησε. Φυσικά και ήξερε όμως.

Δεν έδειχνε τόσο έκπληκτος όσο θα τον περίμενε η Άζρα. Για αυτό υπέθεσε ότι το ήξερε ήδη. «Έχεις βρει άλλους Κυνηγούς;» Τον ρώτησε ενθουσιασμένη θέλοντας να μάθει αν τελικά έμαθε παραπάνω πράγματα για τους Κυνηγούς.

Ο νεαρός γρήγορα έδειξε πως βρέθηκε ξαφνικά σε δύσκολη θέση. Ξεφύσιξε κοιτάζοντας μακριά για λίγο σκεπτικός. «Άζρα...» Κοιτάχθηκαν και οι δυο τους. «Σου είπα να μην κάνεις ερωτήσεις για τους Κυνηγούς... Σου είχα πει να με εμπιστευτείς πάνω σε αυτό το θέμα.» Προσπάθησε να της υπενθυμίσει ότι είχαν συμφωνήσει, ώστε να γλυτώσει τον εαυτό του αλλά κι εκείνη από επιπλέον ψέματα και μυστικά. Εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να μοιραστεί κάτι μαζί της, καθώς όλα ήταν πολύ καλά σχεδιασμένα ώστε να αποκαλυφθούν.

«Έμαθες ότι είσαι Κυνηγός και τώρα δεν θα μου μιλάς άλλο για αυτό το θέμα;» Συνοφρυώθηκε. Τελικά ήταν σίγουρη ότι ο Κέβιν είχε μάθει αρκετά νέα πράγματα τα οποία τελικά δεν μοιράστηκε ποτέ μαζί της... «Πίστευα ότι θα ανακαλύπταμε μαζί τα υπόλοιπα...» Ψέλλισε με κρυφή αισιοδοξία, η οποία είχε βυθιστεί στον πάτο του βυθού μιας κρύας, άγνωστης και σκοτεινής θάλασσας.

«Νομίζω αυτό το είχαμε ξεκαθαρίσει.» Ο Κέβιν ακούστηκε πιο σοβαρός από ποτέ ενώ ταυτόχρονα έδειχνε αρκετά ενοχλημένος από την συμπεριφορά της Άζρα. «Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.» Παραδέχθηκε δηλώνοντας για ακόμα μια φορά πως θα κρατούσε όσα είχε μάθει κρυφά. Έκανε ένα βήμα πίσω δηλώνοντας ότι θέλει να κρατήσει αποστάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ξερόβηξε κι έφτιαξε το σακάκι του που ξαφνικά το ένιωθε τόσο άβολο, ενώ παράλληλα προσπαθούσε να επεξεργαστεί το βλέμμα της Άζρα, όση ώρα έμειναν σιωπηλοί και οι δυο τους.

Η Άζρα τον κοίταξε, σκεπτόμενη το πόσο είχαν αλλάξει οι δυο τους. Η ίδια μετά την τελετή που διεξήγαγε η Φρέγια επηρεάστηκε με κάποιον παράξενο κι άγνωστο τρόπο. Ενώ, από την άλλη ο Κέβιν ξαφνικά είχε γίνει πιο προσεκτικός με το τι της έλεγε αλλά και πιο μυστικοπαθής.

Η νεαρή Τζάκσον πήρε μια βαθιά ανάσα. Αφού δεν θέλει να το συζητήσουμε θα το αφήσω... και ίσως μια άλλη στιγμή ο Κέβιν μου μιλήσει, αποφάσισε. «Εντάξει λοιπόν.» Υποχώρησε αρκετά νωρίς, αν σκεφτεί κανείς το πόσο πεισματάρα μπορούσε να γίνει μερικές φορές.

Ο Κέβιν της χαμογέλασε αυτάρεσκα μιας που πέρασε το δικό του. Όμως η Άζρα δεν έδωσε σημασία και απέστρεψε το βλέμμα της. Ένιωσε τον Κέβιν να κουνιέται αμήχανα δίπλα της.

«Θα πάω να μας φέρω κάτι να πιούμε. Τι θέλεις;» Την ρώτησε μετά από λίγο σπάζοντας την σιωπή που είχε απλωθεί ανάμεσά τους.

Αυτό θα ήταν το δεύτερο ποτήρι της αλλά δεν το σκέφτηκε στιγμή. «Ό,τι θέλεις. Δεν έχω πρόβλημα...» Είπε κοιτάζοντας μακριά, τα σκούρα χρώματα που απλώνονταν σιγά σιγά στον απογευματινό ουρανό. Το άφησε πάνω του χωρίς να ασχοληθεί πολύ με την επιλογή της. Ξεφύσιξε απογοητευμένη με το σημείο που είχαν φτάσει... Δεν γύρισε ούτε καν να τον κοιτάξει όσο εκείνος βάδιζε μακριά της κι έτσι δεν τον είδε να απομακρύνεται δείχνοντας το ίδιο απογοητευμένος με εκείνη.

Η Άζρα γρήγορα αντιλήφθηκε την Φρέγια Μπλάκγουελ που την κοίταζε από την άλλη μεριά της βεράντας, επίμονα. Στέκονταν με ένα κρυστάλλινο ποτήρι ανάμεσα στα λεπτά δάκτυλά της, να την περιεργάζεται από μακριά. Πόση ώρα την παρακολουθούσε; Είχε ακούσει κάτι; Της χαμογέλασε από μακριά ως σημάδι ότι την πρόσεξε.

Αμέσως μετά, η Φρέγια, ξεκίνησε να περπατάει προς το μέρος της Άζρα Τζάκσον, κρατώντας το εντυπωσιακό μακρύ μπεζ φόρεμά της για να μην το πατήσει. Μόλις έφτασε, στο σημείο όπου στέκονταν η Άζρα, της χαμογέλασε φιλικά. Τα κόκκινα βαμμένα χείλη της δημιούργησαν μια όμορφη καμπύλη. «Τι μούτρα είναι αυτά;» Της είπε περίεργη, μη γνωρίζοντας τίποτα από όσα είχαν προηγηθεί, μεταξύ της Άζρα και του Κέβιν.

«Τίποτα...» Η Άζρα αρνήθηκε να εξηγήσει, αφού δεν είχε καν την όρεξη να μιλήσει εκείνη την στιγμή.

«Σας είδα με τον Κέβιν. Δείχνατε και οι δυο αρκετά σοβαροί μπορώ να πω!»

«Α, ώστε κρυφοκοίταζες;» Γέλασε μαζί της.

«Τι έγινε λοιπόν;» Ξαναρώτησε με ενδιαφέρον.

Η Άζρα μόλις συγκεντρώθηκε έχασε το χαμόγελό της. Πριν μερικά λεπτά έμαθε ότι οι Μπλάκγουελ είναι Κυνηγοί και τώρα κοίταζε την Φρέγια με δυσκολία στα μάτια. Αμέσως απομάκρυνε το βλέμμα της, στρέφοντάς το κάπου αλλού τυχαία. Η Φρέγια παραξενεύτηκε αρκετά ώστε να σμίξει τα φρύδια της.

«Όλα καλά...» Ψέλλισε η Άζρα, θέλοντας να αλλάξει θέμα συζήτησης. Έψαχνε κάτι για να συζητήσουν, οτιδήποτε, μέχρι που το βρήκε και ησύχασε. «Κάνατε πολύ καλή δουλειά με τον χώρο, τα φαγητό, το ποτό!» Της χαμογέλασε διώχνοντας κάθε σκέψη που περνούσε από το μυαλό της όσο κοιτούσε την Φρέγια.

Η άλλη κοπέλα ακόμα παραξενευμένη, χαμογέλασε συγκρατημένα στην Άζρα. «Σε ευχαριστούμε, αλλά εμείς δεν κάναμε τίποτα από αυτά... Ήρθε μια εταιρία και τα προετοίμαζε όλη μέρα.» Της εξήγησε ρίχνοντας μια ματιά στα λουλούδια.

Η Άζρα ένευσε, «Είναι όλα υπέροχα!» έχοντας άλλα στο μυαλό της να τρέχουν παράλληλα.

«Η δήμαρχος φρόντισε για όλα αυτά!» Πρόσθεσε κάνοντας την Άζρα να κοιτάξει έντονα προς το μέρος της.

«Ώστε η Μόνα, ε;» Έγειρε προς την Φρέγια έτοιμη να υποκλέψει πληροφορίες για την δήμαρχο, που τελικά είχε πιο ενδιαφέρον ιστορία από όσο πίστευε.

«Ναι! Είναι φοβερή, την γνώρισα πριν λίγο καιρό και είχε προτείνει η ίδια την διοργάνωση αυτού του γκαλά υποδοχής της οικογένειάς μου. Προσφέρθηκε να μας βοηθήσει και πράγματι έκανε πολύ καλή δουλειά!» Είπε ενθουσιασμένη η Φρέγια μη γνωρίζοντας τίποτα από όσα πραγματικά σκόπευε αυτή η πολιτική και κοινωνική εκδήλωση να πετύχει.

«Φρέγια...» Η Άζρα προσπάθησε να της εξηγήσει. «Κάτι άλλο συμβαίνει με την δήμαρχο, δεν ξέρω ακριβώς τι, αλλά δεν νομίζω οι προθέσεις της να είναι τόσο αγνές όσο λέει και δείχνουν να είναι... Ή τέλος πάντων, κάτι κρύβει...»

«Μα μας βοήθησε μετά χαράς...»

«Ακριβώς.»

«Τι εννοείς;» Η νεαρή ήρθε προ εκπλήξεως. Τι ήθελε να της πει η Άζρα; Το μυαλό της άρχισε να παίρνει γρήγορα στροφές. «Απλά μας βοήθησε...»

«Στο Όζαρκς δεν σε βοηθάνε απλά, Φρέγια.»

Το βλέμμα της Άζρα έκανε την Φρέγια να σοβαρέψει και να χάσει το χαμόγελο που είχε όσο μιλούσαν για την καλοπροαίρετη δήμαρχό τους. Που ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο καλοπροαίρετη... «Τι έχει η Μόνα Σινκλαίρ να κερδίσει από την οικογένειά μου;» Είπε περίεργη.

«Η οικογένειά σας είναι από τις πιο παλιές του Όζαρκς, όπως και οι Σινκλαίρ.» Της εξήγησε με βάση όλα όσα ήξερε.

«Και τι σημαίνει αυτό;» Την κοίταξε μπερδεμένη. Δεν γνώριζε καλά όμως μέχρι τώρα τι σήμαινε να ανήκεις σε μια ισχυρή, παλιά οικογένεια του Όζαρκς.

«Σημαίνει ότι η ιστορία σας ξεκινά πολλά χρόνια πριν και οι διαφορές σας δεν έχουν να κάνουν μόνο με το παρόν... Νομίζω ότι οι Μπλάκγουελ με τους Σινκλαίρ δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις.»

«Και τώρα η Μόνα Σινκλαίρ θέλει το κακό μας; Από τι;»

«Δεν είναι σίγουρο, δεν είμαι σίγουρη, αλλά κάτι μου βρωμάει εδώ πέρα...» Κούνησε το κεφάλι της δεξιά κι αριστερά μπερδεμένη. Είχε τόσους πιθανούς παράγοντες να εξετάσει έως ότου να βεβαιωθεί για τις προθέσεις της δημάρχου απέναντι στους Μπλάκγουελ. Πάντως το μόνο για το οποίο ήταν σίγουρη ήταν το εξής... «Είμαι βέβαιη ότι κάτι κρύβει, πρέπει να προσέχεις.»

«Εγώ; Ο πατέρας μου! Αυτός έρχεται συχνά σε επαφή μαζί της, μαζί τα βολέψανε όλα αυτά!» Είπε σε ανήσυχο τόνο. Ξαφνικά κοίταξε χαμηλά, ψάχνοντας μια διέξοδο από όσα άκουγε. Το βλέμμα της έπεσε στην ξύλινη επιφάνεια της κουπαστής της βεράντας. Ήταν το σημείο όπου ήταν σκαλισμένα τα αρχικά των ονομάτων των δυο κοριτσιών. Η μοίρα πάντα κατάφερνε να τις υπενθυμίζει ότι ήταν γραφτό να ξαναβρεθούν και ότι η Φρέγια ίσως τελικά να μην έπρεπε να φύγει από την πόλη...

«Πιστεύεις στην μοίρα, Άζρα;» Είπε ξαφνικά η Φρέγια ξεχνώντας για λίγο την προηγούμενη συζήτησή τους. Η σιωπή της Άζρα ήταν η απάντηση που πήρε η Φρέγια στο ερώτημά της κι έτσι γρήγορα συνέχισε. «Από τότε που επέστρεψα στο Όζαρκς έχω αρχίσει να σκέφτομαι διαφορετικά. Το Όζαρκς είναι τόσο διαφορετική πόλη από όλες αυτές που υπάρχουν εκεί έξω στον κόσμο...» Πρόσθεσε και την κοίταξε στα μάτια.

«Πράγματι...» Η Άζρα συμφώνησε, αλλά δεν ήξερε που το πήγαινε η Φρέγια. Τόσο καιρό ένιωθε ότι μιλούσαν άλλη γλώσσα με την Φρέγια και ότι δεν την καταλάβαινε όταν της μιλούσε για την πόλη. Δεν είχε περάσει αρκετό καιρό στην πόλη για να συνειδητοποιήσει την διαφορετικότητα και την μοναδικότητα του Όζαρκς. Η Άζρα πάντα πίστευε ότι το Όζαρκς είναι ένας ζωντανός οργανισμός και πως οι άνθρωποί του και η ιστορία του ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι μαζί του.

«Τώρα καταλαβαίνω... Νομίζω...» Της ψιθύρισε η Φρέγια κοιτάζοντας στην πλαγιά με το χρυσό φως να την χρωματίζει τόσο έντονα που την έκανε να έμοιαζε με ακριβό πίνακα ζωγραφικής.

Ήταν λες και η Φρέγια απάντησε στις σκέψεις της, συνειδητοποίησε η Άζρα. Ένας περίεργος δεσμός είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στις δυο κοπέλες, ένας δεσμός που δεν μπορούσε κανένας άλλος να έχει. Κι αυτό, άλλαξε την ίδια στιγμή με όλα τα υπόλοιπα... Μετά από την τελετή της Φρέγια, για την απελευθέρωση των αναμνήσεών της.

«Πιστεύεις ότι άλλαξαν πολλά μετά την μαγική τελετή που έκανες εκείνο το βράδυ στο δάσος, με τις μάγισσες από την Ακαδημία;» Ρώτησε την Φρέγια χωρίς να προειδοποιήσει για το είδος της ερώτησης που θα ακολουθούσε.

Η Φρέγια σφίχτηκε. Ένα κύμα αναμνήσεων την χτύπησε κάνοντάς την να θυμηθεί διάφορα συμβάντα με την ίδια και την Άζρα πρωταγωνίστριες. «Ναι, βλέπω κάτι διαφορετικό μεταξύ μας, αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω ή να καταλάβω τι είναι...» Είπε χωρίς να μπορεί να συγκεκριμενοποιήσει το τι ήταν αυτό.

«Νομίζω επικοινωνούμε καλύτερα πια.» Της είπε κάνοντάς την να παραξενευτεί. «Επίσης είσαι κατά έναν περίεργο τρόπο σαν ένας φάρος για μένα. Καταλαβαίνω που βρίσκεσαι κι αν δώσω σημασία σε αυτή την δύναμη έλκομαι προς τα εσένα. Μάλιστα σε νιώθω πολλές φορές, δηλαδή καταλαβαίνω που μπορεί να είσαι, κοντά ή μακριά, δεξιά ή αριστερά. Σαν να απέκτησα ένα είδους ενσυναίσθησης;» Αναρωτήθηκε. «Δεν ξέρω ούτε κι εγώ πως να το εξηγήσω.» Της ανοίχτηκε και εξήγησε ακριβώς όσο καλύτερα ήταν δυνατόν, όλα όσα ένιωθε πως έχουν αλλάξει.

«Θυμάμαι πολλά που δεν ήξερα καν ότι συνέβησαν όταν ήμασταν μικρές και νομίζω αυτό ακριβώς ένιωθα κι εγώ παλιά. Τώρα επέστρεψε! Είναι σαν να έχουμε μια δύναμη ανάμεσά μας, που να έλκει τη μια στην άλλη. Δεν είναι τρελό;» Η Φρέγια κοίταξε σοκαρισμένη την Άζρα που έδειχνε σαν να έκανε υπολογισμούς με το μυαλό της.

«Όχι δεν είναι!» Την διέψευσε αμέσως. Έπειτα την κοίταξε συνειδητοποιώντας κάτι. «Ίσως αυτό ήταν που φοβούνταν οι γονείς μας πως θα γίνει και μας απομάκρυναν, για αυτό γίνονταν όλα αυτά τα παράξενα συμβάντα αναμεταξύ μας, Φρέγια.»

«Μπορεί αυτό το ξόρκι τελικά να καταλάγιαζε αυτήν την επιρροή που είχαμε η μια στην άλλη κι έχουμε ακόμα;» Ρώτησε με σκοπό να επιβεβαιωθεί.

«Ναι, έτσι νομίζω. Δεν μπορεί να ήταν μόνο για τις αναμνήσεις σου. Ήταν πολλά παραπάνω που σου έκρυβε και κάλυπτε.» Εξήγησε.

Η Φρέγια πήρε ένα λεπτό για να χωνέψει τα συμπεράσματα που έβγαλαν με την Άζρα. «Δεν μπορεί να μας κρύβουν τόσα οι γονείς μας! Τι συμβαίνει με εμάς Άζρα;» Αναρωτήθηκε περίεργη.

Η Άζρα πίστευε ότι με τον πατέρα της δεν είχαν μυστικά, όμως η τωρινή κατάσταση ήρθε για να ανατρέψει αυτήν την άποψή της. Συνειδητοποίησε ότι υπήρχαν τελικά μυστικά και στην δική της οικογένεια κι' όχι μόνο στους Μπλάκγουελ. Αποκλείεται να μην ήξερε τίποτα ο πατέρας της για τον παράξενο δεσμό που έχει με την κόρη των Μπλάκγουελ.

«Πρέπει να βρούμε τις απαντήσεις μας.» Απαίτησε η Φρέγια. Κυνηγούσε τις απαντήσεις αναπάντητων ερωτημάτων από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της σε αυτό το μέρος. Από ότι φαίνεται το κυνήγι απαντήσεων θα κρατούσε για πολύ ακόμη.

⎯⎯⎯ ☾ ⎯⎯⎯