Een week zit ik inmiddels opgesloten in deze kamer. Ik weet niet wat ik erger vond: wegrotten in die cel of opgesloten zitten in een kamer terwijl ik weet dat Troy een paar gangen van me vandaan zit. Micheal is een goed gezelschap tot nu toe. Hij probeert me te begrijpen en zoveel mogelijk informatie te geven over wat er gebeurt. Af en toe is het lastig te zien aan welke kant hij staat maar iets in me vertrouwd hem.

Sinds de aanslag op het volk is mijn raam geblindeerd, ik kan niet meer naar buiten kijken. Volgens Micheal zijn er nog altijd opstanden bij de poorten, minder dan het eerst was dat wel. De burgers zijn bang en durven niet meer hun stem te laten horen. De opstanden worden bestraft met de dood. Zien kan ik niet maar horen kan ik de schoten zeker wel. Elke dag zijn er op het plein schoten te horen.

Er zijn geruchten dat er groepen binnenin het kasteel zijn, infiltranten. De machthebbers proberen alles in de hand te houden met de competitie om het volk af te lijden maar werken doet het niet. Het volk eist andere regels en vrijheid. Het bange volk dat het vroeger was ik ontwaakt tegen het diepe regiem van de opper alfa.

Opeens word de deur opengegooid. Micheal staat in de deuropening met een verhit hoofd. 'Je moet hier weg en wel nu', zegt hij op een verhitten toon. Ik sta op van het bureau waarop ik zat. Ik schrijf regelmatig zoals ik vroeger deed. 'Waarom?', vraag ik op een rustige toon. Hoe raar het is overvalt angst mij niet door zijn woorden. 'Het kasteel word aangevallen. Het volk is doorgedraaid', zegt hij met een hakkelige stem

Mijn hoofd tolt alle kanten op. 'Ik wil het zien', draag ik hem op. Iets in zijn toon vertrouw ik niet. Zijn ogen zijn in paniek maar zijn lichaamstaal zegt me wat anders. 'Lolet we hebben hier geen tijd voor. Luister naar me ', draagt hij me op. Ik schud koppig mijn hoofd. 'Ik vertrek niet zonder Troy', zeg ik simpel. Micheal mag mijn lijfwacht wel zijn maar Troy blijft mijn mate.

Het is raar dat het een week stil is in het kasteel en het nu opeens zou zijn binnengevallen door het volk. Het volk is met vele maar het zaait angst. Het volk is ongewapend tegenover de wachten hier. Micheal loopt in grote passen op me af en wilt mijn pols vastpakken. Ik trek mijn arm weg en zet een stap opzij. Ik vertrouw hem maar er is iets wat niet klopt aan zijn houding. 'Micheal wat is hier echt aan de hand ?', vraag ik hem.

Hij begint steeds zenuwachtiger te worden. Zijn ogen schieten alle kanten op, zijn spieren zijn gespannen, ik kan zijn hartslag horen en hij bijt op zijn lip. Hij twijfelt een paar seconden over zijn woorden. 'Ik kan het je nu niet zeggen. Het is te gevaarlijk. Het enige wat ik je kan vertellen is dat je nu weg moet', vertelt hij me. Ik schud opnieuw mijn hoofd. 'Ik vertrek niet zonder Troy is dat je niet duidelijk', beantwoord ik geïrriteerd. Als ik hier weg moet heb ik wel het recht te weten waarheen.

Micheal loopt een paar keer geïrriteerd heen en weer door de kamer. Zijn gezicht staat radeloos. Dan draait hij zich alsnog mijn richting in en kijkt hij met zijn bruinen ogen diep mijn ziel in. 'Lolet Troy trouwt met de dochter van de opper alfa', zegt hij op een rustiger toon. Mijn ogen worden groot, mijn handen beginnen te trillen en de woede van mijn wolf begint groot te worden. 'Hoe bedoel je hij trouwt met een ander?', zeg ik net iets te kalm. Mijn hart raast in mijn keel en ik lijkt Micheal zijn woorden niet helemaal te bevatten.

Micheal haalt zijn handen door zijn gezicht. Ik zie het zweet langzaam op zijn voorhoofd ontstaan. Nog altijd kijkt hij me mij in mijn ogen aan. Hij probeert de ernst van de zaak over te brengen met zijn ogen. . 'Ik hoorde net de lijfwacht van Kim praten, de dochter van de opper alfa, die me vertelde dat de bruiloft over een uur begint en dat het volk zou houden van het alfa stel. Ik wist dat ze nog een man zochten voor Kim maar niet dat dat Troy zou worden. Als Troy getrouwd is betekend dat dat ze alle recht hebben je te doden. Je moet hier weg en wel nu', vertelt hij nog altijd op de zelfde kalme toon.

De informatie komt niet helemaal mijn hersenen binnen. Ik moet iets doen om de bruiloft te stoppen, alles wat ik kan om Troy niet in de handen te laten vallen van de gek die dit land bestuurd. Mijn hart lijkt uiteen te worden gescheurd, mijn hersenen maken overuren en mijn wolf is amper in de hand te houden. 'Ik moet die bruiloft tegenhouden', krijg ik mompelend mijn mond uit. Micheal maakt korte passen naar me toe en pakt voorzichtig mijn handen vast. Zijn bruinen ogen kijken weer diep mijn ziel in. In zijn ogen is medelijden te zien maar ook een diepe angst. Zijn leven staat ook op het spel en dat weet hij.

'Lolet als ze één ding momenteel willen is jou van het leven ontnemen. De bewaking bij die bruiloft is enorm. Geef ze geen enkele kans je te pakken en je te doden. We vinden een manier om Troy terug te halen', vertelt hij. Ik staar de diepte in en probeer alle voor en nadelen tot me te nemen. Micheal heeft een punt en dat weet ik. De kans dat ze me van het leven kunnen ontnemen zullen we aanpakken met beide handen. Ik ben een bedreiging en de reden voor deze opstand.

'Welke optie heb ik als ik hier wegkom?', vraag ik de man die er alles aan lijkt te doen om me hier weg te krijgen. Micheal zijn ogen een lijken overal heen te schieten als teken dat hij diep in gedachten zit. 'De grootste groep protestanten word door een vrouw geleid die ik ken. Ze zullen er niet overna denken om je op te nemen in de groep, je bent het symbool van de protesten'