P.O.V Hugh

10 jaar eerder

Met het deur van het huisje al open, sluip ik naar binnen. Met een geïmproviseerde fakkel kijk ik naar binnen. Een zoet geur van honing en was dring eerst mijn neus binnen,  maar wordt uiteindelijk gevolgd door een geur van verrotting. Hoewel er tientallen kaarsen op de grond staan en ik zou moet oppassen dat ik ze niet omver trap, branden ze niet. De eigenaar slaapt dus. Het is veilig. Als ik het huisje instap kraakt de vloer.
De ruimte is klein, maar er staat veel in. Voorzichtig glijd ik met mijn fakkel naast een van de kasten met verschillende potjes, glazen en kruiden erin. Deze kruiden en mengseltjes hebben allemaal hun magische werkingen waarschijnlijk, of niet. Op basis van wat ik nu gezien heb kan dit huis ook gewoon van een normale afzetter of kruidenvrouw of man zijn. Het verschil tussen heks en normaal menden ligt hem dan ook niet in de potjes of kruiden, maar aan de voorwerpen en boeken.

Als ik verder het huisje in loop, begin ik steeds vreemdere dingen te zien. Een perkament geschreven met bloed waarop ik, als ik goed kijk, namen zie staan. Het zien van doodnormale namen zoals Rohesia, Ava, Liesbeth geschreven in zulk raar medium..

Naast het perkament staat een pot met oogballen van verschillende dieren met waarschijnlijk elk hun eigen werking. Ze staren mij diep aan met hun verticale, ronde en horizontale pupillen. Ongemakkelijk kijk ik weg, niet wetend wat ik erna zal zien.
Ik zie een glimp van Monnikskap, een zeer dodelijke plant, opgepropt in de oogkassen van een schedel van een kind van vijf. Een beeld dat mij voor eeuwig zal achtervolgen in een geur van verrotting . 

Ik loop verder en vind aan het eind het gene wat ik zoek. Een grote zilveren ketting glinstert in het licht van het vuur. Iets waar ik weerwolven mee kan doden. Het doden van zo'n monster kan mij eindelijk redden van deze situatie. Het zal zorgen voor beloningen, bekendheid en misschien wel een eigen huis met vrouw en kinderen. Een veilig en normaal leven zonder vluchten of vechten. En boven alles ik wordt een held in een legende. Daar zal iedereen een moord voor doen.

De vloer kraakt. Ik hoor voetstappen.
Met vlugge vingers pak ik de ketting op en ren ik naar de deur die op slot is. Ik ren er tegenaan. Ik dacht dat ik deur had opengehouden. En dan besef ik het ergste. De heks is wakker. Het is over en er niks meer te doen. Tegelijkertijd beginnen de vlammen zich te verspreiden op de deur en voel ik het bijna branden op mijn huid.

'Goedenacht,' zegt een jonge vrouw stem achter mij.

Ik kijk om en zie een mooie vrouw. Ze draait haar hand en balt het sierlijk tot een vuist. Het vuur dooft en de vlammen op kaarsen beginnen te branden, waardoor de sfeer opeens veranderd van angstaanjagend naar romantisch. Met woorden tekort probeer ik te spreken.
'Ik vroeg me af of..'

Ze loopt langzaam naar me toe en legt haar hand op mijn gezicht. Doordat haar gezicht zo dichtbij is, zie ik elk stukje van haar volmaaktheid. Haar donkerbruine, bijna zwarte, lokken hangen over haar brede schouders en maken door de lichtbruine huid een exotische uitstraling. Normaal gezien is het hebben van bleke huid met blauw bloed een teken van schoonheid en rijkdom, maar de gezonde uitstraling die bij haar uit haar ogen straalt..
'Hugh, ik doe een voorstel.'

Ik heb geen woorden meer net als haar.
Ze opent haar chemise knoop voor knoop en laat haar twee borsten zien, waarvan een een weerwolven kras heeft. 'Ik ben een weken geleden aangevallen door de weerwolf,' ze pakt de zilveren ketting uit mijn handen en legt het om mijn nek, 'en ik zou willen dat je hem voor me dood.'

Ik aai met mijn handen over haar gezicht, maar ze houd hem tegen. 'Als hij dood is, kom terug. Ik heb meer beloningen.'

Met die woorden trek ik mijn kleren uit en kruipen we samen in bed tussen de brandende kaarsen.