Kira otworzyła drzwi i do środka weszli Anakin z Padme.

- Jak się czujesz? - spytała Amidala.

Kira pogłaskała swój ciążowy brzuch.

- Bardzo dobrze, dzięki. Już nie mam takich porannych nudności jak na początku.

Tymczasem Anakin rozejrzał się po salonie.

- A Sik, gdzie?

Kira wskazał na drzwi do jakiegoś pokoju.

- Tam. Od kiedy jestem w ciąży to Sik zamyka się tam codziennie i nawet nie pozwala mi tam zajrzeć.

Anakin uśmiechnął się.

- Ja to już go nawet nie poznaje. Od kiedy dowiedział się, że będzie ojcem to zmienił się nie do poznania. Nawet nie tknął alkoholu i nieźle spoważniał. Chyba pierwszy raz się mogłem znudzić w jego towarzystwie.

Nagle z innego pokoju rozległ się jakiś stłumiony huk i krzyk Sika.

Cała trójka zerknęła do siebie i wpadła do pomieszczenia.

Na podłodze leżały jakieś puszki po farbie, złożona drabina i Sik, który jak długi leżał na podłodze. Łowca był ubrudzony białą farbą, a na głowie miał puszkę.

Anakin podbiegł do brata i potrząsnął nim.

- Sik? Słyszysz mnie?

- Eee... Tak... - odparł Sik, głosem stłumionym przez puszkę. - Annie? Gdzie jesteś? Wywaliło korek?

- Nie. Jak tyś włożył głowę do puszki?!

- Powiedzmy, że mam dwie lewe ręce do remontu.

Anakin przewrócił oczami i pomógł bratu wstać.

- Może pomóc ci to zdjąć? - spytał Anakin.

- Jakbyś mógł...

Anakin podszedł brata od tyłu, złapał za puszkę i pociągnął z całej siły.

- Ał! - wrzasnął Sik. - Urwiesz mi głowę!

Kira i Padme zerknęły na siebie.

- To my was może zostawimy - odparła Kira. - Herbaty? - spytała się Padme.

- Chętnie - odparła i obie wyszły z pokoju.

Tymczasem Anakin dalej się siłował z puszką.

- Długo jeszcze? - jęknął Sik.

- Już zaraz będzie...

Anakin pociągnął z całej siły, a puszka w końcu puściła, a Skywalker poleciał do tyłu.

Sik szybko pomógł mu wstać.

- Słyszałeś o czymś takim jak fachowiec? - jęknął Anakin, rozmasowując obolałą od upadku głowę.

- Tak, ale to ma być pokój MOJEGO dziecka.

Po chwili usłyszeli krzyk Kiry i wołanie Padme:

- Sik! Annie! Chodźcie tu szybko!

Bracia wbiegli do salonu, gdzie Padme próbowała uspokoić Kirę, która trzymała się za brzuch.

- To chyba już - powiedziała przerażona Amidala.

Sik momentalnie się zrobił biały jak ściana.

- J-już? - wydukał słabo i... wyłożył się jak długi.

- Akurat teraz?! - krzyknął Anakin, pochylając się nad bratem.

Tymczasem Padme pomogła Kirze wstać.

- Spokojnie! Annie, weź Sika i skontaktuj się z Ahsoką i Obi Wanem. Ja tymczasem zabiorę Kirę.

***

Ahsoka i Obi Wan biegli w kierunku sali porodowej. Przed wejściem czekali Padme, Anakin i Sik. Łowca, wciąż blady, oddychał bardzo szybko i płytko, a brat starał się go uspokoić.

- A Sik nie powinien być na sali? - spytał Obi Wan.

- Powinien, ale w tym stanie go nie wpuścili, bo bali się, że znowu zemdleję - odparł Anakin.

- Znowu? - spytała Ahsoka w chwili, gdy drzwi na salę się otworzyły.

Stamtąd wyszła bardzo umięśniona pielęgniarka z zawiniątkiem. Kobieta, trochę zdezorientowana, patrzyła za bliźniaków.

- Kto jest ojcem? - spytała niskim głosem.

Anakin spojrzał na Sika.

- Chyba widać - skwitował Anakin.

- Niech mi pan wierzy, że wujkowie często panikują bardziej od ojców - odparła pielęgniarka i zerknęła na Sika. - Dobrze się pan czuję?

- Nie licząc tego, że już raz zemdlałem i mam wrażenie, że mi zaraz serce eksploduje to czuję się świetnie.

- W takim razie ma pan zdrową córkę - odparła kobieta, podała mu niemowlę, po czym wróciła na salę.

Sik zerknął na dziecko i jego twarz z powrotem zaczęła nabierać kolorów.

- H-hej mała - szepnął łowca.

- Jest piękna. Wykapana mama - odparła Ahsoka z przekąsem.

- Dzięki wiesz? - odparł Sik z Anakinem jednocześnie.

- A ty nie powinieneś iść przypadkiem na badania małej? - spytał Obi Wan.

- Racja - odparł łowca i poszedł korytarzem.

Po chwili jednak podbiegł do niego Anakin.

- Sik! Czekaj! Muszę cię o coś spytać.

- O, co chodzi?

- No wiesz... Czy ty i Kira powiecie jej prawdę?

Sik zerknął to na brata, a to na swoją córkę.

- Nie. Ona nie może o tym wiedzieć i to będzie lepiej dla niej.

***

Po wszystkich badaniach, Sik wrócił z dziewczynka na salę, gdzie wszyscy już na nich czekali.

- I jak? - spytała Padme.

- Zdrowa jak ryba.

Sik usiadł przy łóżku Kiry. Kobieta była zmęczona, ale też szczęśliwa.

- Sik. To chyba najlepszy dzień mojego życia.

Łowca pocałował ją w czoło.

- Naszego życia - poprawił ją.

- A jak w ogóle chcecie ją nazwać? - przerwała Ahsoka.

- Nie szukaliśmy zbyt wymyślnych imion - odparł Kira. - Wybraliśmy Lunę.

- A nazwisko? - spytał Anakin.

Sik i Kira spojrzeli się na siebie, lekko zmieszani.

- A czy można do aktu wpisać trzy nazwiska? - spytał łowca. - Bo bez Sorenti to mnie rodzina wyklnię.

- A bez Blanck to mnie wyklną - odparła Kira.

- Ani mi się ważcie myśleć, żeby nie dać jej nazwiska Skywalker! - krzyknął Anakin.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Tak, ta książka jeszcze żyję XD

I prawie na pewno do niej powrócę.

A w ogóle jesteście ciekawi, co miał na myśli Anakin, gdy pytał Sika czy powiedzą Lunie prawdę?