Writer's POV
Tringggg!! Langzaam draait (y/n) zich om en klikt dan op snooze. Vandaag is de dag dat ze voor het eerst weer eens naar buiten gaat, voor het eerst sinds het ongeluk. (Y/n) schud snel haar hoofd. Daar aan moet ze nu niet denken.

"(Y/n)?! Kom je eten?! Ik heb pannekoeken gebakken." Hoort ze haar tante roepen. Ze lacht, haar tante is altijd zo aardig.

"Ja, ik kom er aan. Ik moet me alleen even aankleden." Roept (y/n) terug terwijl ze haar kast open doet en voelt naar haar lievelings shirt. Al snel heeft ze hem te pakken, nu nog een broek. Aangezien het zomer is kan ze wel een korte broek aan, dus pakt ze een leuke korte spijkerbroek. Klaar! En nu naar beneden.

"Goedemorgen!" Zegt (y/n) blij als ze naar de eettafel loopt.

"Goedemorgen (y/n)-chan!! Goed geslapen?" Vraagt haar neef, Eren, haar.

"Best wel eigelijk." Antwoord (y/n).

Even later is iedereen klaar met eten en staat (y/n) op van tafel. Voorzichtig loopt ze naar de kapstok, maar ze hoort iemand achter haar aan lopen.

"Hier, je jas." Zegt Eren blij. "Veel plezier buiten en als er iets is, meteen bellen." Voegt hij er aan toe terwijl hij haar ook haar mobiel aangeeft.

"Dankje Eren!" Zegt (Y/n) en ze geeft hem een knuffel. Als (y/n) haar jas aan heeft loopt ze naar de deur, maar haar tante houd haar tegen.

"Lieffie, vergeet je niet iets?" Lacht ze.

"Ohja, m'n stok." Zegt (Y/n) en snel loopt ze terug om haar stok te pakken.

"Zo, nu ben ik er echt klaar voor." Zegt ze vastberaden.

"Veel plezier." Zegt haar tante met een glimlach.

Eenmaal buiten weet (y/n) niet helemaal wat ze wil doen. Nerveus schuift ze haar zonnebril een beetje omhoog.

"Okay, ik ben buiten... en nu?" Mompelt ze.

Langzaam begint ze te lopen, ze wil naar het parkje. Daar is het lekker rustig. Voorzichtig tikt ze met haar stok op de grond. Tot nu toe gaat het best goed, maar dan hoort ze voor haar een auto langs rijden. Ze schrikt, (y/n) was helemaal vergeten dat er een drukke autoweg lag naast het park.

"Fuck..." fluistert ze. In paniek probeert ze een manier te bedenken om aan de overkant te komen.

"Umh..." voorzichtig steekt ze haar stok op, als teken dat ze wil gaan oversteken. Nu hoort (y/n) geen auto's meer... vast beraden wil ze gaan oversteken, maar dan gaat het mis.

Een auto komt in volle vaart op (y/n) afgereden, de bestuurder heeft niet door dat (y/n) aan het oversteken is omdat hij op zijn mobiel zit.

(Y/n) staat nogsteeds midden op de weg als ze de auto met volle vaart op haar af hoort komen, de auto is nog maar 2 meter van haar af als er iemand naar (y/n) toe springt en haar van de weg afduwd.

Met zijn armen nog beschermend om haar heen liggen Levi en (y/n) op de stoep aan de andere kant van de weg. De auto is door gereden en (y/n) ligt huilend in Levi's armen.

"Gaat het?" Vraagt Levi, een beetje hulpeloos omdat hij niet precies weet wat hij moet doen met huilende mensen.

Maar daarop begint (y/n) alleen maar harder te huilen.

"Shit..." Levi probeert snel iets te bedenken wat haar zal kalmeren, maar hij kan zo snel niet op iets komen dus geeft hij haar maar een knuffel.

"W-wie bent u?" Vraagt (y/n) door haar tranen heen.

"Levi, Levi Ackerman."

~~~

Dit is het einde van hoofdstuk 1. Ik hoop dat het een beetje goed is. Dit is namelijk het eerste boek waar ik echt een goed idee voor heb, en waarvan ik ook al heb bedacht wat het einde wordt. (dat is al heel wat voor mij😂) ~Max

Volgend hoofdstuk:
Hoofdstuk 2 ~ for