•••••Maura's POV•••••

"Salamat Raven. Thank you for saving me." I thanked her with a smile. Hindi ko talaga aakalain na ililigtas niya ako. I mean, wala naman siyang pakialam sa akin. Pero ang hindi ko inexpect sa lahat ay ang kagandahan niya.

Yup, I said that I had a feeling na maganda siya pero mali pala ako. Ang SOBRANG ganda niya especially her eyes. Kita ko na natulala ang mga estudyante na nakitingin sa amin kanina. Nakatulala dahil sa ganda niya at the same time, sa takot rin.

She turned to face me. Hindi mo man makita sa mukha niya na nagulat siya, but her eyes are telling me na nagulat siya sa sinabi ko. Ibinalik niya ang tingin niya sa harapan bago nagsalita.

"You have to fight. Don't act as an angel all the time because no one will save you everytime you're in danger.", sabi niya na naging dahilan ng pagyuko ko. She's right. "Tell me. Give me a good reason why we still have to act as an angel even though it's time for us to unleash our evil side." After she said that, tumingin na ako sa kanya na nakatingin parin sa harapan.

"N-Natatakot k-kasi a-ako---", nauutal ako sa sinabi ko but she cut me off bago ako makatapos at cold akong tiningnan.

"Don't give me that reason.", may diing sabi niya. Napayuko ulit ako sa sinabi niya.

I'm such a coward... Ikaw na ata ang pinakacoward sa buong mundo Maura.

"You have to fight. You have to fight for yourself and for the others you care about.", sabi niya na naging dahilan nang pagtingin ko ulit sa kanya. She still has no emotions na nakatingin sakin. "Don't let your fear devour you." Bigla siyang nawala pagkatapos niyang sabihin iyon like she wasn't even there.

"Maura!", someone called me. I followed the voice and saw Blade and Hades running towards me.

"S-Saan k-kaba galing Maura? W-We looked everywhere for you.", pautal-utal na tanong ni Blade sa akin while still catching his breath.

"What happened?", Hades asked me na nakatingin sa akin ng seryoso. Napayuko ako sa tanong niya. Hindi ko rin talaga kayang tingnan siya kapag serious mode on na siya. "Why is it that there's a juice stain on your uniform and why do you smell like orange?" He added.

I didn't look at them at nasa sahig parin ang mga mata ko.

"Maura, sagotin mo kami. Si Elizabeth na naman ba ang gumawa sayo nito?", after he said that, hindi ko na napigilan ang mga luha ko sa pagtulo.

Naramdaman ko naman na niyakap ako ni Blade while si Hades naman ay seryoso lang nakatingin samin. Well sanay na ako kay Hades. He doesn't really like hugs.

"I-I'm too weak.", I said while crying but kinocomfort naman ako ni Blade. "I-If it wasn't for Raven, siguro, ang pula na ng pisngi ko ngayon dahil sa mga sampal niya na napakalakas."

"Si Raven?" Kumalas si Blade sa pagkayakap sakin. "Tss. May puso pala ang babaeng 'yun?" Hades hit him by his shoulder.

"Shut up Blade.", sabi ni Hades. Tumahimik naman si Blade at nag-pout nalang. "Let's get you home Maura."

"But what about the movie?", I asked habang nakakunot ang noo ko.

"It's just a movie. You're safety is more important than the movie.", sabi niya na naging dahilan ng pagngiti ko ng matamis. Blade also agreed with him kaya I also nodded at umuwi kasama sila.

I'm so lucky to have these guys in my life...

•••••Raven's POV•••••

Naglakad lang ako papunta sa bahay. I don't want him to be my driver. And I also left my phone in my room kaya hindi ko siya matawagan o matext man lang.

Pagdating ko sa bahay, our helpers welcomed and opened the door for me. Pagpasok ko ay nakita ko siya kaagad, playing a video game in the living room. I just ignored him and walked straight to my room.

"Raven,", tawag niya sakin " Lemme guess. You left your phone in your room? Anyway, kumusta ang first day mo? Nag-enjoy k---", but I cut him off bago siya makatapos.

"Nope.", and I closed the door in my room. Ang daming tanong. I put my bag on my study table at humiga sa kama ko.

I still can't believe sa sinabi ni Taylor sakin kanina. It's been a while since I heard the word 'Thank You'. I closed my eyes for a minute and think.

Tsk! Sa pagmamadali ko kanina ay nakalimutan kong isuot yung mask and hoodie ko. As a result, nakita nila ang mukha ko. Unbelievable... Hate ko pa naman na mangyari yun.

I opened my eyes and stared at the ceiling.

When can I be happy again?

-----

I went to school early. Hindi nalang ako nag-abala na magsuot ng mask. Besides, nakita na nila ang mukha ko. But I'm still not wearing my uniform. Nakaupo lang ako sa classroom at nakatingin lang sa bintana. I'm just looking at the birds flying hanggang sa may nagsalita sa gilid ko.

"Raven." I turned to face her. "Thank You again for yesterday.", sabi niya sa akin with a smile.

Umiwas lang ako ng tingin sa kanya at ibinalik ang tingin ko sa bintana.

"Ganyan kaba talaga? Nagpapasalamat na nga ang tao tapos parang wala lang sa'yo?", said the boy with an irritating voice. Tamad ko lang siyang tiningnan.

"What should I say then?" Nanggigigil siya at sasagot na sana but Taylor stopped her. Sinunod naman niya ito.

"Raven, I want you to meet Hades, Hades Aeacus Smith.", she said sabay lingon sa lalaking katabi niya. Tumango lang yung Smith daw sakin.

"And this is Blade, Blade Alastor Miyahara.", sabi naman niya sabay turo sa lalaking may nakakairitang boses.

Hades Aeacus Smith and Blade Alastor Miyahara huh...

After Taylor introduced them to me, pumasok na yung mentor namin.

"Good Morning class. Today, we'll talk about the classroom rules that I made. Hindi ko nasabi sa inyo kahapon kasi naubusan tayo ng oras. Ok, first rule, all of you must.....", patuloy lang siya sa pagdi-discuss ng mga rules. Discuss lang siya ng discuss. She's still wearing that annoying smile of hers.

I'm still looking at the window because her rules are really boring. Nabalik lang ang tingin ko sa kanya when she called my name.

"And the students that I dislike the most are those who doesn't pay any attention to their mentors. Ms. Saldoviana and Mr. Miyahara, are you still with us?" Napatingin ako sa front. Ngayon ko lang din napansin na hindi rin pala nakikinig 'tong lalaki sa likod ko. He arranged himself and looked at her.

"Yes ma'am.", we both said.

"Stand up.", she ordered, still with her annoying smile na agad naman naming sinunod. "Do you know what punishment I give to those students who doesn't listen to me?" Miyahara nodded to our mentor habang nakakunot naman ang noo ko sa tanong niya.

"Oh that's right, I almost forgot. You're a transferee Ms. Saldoviana so I'll tell you." Nakita ko naman na nag-iba ang expression ng mga kaklase namin. "I'll lock up all the students who doesn't listen to me in the Death Room Jail."

Nagbulongan ang mga kaklase ko at kita sa mga mukha nila ang takot. But for me, this is interesting. Marinig ko lang ang pangalan ng lugar na 'yon ay natrithrill na ako.

"Silence students! The Death Room Jail is a room where the naughty students in Blandon High are being locked up. It's dark inside and the only way out is a big challenge. Wala pang nakakalabas sa Death Room Jail. Even the teachers doesn't know the way out. Many students died in there. May mga ahas, scorpions and other deadly creatures doon. Para lang siyang isang maze. So if you can't find a way out, mamatay ka talaga because no one will save you." I was surprised by her next expression. Why is she smiling? "Well, you can help the person inside. But don't let anyone catch you. Kasi kung may makakita sa'yo na tinutulongan mong makalabas ang taong nasa loob, you'll face a very painful death. Even more painful than the person you're helping."

Naging halata na talaga sa akin ang reaction ng mga classmates ko. Seryoso lang kaming dalawa ng lalakeng nasa likod ko na nakatitig sa mentor namin.

"Naintindihan mo ba lahat Ms. Saldoviana? Or you're starting to get scared?", she asked. Yung tanong na parang tinutokso niya ako. "But don't worry Ms. Saldoviana, mabait naman ako eh. Kaya makinig kana sa klase ko kung ayaw mong ikaw ang pinkaunang studyanteng makakapasok doon this year.", she added. This woman really pisses me off.

"I don't give a da---", but I stopped when someone cut me off. Hindi man halata pero nagulat ako sa ginawa niya.

Miyahara...

"Yes. Naintindihan niya lahat Ms. Angel. I understand it too. Hehe.", he said with a little laugh. But I know it's fake.

Ngumiti na naman yung mentor namin. "Good. You may now take your seats.", sabi niya na sinunod naman namin.

Time flies so fast at lunch time na. Inaayos ko na ang mga gamit ko para pumunta na ako sa cafeteria. Nang makatapos ako, I was surprised nang may humila sa akin palabas.

Wa-Wait a sec. Why is this Miyahara jerk pulling me outside?

"Let go of me!", reklamo ko sa kanya pero mas hinigpitan pa niya ang hawak sa braso ko. "Where are you taking me?", he didn't answer me kaya hinayaan ko nalang siya.

Ewan ko ba kung bakit ko siya hinayaan... Tsk!

Dumating kami sa cafeteria at pinagtitinginan na kami ng mga estudyante. Bulongan na naman tsk! Nag-order kami kaagad. Hindi ko man alam kung ano ang nasa isip niya but umorder parin ako. I just ordered Fries, Burger and Drinks. They're my favorite kung walang red velvet. Pumunta kami sa favorite spot ko.

Wa-Wait... What are they doing in my favorite sp---

"Hi Raven!", Taylor greeted and waved at me but I just ignored her. Binitawan narin ako ni Miyahara. I sat in front of Taylor. Tumingin ako kay Smith na walang emosyong kumakain. And lastly, I looked at this guy eating beside me.

Tch! I really don't like this Miyahara jerk...

"Why are you here?", I asked them seriously.

"Malamang para kumain. Cafeteria ito.", said this jerk beside me sarcastically. Taylor just laughed at nakatitig lang sa amin si Smith. Tinaasan ko ng kilay si Taylor kaya huminto siya sa kakatawa.

"We have something to tell you Raven.", sabi ni Taylor with a concerned voice.

"Make sure it's interesting.", I said and kumain na.

"Interesting talaga to Raven kaya wag mo ng gawin ulit yun sa mentor natin. In this school, everyone is a monster. Even the assassin student council president na akala namin ay mabait.", sabi ni Miyahara habang nakatingin sa akin. What's his problem? At ano na naman ba 'tong president-president na sinasabi niya? Tinaasan ko lang siya ng kilay. "Hindi magdadalawang isip si Ms. Angel na ikulong sa Death Room Jail ang mga estudyanteng lumalabag sa mga rules niya. Nasa kanya lang kung ikukulong ba niya o...", he paused for a second.

"...papatayin niya mismo."

Nakita ko naman na tumigil muna sila sa pagkain. Kumain muna ako ng fries bago sumagot sa kanila.

"Then why are you telling me this?" Tumingin naman sila sa akin. "I can handle myself. I don't need your help.", sabi ko at aalis na sana ng biglang tumayo si Miyahara at nagsalita.

"Ganyan ka ba talaga Raven? Wala ka ba talagang pakialam? Tinutulongan ka na nga para hin---", but I cut him off. I looked at him at napaatras naman siya ng makita niya ang mata ko. Nagulat din sina Taylor at Smith pero hindi halata sa mukha niya.

"Did I ask for your help? I don't trust you. So just mind your own business and leave me alone."

•••••Blade's POV•••••

"Did I ask for your help? I don't trust you. So just mind your own business and leave me alone.", cold na sabi niya at umalis na. Nagulat parin ako sa nakita ko.

Hi-Hindi maari... B-Bakit parang familiar sa akin ang mga matang iyon?

"Sit down Blade. We all saw it.", sabi sa akin ni Hades. Umupo naman ako at nakatulala lang sa pagkain ko.

"Guys, her eyes... familiar diba?", tanong sa amin ni Maura. We just nodded at her. A moment of silence ate us.

"Tapusin na natin ang kinain natin at---", pero napahinto ako nang makarinig kami ng sigaw ng isang babae. Tinungo namin ang direksyon kung saan yung babaeng sumisigaw.

We arrived at the garden at nakita namin na maraming estudyante. Nakipagsiksikan kami until we reached the front. Doon namin nakita ang isang babaeng hawak ng isang staff member ng school. Napakuyom ako ng kamao ng makita ko kung sino ang staff na 'yon.

Max Park.

Hindi lang siya isang staff ng school, kundi siya rin ang magdadala sa mga pasaway na studyante dito sa Blandon High doon sa DRJ (in short for Death Room Jail.).

"AHH! TULONGAN NIYO KO! PLEASE, GIRLS HELP ME! AYOKO SA LOOB PLEASE.", pagmamakaawa nung babae.

"Sorry Mia. W-We don't wanna die.", sabi nung isang babae na kabarkada ata nung Mia na 'yon. Tuloy parin sa pagsigaw ang babae habang hawak-hawak parin siya ni Max. Nagulat kami ng biglang may nagsalita sa speaker. Ang sarap sirain ng speaker na 'to!

"Lock her up.", tanging mga salitang lumabas sa speaker at tuloyan na silang pumasok sa DRJ Territory. Nakatulala parin kami doon hanggang sa hindi na namin na rinig ang sigaw ng babae.

Siya ang pinakaunang estudyante na nakapasok sa DRJ this year.

Lumabas na sa DRJ Territory si Max na may dugo ang dalawang kamay. I clenched my fists when I saw him. Our eyes met at mas lalo akong nagalit ng binigyan niya ako ng isang mapang-asar na ngiti.

Papatayin ko talaga siya.

Naramdaman ko naman na tinapik ni Hades ang balikat ko. I calmed myself at nakita ko ang isang babae not too far from us. Wala paring emosyon ang mga mata niya. You can't tell if she's angry, happy or scared. Parang wala lang talaga siyang pakialam.

"She's emotionless.", sabi sa akin ni Hades na nakatingin din pala kay Raven. Yup. Si Raven ang nakita namin na walang emosyong nakatitig sa DRJ Territory.

"Oo nga eh. Kung nakakasunog lang ang titig niya, sigurado akong nasusunog na ang DRJ Territory ngayon.", tangi kong sabi. Hades just nodded. "Teka nga Hades, ngayon ko lang din napansin. Parehong-parehong pala talaga kayong dalawa ni Raven. Mga poker face at maikli lang ang mga sinasabi. Pare-pareho din kayo ng mga mata. Ang cold." Lumipas muna ang ilang minuto bago nagsalita ulit si Hades.

"No. You're wrong. There's something different in her eyes. But our personality is a little bit the same.", maikli niyang sabi. Pero kahit na maikli ang sinasabi ni Hades, he's still my best friend. Magkakilala na kaming tatlo nina ni Maura since we were kids.

"Maybe you're right. Diba Maura?" Tumingin ako sa gilid ko pero hindi ko nakita si Maura.

"She's over there.", turo ni Hades sa direksyon ni Raven. When I followed it, dun ko nakita na nag-uusap na pala ang dalawa.

"Bakit parang ang close nila?", I asked Hades. He just shrugged his shoulders and walked towards their direction. Sumunod nalang ako sa kaniya.

Pero may something talaga sa mga mata ni Raven. Parang nakita ko na 'yon dati. Urghh! Hindi lang talaga ako sigurado! Kalimutan ko na nga lang...

~*~*~*~*~*~

[K-chan's Note] - Aeacus is pronounced as 'Aiakos/Ayakos'. Happy Reading!!